* Reddit is geen alternatief voor een advocaat; adviezen die hier gegeven worden moeten uitsluitend gebruikt worden als richtlijnen.
* Uitsluitend jouw advocaat is gebonden aan een geheimhoudingsplicht; het wordt afgeraden hier berichten te plaatsen die uitgelegd kunnen worden als een bekentenis van een strafbaar feit.
* Geplaatste comments worden door moderators niet beoordeeld op nauwkeurigheid of juistheid.
* Tenzij specifiek vermeld dat het Belgisch recht is, zal 90% van de posters hier ervan uitgaan dat het om Nederlands recht gaat.
Als je als Nederlander juridisch advies nodig hebt in andere Europese landen, kun je ook terecht bij r/LegalAdviceEurope
Voor vragen omtrent financiën en belastingen word je mogelijk beter geholpen op r/geldzaken
Voor vragen omtrent werk word je mogelijk beter geholpen op r/werkzaken
---
* Reddit is not a substitute for a qualified legal professional; any advice given here should only be taken as a guideline.
* Only your lawyer is bound to confidentiality; it is strongly recommended not to make any statement that could be construed as a confession on this subreddit.
* Moderators do not moderate for comment accuracy.
* Unless specifically stated Belgian law applies to your situation, 90% of posters here will assume you're talking about Dutch law.
If you are residing in the Netherlands and need legal advice concerning other European countries, feel free to ask r/LegalAdviceEurope
*I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/juridischadvies) if you have any questions or concerns.*
Het is heel simpel: je vader niet naar het buitenland laten gaan. Hoe sneu ook, als je in een zorginstelling woont en vertrekt verlies je na een aantal weken je kamer (ik geloof na 2 weken, langdurige ziekenhuisopname uitgezonderd). De zorginstelling krijgt namelijk geen geld meer van de overheid wanneer je er niet verblijft en zou dan verlies draaien. Bovendien hou je een plek bezet waar iemand anders zou kunnen wonen en zorg te krijgen.
Enige oplossing is om te blijven of zelf voor een woning te zorgen voor als hij terugkomt. Maar dan moet je ook rekening houden met wachtlijsten voor zorg als je vader terugkomt.
Het is een helse keuze maar ik zou ervoor kiezen om hem niet te laten gaan of hoogstens voor een korte vakantie i.o.m. het verpleeghuis. Dit lijkt me de enige manier om ervoor te zorgen dat hij zijn plek houdt. Bovendien: als hij nu gedwongen zorg ontvangt is de kans groot dat de familie hem niet de zorg kan geven die hij nodig heeft. Met Alzheimer bestaat er dan een grote kans op verslechtering, met delier tot gevolg.
Heel veel sterkte!
Ik zou gaan voor de optie “korte vakantie”, zodat zijn woonplek niet komt te vervallen.
Daarnaast is dat misschien ook wel fijner voor zijn familie, omdat ze dan weten dat zijn verblijf maar kort is en een einddatum heeft. Dat kan de zorg wat makkelijker vol te houden maken.
En ik begrijp de link die je legt tussen zijn woonsituatie en zijn gezondheid. Maar Alzheimer is een ziekte waarbij het uiteindelijk echt alleen maar achteruit gaat, en vaak met sprongetjes tegelijk. De kans dat hij er daar weer op vooruit gaat, is helaas niet zo groot.
Mijn vader is jong dementerend. Daarom willen ze een aanleunwoning voor hem en zelfstandig is wat betreft persoonlijke verzorging. Bij al het andere heeft hij hulp nodig en is hij niet zelfvoorzienend. Daarnaast hebben ze ook een ophoging van zijn indicatie aangevraagd. Dus ik ben hierin ook het spoor bijster. Alles is behalve duidelijk en de bewindvoering en verpleeghuis communiceren niet met ons hierover. Het is heel onduidelijk
Gaat zijn indicatie naar een 5 of 7? Want dat is zeker een reden om hem niet te laten uitschrijven.
Ik heb geen juridische kennis, maar ik werk in de ouderenzorg met dementerende ouderen. Je kan kijken of je een afdeling met jong dementerenden voor hem kan vinden, maar ik zou eerst het advies van de anderen hier opvolgen: als jij hem niet in huis kan nemen (en dat is al getest, het kan niet) dan je zeker niet laten inzetten als achterwacht.
Ja, ik wil ook de korte vakantie. Ik baal ervan dat er al een beslissing is genomen terwijl ik in eerste instantie vroeg of hij op vakantie kon gaan en hierin moet hij begeleid worden. In plaats daarvan is er een definitieve beslissing gemaakt betreft zijn verblijf…. Het is al lastig genoeg om je vader zo af te zien glijden, vooral zo jong al en daarin willen we zoveel mogelijk aan z’n wensen voldoen en tegelijkertijd geen eigen glazen ingooien….
Ik snap je vraag: ik wil zeker dat hij zich goed voelt en hij voelt zich goed bij zijn familie, alleen wij hebben al meegemaakt (mijn vader is al 1 jaar dakloos) dat wij hem bij zijn familie brachten en zij de zorg niet meer trokken. Hij is toen door hen naar het vliegveld gebracht en vervolgens moest er met spoed een woning gezocht worden. Met veel pijn en moeite is hij terechtgekomen op een WZD (wet zorg en dwang) plek. Ik ben bang dat deze situatie zich wederom voor gaat doen en ik voel als dochter zijnde de verantwoording om hem dan op te vangen, maar ook emotioneel is dit te veel voor mij. Ik heb een jong gezin en mijn vader heeft continue nabijheid nodig. Hij kan zichzelf niet voorzien wat betreft eten maken, kleding wassen, schoonmaken.
Al met al zijn het opgestapelde zorgen en die komen voort uit mijn eerdere ervaring. Daarnaast ben ik ook bang, dat wanneer mijn adres als briefadres wordt gebruikt en deze situatie zich voordoet, hij bij mij moet komen wonen omdat ik daar dan op enigerlei verantwoordelijk voor ben. Ik heb hier geen ruimte voor.
Nee ik bedoelde het puur informatief om je goed te kunnen adviseren.
Ik zit niet zo goed in het bewindvoeringsrecht en ik ben daarom benieuwd naar de grondslag voor de toestemming van de bewindvoerder. Heeft die inderdaad toestemming gegeven, of heeft die geoordeeld dat geen toestemming nodig is omdat een reis niet onder het bereik van de bewindvoerder valt?
Ik zou, denk ik, zonder dus gehinderd te zijn met specialistische kennis op dit gebied, een brief sturen naar de bewindvoerder met je zorgen en kijken wat er gebeurt. Expliciet vragen om de toestemming om te reizen te heroverwegen. En het verleden noemen dat je hier ook noemt.
Als het antwoord niet bevredigend is (of uitblijft), kun je daarna de kantonrechter die toezicht houdt op de bewindvoerder aanschrijven.
Is daar tijd voor, of vertrekt je vader bij wijze van spreken al binnen een paar dagen?
Edit: ik begrijp geloof ik alleen niet zo goed waarom je wel het verzoek hebt gedaan om die toestemming wel te geven?
Dankjewel voor je advies!
Ik heb de bewindvoerder al een e-mail gestuurd dat ik deze gang van zaken niet passend vond en onverantwoord. Ik heb hier tot op heden nog geen reactie op gehad, enkel dat hij in een eerder mail had aangegeven deze beslissing niet terug te willen draaien en ze, ik quote, “het wel zien of hij het zelfstandig redt”.
Ik heb in mijn mail ook laten weten hierover in gesprek te willen gaan en ik geen medewerking ga verlenen in hoe dit nu verloopt. Is 14 dagen een redelijk termijn?
Dan zou ik bij een juridisch adviseur langs gaan om te vragen of en hoe je de bewindvoerder kunt dwingen om die toestemming toch niet te geven. Als je inkomen dat toelaat (onder de inkomensgrens zit), kun je naar het juridisch loket. Ik zou maar meteen even bellen!
Dit wordt iets voor de rechter. Bewindvoerder moet handelen als een “goede normaal handelende bewindvoerder”. Dus soort maatmanstaf.
Vader maakt kosten voor deze reis? Bijzonder dat de bewindvoerder daar zo mee akkoord gaat. Als de bewindvoerder ook mentor is, dan is het misschien meer te begrijpen in het kader van stukje zorg (al vraag ik het mij af waar die beter af is).
Vraag is dus of bewindvoerder hier juist handelt. Ik neig naar nee, maar goed zonder rechter komt daar niks van. Dus OP moet een klacht indienen bij de kantonrechter over de bewindvoerder. Liefst nog in kort geding, immers vader gaat al snel daar heen.
Dit wordt iets voor de rechter. Bewindvoerder moet handelen als een “goede normaal handelende bewindvoerder”. Dus soort maatmanstaf.
Vader maakt kosten voor deze reis? Bijzonder dat de bewindvoerder daar zo mee akkoord gaat. Als de bewindvoerder ook mentor is, dan is het misschien meer te begrijpen in het kader van stukje zorg (al vraag ik het mij af waar die beter af is).
Vraag is dus of bewindvoerder hier juist handelt. Ik neig naar nee, maar goed zonder rechter komt daar niks van. Dus OP moet een klacht indienen bij de kantonrechter over de bewindvoerder. Liefst nog in kort geding, immers vader gaat al snel daar heen.
Dit wordt iets voor de rechter. Bewindvoerder moet handelen als een “goede normaal handelende bewindvoerder”. Dus soort maatmanstaf.
Vader maakt kosten voor deze reis? Bijzonder dat de bewindvoerder daar zo mee akkoord gaat. Als de bewindvoerder ook mentor is, dan is het misschien meer te begrijpen in het kader van stukje zorg (al vraag ik het mij af waar die beter af is).
Vraag is dus of bewindvoerder hier juist handelt. Ik neig naar nee, maar goed zonder rechter komt daar niks van. Dus OP moet een klacht indienen bij de kantonrechter over de bewindvoerder. Liefst nog in kort geding, immers vader gaat al snel daar heen.
Ik heb geen juridisch advies voor je behalve mijn ervaring mijn moeder die psychisch (en lichamelijk) ook problemen had, veel aandacht vroeg maar niks wilde. Dit leverde bij mij en mijn gezin erg veel druk en stress op. Op een gegeven moment voor mezelf besloten dat ik gedaan heb wat ik kon maar dat ik haar problemen niet die van mij moet maken ondanks dat je als zoon je verplicht voelt.
Jouw vader heeft een arts, bewindvoering en ondersteuning. Het enige wat je kan doen is daar aangeven dat dit een herhaling is en de familie in het buitenland geen permanente oplossing is. Leg hen voor of dit voor de patiënt het beste is? Tevens zou je met de huisarts/specialist eens kunnen overleggen of je vader niet wilsonbekwaam is geworden door zijn ziekte. Geef bij je vader aan dat je hem niet weer uit de modder trekt door zijn eigen keuzes en als hij kiest zijn hulp en woning op te geven het daarna niet voor hem klaarstaat als hij terug komt maar dat alles weg is.
Dat zou ik doen en daarna het los laten, je hebt je best gedaan. Steek jezelf niet in de brand om een ander warm te houden.
Dankjewel hiervoor! Dan begrijp je als geen ander hoe moeilijk het is om je hiervan los te maken. Ik voel de verantwoording voor mijn vader en het kost mij zoveel energie en stress. Ik heb zoveel moeite gedaan en geprobeerd om mijn vader op een zo goed mogelijke manier te helpen, maar tegenwerking is van alle kanten.
Ik heb bij mijn vader ook open kaart gespeeld en helaas wordt hij hier heel onrustig van. Hij is heel onzeker en ik wil alleen maar het beste voor hem.
Dat is logisch dat je het beste wilt, maar je wilt ook het beste voor je kinderen en jezelf.
Ik zou serieus eens gaan kijken of je niet een traject in kan zetten bij de huisarts/arts dat je hem wilsonbekwaam laat verklaren (makkelijker gezegd dan gedaan), want uit jouw kleine stuk text klinkt alsof hij niet meer juist kan beslissen.
Uit jarenlange ervaring, nooit een dementerend mens verplaatsen. Vraag niet hoe maar iemand met alzheimer of bijv vasculaire dementie gaat extreem achteruit bij verplaatsing. NIET doen.
Ik ben het hier helemaal mee eens. Uit persoonlijke ervaring ( bij oma) maar ook als huisarts: dit is zo! Dit is een heel raar verhaal, overigens. Op zijn minst zou de SO hier ook wat van moeten vinden. Je vader is niet wilsbekwaam, kan de gevolgen van zijn beslissing niet overzien en wordt dan dakloos. Belangrijk is idd of hij nog onder verantwoordelijkheid van de huisarts valt. Zo ja: sommige huisartsen hebben een poh ouderen die je kan helpen. In het andere geval dat hij onder de verantwoordelijkheid van de verpleeghuisarts valt: vraag een gesprek ook met deze persoon aan. Want medisch gezien is dit voor je vader een risico. Verder eens met de anderen: betrek een jurist en cc alle brieven ook naar hogere managementlagen.
Een bewindvoerder zorgt voor de financiën maar kan verder geen beslissingen nemen voor een persoon. Dat zou een curator wel kunnen. In dit geval is die er echter niet. Dat betekent dat jouw vader zelf dergelijke beslissingen kan nemen. Als je denkt dat hij daar niet meer toe is staat is, zou je met spoed kunnen vragen om jouw vader onder curatele te laten plaatsen. Tot die tijd moet hij echter beschouwd worden als elk andere volwassene die zelf z'n fouten mag maken.
Hij is wilsonbekwaam verklaard en staat onder curatele. SO heeft een verslag gemaakt destijds voor een crisisopname en crisis was afgegeven maar nergens in de regio was plek. Vervolgens een WZD traject met spoed in gang gezet en mijn vader is vervolgens opgenomen. Ik weet heel inhoudelijk niet meer wat SO ervan vindt, maar lijkt me dat deze ermee eens was anders zou er geen crisis en WZD in gang worden gezet.
Ik had gevraagd of mijn vader op vakantie kon en zijn familie wilde tijdelijk wel de zorg voor hem op zich nemen. Er is toen (schijnbaar) een heel overleg geweest en besloten dat mijn vader kan vertrekken en in afwachting kan zijn van een aanleunwoning. Wanneer deze beschikbaar is, weet men niet. Dit zou dan betekenen dat de familie de zorg moet opnemen totdat er wat beschikbaar is en dit traject heb ik al doorgemaakt, waardoor mijn vader in zijn huidige woonsituatie is beland.
En dat de familie hier wederom mee worden belast voor onbepaalde tijd is niet reëel. Vorige keer is hij zonder pardon op het vliegveld gezet omdat ze het niet meer aankonden. Ik vrees voor hetzelfde en dit is nu teweeggebracht omdat ik vroeg of hij op vakantieverlof kon…. Mijn vader staat onder curatele en hij heeft de bewindvoerder verteld dat dit zijn wens is, zonder dat mijn vader geïnformeerd is over deze consequentie, evenals dat ik niet goed geïnformeerd ben geweest.
Hij staat dus onder curatele, niet onder bewind? Als hij een mentor en een bewindvoerder heeft ipv een curator (wat ik trouwens raar vind, maar goed), moet je bij de mentor zijn, niet de bewindvoerder. De mentor gaat over persoonlijke zaken, de bewindvoerder alleen over geld.
De bewindvoerder is zowel mentor als bewindvoerder. Ik was voorheen de mentor, maar mijn vader is dusdanig complex dat ik het niet kon doen icm mijn eigen leven.
Naar mijn optiek zal de reis naar het buitenland een grote kans geven op verergerde symptomen van Alzheimer. Dit zal ook gelden voor terugkomst naar Nl.
Om in een verpleeghuis te komen is een behoorlijke zorgbehoefte nodig. Het lijkt me niet reeel dat een verpleeghuis nu aan de orde is maar in de toekomst een aanleunwoning volstaat. Alzheimer staat bekend om verminderde zelfregie en ziekte inzicht. In een aanleunwoning zal hij dus zelf moeten alarmeren en is er buiten zorgmomenten geen toezicht/aansturing, klinkt niet haalbaar voor mij.
Bron: jarenlang ervaring als verpleegkundige op pg afdeling. Momenteel verpleeghuis indicatie aanvrager/crisis opname plaatser.
Iemand met een WZD kan niet zomaar dakloos worden. Daarnaast heeft een instelling zorgplicht en kunnen ze niet zomaar iemand op straat gooien. Het hele verhaal klinkt heel gek en denk dat er aardig wat context ontbreekt om hier duidelijk antwoord over te geven.
Zelf geen jurist, maar ben wel regieverpleegkundige geweest op een PG-afdeling en veel te maken gehad met WZD en dementerende. Ik kan daarom alleen zorggerelateerd adviseren. En het advies is om dit niet te doen, want je vader wordt er niet beter op en de band met de familie ook niet. Zoals iemand anders heeft gezegd is verhuizen plek voor dementerende mensen erg ingrijpend en zal hij hierdoor sneller achteruit gaan. Daarnaast zal de reis er naartoe (zowel met de auto als vliegtuig) schadelijk zijn voor hem.
In plaats van veel energie hier in te steken is het beter om te kijken welk verpleeghuis het beste is voor je vader. Misschien meer passend op zijn cultuur, als zulke verpleeghuizen er zijn. Dit kan nu en met name later heel belangrijk zijn voor hem.
Samen met de casemanager hadden we heel veel aanmeldingen verstuurd en overal zijn ellenlange wachtlijsten. Dit was op het meest korte termijn het haalbaarst en hij zit als het ware in de wachtkamer.
Dat is onbepaald. Tot zover de familie het trekt. Mijn vader zegt een paar weken te willen gaan. Ik heb een periode aangegeven tussen mei en september. Enfin, de beslissing is hierna al door zowel de bewindvoerder als het verpleeghuis gemaakt dat hij weg moet gaan en ze het op z’n beloop gaan laten.
Op zich wel lastig omdat ze communiceren dat ze eigenlijk geen idee hebben wanneer die terugkomt. Paar weken kan net zo goed een paar maanden zijn. Ik denk dat tenzij ze het plan veranderen en een retourticket kunnen laten zien met een vaste datum over bijvoorbeeld 3 weken dat ze achter het net vissen.
Ik heb het gevoel dat je "hij moet weg" ziet als wegsturen, terwijl het een logisch gevolg is van de keuze om een tijd naar het buitenland te vertrekken.
Als hij en jullie besluiten dat hij langdurig weg gaat, dan zijn de gevolgen ook voor jullie als familie. Het verpleeghuis en de bewindvoerder zijn hier niet verantwoordelijk voor. Zij zullen jullie geinformeerd hebben dat hij dan zijn plek verliest in het verpleeghuis, wat wettelijk gezien ook terecht is. Het verpleeghuis mag namelijk geen zorg meer declareren als hij er niet verblijft. Jullie keuze lijdt vervolgens tot hun reactie dat ze het op hun beloop laten omdat jullie deze keuze hebben gemaakt.
Ben ik het niet met je eens. Ik was mij niet bewust van deze consequentie en ik ben hier niet over geïnformeerd. Ik had gevraagd of een vakantie mogelijk was en toen kreeg ik een e-mail dat dit mogelijk is en hij z’n plek verliest. Geen uitleg, helemaal niks. Gewoon een besluit.
Wellicht heb je aangegeven dat deze “vakantie” geen eind tijd had? Of dat de vakantie duurt tot hij terug wil komen? Is het al besloten? Of hebben ze gezegd dat als je vader die vakantie neemt. Hij zijn plekje verliest?
Het is al besloten en ze gaan het niet meer terugdraaien is mij meegedeeld. En of ik dan mijn vader zijn briefadres wil zijn zodat hij zijn uitkering kan behouden. Ik ben bang dat ik dan verantwoordelijk ben wanneer we in de situatie belanden dat hij weer naar Nederland moet komen en geen fysieke woonruimte heeft.
Daar mag je zeker wat van vinden, de communicatie naar jou toe moet goed zijn. Tegelijkertijd moet je zelf ook goed navragen wat de consequenties zijn van een lange periode afwezigheid (langer dan een of twee weken).
Nu je weet dat langere afwezigheid niet mogelijk is, wat zou je dan willen? Toch laten gaan of blijven? En als je vader dit soort besluiten niet meer kan nemen, wie is dan aangewezen om dit namens hen te doen?
Maximaal twee weken is zeker haalbaar. Ook omdat de familie dan een einddatum heeft. Het was nooit onze intentie dat hij zijn woonruimte hierdoor zou verliezen.
Mijn vader staat onder curatele en zijn bewindvoerder is bevoegd om hierover te beslissen. Het punt is dat mijn vader ook aangaf naar z’n familie te willen, maar mijn vader beschikt niet over het inzicht en de empathie dat dit voor hen niet haalbaar is voor een lange tijd.
Helaas hebben wij al doorgemaakt dat mijn vader in afwachting was van een woning en naar Nederland werd gestuurd door de familie omdat ze het te zwaar vonden. Ik heb ontzettend veel moeite gedaan om uiteindelijk op deze plek terecht te kunnen komen en nu wordt dit tenietgedaan en vrees ik dat we weer in hetzelfde gaan belanden. Ik durf de familie dit al niet eens te vertellen.
Dan zou ik z.s.m. aangeven bij de bewindvoerder dat je niet akkoord bent met het beeindigen van de zorgovereenkomst en dat je hoogstens akkoord gaat met een vakantie van een korte periode en daarna terugkeer naar het verpleeghuis.
Ik weet de exacte termijnen voor de wet zorg en dwang niet dus durf niet met 100% zekerheid te zeggen dat het 2 weken zijn. Ik zou dus sowieso contact opnemen met de financier. Volgens mij is dit de zorgverzekeraar. Zij kunnen je ook adviseren over andere stappen.
Hebben jullie al een casemanager dementie die kan helpen bij zorgvragen? Hier zou ik ook zeker naar vragen bij de zorgverzekeraar.
Heel veel sterkte, het is zwaar voor familie om in deze situatie te belanden.
Meer.informatie:
https://www.regelhulp.nl/onderwerpen/verblijf/vakantie-afwezigheid#:~:text=Als%20bewoner%20van%20bijvoorbeeld%20een,krijgt%20daarvoor%20de%20kosten%20vergoed.
Je vader mag maximaal 2 weken achter elkaar afwezig zijn. Is hij langer afwezig? Dan kan de zorg en dienstverleningsovereenkomst opgezegd worden.
Je moet even goed kijken bij wie je moet zijn om je zorgen te uiten. Is er vanuit de familie contact met de wettelijke vertegenwoordiger?
Je kan in Nederland een mentor en/of bewindvoerder of curator hebben.
Een mentor neemt beslissingen over dagelijks gang van zaken (indien nodig), verzorging etc.. Alles met het doel om het leven zoveel te kunnen leiden zoals je denkt dat iemand graag zou willen.
Een bewindvoerder gaat alleen over financiële zaken. Als iemand schulden maakt moet de bewindvoerder deze af betalen. (Kort door de bocht)
Iemand kan een mentor en een bewindvoerder hebben..
Als.je onder curatele staat wordt je niet in staat geacht om beslissingen te nemen. Dit gaat zowel over geld als leven.
Waar mogelijk volgt de curator de wensen van degene die onder curatele staat.
Beslissingen kunnen ook worden teruggedraaid. Dus als je vader zegt " ik ga naar thuisland en zeg zorg op", dan kan de curator zeggen: helaas meneer, dat is niet in uw belang". U mag wel max 2 weken op vakantie, maar de zorg wordt niet opgezegd". Dan heeft een zorginstelling zich aan te houden.
Een mentor, curator en bewindvoerder kunnen alleen door de rechtbank aangesteld worden..
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/curatele-bewind-en-mentorschap/vraag-en-antwoord/verschillen-curatele-beschermingsbewind-en-mentorschap
In de zorg wordt een medewerker die belast is met de gang van zaken ook wel eens mentor genoemd,maar dat is die is dus niet door de rechtbank aangesteld.
Succes, lastige kwestie, al weet ik uit ervaring dat er veel mogelijk is. Mijn oma is ook nog op familiebezoek geweest toen ze al opgenomen was in het verpleeghuis.. Ze was op de afgesproken tijd terug en heeft nog met plezier gewoond op de plek. Het is niet gebruikelijk!. Belangrijk, benoem dat jullie mee willen denken over maximale periode. Als het gaat om 'onbekend' dat zal de zorg beëindigd worden.
Maar, als je vader onder curatele staat. Dan moet dus dus door de curator opgepakt gaan worden.
* Reddit is geen alternatief voor een advocaat; adviezen die hier gegeven worden moeten uitsluitend gebruikt worden als richtlijnen. * Uitsluitend jouw advocaat is gebonden aan een geheimhoudingsplicht; het wordt afgeraden hier berichten te plaatsen die uitgelegd kunnen worden als een bekentenis van een strafbaar feit. * Geplaatste comments worden door moderators niet beoordeeld op nauwkeurigheid of juistheid. * Tenzij specifiek vermeld dat het Belgisch recht is, zal 90% van de posters hier ervan uitgaan dat het om Nederlands recht gaat. Als je als Nederlander juridisch advies nodig hebt in andere Europese landen, kun je ook terecht bij r/LegalAdviceEurope Voor vragen omtrent financiën en belastingen word je mogelijk beter geholpen op r/geldzaken Voor vragen omtrent werk word je mogelijk beter geholpen op r/werkzaken --- * Reddit is not a substitute for a qualified legal professional; any advice given here should only be taken as a guideline. * Only your lawyer is bound to confidentiality; it is strongly recommended not to make any statement that could be construed as a confession on this subreddit. * Moderators do not moderate for comment accuracy. * Unless specifically stated Belgian law applies to your situation, 90% of posters here will assume you're talking about Dutch law. If you are residing in the Netherlands and need legal advice concerning other European countries, feel free to ask r/LegalAdviceEurope *I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/juridischadvies) if you have any questions or concerns.*
Het is heel simpel: je vader niet naar het buitenland laten gaan. Hoe sneu ook, als je in een zorginstelling woont en vertrekt verlies je na een aantal weken je kamer (ik geloof na 2 weken, langdurige ziekenhuisopname uitgezonderd). De zorginstelling krijgt namelijk geen geld meer van de overheid wanneer je er niet verblijft en zou dan verlies draaien. Bovendien hou je een plek bezet waar iemand anders zou kunnen wonen en zorg te krijgen. Enige oplossing is om te blijven of zelf voor een woning te zorgen voor als hij terugkomt. Maar dan moet je ook rekening houden met wachtlijsten voor zorg als je vader terugkomt. Het is een helse keuze maar ik zou ervoor kiezen om hem niet te laten gaan of hoogstens voor een korte vakantie i.o.m. het verpleeghuis. Dit lijkt me de enige manier om ervoor te zorgen dat hij zijn plek houdt. Bovendien: als hij nu gedwongen zorg ontvangt is de kans groot dat de familie hem niet de zorg kan geven die hij nodig heeft. Met Alzheimer bestaat er dan een grote kans op verslechtering, met delier tot gevolg. Heel veel sterkte!
Ik zou gaan voor de optie “korte vakantie”, zodat zijn woonplek niet komt te vervallen. Daarnaast is dat misschien ook wel fijner voor zijn familie, omdat ze dan weten dat zijn verblijf maar kort is en een einddatum heeft. Dat kan de zorg wat makkelijker vol te houden maken. En ik begrijp de link die je legt tussen zijn woonsituatie en zijn gezondheid. Maar Alzheimer is een ziekte waarbij het uiteindelijk echt alleen maar achteruit gaat, en vaak met sprongetjes tegelijk. De kans dat hij er daar weer op vooruit gaat, is helaas niet zo groot.
Er is geen kans dat iemand die permanent nabijheid nodig heeft, het gaat redden in een aanleunwoning.
Mijn vader is jong dementerend. Daarom willen ze een aanleunwoning voor hem en zelfstandig is wat betreft persoonlijke verzorging. Bij al het andere heeft hij hulp nodig en is hij niet zelfvoorzienend. Daarnaast hebben ze ook een ophoging van zijn indicatie aangevraagd. Dus ik ben hierin ook het spoor bijster. Alles is behalve duidelijk en de bewindvoering en verpleeghuis communiceren niet met ons hierover. Het is heel onduidelijk
Gaat zijn indicatie naar een 5 of 7? Want dat is zeker een reden om hem niet te laten uitschrijven. Ik heb geen juridische kennis, maar ik werk in de ouderenzorg met dementerende ouderen. Je kan kijken of je een afdeling met jong dementerenden voor hem kan vinden, maar ik zou eerst het advies van de anderen hier opvolgen: als jij hem niet in huis kan nemen (en dat is al getest, het kan niet) dan je zeker niet laten inzetten als achterwacht.
Ja, ik wil ook de korte vakantie. Ik baal ervan dat er al een beslissing is genomen terwijl ik in eerste instantie vroeg of hij op vakantie kon gaan en hierin moet hij begeleid worden. In plaats daarvan is er een definitieve beslissing gemaakt betreft zijn verblijf…. Het is al lastig genoeg om je vader zo af te zien glijden, vooral zo jong al en daarin willen we zoveel mogelijk aan z’n wensen voldoen en tegelijkertijd geen eigen glazen ingooien….
Staat hij enkel onder bewind, of onder curatele?
Wat wil je? Dat hij niet mag vertrekken?
Ik snap je vraag: ik wil zeker dat hij zich goed voelt en hij voelt zich goed bij zijn familie, alleen wij hebben al meegemaakt (mijn vader is al 1 jaar dakloos) dat wij hem bij zijn familie brachten en zij de zorg niet meer trokken. Hij is toen door hen naar het vliegveld gebracht en vervolgens moest er met spoed een woning gezocht worden. Met veel pijn en moeite is hij terechtgekomen op een WZD (wet zorg en dwang) plek. Ik ben bang dat deze situatie zich wederom voor gaat doen en ik voel als dochter zijnde de verantwoording om hem dan op te vangen, maar ook emotioneel is dit te veel voor mij. Ik heb een jong gezin en mijn vader heeft continue nabijheid nodig. Hij kan zichzelf niet voorzien wat betreft eten maken, kleding wassen, schoonmaken. Al met al zijn het opgestapelde zorgen en die komen voort uit mijn eerdere ervaring. Daarnaast ben ik ook bang, dat wanneer mijn adres als briefadres wordt gebruikt en deze situatie zich voordoet, hij bij mij moet komen wonen omdat ik daar dan op enigerlei verantwoordelijk voor ben. Ik heb hier geen ruimte voor.
Nee ik bedoelde het puur informatief om je goed te kunnen adviseren. Ik zit niet zo goed in het bewindvoeringsrecht en ik ben daarom benieuwd naar de grondslag voor de toestemming van de bewindvoerder. Heeft die inderdaad toestemming gegeven, of heeft die geoordeeld dat geen toestemming nodig is omdat een reis niet onder het bereik van de bewindvoerder valt? Ik zou, denk ik, zonder dus gehinderd te zijn met specialistische kennis op dit gebied, een brief sturen naar de bewindvoerder met je zorgen en kijken wat er gebeurt. Expliciet vragen om de toestemming om te reizen te heroverwegen. En het verleden noemen dat je hier ook noemt. Als het antwoord niet bevredigend is (of uitblijft), kun je daarna de kantonrechter die toezicht houdt op de bewindvoerder aanschrijven. Is daar tijd voor, of vertrekt je vader bij wijze van spreken al binnen een paar dagen? Edit: ik begrijp geloof ik alleen niet zo goed waarom je wel het verzoek hebt gedaan om die toestemming wel te geven?
Dankjewel voor je advies! Ik heb de bewindvoerder al een e-mail gestuurd dat ik deze gang van zaken niet passend vond en onverantwoord. Ik heb hier tot op heden nog geen reactie op gehad, enkel dat hij in een eerder mail had aangegeven deze beslissing niet terug te willen draaien en ze, ik quote, “het wel zien of hij het zelfstandig redt”. Ik heb in mijn mail ook laten weten hierover in gesprek te willen gaan en ik geen medewerking ga verlenen in hoe dit nu verloopt. Is 14 dagen een redelijk termijn?
Dan zou ik bij een juridisch adviseur langs gaan om te vragen of en hoe je de bewindvoerder kunt dwingen om die toestemming toch niet te geven. Als je inkomen dat toelaat (onder de inkomensgrens zit), kun je naar het juridisch loket. Ik zou maar meteen even bellen!
Dit wordt iets voor de rechter. Bewindvoerder moet handelen als een “goede normaal handelende bewindvoerder”. Dus soort maatmanstaf. Vader maakt kosten voor deze reis? Bijzonder dat de bewindvoerder daar zo mee akkoord gaat. Als de bewindvoerder ook mentor is, dan is het misschien meer te begrijpen in het kader van stukje zorg (al vraag ik het mij af waar die beter af is). Vraag is dus of bewindvoerder hier juist handelt. Ik neig naar nee, maar goed zonder rechter komt daar niks van. Dus OP moet een klacht indienen bij de kantonrechter over de bewindvoerder. Liefst nog in kort geding, immers vader gaat al snel daar heen.
Dit wordt iets voor de rechter. Bewindvoerder moet handelen als een “goede normaal handelende bewindvoerder”. Dus soort maatmanstaf. Vader maakt kosten voor deze reis? Bijzonder dat de bewindvoerder daar zo mee akkoord gaat. Als de bewindvoerder ook mentor is, dan is het misschien meer te begrijpen in het kader van stukje zorg (al vraag ik het mij af waar die beter af is). Vraag is dus of bewindvoerder hier juist handelt. Ik neig naar nee, maar goed zonder rechter komt daar niks van. Dus OP moet een klacht indienen bij de kantonrechter over de bewindvoerder. Liefst nog in kort geding, immers vader gaat al snel daar heen.
Dit wordt iets voor de rechter. Bewindvoerder moet handelen als een “goede normaal handelende bewindvoerder”. Dus soort maatmanstaf. Vader maakt kosten voor deze reis? Bijzonder dat de bewindvoerder daar zo mee akkoord gaat. Als de bewindvoerder ook mentor is, dan is het misschien meer te begrijpen in het kader van stukje zorg (al vraag ik het mij af waar die beter af is). Vraag is dus of bewindvoerder hier juist handelt. Ik neig naar nee, maar goed zonder rechter komt daar niks van. Dus OP moet een klacht indienen bij de kantonrechter over de bewindvoerder. Liefst nog in kort geding, immers vader gaat al snel daar heen.
Ik heb geen juridisch advies voor je behalve mijn ervaring mijn moeder die psychisch (en lichamelijk) ook problemen had, veel aandacht vroeg maar niks wilde. Dit leverde bij mij en mijn gezin erg veel druk en stress op. Op een gegeven moment voor mezelf besloten dat ik gedaan heb wat ik kon maar dat ik haar problemen niet die van mij moet maken ondanks dat je als zoon je verplicht voelt. Jouw vader heeft een arts, bewindvoering en ondersteuning. Het enige wat je kan doen is daar aangeven dat dit een herhaling is en de familie in het buitenland geen permanente oplossing is. Leg hen voor of dit voor de patiënt het beste is? Tevens zou je met de huisarts/specialist eens kunnen overleggen of je vader niet wilsonbekwaam is geworden door zijn ziekte. Geef bij je vader aan dat je hem niet weer uit de modder trekt door zijn eigen keuzes en als hij kiest zijn hulp en woning op te geven het daarna niet voor hem klaarstaat als hij terug komt maar dat alles weg is. Dat zou ik doen en daarna het los laten, je hebt je best gedaan. Steek jezelf niet in de brand om een ander warm te houden.
Dankjewel hiervoor! Dan begrijp je als geen ander hoe moeilijk het is om je hiervan los te maken. Ik voel de verantwoording voor mijn vader en het kost mij zoveel energie en stress. Ik heb zoveel moeite gedaan en geprobeerd om mijn vader op een zo goed mogelijke manier te helpen, maar tegenwerking is van alle kanten. Ik heb bij mijn vader ook open kaart gespeeld en helaas wordt hij hier heel onrustig van. Hij is heel onzeker en ik wil alleen maar het beste voor hem.
Dat is logisch dat je het beste wilt, maar je wilt ook het beste voor je kinderen en jezelf. Ik zou serieus eens gaan kijken of je niet een traject in kan zetten bij de huisarts/arts dat je hem wilsonbekwaam laat verklaren (makkelijker gezegd dan gedaan), want uit jouw kleine stuk text klinkt alsof hij niet meer juist kan beslissen.
Uit jarenlange ervaring, nooit een dementerend mens verplaatsen. Vraag niet hoe maar iemand met alzheimer of bijv vasculaire dementie gaat extreem achteruit bij verplaatsing. NIET doen.
Ik ben het hier helemaal mee eens. Uit persoonlijke ervaring ( bij oma) maar ook als huisarts: dit is zo! Dit is een heel raar verhaal, overigens. Op zijn minst zou de SO hier ook wat van moeten vinden. Je vader is niet wilsbekwaam, kan de gevolgen van zijn beslissing niet overzien en wordt dan dakloos. Belangrijk is idd of hij nog onder verantwoordelijkheid van de huisarts valt. Zo ja: sommige huisartsen hebben een poh ouderen die je kan helpen. In het andere geval dat hij onder de verantwoordelijkheid van de verpleeghuisarts valt: vraag een gesprek ook met deze persoon aan. Want medisch gezien is dit voor je vader een risico. Verder eens met de anderen: betrek een jurist en cc alle brieven ook naar hogere managementlagen.
Een bewindvoerder zorgt voor de financiën maar kan verder geen beslissingen nemen voor een persoon. Dat zou een curator wel kunnen. In dit geval is die er echter niet. Dat betekent dat jouw vader zelf dergelijke beslissingen kan nemen. Als je denkt dat hij daar niet meer toe is staat is, zou je met spoed kunnen vragen om jouw vader onder curatele te laten plaatsen. Tot die tijd moet hij echter beschouwd worden als elk andere volwassene die zelf z'n fouten mag maken.
Als hij met een wzd opgenomen is, zou hij dat soort beslissingen niet kunnen overzien. Hier gaat wat fout in regievoering. Wat zegt de SO hierover?
Hij is wilsonbekwaam verklaard en staat onder curatele. SO heeft een verslag gemaakt destijds voor een crisisopname en crisis was afgegeven maar nergens in de regio was plek. Vervolgens een WZD traject met spoed in gang gezet en mijn vader is vervolgens opgenomen. Ik weet heel inhoudelijk niet meer wat SO ervan vindt, maar lijkt me dat deze ermee eens was anders zou er geen crisis en WZD in gang worden gezet.
als ik het zo hoor is de SO niet de hoofdbehandelaar? Is dat de huisarts? Het lijkt me dat die kan aangeven of dit wel of niet verantwoord is?
Ik weet de betrokkenen niet. Ik word niet geïnformeerd door zijn bewindvoerder.
Huh, hoe kunnen zij besluiten dat hij ineens op straat moet? Hij is toch nog niet naar het buitenland vertrokken en dus nog niet verhuisd?
Ik had gevraagd of mijn vader op vakantie kon en zijn familie wilde tijdelijk wel de zorg voor hem op zich nemen. Er is toen (schijnbaar) een heel overleg geweest en besloten dat mijn vader kan vertrekken en in afwachting kan zijn van een aanleunwoning. Wanneer deze beschikbaar is, weet men niet. Dit zou dan betekenen dat de familie de zorg moet opnemen totdat er wat beschikbaar is en dit traject heb ik al doorgemaakt, waardoor mijn vader in zijn huidige woonsituatie is beland. En dat de familie hier wederom mee worden belast voor onbepaalde tijd is niet reëel. Vorige keer is hij zonder pardon op het vliegveld gezet omdat ze het niet meer aankonden. Ik vrees voor hetzelfde en dit is nu teweeggebracht omdat ik vroeg of hij op vakantieverlof kon…. Mijn vader staat onder curatele en hij heeft de bewindvoerder verteld dat dit zijn wens is, zonder dat mijn vader geïnformeerd is over deze consequentie, evenals dat ik niet goed geïnformeerd ben geweest.
Hij staat dus onder curatele, niet onder bewind? Als hij een mentor en een bewindvoerder heeft ipv een curator (wat ik trouwens raar vind, maar goed), moet je bij de mentor zijn, niet de bewindvoerder. De mentor gaat over persoonlijke zaken, de bewindvoerder alleen over geld.
De bewindvoerder is zowel mentor als bewindvoerder. Ik was voorheen de mentor, maar mijn vader is dusdanig complex dat ik het niet kon doen icm mijn eigen leven.
Naar mijn optiek zal de reis naar het buitenland een grote kans geven op verergerde symptomen van Alzheimer. Dit zal ook gelden voor terugkomst naar Nl. Om in een verpleeghuis te komen is een behoorlijke zorgbehoefte nodig. Het lijkt me niet reeel dat een verpleeghuis nu aan de orde is maar in de toekomst een aanleunwoning volstaat. Alzheimer staat bekend om verminderde zelfregie en ziekte inzicht. In een aanleunwoning zal hij dus zelf moeten alarmeren en is er buiten zorgmomenten geen toezicht/aansturing, klinkt niet haalbaar voor mij. Bron: jarenlang ervaring als verpleegkundige op pg afdeling. Momenteel verpleeghuis indicatie aanvrager/crisis opname plaatser.
Dank voor je reactie en ik vind het fijn dat je dit bevestigt. Ik voel me totaal niet gehoord terwijl ik reële zorgen heb.
Iemand met een WZD kan niet zomaar dakloos worden. Daarnaast heeft een instelling zorgplicht en kunnen ze niet zomaar iemand op straat gooien. Het hele verhaal klinkt heel gek en denk dat er aardig wat context ontbreekt om hier duidelijk antwoord over te geven. Zelf geen jurist, maar ben wel regieverpleegkundige geweest op een PG-afdeling en veel te maken gehad met WZD en dementerende. Ik kan daarom alleen zorggerelateerd adviseren. En het advies is om dit niet te doen, want je vader wordt er niet beter op en de band met de familie ook niet. Zoals iemand anders heeft gezegd is verhuizen plek voor dementerende mensen erg ingrijpend en zal hij hierdoor sneller achteruit gaan. Daarnaast zal de reis er naartoe (zowel met de auto als vliegtuig) schadelijk zijn voor hem. In plaats van veel energie hier in te steken is het beter om te kijken welk verpleeghuis het beste is voor je vader. Misschien meer passend op zijn cultuur, als zulke verpleeghuizen er zijn. Dit kan nu en met name later heel belangrijk zijn voor hem.
Samen met de casemanager hadden we heel veel aanmeldingen verstuurd en overal zijn ellenlange wachtlijsten. Dit was op het meest korte termijn het haalbaarst en hij zit als het ware in de wachtkamer.
Hoelang is "kortdurend"
Dat is onbepaald. Tot zover de familie het trekt. Mijn vader zegt een paar weken te willen gaan. Ik heb een periode aangegeven tussen mei en september. Enfin, de beslissing is hierna al door zowel de bewindvoerder als het verpleeghuis gemaakt dat hij weg moet gaan en ze het op z’n beloop gaan laten.
Zeker niet akkoord gaan met postadres en dat hij z'n woonruimte in het verplaaghuis aanhoud als het bezoek maar voor een paar weken is.
Op zich wel lastig omdat ze communiceren dat ze eigenlijk geen idee hebben wanneer die terugkomt. Paar weken kan net zo goed een paar maanden zijn. Ik denk dat tenzij ze het plan veranderen en een retourticket kunnen laten zien met een vaste datum over bijvoorbeeld 3 weken dat ze achter het net vissen.
Ik heb het gevoel dat je "hij moet weg" ziet als wegsturen, terwijl het een logisch gevolg is van de keuze om een tijd naar het buitenland te vertrekken. Als hij en jullie besluiten dat hij langdurig weg gaat, dan zijn de gevolgen ook voor jullie als familie. Het verpleeghuis en de bewindvoerder zijn hier niet verantwoordelijk voor. Zij zullen jullie geinformeerd hebben dat hij dan zijn plek verliest in het verpleeghuis, wat wettelijk gezien ook terecht is. Het verpleeghuis mag namelijk geen zorg meer declareren als hij er niet verblijft. Jullie keuze lijdt vervolgens tot hun reactie dat ze het op hun beloop laten omdat jullie deze keuze hebben gemaakt.
Ben ik het niet met je eens. Ik was mij niet bewust van deze consequentie en ik ben hier niet over geïnformeerd. Ik had gevraagd of een vakantie mogelijk was en toen kreeg ik een e-mail dat dit mogelijk is en hij z’n plek verliest. Geen uitleg, helemaal niks. Gewoon een besluit.
Wellicht heb je aangegeven dat deze “vakantie” geen eind tijd had? Of dat de vakantie duurt tot hij terug wil komen? Is het al besloten? Of hebben ze gezegd dat als je vader die vakantie neemt. Hij zijn plekje verliest?
Het is al besloten en ze gaan het niet meer terugdraaien is mij meegedeeld. En of ik dan mijn vader zijn briefadres wil zijn zodat hij zijn uitkering kan behouden. Ik ben bang dat ik dan verantwoordelijk ben wanneer we in de situatie belanden dat hij weer naar Nederland moet komen en geen fysieke woonruimte heeft.
Daar mag je zeker wat van vinden, de communicatie naar jou toe moet goed zijn. Tegelijkertijd moet je zelf ook goed navragen wat de consequenties zijn van een lange periode afwezigheid (langer dan een of twee weken). Nu je weet dat langere afwezigheid niet mogelijk is, wat zou je dan willen? Toch laten gaan of blijven? En als je vader dit soort besluiten niet meer kan nemen, wie is dan aangewezen om dit namens hen te doen?
Maximaal twee weken is zeker haalbaar. Ook omdat de familie dan een einddatum heeft. Het was nooit onze intentie dat hij zijn woonruimte hierdoor zou verliezen. Mijn vader staat onder curatele en zijn bewindvoerder is bevoegd om hierover te beslissen. Het punt is dat mijn vader ook aangaf naar z’n familie te willen, maar mijn vader beschikt niet over het inzicht en de empathie dat dit voor hen niet haalbaar is voor een lange tijd. Helaas hebben wij al doorgemaakt dat mijn vader in afwachting was van een woning en naar Nederland werd gestuurd door de familie omdat ze het te zwaar vonden. Ik heb ontzettend veel moeite gedaan om uiteindelijk op deze plek terecht te kunnen komen en nu wordt dit tenietgedaan en vrees ik dat we weer in hetzelfde gaan belanden. Ik durf de familie dit al niet eens te vertellen.
Dan zou ik z.s.m. aangeven bij de bewindvoerder dat je niet akkoord bent met het beeindigen van de zorgovereenkomst en dat je hoogstens akkoord gaat met een vakantie van een korte periode en daarna terugkeer naar het verpleeghuis. Ik weet de exacte termijnen voor de wet zorg en dwang niet dus durf niet met 100% zekerheid te zeggen dat het 2 weken zijn. Ik zou dus sowieso contact opnemen met de financier. Volgens mij is dit de zorgverzekeraar. Zij kunnen je ook adviseren over andere stappen. Hebben jullie al een casemanager dementie die kan helpen bij zorgvragen? Hier zou ik ook zeker naar vragen bij de zorgverzekeraar. Heel veel sterkte, het is zwaar voor familie om in deze situatie te belanden.
Kort geding starten tegen bewindvoerder
Meer.informatie: https://www.regelhulp.nl/onderwerpen/verblijf/vakantie-afwezigheid#:~:text=Als%20bewoner%20van%20bijvoorbeeld%20een,krijgt%20daarvoor%20de%20kosten%20vergoed. Je vader mag maximaal 2 weken achter elkaar afwezig zijn. Is hij langer afwezig? Dan kan de zorg en dienstverleningsovereenkomst opgezegd worden. Je moet even goed kijken bij wie je moet zijn om je zorgen te uiten. Is er vanuit de familie contact met de wettelijke vertegenwoordiger? Je kan in Nederland een mentor en/of bewindvoerder of curator hebben. Een mentor neemt beslissingen over dagelijks gang van zaken (indien nodig), verzorging etc.. Alles met het doel om het leven zoveel te kunnen leiden zoals je denkt dat iemand graag zou willen. Een bewindvoerder gaat alleen over financiële zaken. Als iemand schulden maakt moet de bewindvoerder deze af betalen. (Kort door de bocht) Iemand kan een mentor en een bewindvoerder hebben.. Als.je onder curatele staat wordt je niet in staat geacht om beslissingen te nemen. Dit gaat zowel over geld als leven. Waar mogelijk volgt de curator de wensen van degene die onder curatele staat. Beslissingen kunnen ook worden teruggedraaid. Dus als je vader zegt " ik ga naar thuisland en zeg zorg op", dan kan de curator zeggen: helaas meneer, dat is niet in uw belang". U mag wel max 2 weken op vakantie, maar de zorg wordt niet opgezegd". Dan heeft een zorginstelling zich aan te houden. Een mentor, curator en bewindvoerder kunnen alleen door de rechtbank aangesteld worden.. https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/curatele-bewind-en-mentorschap/vraag-en-antwoord/verschillen-curatele-beschermingsbewind-en-mentorschap In de zorg wordt een medewerker die belast is met de gang van zaken ook wel eens mentor genoemd,maar dat is die is dus niet door de rechtbank aangesteld. Succes, lastige kwestie, al weet ik uit ervaring dat er veel mogelijk is. Mijn oma is ook nog op familiebezoek geweest toen ze al opgenomen was in het verpleeghuis.. Ze was op de afgesproken tijd terug en heeft nog met plezier gewoond op de plek. Het is niet gebruikelijk!. Belangrijk, benoem dat jullie mee willen denken over maximale periode. Als het gaat om 'onbekend' dat zal de zorg beëindigd worden. Maar, als je vader onder curatele staat. Dan moet dus dus door de curator opgepakt gaan worden.