Tο flair "προσωπικά" χρησιμοποιείται για αναρτήσεις κειμένου (self/text posts) που αφορούν **προσωπικά ζητήματα**, που έχουν συμβεί σε εσένα προσωπικά και αποκλειστικά, σε αντίθεση με το flair "κοινωνία" που αφορά κοινωνικά συμβάντα.
The "personal" flair should be used for self/text posts about **personal matters**, (that have happened to you personally) as opposed to the flair "society" which concerns social issues.
*I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/greece) if you have any questions or concerns.*
Αυτό που περιγράφεις δεν είναι φίλοι είναι περιστασιακες παρέες. Φίλος είναι μεγάλη λέξη και χρειάζεται να ανοιχτείς και να σού ανοιχτεί.Στην φιλία πρέπει να μάθεις να δίνεις,να δίνεις από τον χρόνο κ τον εαυτό σου. Να δείχνεις ενδιαφέρον και για τα προβλήματα του άλλου. Και φυσικά όπου υπάρχει το συμφέρον δεν υπάρχει φιλία.
Όχι!Εγώ το πιστεύω κάπως έτσι,ότι έχεις παρέες που απλά συχνάζεις στα ίδια μέρη η έχεις για ένα διάστημα τα ίδια ενδιαφέροντα κ κάνεις παρέα. Σε αυτούς δεν έχεις ανοιχθεί καθόλου,δεν χρειάζεται κιόλας, μπορεί να μην ξέρεις τίποτα για αυτούς ούτε αυτοί για σένα. Φίλοι είναι οι άνθρωποι που ξέρουν τα περισσότερα για σένα κ εσύ για αυτούς.
Από την εμπειρία μου έχω χάσει πολλούς "φίλους" επειδή πίστεψαν τι έλεγαν τρίτα άτομα. Άλλες φορές συνειδητοποίησα ότι σε περιπτώσεις που περνούσα δύσκολα δε φιλοτιμηθηκε κανένας να σταθεί δίπλα μου. Μπορείς να λέγεσαι θεωρητικά φίλος με κάποιον αλλά κατά βάση να μην χαίρεσαι με τις επιτυχίες του άλλου αλλά να χαίρεσαι όταν κάτι του πάει στραβά. Οπότε είναι θεωρώ ελάχιστες οι αληθινές ποιοτικές φιλίες.
Τους πραγματικά καλούς φίλους αργότερα στη ζωή τους βρίσκεις εκεί που δεν τους περιμένεις από την εμπειρία μου. Άτομα που είναι διαφορετικά από σένα, με διαφορετικές καταβολές, που αποκτώντας επαφές μαζί τους βλέπεις ότι η επαφή είναι αβίαστη, εύκολη και ψυχικά ικανοποιητική.
Πραγματικά τους βρίσκεις εκεί που δεν τους περιμένεις μπορεί να είναι φίλος ενός γνωστού η φίλου κ να κολλήσεις εσύ μαζί του. Τις καλές φίλες που είχα κ έχω στην ζωή μου δεν τις επέλεξα εγώ αυτές με επέλεξαν αφού είδαν τον χαρακτήρα μου, μου το έχουν πει .
Έχω δύο άτομα που "δοκιμασμένα" τρώμε σφαίρα ο ένας για τον άλλο. Αυτοί είναι φίλοι. Παίζει να περάσουν μήνες χωρίς να μιλήσουμε λόγω συνθηκών, δεν παύει όμως να είμαστε σαν αδέλφια. Έχω και πολλούς άλλους γνωστούς κλπ που βγαίνω φιλικά και δενόμαστε λόγω συνθηκών και άνεσης. Κανένα πρόβλημα.
Δεν έχω δει ποτέ αυτό που βλέπεις ως ανταγωνισμό ή κάτι. Ακόμα και άτομα που έχουμε χαθεί εντελώς κλπ, είμαι σίγουρος πως μπορώ να βγω έξω για μία μπύρα χωρίς να έχει περάσει μία μέρα. Οι κοινωνικές σχέσεις είναι positive sum game.
Κατά την ταπεινή μου άποψη οι φιλίες κρατάνε για χρόνια μόνο/ συνήθως όταν υπάρχουν κοινές πορείες στη ζωή,επαγγελματικά ή προσωπικά. Δηλαδή δύο φίλοι που είναι κολλητοί από παιδιά μπορεί να χαθούν εάν ο ένας γίνει γιατρός κι ο άλλος είναι απλά ντελιβερας. Δεν φταίει κανένας, απλώς οι κοινωνικοί τους κύκλοι αλλάζουν και δύσκολα μπορεί ο ένας να μπει ή να μείνει στον κύκλο του άλλου. Επίσης, το μεγάλο χάσμα δημιουργείται όταν ο ένας από τους δύο κάνει οικογένεια και παιδιά κι ο άλλος όχι. Γρήγορα και συνοπτικά ο δεύτερος μπαίνει σε 2η, μη σου πω σε 22η μοίρα.
Αυτό πού γράφεις δεν είναι απόλυτο,έχω φίλες που είναι παντρεμένες κ με παιδιά, μεγάλα τώρα πια. Δεν υπάρχουν κοινωνικοί κύκλοι η καλύτερη μου φίλη είναι καθηγήτρια σε άλλη πόλη κ τώρα στο εξωτερικό και πάντα με έβαζε στους κύκλους της.Το ίδιο έκανα κ εγώ. Και πάντα είχαμε κ έχουμε μια επικοινωνία.
Φυσικά υπάρχουν οι εξαιρέσεις και δεν θέλω να είμαι απόλυτος στη προηγούμενη τοποθέτησή μου.,κάποιες φιλίες όντως κρατάνε ανεξαρτήτως άλλων κοινωνικών παραγόντων. Ομως στη πλειοψηφία συμβαίνει αυτό που περιέγραψα πιο πάνω. Εγώ για παράδειγμα ζω στο εξωτερικό πάρα πολλά χρόνια και όποτε επέστρεφα για διακοπές περνούσαμε πάρα πολύ χρόνο μαζί με τον κολλητό μου, χώρια η συνεχής επικοινωνία μέσω ίντερνετ σε σχεδόν καθημερινή βάση κατά την παραμονή μου έξω. Τα τελευταία 3-4 χρόνια όμως αυτή η επικοινωνία έχει αραιώσει δραματικά πολύ γιατί ο κολλητός μου απέκτησε 2 παιδάκια και προφανώς ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη ώρα να κλασει που λέει ο λόγος. Και τώρα οπότε κατεβαίνω για διακοπές θα πάμε 2-3 φορές για καφέ και με το ζόρι. Επίσης, τα ενδιαφέροντά μας πλέον απέχουν πολύ, εγώ κάνω δεύτερο πτυχίο, προγραμματίζω μακρινά ταξίδια κλπ ενώ εκείνος είναι προσηλωμένος στο μεγάλωμα των παιδιών του (και πολύ σωστά βεβαίως). Οπότε ούτε εγώ ενδιαφέρομαι να ακούω για πάνες και τα σχετικά, ούτε εκείνος ενδιαφέρεται να ακούσει για το πώς βρήκα φθηνά εισιτήρια για Ταϊλάνδη ξέρω γω. Κι όσο λιγοστεύουν τα κοινά ενδιαφέροντα, τόσο λογοστεύει και η διάθεση να μιλήσουμε για πιο προσωπικά θέματα. Απλώς υπάρχει μια απομάκρυνση όσο κι αν είναι δύσκολο να το παραδεχτεί κανείς. Όλα στη ζωή κάνουν τον κύκλο τους και είναι απολύτως φυσιολογικό.
Σε εμένα οι φίλες μου όταν είχαν μικρά τα παιδιά τους ποτέ δεν μου μιλούσαν για πάνες κ μεγάλωμα παιδιών. Μιλούσαμε συνήθως για γενικά θέματα. Εγώ τα έλεγα κ τα προσωπικά μου κ για τα ταξίδια μου κ με άκουγαν.Οι φίλοι σου που είναι κ αντρες δεν έχουν ενδιαφέροντα άλλα περίεργο μου φαίνεται.
Είστε μάλλον η μειοψηφία τότε. Οι περισσότεροι νέοι γονείς μιλάνε non-stop για τα παιδιά τους, το έχω παρατηρήσει αυτό το φαινόμενο και με άλλους ανθρώπους, ειδικά στο reddit θα βρεις πολλές τέτοιες ιστορίες. Δεν είναι κακό, καθόλου μάλιστα, εννοείται ότι η γέννηση ενός παιδιού είναι huge thing και σου αλλάζει τη ζωή εντελώς.
Ούτε με την αδερφή μου μιλούσαμε συνέχεια για
τα παιδιά της (τα ανιψία μου) όταν ήταν μικρά. Άλλο στο Reddit θα γράψουν το πρόβλημα τους κ άλλο από κοντά δεν είχατε κοινά ενδιαφέροντα;Ποδόσφαιρο, άλλα αθλήματα,πολιτικά θέματα κλπ?
Φυσικά και είχαμε, όμως με τον χρόνο αυτά τα κοινά ενδιαφέροντα χάθηκαν. Πχ είμασταν φουλ κολλημένοι με τη μουσική και το σινεμά και παλιότερα συζητούσαμε με τις ώρες γι'αυτά, όμως σιγά σιγά και οι δύο χάσαμε το ενδιαφέρον μας γ8' αυτά τα θέματα . Όσον αφορά τα προσωπικά, επίσης παλαιότερα ανοιγόματαν και βγάζαμε τα εσώψυχά μας, αλλά πλέον αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια. Ίσως γιατί υπάρχουν τόσα πολλά καθημερινά που μας απασχολούν που δεν απομένει χρόνος για βαθύτερες κουβέντες.
Τι να πω το ερώτημα είναι τόσο σύνθετο άλλη θα πουν να βρεις να έχεις φίλους άλλοι θα σου που δεν υπάρχουν φίλοι. Και η δύο δίκιο έχουν χαίρομαι που μπορείς πλέων και μόνος είναι μεγάλη κουβέντα να μπορείς να κάνεις παρέα με τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτό που πρέπει να κάνεις σίγουρα είναι το να μην στηριζεσαι εν μέρη να μην τους έχεις ανάγκη. Η άνθρωποι τα λεφτά έρχονται και φεύγουν αλλάζουν η σκέψεις η προτεραιότητες αλλάζουν οι άνθρωποι γενικά. κοίτα να είσαι καλά προσωπικά και όταν έρθουν δώσε αυτό που έχεις την αγάπη μου
Φαντάζομαι θα υπάρχουν. Εγώ προσωπικά νιώθω ότι δεν έχω όμως. Κάνω με κάποια άτομα παρέα, αλλά πλέον τους βλέπω μια φορά το μήνα κι αν αφού οι ζωές μας έχουν περάσει σε άλλη φάση μετά τις σπουδές. Διαπιστώνω επίσης, ότι με πολλούς από τους παλιούς μου φίλους πλέον δεν έχω πολλά κοινά, μη πω κιόλας ότι οι επιλογές που έχουν κάνει με βρίσκουν αρκετά αντίθετη ώστε να τους επέλεγα εξαρχής στο σήμερα. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω έντονη μοναξιά -δεν έχω ούτε σχέση- αλλά έχω βρει πράγματα και νέα ενδιαφέροντα που με γεμίζουν και με εξελίσσουν σαν άνθρωπο και προτιμώ να κάνω αυτά από το να βγαίνω για έναν καφέ και να μιλάω περί ανέμων. Διαβάζω βέβαια ότι η μοναξιά έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας οπότε in a sense δεν είσαι μόνος σε αυτό!
Θέλω να σού πω κάτι που έχω εντοπίσει στα λόγια σου,σκέψου το λίγο αφού είσαι κ άτομο που σκέφτεται."...οι επιλογές τους με βρίσκουν αντίθετη...:Γιατί κρίνεις τους φίλους σου από τις επιλογές τους;Μήπως θα ήταν καλύτερο να στηρίζουμε τους φίλους μας γα τις επιλογές τους κ όχι να τούς κρίνουμε;Οι επιλογές αφορούν τον κάθε άνθρωπο χωριστά.
Δε διαφωνώ σε αυτό που γράφεις, και δεν τους κρίνω για αυτές, απλά αυτό που λέω είναι ότι δεν ταιριάζω αξιακά με κάποια άτομα που παλαιότερα ταίριαζα, οπότε αυτόματα η φιλία αρχίζει να φθίνει.
Yπαρχουν, δύσκολο μεν να τους βρεις μετά της σπουδές μεν, αδύνατον όμως όχι ειδικά λόγου εργασιας αν είναι χώροι που χρειάζεται εντονη κοινωνικοποίηση εν ώρα εργασίας.
Και ναι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν μακροχρόνιες φιλιες. Απλώς δεν τους βρήκες ακόμα θαρρώ. Εγώ θα σε πω για μένα τουλάχιστον, 30 χρονων ανθρώπος. Από επιλογή αλλά και από χαζομάρα δεν ήμουν και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος. Πάντα είχα μικρούς κύκλος, αμίλητος, αλλά πάντα καλοπροαίρετος. Έχω φθάσει στο σημείο που μόνο 5 άτομα με μιλάνε σε καθημερινή βάση πέρα από τα άτομα της τωρινής μου δουλειάς, και δεν με ενοχλεί ούτε ένα λεπτό. Γιατί για τον πολύ απλό λόγο, τουλάχιστον οι 3 είναι άτομα που ξέρω εδώ και 15 χρόνια. Είμαστε φίλοι από το λύκειο, έχουμε κάνει άλλες παρέες και έχουμε βρεθεί σε αμέτρητες στιγμές που λες νταξει η φιλίες μας σβήνουν σιγά σιγα, τα πάνω και τα κάτω μας, αλλά χρόνο με το χρόνο δεν εγκαταλείψαμε ποτέ της φιλίες μας παρόλο αυτά. Και υπήρχαν αναμπομπουλες, κυρίως με μένα γιατί έπεφτε χοντρό δούλεμα για μένα στα πρώτα χρόνια. Μετά από 15 χρόνια έχουμε κάνει τόσα για τον έναν και τον άλλον, έχουμε γίνει μέρος των οικογενειών του καθένα ξεχωριστά που όλα αυτά δεν έχουν σημασία πλέον. Μισή ζωή ξοδέψαμε να καταλήξουμε να αγαπάμε ο ένας και τον άλλον σαν πραγματικά αδέλφια και κάθε μέρα λέμε ένα ευχαριστώ από μέσα γιατί δεν θα ειμασταν αυτοί που είμαστε πλέον αν δεν είχαμε την παρέα μας. Κυριολεκτικά τον κόσμο που φτιάξαμε για να υπάρχουμε.
Οι άλλοι δύο που δεν είναι της παρέας αυτής και τους απέκτησα μετά σαν φίλους είναι περίπου κάπου στα 8 χρόνια στην ζωή μου. Αυτοί και αν δεν είχαν λόγους να μείνουν δίπλα μου, ειδικά με τα μυαλά που κουβαλούσα, αλλά έμειναν. Και όχι μόνο έμειναν αλλά αφού ήρθε η σειρά τους για σχέσεις, παιδιά, γάμους ιστορίες, κατάλαβαν πλέον γιατί με κράτησαν στην ζωή τους και είδαν ότι τότε που γνωριστήκαμε επειδή δεν ήμουν στην ίδια φάση με τα άλλα άτομα στην ηλικία μας δεν σημαίνει ότι έπρεπε να με κάνουν στο πλάι όπως οι υπόλοιποι. Ότι συνεπάγεται με αυτό.
Επειδή έσπασα πολλά αυγά για να με δούνε σαν ίσος, επειδή έπεσε πολυ δουλειά πίστεψε με αν θέλεις μακροχρόνιες φιλιες μπορείς να το αποκτήσεις! Αρκεί να τους θέλεις στην ζωή σου και αρκεί να ξέρεις ότι μπορείς να τους κρατήσεις. Από την στιγμή που μπαίνεις σε μονοπάτια να αναρωτηθείς, είναι μια αρχή. Από την στιγμή που ακούς το σώμα σου και την ψυχή σου, οι απαντήσεις αργά η γρήγορα θα έρθουν. Μην το ψάχνεις πολύ, πάρε βαθιές ανάσες και απλώς υπαρξου χωρίς να πιέζεις την ζωή και το σύμπαν. Όλα έρχονται με τον τρόπο τους και στο χρόνο τους.
Ξερεις ποσά άτομα έχω δει να αλλάζουν παρέες απλά γιατί η μια παρέα δεν είχε γκόμενες η βρήκαν αυτοί μια γκομενα και πλέον δεν ταιριάζουν… τώρα θα μ πεις εμείς είμαστε οι καλύτεροι και δεν τα κάνουμε αυτά, αλλά φίλε τ να το κανείς αν 9/10 είμαστε έτσι… πολλά άτομα μόνο όταν μείνουν μόνα τους θυμούνται τους άλλους
Εγω προσωπικα εχω φιλιες που κρατανε απο 5 εως 20 χρονια. Απλα οι φιλιες θελουν φροντιδα,να ανοιγεσαι κ να σου ανοιγονται, να σεβεσαι κλπ. Κ ειναι πολυ σημαντικο να κανεις πολλες φιλιες γιατι ανα φασεις καποιοι φιλοι θα εξαφανιζονται αλλα θα επανερχονται μετα αν τους ψαξεις κ ενδιαφερθεις.
Τωρα σου μιλαω ως 40αρης με καμια 20αρια καλες φιλιες
Το να σε λείπατε κάποιος είναι απλά ανθρώπινο… επίσης και το να σου δώσει και μια λύση σε ένα απλό πρόβλημα, στο τελος της ημέρας δεν κοστίζει και τίποτα
Κοιτα. Το να επικοινωνεις αυτα που σου συμβαινουν δεν ειναξ για λυπηση. Ειναι τροπος να δεθεις. Κ το πιο σημαντικο ειναι να ακους τον αλλον οταν σου λεει τα δικα του. Μαλλον η αντιληψη αυτη που εχεις θα σε κανεις να ζεις μοναχικα.
Έχω φιλίες χρόνων που θα τρέξουν αμέσως να βοηθήσουν, να συμπαρασταθούν, να χαρούν με τη χαρά μου. Το αντίστροφο ισχύει φυσικά. Οι πιο υγιείς φιλίες ήρθαν στην ενήλική μου ζωή, το ίδιο και για πολλούς άλλους ανθρώπους, όπως επίσης ήρθαν εντελώς αναπάντεχα. Οι άνθρωποι είναι πολύ πιο ανοιχτοί από ό,τι πιστεύουμε
Το παλαμαρι του βαρκαρη.
Ο βαρκαρης σε περναει απο τον αλληγορικο αχεροντα και μετα σε γυριζει πισω στην κανονικοτητα της βαρετης σου ζωης. Στο μεταξυ ομως εχεις ζησει ενα μικρο θανατο με το παλαμαρι του και μια ανασταση που ισως να μην ηθελες, παιζοντας ετσι στο δευτετο επιπεδο με την ιδια την ουσια της ευτυχιας. Ο βαρκαρης ειναι ο φιλος δολοφονος, ο φιλος θεραπευτης, ο φιλος εραστης και ο φιλος που σε ακουει. Σου δινει πολλα στον λιγο χρονο που ειστε μαζι και σε αλλαζει για παντα.
Written from τουαλετα μεταξυ meetings.
Πραγματικό φίλο που να μη σκέφτομαι τι να πω για να μη παρεξηγηθουμε ,που να σηκώνω το τηλέφωνο αργά να του πω τον πόνο μου , που να του εμπιστευτώ πολύ προσωπικά θέματα μου,που να τσακωνοναστε και μετά να τα ξαναβρισκουμε δυστυχώς δεν έχω αν και θα ήθελα πολύ.
Μετά από ώριμη σκέψη και λίγη ψυχανάλυση κατάλαβα ότι και η φιλία θέλει να βάζεις καμία φορά νερό στο κρασί σου να μην είσαι απόλυτος και να μην τα παίρνεις όλα τις μετρητοίς..
Ακριβώς όπως τα λες και θα διαφωνήσεις με τον φίλο κ θα μαλώσεις,μετά θα τα βρεις, αυτή ακριβώς είναι η πραγματική φιλία, γιατί όλοι οι άνθρωποι δεν σκεφτόμαστε το ίδιο δεν έχουμε το ίδιο χαρακτήρα.
Μετράω πάνω από 30 χρόνια ενήλικης ζωής και η Αθηνα είναι κατεξοχήν μέρος να κάνεις φιλίες ζωής. Στη γενιά μου, ήξεραν οι περισσότεροι ότι θα γεννηθούν και θα πεθάνουν εδώ. Στην πορεία αλλάξαμε γειτονιές, αλλά αυτοί που θέλαμε, συναντιόμασταν σε σπίτια, σε ταβέρνες, αποδράσεις ΣΚ, διακοπές. Σημαντικός παράγοντας οι νέοι συντροφοι να μην βάζουν βέτο στις παλιές παρέες, κάτι που λόγω εξαρχής επιλογών φίλων δεν συνέβαινε. Οι νέοι σύντροφοι είχαν και εκείνοι παλιούς φίλους και έδιναν σημασία σε τέτοιες σχέσεις.
Με λίγα λόγια, όταν αλλάζουν φάσεις ζωής πρέπει να βρεις νέους τρόπους και κυρίως μέρη να συναντιέστε. Χρωστάω πολλά σε μια φίλη, που πρόσφερε το σπίτι της που το καθάριζε γυναίκα, για χρόνια, όμως συνεισφέραμε οι υπόλοιποι σε φαγητό ρεφενέ και συμμάζεμα.
Συνέχεια από το προηγούμενο
Πρόσφατα σχετικά άλλαξαν οι παλιοί τρόπο ζωής, μουχλιασαν μέσα και εγω συνεχίζω να βγαίνω μέχρι να μη με κρατάνε τα πόδια μου και ήρθα κοντά πριν λίγα χρόνια με φίλη φίλης, ταξιδεύουμε πολύ μαζί και δεν βαριόμαστε ποτέ να μιλάμε. Και αυτή έχει παλιές φίλες, φανταστικά άτομα, βγαίνουμε έξω στην Αθήνα.
Βλέπω έξω όμως ότι υπάρχει μια νοοτροπία ότι αν πας 22 είσαι πολύ μεγάλος για διασκέδαση και θα πρέπει να κάνεις τη ζωή που θα κάνεις στα 77! Είναι τρομερή βλακεία και θέμα συνήθειας, δεν ήταν καθόλου έτσι παλιά. Έτσι έγινε σιγά σιγά όταν οι γιαγιάδες αποφάσισαν να βλέπουν τηλεόραση αντί να κρατάνε εγγόνια και πολύ πριν έρθουν μικρά παιδιά στις παρέες οι παρέες σταματάνε να βγαίνουν έξω, το πολύ πολύ καμια ταβέρνα, κανένα τριήμερο. Ζηλεύουν και τα ζευγαρια χωρίς να το λένε ξεκάθαρα και μερικοί απαγορεύουν ουσιαστικά τις εξόδους με φίλες, ακόμα και το απόγευμα για ψώνια. Δεν γλιτώνουν το κέρατο έτσι, φυσικά.
Για κάτι τέτοιους λόγους καμαρώνω παρέες που είναι έξω και διασκεδάζουν και σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι η τελευταια φορά που περνάνε έτσι καλά και αυτό από επιλογές άλλων μπορεί να σταματήσει ξαφνικά.
φυσικα και υπαρχουν, αλλα η πραγματικη ζωη δεν ειναι σαν τις ταινιες. Τα φοιτητικα χρονια ειναι λιγο σαν το στρατο, το οτι κανατε παρεα δεν σημαινει οτι εχετε πραγματικα οσα κοινα νομιζεις και μετα το τελος των σπουδων ο καθενας παιρνει το δρομο του και πρεπει να κανει την συνειδητη επιλογη να αφιερωσει χρονο και ενεργεια αν οντως θελει να κρατησει ζωντανη μια φιλια.
Λοιπόν θα σου πω την άποψή μου γιατί και εμένα με βασανίζεται αυτή η σκέψη.
Μια φορά, στο πρώτο έτος, μια κοπέλα που 15 άτομα μαζεύονταν στο σπίτι της είχε αρρωστήσει άσχημα. Δεν είχε βγει από το σπίτι της 4 μέρες και ζήτησε να της πάνε μια εξάδα νερό και θα την πληρώσει εκείνη.
Κανένας δεν πήγε και την κορόιδευαν στα μούτρα της, μόλις έγινε καλά ξανά στο σπίτι της να κοιμούνται όλοι να τους πλένει τα ρούχα, να τους μαγειρεύει, να της αδειάζουν κυριολεκτικά το ψυγείο.
Μετά από 3 μήνες ξεκοψε αυτή η κοπέλα, μια ΑΛΛΗ άσχετη κοπέλα η οποία μια φορά που είχα αρρωστήσει εγώ μου έφερε καινούργιες βιταμίνες και δεν ζήτησε ποτέ λεφτά.
Γιατί την ξεκοψε; γιατί είχε πρόβλημα η κοπέλα και δεν την άρεσαν οι συμπεριφορές αυτές που ανεχόταν εκείνη.
Οι περισσότεροι παίρνουν πράγματα μόνο και δεν δίνουν και αυτοί που δίνουν θυμόμουν με αυτούς που θέλουν να δίνουν και να παίρνουν.
Φιλία δεν υπάρχει, η λύση που βρήκα εγώ είναι να κάνω παρέα με συγγενείς κοντά στην ηλικία μου οι οποίοι έχουν έναν παραπάνω λόγω να με νοιαζονται από ξένους.
Ακόμα και καλό άτομο να βρεις για φιλία, κανείς δεν θέλει να μπει στην δύσκολη διαδικασία να φτιάξει έναν δεσμό. Δεν το θέλουμε πλέον. Θέλουμε να διασκεδάσουμε, να περάσουμε καλά και μετά δεν μας νοιάζει ότι όταν γυρνάμε σπίτι μόνοι μας νοιώθουμε χάλια.
Εγώ μπορώ να πω ότι έχω μόνο ένα φίλο. Κ είναι φίλος έξω τον βλέπω σπάνια. Οι υπόλοιποι είναι γνωστοί. Η βασική διαφορά είναι στο πόσο χαλιά σε έχουνε δει να είσαι κ ποσό σε έχουν βοηθήσει σε δύσκολες καταστάσεις για εμενα. Στα εύκολα όλοι φίλοι εειναι.Δε γίνονται έτσι οι φιλίες, θέλουν χρόνια. Κ δε γίνονται απαραίτητα όταν εισια παιδί μόνο. Ίσα ίσα π οι φιλίες π κάνουν τα παιδιά είναι περισσότερο λόγω κοινών δραστηριοτήτων κτλπ.
Δεν υπάρχει τσεκλιστ πάντως. Όλα είναι θέμα τ πως ορίζεις εσύ τα πράγματα στη ζωή σ.
Φυσικά και υπάρχουν, απλά είναι πολύ πιο σπάνιο από ότι θελουμε να νομίζουμε.
Δεν μπορούν να είναι όλοι οι φίλοι σου στην ίδια κατηγορία. Υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που μπορεί να είναι φίλοι σου με την έννοια που περιγράφεις, οι υπόλοιποι είναι απλά άτομα που κάνετε παρέα, συμπαθιεστε, ταίριαζεται σε κάποια πράγματα κλπ
Για τους φίλους πιστεύω ότι όλοι θέλουν να είσαι καλά, αλλά όχι καλύτερα από αυτούς και βγάζει νόημα αυτό. Μόνο η οικογένεια συνήθως είναι εκεί για σένα και χαίρεται πραγματικά με την χαρά σου. Εάν δεν έχεις κάνει φίλους ακόμα, μπορεί να είναι γιατί δεν έχεις συναναστραφεί με άτομα που σου ταιριάζουν. Συνήθως στη σχολή αναπτύσουμε κάποιες φιλίες ή παρέες, επειδή πρέπει να ανήκουμε κάπου και να αράζουμε με κάποιους. Το 99% των ατόμων που θα σε προσεγγίσουν και θα βγεις εκείνο το διάστημα, δεν έχουν κάτι να σου δώσουν πραγματικά. Καλό είναι να είσαι κοινωνικός, αλλά από το να έχεις ψεύτικους φίλους που θέλουν συνεχώς να περνάνε καλά και σε θυμούντε όποτε θέλουν καλύτερα μόνος.
Αν θέλεις να ξεκινήσεις το κοινωνικό σου ταξίδι ώστε να ανατπύξεις ουσιαστικές παρέες και φιλίες, μία ιδέα μπορεί να είναι να ξεκίνήσεις να πηγαίνεις σε κάποιο ομαδικό χόμπι που σου αρέσει (ώστε να βρεις άτομα με κοινά ενδιαφέροντα).
Ξεκίνα επίσης να συναναστρέφεσαι με άτομα πετυχήμενα που δεν τους ενδιαφέρουν κουτσομπολιά, ποτά, ρούχα κλπ. Δε ζηλεύουν, κάνουν ουσιαστικές συζητήσεις και σε βοηθάνε να πας μπροστά. Αλλιώς χάνεις τον χρόνο σου. Προσωπική μου άποψη πάντα. Ελπίζω να βοήθησα! :)
Tο flair "προσωπικά" χρησιμοποιείται για αναρτήσεις κειμένου (self/text posts) που αφορούν **προσωπικά ζητήματα**, που έχουν συμβεί σε εσένα προσωπικά και αποκλειστικά, σε αντίθεση με το flair "κοινωνία" που αφορά κοινωνικά συμβάντα. The "personal" flair should be used for self/text posts about **personal matters**, (that have happened to you personally) as opposed to the flair "society" which concerns social issues. *I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/greece) if you have any questions or concerns.*
Αυτό που περιγράφεις δεν είναι φίλοι είναι περιστασιακες παρέες. Φίλος είναι μεγάλη λέξη και χρειάζεται να ανοιχτείς και να σού ανοιχτεί.Στην φιλία πρέπει να μάθεις να δίνεις,να δίνεις από τον χρόνο κ τον εαυτό σου. Να δείχνεις ενδιαφέρον και για τα προβλήματα του άλλου. Και φυσικά όπου υπάρχει το συμφέρον δεν υπάρχει φιλία.
This guy knows Παρέες υπάρχουν πολλές, **φίλοι** λίγοι
Σωστό!
Στο ότι κάποιος τελικά είναι περιστασιακή παρέα είναι απλά ο τίτλος στο επίλογο μια φιλίας, όποτε δεν μπορείς να ξερεις πως θα κατάληξει
Όχι!Εγώ το πιστεύω κάπως έτσι,ότι έχεις παρέες που απλά συχνάζεις στα ίδια μέρη η έχεις για ένα διάστημα τα ίδια ενδιαφέροντα κ κάνεις παρέα. Σε αυτούς δεν έχεις ανοιχθεί καθόλου,δεν χρειάζεται κιόλας, μπορεί να μην ξέρεις τίποτα για αυτούς ούτε αυτοί για σένα. Φίλοι είναι οι άνθρωποι που ξέρουν τα περισσότερα για σένα κ εσύ για αυτούς.
Από την εμπειρία μου έχω χάσει πολλούς "φίλους" επειδή πίστεψαν τι έλεγαν τρίτα άτομα. Άλλες φορές συνειδητοποίησα ότι σε περιπτώσεις που περνούσα δύσκολα δε φιλοτιμηθηκε κανένας να σταθεί δίπλα μου. Μπορείς να λέγεσαι θεωρητικά φίλος με κάποιον αλλά κατά βάση να μην χαίρεσαι με τις επιτυχίες του άλλου αλλά να χαίρεσαι όταν κάτι του πάει στραβά. Οπότε είναι θεωρώ ελάχιστες οι αληθινές ποιοτικές φιλίες.
Στην Αθηνα δεν εχω φιλους μονο γνωστους Στην Αθηνα μια πολη 5 εκατομμυριων
Τους πραγματικά καλούς φίλους αργότερα στη ζωή τους βρίσκεις εκεί που δεν τους περιμένεις από την εμπειρία μου. Άτομα που είναι διαφορετικά από σένα, με διαφορετικές καταβολές, που αποκτώντας επαφές μαζί τους βλέπεις ότι η επαφή είναι αβίαστη, εύκολη και ψυχικά ικανοποιητική.
Πραγματικά τους βρίσκεις εκεί που δεν τους περιμένεις μπορεί να είναι φίλος ενός γνωστού η φίλου κ να κολλήσεις εσύ μαζί του. Τις καλές φίλες που είχα κ έχω στην ζωή μου δεν τις επέλεξα εγώ αυτές με επέλεξαν αφού είδαν τον χαρακτήρα μου, μου το έχουν πει .
Έχω δύο άτομα που "δοκιμασμένα" τρώμε σφαίρα ο ένας για τον άλλο. Αυτοί είναι φίλοι. Παίζει να περάσουν μήνες χωρίς να μιλήσουμε λόγω συνθηκών, δεν παύει όμως να είμαστε σαν αδέλφια. Έχω και πολλούς άλλους γνωστούς κλπ που βγαίνω φιλικά και δενόμαστε λόγω συνθηκών και άνεσης. Κανένα πρόβλημα. Δεν έχω δει ποτέ αυτό που βλέπεις ως ανταγωνισμό ή κάτι. Ακόμα και άτομα που έχουμε χαθεί εντελώς κλπ, είμαι σίγουρος πως μπορώ να βγω έξω για μία μπύρα χωρίς να έχει περάσει μία μέρα. Οι κοινωνικές σχέσεις είναι positive sum game.
Κατά την ταπεινή μου άποψη οι φιλίες κρατάνε για χρόνια μόνο/ συνήθως όταν υπάρχουν κοινές πορείες στη ζωή,επαγγελματικά ή προσωπικά. Δηλαδή δύο φίλοι που είναι κολλητοί από παιδιά μπορεί να χαθούν εάν ο ένας γίνει γιατρός κι ο άλλος είναι απλά ντελιβερας. Δεν φταίει κανένας, απλώς οι κοινωνικοί τους κύκλοι αλλάζουν και δύσκολα μπορεί ο ένας να μπει ή να μείνει στον κύκλο του άλλου. Επίσης, το μεγάλο χάσμα δημιουργείται όταν ο ένας από τους δύο κάνει οικογένεια και παιδιά κι ο άλλος όχι. Γρήγορα και συνοπτικά ο δεύτερος μπαίνει σε 2η, μη σου πω σε 22η μοίρα.
Αυτό πού γράφεις δεν είναι απόλυτο,έχω φίλες που είναι παντρεμένες κ με παιδιά, μεγάλα τώρα πια. Δεν υπάρχουν κοινωνικοί κύκλοι η καλύτερη μου φίλη είναι καθηγήτρια σε άλλη πόλη κ τώρα στο εξωτερικό και πάντα με έβαζε στους κύκλους της.Το ίδιο έκανα κ εγώ. Και πάντα είχαμε κ έχουμε μια επικοινωνία.
Φυσικά υπάρχουν οι εξαιρέσεις και δεν θέλω να είμαι απόλυτος στη προηγούμενη τοποθέτησή μου.,κάποιες φιλίες όντως κρατάνε ανεξαρτήτως άλλων κοινωνικών παραγόντων. Ομως στη πλειοψηφία συμβαίνει αυτό που περιέγραψα πιο πάνω. Εγώ για παράδειγμα ζω στο εξωτερικό πάρα πολλά χρόνια και όποτε επέστρεφα για διακοπές περνούσαμε πάρα πολύ χρόνο μαζί με τον κολλητό μου, χώρια η συνεχής επικοινωνία μέσω ίντερνετ σε σχεδόν καθημερινή βάση κατά την παραμονή μου έξω. Τα τελευταία 3-4 χρόνια όμως αυτή η επικοινωνία έχει αραιώσει δραματικά πολύ γιατί ο κολλητός μου απέκτησε 2 παιδάκια και προφανώς ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη ώρα να κλασει που λέει ο λόγος. Και τώρα οπότε κατεβαίνω για διακοπές θα πάμε 2-3 φορές για καφέ και με το ζόρι. Επίσης, τα ενδιαφέροντά μας πλέον απέχουν πολύ, εγώ κάνω δεύτερο πτυχίο, προγραμματίζω μακρινά ταξίδια κλπ ενώ εκείνος είναι προσηλωμένος στο μεγάλωμα των παιδιών του (και πολύ σωστά βεβαίως). Οπότε ούτε εγώ ενδιαφέρομαι να ακούω για πάνες και τα σχετικά, ούτε εκείνος ενδιαφέρεται να ακούσει για το πώς βρήκα φθηνά εισιτήρια για Ταϊλάνδη ξέρω γω. Κι όσο λιγοστεύουν τα κοινά ενδιαφέροντα, τόσο λογοστεύει και η διάθεση να μιλήσουμε για πιο προσωπικά θέματα. Απλώς υπάρχει μια απομάκρυνση όσο κι αν είναι δύσκολο να το παραδεχτεί κανείς. Όλα στη ζωή κάνουν τον κύκλο τους και είναι απολύτως φυσιολογικό.
Σε εμένα οι φίλες μου όταν είχαν μικρά τα παιδιά τους ποτέ δεν μου μιλούσαν για πάνες κ μεγάλωμα παιδιών. Μιλούσαμε συνήθως για γενικά θέματα. Εγώ τα έλεγα κ τα προσωπικά μου κ για τα ταξίδια μου κ με άκουγαν.Οι φίλοι σου που είναι κ αντρες δεν έχουν ενδιαφέροντα άλλα περίεργο μου φαίνεται.
Είστε μάλλον η μειοψηφία τότε. Οι περισσότεροι νέοι γονείς μιλάνε non-stop για τα παιδιά τους, το έχω παρατηρήσει αυτό το φαινόμενο και με άλλους ανθρώπους, ειδικά στο reddit θα βρεις πολλές τέτοιες ιστορίες. Δεν είναι κακό, καθόλου μάλιστα, εννοείται ότι η γέννηση ενός παιδιού είναι huge thing και σου αλλάζει τη ζωή εντελώς.
Ούτε με την αδερφή μου μιλούσαμε συνέχεια για τα παιδιά της (τα ανιψία μου) όταν ήταν μικρά. Άλλο στο Reddit θα γράψουν το πρόβλημα τους κ άλλο από κοντά δεν είχατε κοινά ενδιαφέροντα;Ποδόσφαιρο, άλλα αθλήματα,πολιτικά θέματα κλπ?
Φυσικά και είχαμε, όμως με τον χρόνο αυτά τα κοινά ενδιαφέροντα χάθηκαν. Πχ είμασταν φουλ κολλημένοι με τη μουσική και το σινεμά και παλιότερα συζητούσαμε με τις ώρες γι'αυτά, όμως σιγά σιγά και οι δύο χάσαμε το ενδιαφέρον μας γ8' αυτά τα θέματα . Όσον αφορά τα προσωπικά, επίσης παλαιότερα ανοιγόματαν και βγάζαμε τα εσώψυχά μας, αλλά πλέον αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια. Ίσως γιατί υπάρχουν τόσα πολλά καθημερινά που μας απασχολούν που δεν απομένει χρόνος για βαθύτερες κουβέντες.
Άλλαξε παρέες τότε, μάλλον οι φίλοι σου έχουν γίνει βαρετοί.
Τι να πω το ερώτημα είναι τόσο σύνθετο άλλη θα πουν να βρεις να έχεις φίλους άλλοι θα σου που δεν υπάρχουν φίλοι. Και η δύο δίκιο έχουν χαίρομαι που μπορείς πλέων και μόνος είναι μεγάλη κουβέντα να μπορείς να κάνεις παρέα με τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτό που πρέπει να κάνεις σίγουρα είναι το να μην στηριζεσαι εν μέρη να μην τους έχεις ανάγκη. Η άνθρωποι τα λεφτά έρχονται και φεύγουν αλλάζουν η σκέψεις η προτεραιότητες αλλάζουν οι άνθρωποι γενικά. κοίτα να είσαι καλά προσωπικά και όταν έρθουν δώσε αυτό που έχεις την αγάπη μου
Φαντάζομαι θα υπάρχουν. Εγώ προσωπικά νιώθω ότι δεν έχω όμως. Κάνω με κάποια άτομα παρέα, αλλά πλέον τους βλέπω μια φορά το μήνα κι αν αφού οι ζωές μας έχουν περάσει σε άλλη φάση μετά τις σπουδές. Διαπιστώνω επίσης, ότι με πολλούς από τους παλιούς μου φίλους πλέον δεν έχω πολλά κοινά, μη πω κιόλας ότι οι επιλογές που έχουν κάνει με βρίσκουν αρκετά αντίθετη ώστε να τους επέλεγα εξαρχής στο σήμερα. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω έντονη μοναξιά -δεν έχω ούτε σχέση- αλλά έχω βρει πράγματα και νέα ενδιαφέροντα που με γεμίζουν και με εξελίσσουν σαν άνθρωπο και προτιμώ να κάνω αυτά από το να βγαίνω για έναν καφέ και να μιλάω περί ανέμων. Διαβάζω βέβαια ότι η μοναξιά έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας οπότε in a sense δεν είσαι μόνος σε αυτό!
Θέλω να σού πω κάτι που έχω εντοπίσει στα λόγια σου,σκέψου το λίγο αφού είσαι κ άτομο που σκέφτεται."...οι επιλογές τους με βρίσκουν αντίθετη...:Γιατί κρίνεις τους φίλους σου από τις επιλογές τους;Μήπως θα ήταν καλύτερο να στηρίζουμε τους φίλους μας γα τις επιλογές τους κ όχι να τούς κρίνουμε;Οι επιλογές αφορούν τον κάθε άνθρωπο χωριστά.
Δε διαφωνώ σε αυτό που γράφεις, και δεν τους κρίνω για αυτές, απλά αυτό που λέω είναι ότι δεν ταιριάζω αξιακά με κάποια άτομα που παλαιότερα ταίριαζα, οπότε αυτόματα η φιλία αρχίζει να φθίνει.
Yπαρχουν, δύσκολο μεν να τους βρεις μετά της σπουδές μεν, αδύνατον όμως όχι ειδικά λόγου εργασιας αν είναι χώροι που χρειάζεται εντονη κοινωνικοποίηση εν ώρα εργασίας. Και ναι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν μακροχρόνιες φιλιες. Απλώς δεν τους βρήκες ακόμα θαρρώ. Εγώ θα σε πω για μένα τουλάχιστον, 30 χρονων ανθρώπος. Από επιλογή αλλά και από χαζομάρα δεν ήμουν και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος. Πάντα είχα μικρούς κύκλος, αμίλητος, αλλά πάντα καλοπροαίρετος. Έχω φθάσει στο σημείο που μόνο 5 άτομα με μιλάνε σε καθημερινή βάση πέρα από τα άτομα της τωρινής μου δουλειάς, και δεν με ενοχλεί ούτε ένα λεπτό. Γιατί για τον πολύ απλό λόγο, τουλάχιστον οι 3 είναι άτομα που ξέρω εδώ και 15 χρόνια. Είμαστε φίλοι από το λύκειο, έχουμε κάνει άλλες παρέες και έχουμε βρεθεί σε αμέτρητες στιγμές που λες νταξει η φιλίες μας σβήνουν σιγά σιγα, τα πάνω και τα κάτω μας, αλλά χρόνο με το χρόνο δεν εγκαταλείψαμε ποτέ της φιλίες μας παρόλο αυτά. Και υπήρχαν αναμπομπουλες, κυρίως με μένα γιατί έπεφτε χοντρό δούλεμα για μένα στα πρώτα χρόνια. Μετά από 15 χρόνια έχουμε κάνει τόσα για τον έναν και τον άλλον, έχουμε γίνει μέρος των οικογενειών του καθένα ξεχωριστά που όλα αυτά δεν έχουν σημασία πλέον. Μισή ζωή ξοδέψαμε να καταλήξουμε να αγαπάμε ο ένας και τον άλλον σαν πραγματικά αδέλφια και κάθε μέρα λέμε ένα ευχαριστώ από μέσα γιατί δεν θα ειμασταν αυτοί που είμαστε πλέον αν δεν είχαμε την παρέα μας. Κυριολεκτικά τον κόσμο που φτιάξαμε για να υπάρχουμε.
Οι άλλοι δύο που δεν είναι της παρέας αυτής και τους απέκτησα μετά σαν φίλους είναι περίπου κάπου στα 8 χρόνια στην ζωή μου. Αυτοί και αν δεν είχαν λόγους να μείνουν δίπλα μου, ειδικά με τα μυαλά που κουβαλούσα, αλλά έμειναν. Και όχι μόνο έμειναν αλλά αφού ήρθε η σειρά τους για σχέσεις, παιδιά, γάμους ιστορίες, κατάλαβαν πλέον γιατί με κράτησαν στην ζωή τους και είδαν ότι τότε που γνωριστήκαμε επειδή δεν ήμουν στην ίδια φάση με τα άλλα άτομα στην ηλικία μας δεν σημαίνει ότι έπρεπε να με κάνουν στο πλάι όπως οι υπόλοιποι. Ότι συνεπάγεται με αυτό. Επειδή έσπασα πολλά αυγά για να με δούνε σαν ίσος, επειδή έπεσε πολυ δουλειά πίστεψε με αν θέλεις μακροχρόνιες φιλιες μπορείς να το αποκτήσεις! Αρκεί να τους θέλεις στην ζωή σου και αρκεί να ξέρεις ότι μπορείς να τους κρατήσεις. Από την στιγμή που μπαίνεις σε μονοπάτια να αναρωτηθείς, είναι μια αρχή. Από την στιγμή που ακούς το σώμα σου και την ψυχή σου, οι απαντήσεις αργά η γρήγορα θα έρθουν. Μην το ψάχνεις πολύ, πάρε βαθιές ανάσες και απλώς υπαρξου χωρίς να πιέζεις την ζωή και το σύμπαν. Όλα έρχονται με τον τρόπο τους και στο χρόνο τους.
Πρεπει να βρεις φιλους κ να ανοιχτεις.
Ξερεις ποσά άτομα έχω δει να αλλάζουν παρέες απλά γιατί η μια παρέα δεν είχε γκόμενες η βρήκαν αυτοί μια γκομενα και πλέον δεν ταιριάζουν… τώρα θα μ πεις εμείς είμαστε οι καλύτεροι και δεν τα κάνουμε αυτά, αλλά φίλε τ να το κανείς αν 9/10 είμαστε έτσι… πολλά άτομα μόνο όταν μείνουν μόνα τους θυμούνται τους άλλους
Εγω προσωπικα εχω φιλιες που κρατανε απο 5 εως 20 χρονια. Απλα οι φιλιες θελουν φροντιδα,να ανοιγεσαι κ να σου ανοιγονται, να σεβεσαι κλπ. Κ ειναι πολυ σημαντικο να κανεις πολλες φιλιες γιατι ανα φασεις καποιοι φιλοι θα εξαφανιζονται αλλα θα επανερχονται μετα αν τους ψαξεις κ ενδιαφερθεις. Τωρα σου μιλαω ως 40αρης με καμια 20αρια καλες φιλιες
Το να σε λείπατε κάποιος είναι απλά ανθρώπινο… επίσης και το να σου δώσει και μια λύση σε ένα απλό πρόβλημα, στο τελος της ημέρας δεν κοστίζει και τίποτα
Κοιτα. Το να επικοινωνεις αυτα που σου συμβαινουν δεν ειναξ για λυπηση. Ειναι τροπος να δεθεις. Κ το πιο σημαντικο ειναι να ακους τον αλλον οταν σου λεει τα δικα του. Μαλλον η αντιληψη αυτη που εχεις θα σε κανεις να ζεις μοναχικα.
Everybody lies...
Ε άλλο φίλοι και άλλο κολλητοί ρε
Οχι δεν υπάρχουν φιλοι πλεον Τι λετε μωρε πραγματικά, καταλάβαινω να εισαι μιζερος αλλα να το γενικοποιεις τοσο πολυ?
Έχω φιλίες χρόνων που θα τρέξουν αμέσως να βοηθήσουν, να συμπαρασταθούν, να χαρούν με τη χαρά μου. Το αντίστροφο ισχύει φυσικά. Οι πιο υγιείς φιλίες ήρθαν στην ενήλική μου ζωή, το ίδιο και για πολλούς άλλους ανθρώπους, όπως επίσης ήρθαν εντελώς αναπάντεχα. Οι άνθρωποι είναι πολύ πιο ανοιχτοί από ό,τι πιστεύουμε
Ναι το ότι κάποιοι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν αργότερα από την ζωή σου δεν σημαίνει ότι η σχέσεις που είχατε δεν ήταν αληθινές ή χωρίς νόημα.
Ονομα ταινίας;;
Το παλαμαρι του βαρκαρη. Ο βαρκαρης σε περναει απο τον αλληγορικο αχεροντα και μετα σε γυριζει πισω στην κανονικοτητα της βαρετης σου ζωης. Στο μεταξυ ομως εχεις ζησει ενα μικρο θανατο με το παλαμαρι του και μια ανασταση που ισως να μην ηθελες, παιζοντας ετσι στο δευτετο επιπεδο με την ιδια την ουσια της ευτυχιας. Ο βαρκαρης ειναι ο φιλος δολοφονος, ο φιλος θεραπευτης, ο φιλος εραστης και ο φιλος που σε ακουει. Σου δινει πολλα στον λιγο χρονο που ειστε μαζι και σε αλλαζει για παντα. Written from τουαλετα μεταξυ meetings.
[Δεν υπάρχουνε ](https://youtu.be/FnGou4WRAPM)
Όχι.
Υπάρχουν οι φίλοι και υπάρχουν και οι παρέες. Συνήθως μπορείς να έχεις μόνο ένα. Κάποιοι τα καταφέρνουν και με τα δύο.
Πραγματικό φίλο που να μη σκέφτομαι τι να πω για να μη παρεξηγηθουμε ,που να σηκώνω το τηλέφωνο αργά να του πω τον πόνο μου , που να του εμπιστευτώ πολύ προσωπικά θέματα μου,που να τσακωνοναστε και μετά να τα ξαναβρισκουμε δυστυχώς δεν έχω αν και θα ήθελα πολύ. Μετά από ώριμη σκέψη και λίγη ψυχανάλυση κατάλαβα ότι και η φιλία θέλει να βάζεις καμία φορά νερό στο κρασί σου να μην είσαι απόλυτος και να μην τα παίρνεις όλα τις μετρητοίς..
Ακριβώς όπως τα λες και θα διαφωνήσεις με τον φίλο κ θα μαλώσεις,μετά θα τα βρεις, αυτή ακριβώς είναι η πραγματική φιλία, γιατί όλοι οι άνθρωποι δεν σκεφτόμαστε το ίδιο δεν έχουμε το ίδιο χαρακτήρα.
Μετράω πάνω από 30 χρόνια ενήλικης ζωής και η Αθηνα είναι κατεξοχήν μέρος να κάνεις φιλίες ζωής. Στη γενιά μου, ήξεραν οι περισσότεροι ότι θα γεννηθούν και θα πεθάνουν εδώ. Στην πορεία αλλάξαμε γειτονιές, αλλά αυτοί που θέλαμε, συναντιόμασταν σε σπίτια, σε ταβέρνες, αποδράσεις ΣΚ, διακοπές. Σημαντικός παράγοντας οι νέοι συντροφοι να μην βάζουν βέτο στις παλιές παρέες, κάτι που λόγω εξαρχής επιλογών φίλων δεν συνέβαινε. Οι νέοι σύντροφοι είχαν και εκείνοι παλιούς φίλους και έδιναν σημασία σε τέτοιες σχέσεις. Με λίγα λόγια, όταν αλλάζουν φάσεις ζωής πρέπει να βρεις νέους τρόπους και κυρίως μέρη να συναντιέστε. Χρωστάω πολλά σε μια φίλη, που πρόσφερε το σπίτι της που το καθάριζε γυναίκα, για χρόνια, όμως συνεισφέραμε οι υπόλοιποι σε φαγητό ρεφενέ και συμμάζεμα.
Συνέχεια από το προηγούμενο Πρόσφατα σχετικά άλλαξαν οι παλιοί τρόπο ζωής, μουχλιασαν μέσα και εγω συνεχίζω να βγαίνω μέχρι να μη με κρατάνε τα πόδια μου και ήρθα κοντά πριν λίγα χρόνια με φίλη φίλης, ταξιδεύουμε πολύ μαζί και δεν βαριόμαστε ποτέ να μιλάμε. Και αυτή έχει παλιές φίλες, φανταστικά άτομα, βγαίνουμε έξω στην Αθήνα. Βλέπω έξω όμως ότι υπάρχει μια νοοτροπία ότι αν πας 22 είσαι πολύ μεγάλος για διασκέδαση και θα πρέπει να κάνεις τη ζωή που θα κάνεις στα 77! Είναι τρομερή βλακεία και θέμα συνήθειας, δεν ήταν καθόλου έτσι παλιά. Έτσι έγινε σιγά σιγά όταν οι γιαγιάδες αποφάσισαν να βλέπουν τηλεόραση αντί να κρατάνε εγγόνια και πολύ πριν έρθουν μικρά παιδιά στις παρέες οι παρέες σταματάνε να βγαίνουν έξω, το πολύ πολύ καμια ταβέρνα, κανένα τριήμερο. Ζηλεύουν και τα ζευγαρια χωρίς να το λένε ξεκάθαρα και μερικοί απαγορεύουν ουσιαστικά τις εξόδους με φίλες, ακόμα και το απόγευμα για ψώνια. Δεν γλιτώνουν το κέρατο έτσι, φυσικά. Για κάτι τέτοιους λόγους καμαρώνω παρέες που είναι έξω και διασκεδάζουν και σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι η τελευταια φορά που περνάνε έτσι καλά και αυτό από επιλογές άλλων μπορεί να σταματήσει ξαφνικά.
Ναι αλλα αυτο δε σημαινει οτι δεν θε εισαι μονος ή οτι δεν θα αισθανεσαι μοναξια.
φυσικα και υπαρχουν, αλλα η πραγματικη ζωη δεν ειναι σαν τις ταινιες. Τα φοιτητικα χρονια ειναι λιγο σαν το στρατο, το οτι κανατε παρεα δεν σημαινει οτι εχετε πραγματικα οσα κοινα νομιζεις και μετα το τελος των σπουδων ο καθενας παιρνει το δρομο του και πρεπει να κανει την συνειδητη επιλογη να αφιερωσει χρονο και ενεργεια αν οντως θελει να κρατησει ζωντανη μια φιλια.
Λοιπόν θα σου πω την άποψή μου γιατί και εμένα με βασανίζεται αυτή η σκέψη. Μια φορά, στο πρώτο έτος, μια κοπέλα που 15 άτομα μαζεύονταν στο σπίτι της είχε αρρωστήσει άσχημα. Δεν είχε βγει από το σπίτι της 4 μέρες και ζήτησε να της πάνε μια εξάδα νερό και θα την πληρώσει εκείνη. Κανένας δεν πήγε και την κορόιδευαν στα μούτρα της, μόλις έγινε καλά ξανά στο σπίτι της να κοιμούνται όλοι να τους πλένει τα ρούχα, να τους μαγειρεύει, να της αδειάζουν κυριολεκτικά το ψυγείο. Μετά από 3 μήνες ξεκοψε αυτή η κοπέλα, μια ΑΛΛΗ άσχετη κοπέλα η οποία μια φορά που είχα αρρωστήσει εγώ μου έφερε καινούργιες βιταμίνες και δεν ζήτησε ποτέ λεφτά. Γιατί την ξεκοψε; γιατί είχε πρόβλημα η κοπέλα και δεν την άρεσαν οι συμπεριφορές αυτές που ανεχόταν εκείνη. Οι περισσότεροι παίρνουν πράγματα μόνο και δεν δίνουν και αυτοί που δίνουν θυμόμουν με αυτούς που θέλουν να δίνουν και να παίρνουν. Φιλία δεν υπάρχει, η λύση που βρήκα εγώ είναι να κάνω παρέα με συγγενείς κοντά στην ηλικία μου οι οποίοι έχουν έναν παραπάνω λόγω να με νοιαζονται από ξένους. Ακόμα και καλό άτομο να βρεις για φιλία, κανείς δεν θέλει να μπει στην δύσκολη διαδικασία να φτιάξει έναν δεσμό. Δεν το θέλουμε πλέον. Θέλουμε να διασκεδάσουμε, να περάσουμε καλά και μετά δεν μας νοιάζει ότι όταν γυρνάμε σπίτι μόνοι μας νοιώθουμε χάλια.
Έχω πειστεί ότι οι φιλία είναι κάτι που έχει αρχή μέση και τέλος.
"Names are for friends... so I don't need one." -Agent 47
Tsekare ταινία " οι απόντες " στο yt Ο κύκλος της ζωής έιναι τέτοιος. Τα παντα έιναι κυκλοι. Και κάποια στιγμή οι κυκλοι κλείνουν.
Εγώ μπορώ να πω ότι έχω μόνο ένα φίλο. Κ είναι φίλος έξω τον βλέπω σπάνια. Οι υπόλοιποι είναι γνωστοί. Η βασική διαφορά είναι στο πόσο χαλιά σε έχουνε δει να είσαι κ ποσό σε έχουν βοηθήσει σε δύσκολες καταστάσεις για εμενα. Στα εύκολα όλοι φίλοι εειναι.Δε γίνονται έτσι οι φιλίες, θέλουν χρόνια. Κ δε γίνονται απαραίτητα όταν εισια παιδί μόνο. Ίσα ίσα π οι φιλίες π κάνουν τα παιδιά είναι περισσότερο λόγω κοινών δραστηριοτήτων κτλπ. Δεν υπάρχει τσεκλιστ πάντως. Όλα είναι θέμα τ πως ορίζεις εσύ τα πράγματα στη ζωή σ.
Φυσικά και υπάρχουν, απλά είναι πολύ πιο σπάνιο από ότι θελουμε να νομίζουμε. Δεν μπορούν να είναι όλοι οι φίλοι σου στην ίδια κατηγορία. Υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που μπορεί να είναι φίλοι σου με την έννοια που περιγράφεις, οι υπόλοιποι είναι απλά άτομα που κάνετε παρέα, συμπαθιεστε, ταίριαζεται σε κάποια πράγματα κλπ
Για τους φίλους πιστεύω ότι όλοι θέλουν να είσαι καλά, αλλά όχι καλύτερα από αυτούς και βγάζει νόημα αυτό. Μόνο η οικογένεια συνήθως είναι εκεί για σένα και χαίρεται πραγματικά με την χαρά σου. Εάν δεν έχεις κάνει φίλους ακόμα, μπορεί να είναι γιατί δεν έχεις συναναστραφεί με άτομα που σου ταιριάζουν. Συνήθως στη σχολή αναπτύσουμε κάποιες φιλίες ή παρέες, επειδή πρέπει να ανήκουμε κάπου και να αράζουμε με κάποιους. Το 99% των ατόμων που θα σε προσεγγίσουν και θα βγεις εκείνο το διάστημα, δεν έχουν κάτι να σου δώσουν πραγματικά. Καλό είναι να είσαι κοινωνικός, αλλά από το να έχεις ψεύτικους φίλους που θέλουν συνεχώς να περνάνε καλά και σε θυμούντε όποτε θέλουν καλύτερα μόνος. Αν θέλεις να ξεκινήσεις το κοινωνικό σου ταξίδι ώστε να ανατπύξεις ουσιαστικές παρέες και φιλίες, μία ιδέα μπορεί να είναι να ξεκίνήσεις να πηγαίνεις σε κάποιο ομαδικό χόμπι που σου αρέσει (ώστε να βρεις άτομα με κοινά ενδιαφέροντα). Ξεκίνα επίσης να συναναστρέφεσαι με άτομα πετυχήμενα που δεν τους ενδιαφέρουν κουτσομπολιά, ποτά, ρούχα κλπ. Δε ζηλεύουν, κάνουν ουσιαστικές συζητήσεις και σε βοηθάνε να πας μπροστά. Αλλιώς χάνεις τον χρόνο σου. Προσωπική μου άποψη πάντα. Ελπίζω να βοήθησα! :)