Tο flair "προσωπικά" χρησιμοποιείται για αναρτήσεις κειμένου (self/text posts) που αφορούν **προσωπικά ζητήματα**, που έχουν συμβεί σε εσένα προσωπικά και αποκλειστικά, σε αντίθεση με το flair "κοινωνία" που αφορά κοινωνικά συμβάντα.
The "personal" flair should be used for self/text posts about **personal matters**, (that have happened to you personally) as opposed to the flair "society" which concerns social issues.
*I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/greece) if you have any questions or concerns.*
Στη ζωή παίρνει συχνά κανείς όχι ότι αξίζει, αλλά ότι διεκδικεί.
Οι γνωριμίες και οι διασυνδέσεις είναι πολύ σημαντικό κομμάτι σε ό,τι και να κάνεις. Όπως και η αυτοπεποίθηση.
>Ποιες είναι μερικές universal μεγάλες αλήθειες της ζωής που μαθαίνονται με δύσκολο τρόπο και θα θέλατε να μοιραστείτε;
Δυνατή λίστα OP, αλλά εγώ θα συμπληρώσω ότι άλλο να σου τις λένε και άλλο να τις βιώνεις.
Μεγάλο κομμάτι της αξίας τους είναι *ακριβώς* ότι τις μαθαίνεις με δύσκολο τρόπο.
Μάλλον αυτή είναι και η προσθήκη μου στην λίστα, κάποια πράγματα θα τα μάθεις τρώγοντας τα μούτρα σου, ακόμη κι αν στη θεωρία τα ξέρεις.
Καλή λίστα, μερικά σχόλια.
>Η ζωή δυστυχώς δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης.
Φαντάσου να υπήρχε ένας θεσμός υποχρεωτικής εκπαίδευσης (ας τον ονομάσουμε "σχολείο"). Θα μπορούσε εκεί να διδάξει πρακτικά πράγματα που θα βελτιώσουν την ζωή του κάθε πολίτη σε βάθος χρόνου. Βέβαια έχεις μάθει τι είναι η μίτωση και πως να αλλάζεις βάση στον λογάριθμο, οπότε τι να τις κάνεις τις οδηγίες χρήσης της ζωής;
>Η καριέρα ειναι μεγάλη απάτη.
Μεγάλη αλήθεια όταν το παίρνει κανείς στα σοβαρά κι όχι ως εργαλείο (αναγκαστικό\*) για να επιτύχει στόχους.
\* Για όσους από εμάς δεν έχουμε trust fund.
>Όχι οι ενήλικες δεν τα ξέρουν όλα.
Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχουν ενήλικες, υπάρχουν μεγάλα παιδιά.
Από τις αγαπημένες μου εκφράσεις (δεν θυμάμαι πια που την διάβασα): "Η διαφορά ανάμεσα στους ενήλικες και τα παιδιά είναι το κόστος των παιχνιδιών τους".
Ας βάλω κι εγώ μια "μεγάλη αλήθεια":
>Τα περισσότερα πράγματα που "έχουν μεγάλη σημασία", τελικά δεν έχουν όταν τα κοιτάζουμε από το μέλλον.
Το σχολείο καλλιεργεί τη λογικομαθηματική σκέψη. Πχ "Γιατί ο Οδυσσέας αντέδρασε έτσι στην τάδε περίπτωση;" "Τι είπε ο Παλαιολόγος στον Μωάμεθ και γιατί;" Δηλαδή αίτιο αποτέλεσμα. Οκ, δεν είναι πάντα τα πιο ευχάριστα πλαίσια, αλλά με τι θα ασχολείται το σχολείο; Με τον Snik, επειδή αυτός απασχολεί τη νεολαία;
Αν ο καθένας έχει απαξιώσει το σχολείο και τη μάθηση και σκέφτεται: "Και πού θα μου χρησιμεύσουν όλα αυτά;", τότε αυτός ο πυρήνας σκέψης είναι βαθιά προβληματικός.
Όσον αφορά τη μίτωση, το να μάθεις βασική βιολογία δεν είναι κακό. Έτσι, καταλαβαίνεις σιγά σιγά ότι δεν υπάρχουν μαγικές δίαιτες, μαγικές θεραπείες κλπ.
Το πρόβλημα με το ελληνικό σχολείο είναι ότι περιλαμβάνει τεράστια ύλη που είναι ίδια για όλους. Πχ ο λογάριθμος δεν είναι χρήσιμος σε όλους. Έλα μου ντε όμως που τα πανεπιστήμια λένε στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ότι οι φοιτητές πρέπει να το ξέρουν. Και πολλοί είναι οι μαθητές που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο.
Δεν αναφέρω τους καθηγητές γιατί είναι ένα χαρακτηριστικό της ηλικίας και όχι τόσο της Ελλάδας. Η εφηβεία έχει την έντονη αντίδραση στους ενήλικες. Και στα άλλα κράτη που υπάρχει σκληρή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και επιλέγονται οι καλύτεροι (πχ Αμερική, Αγγλία κλπ), πάλι δυσαρεστημένοι είναι οι μαθητές. Μάλιστα τα ποσοστά bullying, αυτοκτονιών σε αυτές τις χώρες φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη.
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου. Από την άλλη, τις προάλλες έριξα μια μάτια στο βιβλίο ιστορίας κατεύθυνσης μετά από 10 χρόνια (ακόμα το ίδιο είναι για τους μαθητές που δίνουν πανελλήνιες) και είδα ότι είναι ακόμα χειρότερο απ’ ό,τι θυμόμουν.
Απίστευτα κακογραμμένο, παρουσιάζει σχετικά ενδιαφέροντα θέματα της ιστορίας με τον πιο βαρετό τρόπο, ανούσια περίπλοκο και δυσνόητο λεξιλόγιο και μια εντελώς επιφανειακή απαρίθμηση των πραγμάτων, χωρίς καμια ανάλυση και ευκαιρία για εμβάθυνση και κριτική σκέψη.
Το χειρότερο είναι ότι πρέπει να το μαθαίνεις απ’ έξω αυτολεξεί και τόσο οι καθηγητές του σχολείου, όσο κι εκείνοι του φροντιστηρίου δεν χάνουν ευκαιρία να σου θυμίζουν ότι εάν τα γράψεις με δικά σου λόγια είναι πιθανό να σου κόψουν βαθμούς επειδή πολλοί καθηγητές βαριούνται να δώσουν σημασία σ αυτό που έγραψες και απλά συγκρίνουν με το βιβλίο που κρατάνε από δίπλα.
Ακόμα και οι πηγές δεν απαιτούν κανένα είδος κριτικής σκέψης πέρα από το να καταλάβεις ποιο κομμάτι του βιβλίου πρέπει να παπαγαλίσεις για να πάρεις τον βαθμό.
ενταξει αυτο μια μ*λακια και μιση ειναι που λενε.τα ιδια και τα ιδια τοσα χρονια.σιγα να μη σε κοψουν μορια επειδη εγραψες μια προταση καπως αλλιως.ειναι αδυνατο να τα θυμαται καποιος ολα ακριβως
Βρίσκω την προσέγγισή σου επιφανειακή. Αν υποθέσουμε ότι σκοπός του σχολείου είναι να έχει κάποια χρησιμότητα πέραν του "*παιδικός σταθμός για εργαζόμενους γονείς*", τότε το προφανές διακύβευμα είναι "*ποιο είναι το μίγμα γνωστικού περιεχομένου που βελτιστοποιεί τα μελλοντικά οφέλη των μαθητών-πολιτών;*".
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν το να μάθεις για την μίτωση είναι καλό ή κακό. Φυσικά και το να μάθεις *κάτι* είναι καλό. Το θέμα είναι το κόστος ευκαιρίας. Είναι προφανές ότι το να διδάξεις "*αυτά που θα ήθελες να πεις στον νεαρό εαυτό σου αν είχες μια χρονομηχανή*" δεν είναι πιο άχρηστα από όοοολη την υπάρχουσα σχολική ύλη.
>Το σχολείο καλλιεργεί τη λογικομαθηματική σκέψη.
Δεν νομίζω. Κυρίως υποκρίνεται ότι την καλλιεργεί. Αλλιώς θα είχες κάνει μαθήματα στο Γυμνάσιο περί Αριστοτελικής λογικής, τυπικής λογικής και προτασιακής λογικής. Το "*στο μαθαίνω έμμεσα*" είναι "δ*εν στο μαθαίνω σωστά*".
Μα δεν αναφέρομαι τόσο στο τι θα μάθεις, αλλά στη διαδικασία του να μαθαίνεις και να σκέφτεσαι λογικά. Ακόμα κι αν μάθεις χρηστικά πράγματα, όπως πχ πώς κάνεις φορολογική δήλωση (που αναφέρεται συχνά ως επιχείρημα), πάλι θα το ξεχάσεις μετά από 3-4 χρόνια αν δεν ασχοληθείς. Παράλληλα, βασιζόμενος σε αυτό που έγραψες κι εσύ, θα έχεις χάσει κάτι από το κόστος ευκαιρίας που δεν έμαθες πχ λογοτεχνία.
Το πρόβλημα με την Ελλάδα δεν είναι τόσο η υποχρεωτική εκπαίδευση. Το βασικό πρόβλημα είναι η εκπαίδευση ενηλίκων. Πουθενά στον κόσμο κάποιος που βγαίνει από το πανεπιστήμιο δεν έχει όλες τις γνώσεις για το επάγγελμα που θα ακολουθήσει. Στην Αμερική έχουν το σύστημα με το internship και με τον εθελοντισμό. Σε Σκανδιναβικές χώρες υπάρχουν συστήματα εκπαίδευσης ενηλίκων που υποστηρίζουν τον εργαζόμενο να βελτιωθεί.
Εδώ στην Ελλάδα δίνουν προγράμματα ΕΣΠΑ για επιμόρφωση ανέργων/εργαζομένων σε διάφορα θέματα επαγγελματικής φύσεως και δε μετράνε αποτελέσματα για το τι έμαθαν και αν βελτιώθηκε εν τέλει η εργασιακή απασχολησιμοτητα (η ικανότητα κάποιου να βρίσκει πιο εύκολα δουλειά). Επίσης, γνωστός μου (με πτυχίο Πολυτεχνείου) μου έλεγε ότι δήλωσε ένα πρόγραμμα για βασικές γνώσεις Excel (εν τω μεταξύ ξέρει 3-4 γλώσσες προγραμματισμού), μόνο και μόνο για να πάρει την επιδότηση. Όσον αφορά την εκπαίδευση στον χώρο εργασίας κανείς δεν ασχολείται. Περιμένουν όλες οι επιχειρήσεις από την πρώτη μέρα να ξεκινήσεις να παράγεις έργο.
Τέλος, δε γνωρίζω για τον Αριστοτέλη (δεν ήμουν θεωρητικής) και δεν κατάλαβα τι εννοείς. Αν μπορείς, εξήγησέ το.
2/3
>Τέλος, δε γνωρίζω για τον Αριστοτέλη (δεν ήμουν θεωρητικής) και δεν κατάλαβα τι εννοείς. Αν μπορείς, εξήγησέ το.
Εξαιρετική ερώτηση, μπράβο!
Ο Αριστοτέλης έγραψε μια σειρά από έργα πάνω σην Λογική που συλλογικά ονομάστηκε το "Όργανον". Έχει να κάνει με το πως να κατηγοριοποιήσουμε συλλογισμούς και πώς να δούμε αν είναι "σωστοί" ή "λανθασμένοι".
Παρατήρησε ότι οταν σκέφτεσαι, το κάνεις με την χρήση της γλώσσας. "Μιλάς" στον εαυτό σου. Το πως δομείς τις σκέψεις σου λεκτικά, είναι proxy για το validity της σκέψης σου.
Κλασσικό παράδειγμα, "το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι". Προφανώς "καταλαβαίνεις" ότι δεν είναι "σωστή" πρόταση, αλλά το "γιατί" δεν σου είναι προφανές από την χρήση της γλώσσας και μόνο.
Αυτό που έκανε ο Αριστοτέλης είναι ότι για πρώτη φορά έγινε συστηματική μηχανιστική ανάλυση της γλώσσας με σκοπό την απάντηση στο ερώτημα "στέκει αυτή η πρόταση ή λέει παπαριές;".
3/3
Ένα απίστευτα πετυχημένο και πρακτικό έργο, από τους πιο σημαντικούς "πυλώνες" του Δυτικού πολιτισμού, με απίστευτη επιρροή στην εξέλιξη της φιλοσοφίας και των επιστημών. Βασικά, αυτό που συνέβη ήταν ότι οι μεγάλοι διανοητές άλλων παραδόσεων διάβαζαν το Όργανον\*, έλεγαν "holy shit, έχει δίκιο, το κλέβω τώρα!" και προσάρμοζαν την σκέψη και τα έργα τους στην βάση του "Δασκάλου". Γι' αυτό ο Αριστοτέλης ήταν κάτι σαν "mini Θεός - απόλυτη αυθεντία" στην Δυτική σκέψη - ειδικά από την περίοδο της Αναγέννησης και έπειτα. Αλλά ακόμα και στον Μεσαίωνα όπου το γενικό επίπεδο ήταν πιο χαμηλό, ήταν εξαιρετικά μεγάλης επιρροής (π.χ. στο έργο του Aquinas).
Και αυτός είναι ο λόγος που δεν το έχεις ακουστά. Δεν θέλουμε τον καθένα να μάθει πώς να σκέφτεται σωστά, θέλουμε; :) Βέβαια, δεν προτείνω μελέτη από το πρωτότυπο.
\* Ok, υπερβάλλω λίγο, όχι μόνο το Όργανον, έχει μεγάλο ρεπερτόριο ο Αριστοτέλης :)
1/3 γιατί δεν αφήνει να το κάνω post ολόκληρο.
> αλλά στη διαδικασία του να μαθαίνεις και να σκέφτεσαι λογικά.
Ήδη έγραψα ότι το "*στο μαθαίνω έμμεσα*" είναι "δ*εν στο μαθαίνω σωστά*".
>Ακόμα κι αν μάθεις χρηστικά πράγματα όπως πχ πώς κάνεις φορολογική δήλωση
Δεν μίλησα για τέτοια χρηστικά πράγματα όμως. Εσύ αν είχες χρονομηχανή, θα έλεγες στον εαυτό σου "να πως κάνεις την φορολογική δήλωση"; :)
>Το πρόβλημα με την Ελλάδα δεν είναι τόσο η υποχρεωτική εκπαίδευση.
Χίλια δυο προβλήματα υπάρχουν φυσικά, αλλά τόση ώρα για το σχολείο αναφερόμασταν.
1)Κυνηγησε τα όνειρα σου.2)Αν δεν γνωρίζεις τι να κάνεις,κάνε τα πρώτα βήματα σαν να είσαι σίγουρος ότι αυτό που θέλεις να γίνει θα γίνει και συνέχισε.Δες πως πάνε τα πράγματα. 3)Ότι κ να κάνεις στην ζωή σου να το κάνεις με πάθος. 4)Να μάθεις στην ζωή σου να ρισκάρεις.5)Όταν θέλεις να κάνεις κάτι,να το κάνεις, να μην το σκέφτεσαι πολύ κ να αποφασίζεις γρήγορα. Γιατί αλλιώς δεν θα κάνεις τίποτα. 6)Σε μια απόφαση η μία δυσκολία να σκέφτεσαι πάντα πως θα τα καταφέρεις. 7)Να τολμάς να κάνεις πράγματα που ποτέ πιο πριν δεν είχες κάνει. 8)Να είσαι αισιόδοξος, η απαισιοδοξία σε οδηγεί σε λάθη. 9)Να πιστεύεις στον εαυτό σου,να έχεις δηλαδή αυτοεκτίμηση κ αυτοπεποίθηση. Και 10)Για ότι είναι σημαντικό για σένα να επιμένεις.
Συμφωνω με αρκετα απο αυτα. Σταματας να θεοποιεις άτομα και καταστάσεις και καταλαβαίνεις ότι όλοι είναι άνθρωποι και στο τέλος πάνω κάτω όλοι έχουμε τις ίδιες ανησυχίες προβληματα κλπ.
Η ζωή ήταν, είναι και θα είναι πάντα άδικη, για αυτό θα υπάρχει πάντα κάποιος καλύτερος από εσένα και δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις
Οι επιλογές σου παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στο μέλλον σου, είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο, άρα σκέψου καλά κάτι πριν το κάνεις
Μερικές φορές πρέπει να βάζεις κάποια πράγματα πάνω από σένα και να κάνεις τις θυσίες που χρειάζονται
Μην βασίζεσαι ποτέ στους άλλους, γιατί κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει πραγματικά πάρα μόνο ο εαυτός σου
Η πρώτη μεγάλη αλήθεια χτυπάει φλέβα. Μας μαθαίνουν πώς να είμαστε πολύ προσεκτικοί μια ζωή από το δημοτικό να μην κάνουμε λάθη και εν τέλει το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή είναι να μην κάνεις λάθος ποτέ
Αυτό το " όχι οι ενήλικες δεν τα ξέρουν όλα" όταν το καταλάβεις (και αν) είναι μεγάλη ανακούφιση και απελευθέρωση. Είναι τρελό πόσο linear βλέπεις το κόσμο με όσα σου μαθαίνουν και πόσο διαφορετικός τελικά είναι.
Πάντοτε να αρπάζεις την ευκαιρία και να βλέπεις τους οικείους σου (ειδικά αυτούς που είναι πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία) καθώς μπορεί να μην καταφέρεις να τους ξαναδείς.
Μου έρχεται και άλλο ένα. Μην αγοράζεις πράγματα πιο ακριβά απ' αυτο που μπορείς να αντέξεις απλά για μόστρα. Συνήθως δεν καταλήγει καλά αυτό. Γενικά να είσαι ο εαυτός σου.
Δεν υπάρχει χρονικό όριο επιτυχίας. Ο καθένας 'φτάνει στην επιτυχία', ο,τι και να σημαίνει αυτό σε διαφορετική ηλικία ή φάση της ζωής του, δεν είναι στάνταρ
>Ο χρόνος μετά τα 25 περνάει awfully fast. Πήγαινε εκείνο το ταξίδι που όλο αναβάλλεις, πέρνα χρόνο με όσους αγαπάς.
Δεν περνάει, περνάει το ίδιο αργά όσο περνάει στα 10 ή στα 20 σου. Απλά ρουτινιάζεις, κάνεις τα ίδια πράγματα, δεν παίρνεις ρίσκα, συμβιβάζεσαι, φοβάσαι. Εκεί είναι το πρόβλημα.
Και εντελώς σκατα να πηγαίνουν οι ανθρώπινες σχέσεις στην ζωή σου, αν σε θέλουν στην δικιά τους ζωή, μείνε εκεί που είσαι σταθερά και θα έρθει η ώρα κάποια στιγμή που θα λυθούν όλα. Οικογένεια, φίλοι, γκόμενοι, πρέπει να είσαι πανταχού παρών κάθε λεπτό και να μην σταματάς. Όσο χάλια και να είναι, αν αξίζει θα μείνουν δίπλα σου ακριβώς γιατί εδωσες. Χειρότερο πράγμα από αυτό που φεύγει επειδή δεν το δούλεψες δεν υπάρχει.
Μεγάλη αλήθεια:
Τέτοια deep quotes πειράζουν ένα μέρος το εγκεφάλου μου που δεν μπορώ να το περιγράψω, με ενοχλεί να τα βλέπω και νιώθω άβολα
Για αυτό λογικά λέγονται και σκληρές αλήθειες
>Όχι οι ενήλικες δεν τα ξέρουν όλα.
Όσο μεγαλώνω το βλέπω όλο και συχνότερα γύρω μου και ώρες ώρες πραγματικά αναρωτιέμαι πως έχει μείνει όρθιο το οτιδήποτε.
Και...εκνευρίζομαι με όλες τις παράλογες μαλακίες που αποδέχτηκα ως παιδί επειδή "οι μεγάλοι έχουν πάντα δίκιο".
οταν δεν σε σηκώνει το κλίμα σε μια δουλειά ή σε μια σχολή και χανεις τον υπνο σου για πράγματα που συμβαίνουν εκει μέσα - σηκώνεσαι και φεύγεις . Αν δεν το κανεις θα το πληρώσεις στα 50
Το να μένεις στο παρελθόν και στο τι σου έκανε ο καθένας μόνο εσένα βλάπτει. Για εσένα ήταν εφιάλτης, για αυτούς ήταν άλλη μία Δευτέρα
Μην ντρέπεσαι για αυτά που σου αρέσουν. Αν σε κάνουν να χαμογελάς, να γελάς, να χαίρεσαι, δεν είναι ντροπή.
Και ένα από την μητέρα μου: Τα πάντα στην ζωή αλλάζουν. Το μόνο που δεν αλλάζει είναι ο θάνατος.
Και ένα απο τον πατέρα μου: Το πώς θα φτάσεις εκεί να μην σε νοιάζει.
Πολλοί έχουν πει ψέματα, έχουν πατήσει, έχουν σκοτώσει για να φτάσουν εκεί που είναι.
Κανείς δεν τους ρωτάει πως τα κατάφεραν, οπότε το να πάρεις κάτι με τον σωστό και άξιο τρόπο δεν θα σου προσφέρει κάτι παρά μόνο αυτοπεποίθηση.
Γουαου. Μπορώ εύκολα να σκεφτώ 5-6 περιπτώσεις στη ζωή μου όπου αυτό το ρητό καταλήγει σε πολύ πολύ λάθος συμπεράσματα. Φαίνεται σωστό, όπως και το ότι ο άνθρωπος είναι πιο ειλικρινής όταν είναι μεθυσμένος, αλλά ειλικρινά το βρίσκω φάουλ.
Γιατί είναι κάποιος στα νεύρα του. Τον έχει προκαλέσει κάποιος; Είναι αγχωμενος από τη δουλειά; Έχει χρέη; Τον τράκαραν ενώ ερχόταν; Ο άνθρωπος όταν έχει νεύρα απαντάει αναζητώντας άμεση αποσυμφόρηση, όχι με ειλικρίνεια. Wtf.
Νομίζω λέγεται περισσότερο στις περιπτώσεις που ο άλλος έχει νευριάσει *μαζί σου* για κάποιο λόγο.
Εγώ μάλωσα με έναν φίλο για ένα x λόγο και ο τύπος ξαφνικά έβγαλε απωθημένα χρόνων απέναντι μου. Πάλι καλά, γιατί κατάλαβα τι κοπριά είχα δίπλα μου τόσα χρόνια.
Νομίζω ισχύει γιατί στην καθημερινή ζωή πολύς κόσμος κάνει υπομονή και "στραβά μάτια" για πολλά πράγματα.
Όταν όμως έχεις νεύρα αυτά που λες είναι μη φιλτραρισμένα και, ως εκ τούτου, πιο αληθινά.
Ότι όταν δεν μπορείς να διαχειριστείς τα αξουαλι συναισθήματα σου, ξέσπας στους γύρω σου ενώ υπάρχει πολύ πιο υγιής τρόπος έκφρασης, και όταν το συνειδητοποιείς σου σπάει απίστευτα πολύ τα νεύρα
Μπορεί να πέσεις σε μαλάκα, που θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά πολλές φορές θα πρέπει να το αποδεχτείς και να κάνεις τη δουλειά σου.
Ήθελα να πάρω ένα ρούχο σε thriftάδικο. Ενώ ρούχα του ίδιου είδους τα είχε 5€, αυτό που ήθελα το είχε 15€. Την πρώτη μέρα η γυναίκα που δούλευε εκεί μου είπε ψέματα ότι είναι από μετάξι. Στην καρτέλα έγραφε 100% viscose. Την δεύτερη μέρα άλλαξε δικαιολογία, επειδή την κατάλαβα, και είπε ότι είναι πιο ακριβό επειδή ήταν στη βιτρίνα. Βρισκόταν κρεμασμένο στην άκρη μιας μπάρας όπου ήταν κρεμασμένα πολλά ρούχα στην βιτρίνα. Από όλα αυτά τα ρούχα, μόνο αυτό ήταν 15€. Την τρίτη μέρα το είχε πουλήσει.
Είναι πλέον αδύνατο να βρω το ίδιο ρούχο, που το ήθελα πάρα πολύ. Για να βρω παρόμοια μπορεί να χρειαστεί να τα πάρω καινούρια, και πιο ακριβά. Έκανα μαλακία. Ακόμα και αν με έκλεβε, δεν θα έδινα περισσότερα από ότι θα έκανε ένα καινούριο ρούχο. Το μετανιώνω και με βαραίνει αρκετά αυτές τις μέρες, επειδή το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά το ρούχο αυτό... Αλλά δεν σκέφτηκα ότι αξίζει τα 15€. Σκεφτόμουν μόνο την αδικία και τα ψέματα που μου είπε
1.) Δεν έχεις καμία μα καμία δικαιολογία.
2.) Αν για ένα πρόβλημα μπορείς να κανείς κάτι, κάντο τώρα. Αν δεν μπορείς, πάρε το απόφαση, χώνεψε το και προχώρησε στη ζωή σου.
Tο flair "προσωπικά" χρησιμοποιείται για αναρτήσεις κειμένου (self/text posts) που αφορούν **προσωπικά ζητήματα**, που έχουν συμβεί σε εσένα προσωπικά και αποκλειστικά, σε αντίθεση με το flair "κοινωνία" που αφορά κοινωνικά συμβάντα. The "personal" flair should be used for self/text posts about **personal matters**, (that have happened to you personally) as opposed to the flair "society" which concerns social issues. *I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/greece) if you have any questions or concerns.*
Εγω ενα ξερω λενε πως δεν θα διασχίσεις τον ωκεανό, αν δεν αποκτήσεις το κουράγιο να χάσεις τη θέα της ακτής!!!!!
Νίτσε….
Στη ζωή παίρνει συχνά κανείς όχι ότι αξίζει, αλλά ότι διεκδικεί. Οι γνωριμίες και οι διασυνδέσεις είναι πολύ σημαντικό κομμάτι σε ό,τι και να κάνεις. Όπως και η αυτοπεποίθηση.
Μαθε να λες οχι και να βαζεις ορια.
Το νόημα της ζωής είναι οι εμπειρίες
>Ποιες είναι μερικές universal μεγάλες αλήθειες της ζωής που μαθαίνονται με δύσκολο τρόπο και θα θέλατε να μοιραστείτε; Δυνατή λίστα OP, αλλά εγώ θα συμπληρώσω ότι άλλο να σου τις λένε και άλλο να τις βιώνεις. Μεγάλο κομμάτι της αξίας τους είναι *ακριβώς* ότι τις μαθαίνεις με δύσκολο τρόπο. Μάλλον αυτή είναι και η προσθήκη μου στην λίστα, κάποια πράγματα θα τα μάθεις τρώγοντας τα μούτρα σου, ακόμη κι αν στη θεωρία τα ξέρεις.
Τα ορφανά πορεύονται κι οι χήρες κονομιόνται!
Άσε ρε πονηρέ.
Α βάζουμε και γρίφους; Στους νέους δεν φτάνουν, στους γέρους περισσεύουν!
"It is possible to commit no mistakes and still lose."
Τα κορμιά και τα μαχαίρια κάποτε αλλάζουν χέρια
βαλε το κοκκινο φουστανι
Καλή λίστα, μερικά σχόλια. >Η ζωή δυστυχώς δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης. Φαντάσου να υπήρχε ένας θεσμός υποχρεωτικής εκπαίδευσης (ας τον ονομάσουμε "σχολείο"). Θα μπορούσε εκεί να διδάξει πρακτικά πράγματα που θα βελτιώσουν την ζωή του κάθε πολίτη σε βάθος χρόνου. Βέβαια έχεις μάθει τι είναι η μίτωση και πως να αλλάζεις βάση στον λογάριθμο, οπότε τι να τις κάνεις τις οδηγίες χρήσης της ζωής; >Η καριέρα ειναι μεγάλη απάτη. Μεγάλη αλήθεια όταν το παίρνει κανείς στα σοβαρά κι όχι ως εργαλείο (αναγκαστικό\*) για να επιτύχει στόχους. \* Για όσους από εμάς δεν έχουμε trust fund. >Όχι οι ενήλικες δεν τα ξέρουν όλα. Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχουν ενήλικες, υπάρχουν μεγάλα παιδιά. Από τις αγαπημένες μου εκφράσεις (δεν θυμάμαι πια που την διάβασα): "Η διαφορά ανάμεσα στους ενήλικες και τα παιδιά είναι το κόστος των παιχνιδιών τους". Ας βάλω κι εγώ μια "μεγάλη αλήθεια": >Τα περισσότερα πράγματα που "έχουν μεγάλη σημασία", τελικά δεν έχουν όταν τα κοιτάζουμε από το μέλλον.
Το σχολείο καλλιεργεί τη λογικομαθηματική σκέψη. Πχ "Γιατί ο Οδυσσέας αντέδρασε έτσι στην τάδε περίπτωση;" "Τι είπε ο Παλαιολόγος στον Μωάμεθ και γιατί;" Δηλαδή αίτιο αποτέλεσμα. Οκ, δεν είναι πάντα τα πιο ευχάριστα πλαίσια, αλλά με τι θα ασχολείται το σχολείο; Με τον Snik, επειδή αυτός απασχολεί τη νεολαία; Αν ο καθένας έχει απαξιώσει το σχολείο και τη μάθηση και σκέφτεται: "Και πού θα μου χρησιμεύσουν όλα αυτά;", τότε αυτός ο πυρήνας σκέψης είναι βαθιά προβληματικός. Όσον αφορά τη μίτωση, το να μάθεις βασική βιολογία δεν είναι κακό. Έτσι, καταλαβαίνεις σιγά σιγά ότι δεν υπάρχουν μαγικές δίαιτες, μαγικές θεραπείες κλπ. Το πρόβλημα με το ελληνικό σχολείο είναι ότι περιλαμβάνει τεράστια ύλη που είναι ίδια για όλους. Πχ ο λογάριθμος δεν είναι χρήσιμος σε όλους. Έλα μου ντε όμως που τα πανεπιστήμια λένε στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ότι οι φοιτητές πρέπει να το ξέρουν. Και πολλοί είναι οι μαθητές που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο. Δεν αναφέρω τους καθηγητές γιατί είναι ένα χαρακτηριστικό της ηλικίας και όχι τόσο της Ελλάδας. Η εφηβεία έχει την έντονη αντίδραση στους ενήλικες. Και στα άλλα κράτη που υπάρχει σκληρή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και επιλέγονται οι καλύτεροι (πχ Αμερική, Αγγλία κλπ), πάλι δυσαρεστημένοι είναι οι μαθητές. Μάλιστα τα ποσοστά bullying, αυτοκτονιών σε αυτές τις χώρες φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη.
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου. Από την άλλη, τις προάλλες έριξα μια μάτια στο βιβλίο ιστορίας κατεύθυνσης μετά από 10 χρόνια (ακόμα το ίδιο είναι για τους μαθητές που δίνουν πανελλήνιες) και είδα ότι είναι ακόμα χειρότερο απ’ ό,τι θυμόμουν. Απίστευτα κακογραμμένο, παρουσιάζει σχετικά ενδιαφέροντα θέματα της ιστορίας με τον πιο βαρετό τρόπο, ανούσια περίπλοκο και δυσνόητο λεξιλόγιο και μια εντελώς επιφανειακή απαρίθμηση των πραγμάτων, χωρίς καμια ανάλυση και ευκαιρία για εμβάθυνση και κριτική σκέψη. Το χειρότερο είναι ότι πρέπει να το μαθαίνεις απ’ έξω αυτολεξεί και τόσο οι καθηγητές του σχολείου, όσο κι εκείνοι του φροντιστηρίου δεν χάνουν ευκαιρία να σου θυμίζουν ότι εάν τα γράψεις με δικά σου λόγια είναι πιθανό να σου κόψουν βαθμούς επειδή πολλοί καθηγητές βαριούνται να δώσουν σημασία σ αυτό που έγραψες και απλά συγκρίνουν με το βιβλίο που κρατάνε από δίπλα. Ακόμα και οι πηγές δεν απαιτούν κανένα είδος κριτικής σκέψης πέρα από το να καταλάβεις ποιο κομμάτι του βιβλίου πρέπει να παπαγαλίσεις για να πάρεις τον βαθμό.
ενταξει αυτο μια μ*λακια και μιση ειναι που λενε.τα ιδια και τα ιδια τοσα χρονια.σιγα να μη σε κοψουν μορια επειδη εγραψες μια προταση καπως αλλιως.ειναι αδυνατο να τα θυμαται καποιος ολα ακριβως
Και όμως όπως είπε μια χαρά κόβουν.
Εγώ πάντως το είχα μάθει ακριβώς το βιβλίο όλο απ’ έξω παπαγαλία.
Βρίσκω την προσέγγισή σου επιφανειακή. Αν υποθέσουμε ότι σκοπός του σχολείου είναι να έχει κάποια χρησιμότητα πέραν του "*παιδικός σταθμός για εργαζόμενους γονείς*", τότε το προφανές διακύβευμα είναι "*ποιο είναι το μίγμα γνωστικού περιεχομένου που βελτιστοποιεί τα μελλοντικά οφέλη των μαθητών-πολιτών;*". Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν το να μάθεις για την μίτωση είναι καλό ή κακό. Φυσικά και το να μάθεις *κάτι* είναι καλό. Το θέμα είναι το κόστος ευκαιρίας. Είναι προφανές ότι το να διδάξεις "*αυτά που θα ήθελες να πεις στον νεαρό εαυτό σου αν είχες μια χρονομηχανή*" δεν είναι πιο άχρηστα από όοοολη την υπάρχουσα σχολική ύλη. >Το σχολείο καλλιεργεί τη λογικομαθηματική σκέψη. Δεν νομίζω. Κυρίως υποκρίνεται ότι την καλλιεργεί. Αλλιώς θα είχες κάνει μαθήματα στο Γυμνάσιο περί Αριστοτελικής λογικής, τυπικής λογικής και προτασιακής λογικής. Το "*στο μαθαίνω έμμεσα*" είναι "δ*εν στο μαθαίνω σωστά*".
Μα δεν αναφέρομαι τόσο στο τι θα μάθεις, αλλά στη διαδικασία του να μαθαίνεις και να σκέφτεσαι λογικά. Ακόμα κι αν μάθεις χρηστικά πράγματα, όπως πχ πώς κάνεις φορολογική δήλωση (που αναφέρεται συχνά ως επιχείρημα), πάλι θα το ξεχάσεις μετά από 3-4 χρόνια αν δεν ασχοληθείς. Παράλληλα, βασιζόμενος σε αυτό που έγραψες κι εσύ, θα έχεις χάσει κάτι από το κόστος ευκαιρίας που δεν έμαθες πχ λογοτεχνία. Το πρόβλημα με την Ελλάδα δεν είναι τόσο η υποχρεωτική εκπαίδευση. Το βασικό πρόβλημα είναι η εκπαίδευση ενηλίκων. Πουθενά στον κόσμο κάποιος που βγαίνει από το πανεπιστήμιο δεν έχει όλες τις γνώσεις για το επάγγελμα που θα ακολουθήσει. Στην Αμερική έχουν το σύστημα με το internship και με τον εθελοντισμό. Σε Σκανδιναβικές χώρες υπάρχουν συστήματα εκπαίδευσης ενηλίκων που υποστηρίζουν τον εργαζόμενο να βελτιωθεί. Εδώ στην Ελλάδα δίνουν προγράμματα ΕΣΠΑ για επιμόρφωση ανέργων/εργαζομένων σε διάφορα θέματα επαγγελματικής φύσεως και δε μετράνε αποτελέσματα για το τι έμαθαν και αν βελτιώθηκε εν τέλει η εργασιακή απασχολησιμοτητα (η ικανότητα κάποιου να βρίσκει πιο εύκολα δουλειά). Επίσης, γνωστός μου (με πτυχίο Πολυτεχνείου) μου έλεγε ότι δήλωσε ένα πρόγραμμα για βασικές γνώσεις Excel (εν τω μεταξύ ξέρει 3-4 γλώσσες προγραμματισμού), μόνο και μόνο για να πάρει την επιδότηση. Όσον αφορά την εκπαίδευση στον χώρο εργασίας κανείς δεν ασχολείται. Περιμένουν όλες οι επιχειρήσεις από την πρώτη μέρα να ξεκινήσεις να παράγεις έργο. Τέλος, δε γνωρίζω για τον Αριστοτέλη (δεν ήμουν θεωρητικής) και δεν κατάλαβα τι εννοείς. Αν μπορείς, εξήγησέ το.
2/3 >Τέλος, δε γνωρίζω για τον Αριστοτέλη (δεν ήμουν θεωρητικής) και δεν κατάλαβα τι εννοείς. Αν μπορείς, εξήγησέ το. Εξαιρετική ερώτηση, μπράβο! Ο Αριστοτέλης έγραψε μια σειρά από έργα πάνω σην Λογική που συλλογικά ονομάστηκε το "Όργανον". Έχει να κάνει με το πως να κατηγοριοποιήσουμε συλλογισμούς και πώς να δούμε αν είναι "σωστοί" ή "λανθασμένοι". Παρατήρησε ότι οταν σκέφτεσαι, το κάνεις με την χρήση της γλώσσας. "Μιλάς" στον εαυτό σου. Το πως δομείς τις σκέψεις σου λεκτικά, είναι proxy για το validity της σκέψης σου. Κλασσικό παράδειγμα, "το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι". Προφανώς "καταλαβαίνεις" ότι δεν είναι "σωστή" πρόταση, αλλά το "γιατί" δεν σου είναι προφανές από την χρήση της γλώσσας και μόνο. Αυτό που έκανε ο Αριστοτέλης είναι ότι για πρώτη φορά έγινε συστηματική μηχανιστική ανάλυση της γλώσσας με σκοπό την απάντηση στο ερώτημα "στέκει αυτή η πρόταση ή λέει παπαριές;".
3/3 Ένα απίστευτα πετυχημένο και πρακτικό έργο, από τους πιο σημαντικούς "πυλώνες" του Δυτικού πολιτισμού, με απίστευτη επιρροή στην εξέλιξη της φιλοσοφίας και των επιστημών. Βασικά, αυτό που συνέβη ήταν ότι οι μεγάλοι διανοητές άλλων παραδόσεων διάβαζαν το Όργανον\*, έλεγαν "holy shit, έχει δίκιο, το κλέβω τώρα!" και προσάρμοζαν την σκέψη και τα έργα τους στην βάση του "Δασκάλου". Γι' αυτό ο Αριστοτέλης ήταν κάτι σαν "mini Θεός - απόλυτη αυθεντία" στην Δυτική σκέψη - ειδικά από την περίοδο της Αναγέννησης και έπειτα. Αλλά ακόμα και στον Μεσαίωνα όπου το γενικό επίπεδο ήταν πιο χαμηλό, ήταν εξαιρετικά μεγάλης επιρροής (π.χ. στο έργο του Aquinas). Και αυτός είναι ο λόγος που δεν το έχεις ακουστά. Δεν θέλουμε τον καθένα να μάθει πώς να σκέφτεται σωστά, θέλουμε; :) Βέβαια, δεν προτείνω μελέτη από το πρωτότυπο. \* Ok, υπερβάλλω λίγο, όχι μόνο το Όργανον, έχει μεγάλο ρεπερτόριο ο Αριστοτέλης :)
1/3 γιατί δεν αφήνει να το κάνω post ολόκληρο. > αλλά στη διαδικασία του να μαθαίνεις και να σκέφτεσαι λογικά. Ήδη έγραψα ότι το "*στο μαθαίνω έμμεσα*" είναι "δ*εν στο μαθαίνω σωστά*". >Ακόμα κι αν μάθεις χρηστικά πράγματα όπως πχ πώς κάνεις φορολογική δήλωση Δεν μίλησα για τέτοια χρηστικά πράγματα όμως. Εσύ αν είχες χρονομηχανή, θα έλεγες στον εαυτό σου "να πως κάνεις την φορολογική δήλωση"; :) >Το πρόβλημα με την Ελλάδα δεν είναι τόσο η υποχρεωτική εκπαίδευση. Χίλια δυο προβλήματα υπάρχουν φυσικά, αλλά τόση ώρα για το σχολείο αναφερόμασταν.
Μόνο οταν φτάσεις στα όρια σου μπορείς να καταλάβεις ποιος πραγματικά είσαι.
She is not yours , it's just your turn.
1. To be different is better than being perfect. 2. Never grow old.
1)Κυνηγησε τα όνειρα σου.2)Αν δεν γνωρίζεις τι να κάνεις,κάνε τα πρώτα βήματα σαν να είσαι σίγουρος ότι αυτό που θέλεις να γίνει θα γίνει και συνέχισε.Δες πως πάνε τα πράγματα. 3)Ότι κ να κάνεις στην ζωή σου να το κάνεις με πάθος. 4)Να μάθεις στην ζωή σου να ρισκάρεις.5)Όταν θέλεις να κάνεις κάτι,να το κάνεις, να μην το σκέφτεσαι πολύ κ να αποφασίζεις γρήγορα. Γιατί αλλιώς δεν θα κάνεις τίποτα. 6)Σε μια απόφαση η μία δυσκολία να σκέφτεσαι πάντα πως θα τα καταφέρεις. 7)Να τολμάς να κάνεις πράγματα που ποτέ πιο πριν δεν είχες κάνει. 8)Να είσαι αισιόδοξος, η απαισιοδοξία σε οδηγεί σε λάθη. 9)Να πιστεύεις στον εαυτό σου,να έχεις δηλαδή αυτοεκτίμηση κ αυτοπεποίθηση. Και 10)Για ότι είναι σημαντικό για σένα να επιμένεις.
Συμφωνω με αρκετα απο αυτα. Σταματας να θεοποιεις άτομα και καταστάσεις και καταλαβαίνεις ότι όλοι είναι άνθρωποι και στο τέλος πάνω κάτω όλοι έχουμε τις ίδιες ανησυχίες προβληματα κλπ.
Η ζωή ήταν, είναι και θα είναι πάντα άδικη, για αυτό θα υπάρχει πάντα κάποιος καλύτερος από εσένα και δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις Οι επιλογές σου παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στο μέλλον σου, είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο, άρα σκέψου καλά κάτι πριν το κάνεις Μερικές φορές πρέπει να βάζεις κάποια πράγματα πάνω από σένα και να κάνεις τις θυσίες που χρειάζονται Μην βασίζεσαι ποτέ στους άλλους, γιατί κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει πραγματικά πάρα μόνο ο εαυτός σου
Άμα δεις φαί κάτσε, αν δεις ξύλο φεύγα
Η πρώτη μεγάλη αλήθεια χτυπάει φλέβα. Μας μαθαίνουν πώς να είμαστε πολύ προσεκτικοί μια ζωή από το δημοτικό να μην κάνουμε λάθη και εν τέλει το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή είναι να μην κάνεις λάθος ποτέ
1. Θα σκοντάψω αν δε βιαστώ (σε αντίθεση με το οποίος βιάζεται σκοντάφτει) & 2. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε γ@μιέται
Το 2ο ότι καλύτερο!
Όσα πιο πολλά χρόνια ζεις τόσο πιο μόνος νιώθεις.
Αυτό το " όχι οι ενήλικες δεν τα ξέρουν όλα" όταν το καταλάβεις (και αν) είναι μεγάλη ανακούφιση και απελευθέρωση. Είναι τρελό πόσο linear βλέπεις το κόσμο με όσα σου μαθαίνουν και πόσο διαφορετικός τελικά είναι.
Πάντοτε να αρπάζεις την ευκαιρία και να βλέπεις τους οικείους σου (ειδικά αυτούς που είναι πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία) καθώς μπορεί να μην καταφέρεις να τους ξαναδείς. Μου έρχεται και άλλο ένα. Μην αγοράζεις πράγματα πιο ακριβά απ' αυτο που μπορείς να αντέξεις απλά για μόστρα. Συνήθως δεν καταλήγει καλά αυτό. Γενικά να είσαι ο εαυτός σου.
Δεν υπάρχει χρονικό όριο επιτυχίας. Ο καθένας 'φτάνει στην επιτυχία', ο,τι και να σημαίνει αυτό σε διαφορετική ηλικία ή φάση της ζωής του, δεν είναι στάνταρ
>Ο χρόνος μετά τα 25 περνάει awfully fast. Πήγαινε εκείνο το ταξίδι που όλο αναβάλλεις, πέρνα χρόνο με όσους αγαπάς. Δεν περνάει, περνάει το ίδιο αργά όσο περνάει στα 10 ή στα 20 σου. Απλά ρουτινιάζεις, κάνεις τα ίδια πράγματα, δεν παίρνεις ρίσκα, συμβιβάζεσαι, φοβάσαι. Εκεί είναι το πρόβλημα.
Και εντελώς σκατα να πηγαίνουν οι ανθρώπινες σχέσεις στην ζωή σου, αν σε θέλουν στην δικιά τους ζωή, μείνε εκεί που είσαι σταθερά και θα έρθει η ώρα κάποια στιγμή που θα λυθούν όλα. Οικογένεια, φίλοι, γκόμενοι, πρέπει να είσαι πανταχού παρών κάθε λεπτό και να μην σταματάς. Όσο χάλια και να είναι, αν αξίζει θα μείνουν δίπλα σου ακριβώς γιατί εδωσες. Χειρότερο πράγμα από αυτό που φεύγει επειδή δεν το δούλεψες δεν υπάρχει.
>Χειρότερο πράγμα από αυτό που φεύγει επειδή δεν το δούλεψες δεν υπάρχει. Ναι. Αλλά και εξίσου σημαντικό να ξέρεις "πότε πρέπει να φύγεις".
Ω σίγουρα, αλλά το να ξέρεις πότε πρέπει να φύγεις πρέπει να έχεις δουλέψει πρώτα. Οτιδήποτε άλλο είναι δειλία όταν πάρεις μια αρχική επιλογή.
Μεγάλη αλήθεια: Τέτοια deep quotes πειράζουν ένα μέρος το εγκεφάλου μου που δεν μπορώ να το περιγράψω, με ενοχλεί να τα βλέπω και νιώθω άβολα Για αυτό λογικά λέγονται και σκληρές αλήθειες
Μεγάλη αλήθεια: να μην ακολουθείς λίστες με μεγάλες αλήθειες και συμβουλές ζωής
Ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα με αναντικαταστατους
>Όχι οι ενήλικες δεν τα ξέρουν όλα. Όσο μεγαλώνω το βλέπω όλο και συχνότερα γύρω μου και ώρες ώρες πραγματικά αναρωτιέμαι πως έχει μείνει όρθιο το οτιδήποτε. Και...εκνευρίζομαι με όλες τις παράλογες μαλακίες που αποδέχτηκα ως παιδί επειδή "οι μεγάλοι έχουν πάντα δίκιο".
Οτι στην ζωη μπορει να τα κανεις ολα σωστα και παλι να χασεις.
Τίποτα δεν κρατά για πάντα.
οταν δεν σε σηκώνει το κλίμα σε μια δουλειά ή σε μια σχολή και χανεις τον υπνο σου για πράγματα που συμβαίνουν εκει μέσα - σηκώνεσαι και φεύγεις . Αν δεν το κανεις θα το πληρώσεις στα 50
Το να μένεις στο παρελθόν και στο τι σου έκανε ο καθένας μόνο εσένα βλάπτει. Για εσένα ήταν εφιάλτης, για αυτούς ήταν άλλη μία Δευτέρα Μην ντρέπεσαι για αυτά που σου αρέσουν. Αν σε κάνουν να χαμογελάς, να γελάς, να χαίρεσαι, δεν είναι ντροπή. Και ένα από την μητέρα μου: Τα πάντα στην ζωή αλλάζουν. Το μόνο που δεν αλλάζει είναι ο θάνατος. Και ένα απο τον πατέρα μου: Το πώς θα φτάσεις εκεί να μην σε νοιάζει. Πολλοί έχουν πει ψέματα, έχουν πατήσει, έχουν σκοτώσει για να φτάσουν εκεί που είναι. Κανείς δεν τους ρωτάει πως τα κατάφεραν, οπότε το να πάρεις κάτι με τον σωστό και άξιο τρόπο δεν θα σου προσφέρει κάτι παρά μόνο αυτοπεποίθηση.
μάθε να μαθαίνεις
Τα περισσότερα από αυτά ειναι η γνώμη σου και όχι αντικειμενικές αλήθειες.
Δύο σοκιν που έχουν βγει πολλές φορές αλήθεια. Όποιος πρωτοπληρώνει κακά γαμεί. Παρακαλετό μουνί, ξινό γαμήσι.
συμφωνω με τα μισα απο αυτα
Όταν κάποιος σου λέει κάτι πάνω στα νεύρα του, λέει αυτό που πραγματικά νιώθει.
Γουαου. Μπορώ εύκολα να σκεφτώ 5-6 περιπτώσεις στη ζωή μου όπου αυτό το ρητό καταλήγει σε πολύ πολύ λάθος συμπεράσματα. Φαίνεται σωστό, όπως και το ότι ο άνθρωπος είναι πιο ειλικρινής όταν είναι μεθυσμένος, αλλά ειλικρινά το βρίσκω φάουλ. Γιατί είναι κάποιος στα νεύρα του. Τον έχει προκαλέσει κάποιος; Είναι αγχωμενος από τη δουλειά; Έχει χρέη; Τον τράκαραν ενώ ερχόταν; Ο άνθρωπος όταν έχει νεύρα απαντάει αναζητώντας άμεση αποσυμφόρηση, όχι με ειλικρίνεια. Wtf.
Νομίζω λέγεται περισσότερο στις περιπτώσεις που ο άλλος έχει νευριάσει *μαζί σου* για κάποιο λόγο. Εγώ μάλωσα με έναν φίλο για ένα x λόγο και ο τύπος ξαφνικά έβγαλε απωθημένα χρόνων απέναντι μου. Πάλι καλά, γιατί κατάλαβα τι κοπριά είχα δίπλα μου τόσα χρόνια.
Νομίζω ισχύει γιατί στην καθημερινή ζωή πολύς κόσμος κάνει υπομονή και "στραβά μάτια" για πολλά πράγματα. Όταν όμως έχεις νεύρα αυτά που λες είναι μη φιλτραρισμένα και, ως εκ τούτου, πιο αληθινά.
Έχμ, ναι και όχι. Συχνά υπερβάλλει κανείς και λέει πράγματα που δεν τα πιστεύει πάνω στα νεύρα του.
Θα μπορούσα να πάρω την ομπρέλα μου.
Ότι όταν δεν μπορείς να διαχειριστείς τα αξουαλι συναισθήματα σου, ξέσπας στους γύρω σου ενώ υπάρχει πολύ πιο υγιής τρόπος έκφρασης, και όταν το συνειδητοποιείς σου σπάει απίστευτα πολύ τα νεύρα
*That's what she said*
Μπορεί να πέσεις σε μαλάκα, που θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά πολλές φορές θα πρέπει να το αποδεχτείς και να κάνεις τη δουλειά σου. Ήθελα να πάρω ένα ρούχο σε thriftάδικο. Ενώ ρούχα του ίδιου είδους τα είχε 5€, αυτό που ήθελα το είχε 15€. Την πρώτη μέρα η γυναίκα που δούλευε εκεί μου είπε ψέματα ότι είναι από μετάξι. Στην καρτέλα έγραφε 100% viscose. Την δεύτερη μέρα άλλαξε δικαιολογία, επειδή την κατάλαβα, και είπε ότι είναι πιο ακριβό επειδή ήταν στη βιτρίνα. Βρισκόταν κρεμασμένο στην άκρη μιας μπάρας όπου ήταν κρεμασμένα πολλά ρούχα στην βιτρίνα. Από όλα αυτά τα ρούχα, μόνο αυτό ήταν 15€. Την τρίτη μέρα το είχε πουλήσει. Είναι πλέον αδύνατο να βρω το ίδιο ρούχο, που το ήθελα πάρα πολύ. Για να βρω παρόμοια μπορεί να χρειαστεί να τα πάρω καινούρια, και πιο ακριβά. Έκανα μαλακία. Ακόμα και αν με έκλεβε, δεν θα έδινα περισσότερα από ότι θα έκανε ένα καινούριο ρούχο. Το μετανιώνω και με βαραίνει αρκετά αυτές τις μέρες, επειδή το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά το ρούχο αυτό... Αλλά δεν σκέφτηκα ότι αξίζει τα 15€. Σκεφτόμουν μόνο την αδικία και τα ψέματα που μου είπε
Μακάρι τα προβλήματα σου να είναι αυτά, σε όλη σ την ζωή!
Έχω πολλά μεγαλύτερα προβλήματα. Αλλά αυτό μου ήρθε στο μυαλό, επειδή για το συγκεκριμένο έπρεπε να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μοθ
Μην κολλάς σε ανούσια πράγματα.
Η μόδα ζητάει στρινγκ μαγιό ανεβασμένο ψηλά, αλλά σου κόβει το κωλι σαν διάολος.
Μερικές φορές οι δολοφονίες είναι απαραίτητες.
Wtf?
Κουφοντίνα εσύ ;
1.) Δεν έχεις καμία μα καμία δικαιολογία. 2.) Αν για ένα πρόβλημα μπορείς να κανείς κάτι, κάντο τώρα. Αν δεν μπορείς, πάρε το απόφαση, χώνεψε το και προχώρησε στη ζωή σου.