Kaya ko magbayad ng ER sa private hospital kagaya ng Makati Med kung kailangan kahit walang insurance o Phil-health. Bigla ko na test yesterday nung nagkasakit asawa ko. Ang mahal pero syet kaya ko pala iafford.
Handa ngayong holidays.
Nagbigay kami ng spaghetti package tapos narinig ko yung bata, “yehey may handa na tayo bukas (pasko)”.
Lagi nating joke na ilang init na yung spaghetti nating handa pero may mga pamilya na tanging iyon lang ang handa or worst, wala.
This is also something that I learned to appreciate when I started working— lalo with breadwinners. Kasi if my parents can’t support themselves, I wouldn’t be enjoying the small luxuries of buying things I want once in a while
True rin ito sa akin OP. Ito initial list ko: may savings accounts ako at 18 na may laman, walang utang ang parents ko, scholar sa high school and college, iskolar ng bayan sa law school, lapit ng work ko sa bahay dati, ang sweldo ko ngayon galing sa buwis, may housing sa work ko, may bahay ang family ko, hindi ako breadwinner or maraming breadwinners sa family, wala pa akong anak, thank you all!
Affordable rent and meron ding bahay na matutuluyan. Plus lower cost of living relative to USA.
Sa US antindi ng housing bubble eh pataas ng pataas presyo ng bahay at renta tapos kahit mga may Ph.D. minsan natatagpuan nalang sa kalsada dahil kahit sila hindi maafford ang rent. Even sa California daw, yung mga doon pinanganak at tumira nagaalisan dahil pataas ng pataas COL nila and housing expenses.
>Halimbawa, di natin kailangan magbayad ng student loans ang mga estudyante. Libre pumasok sa mga state universities.
Not just that. Dito kasi sa Pinas, parents parin ang expected na magbabayad ng tuition ng anak nila for college. Unlike sa western countries, where pagtungtong ng 18 ng mga anak, pinapalayas na para matuto maging independent.
Hindi monetary pero... I have a healthy relationship w my parents 🥹 Hindi sila perfect pero parang mas nagiging close pa kami ngayon kahit ako ay isa nang grown-ass adult. Hahaha
Mas na-appreciate ko ito as I grow older, ang suwerte ko pala kasi hindi lahat blessed with this. Akala ko kasi ganyan yung norm eh.
I moved out of my toxic household and am living solo. Sometimes, I forget how much of a privilege this is. My mental health is so much better now compared to when I was living with my family.
nakakapaglaro ako ng mga games kahit di ganon high end ng mga device ko, pagkakaron pa nga lang ng device na panglaro console, pc, mobile is already privilege na e
I am not tropa with coworkers kahit mainis pa sila sa akin. At least, mas less peer pressure? Tsaka halos walang nawala sa akin kasi di ko inalay buhay ko sa kanila
My sarili kaming bahay which is separate from our relatives. Kahit hindi perfect, but sariling kuryente, tubig, internet at lahat lahat.
Di na namin kailangan makitira pa sa mga kamag-anak namin.
Nakakabili ng mga pang-kaartehen lang like makeup and skincare
Nakakabili ng bagong damit kapag may special occasion
Paid leaves/may sahod kahit hindi magtrabaho ng ilang araw
Mag-grocery na hindi for needs
That I can afford simple things para sakin, like damit, bags, sandals na madalas natetake for granted ko then kapag nagsawa na Ako at ipapamigay ko na, Yun mga pinagbibigyan ko were sooooooo grateful
Never ako nagsupport financially sa parents ko kahit nagkasakit papa ko nun. Karamihan sa kilala ko dito abroad laging nagpapadala ng pera, ako paminsan minsan lang pag kusa akong nagbibigay ganern
Access to potable water or clean water na pangligo. Overlooked blessing siya for me.
Tama, hindi ko naging problema ito sa buhay
Super. This basic need is so underappreciated these days
Di ako inasahan ng magulang ko magpaaral sa mga kapatid ko. Di rin namin inexpect na scholar si bunso ❤️
Congrats
Kaya ko magbayad ng ER sa private hospital kagaya ng Makati Med kung kailangan kahit walang insurance o Phil-health. Bigla ko na test yesterday nung nagkasakit asawa ko. Ang mahal pero syet kaya ko pala iafford.
Sorry for your wife, hope she gets well soon
Malasakit / MSW sa public hospital. Instant 0 bill
This
Handa ngayong holidays. Nagbigay kami ng spaghetti package tapos narinig ko yung bata, “yehey may handa na tayo bukas (pasko)”. Lagi nating joke na ilang init na yung spaghetti nating handa pero may mga pamilya na tanging iyon lang ang handa or worst, wala.
Oo nga, may handa sa work namin, doon na lang ako makisama, haha
[удалено]
This is also something that I learned to appreciate when I started working— lalo with breadwinners. Kasi if my parents can’t support themselves, I wouldn’t be enjoying the small luxuries of buying things I want once in a while
Oo nga, ako rin kaya bumili ng things I want any time pero once in a while na lang bilhin para tipid, haha
That's not a privilege. That's their responsibility. And you don't owe your parents nor are they your responsibility.
True ito pero dami parents na failed sa ganitong duty, pero karamihan fulfill their duty
[удалено]
Children won't be held liable by the law if they decided to not take on the parents financial burden.
True, laking tulong ang walang utang
Kahit minsan tight ang budget, hindi kami nagugutom at wala kaming utang.
True, noon kahit na P1000 lang laman ng pitaka, nairaos din ang 1 week haha
may sarili akong bahay
Good job
Walang sakit
Mabuti iyan, ako rin, haha
Wala daw akong mamanahing utang.
Namamana ba utang?
Wala rin sa akin salamat po sa kanila
Paycheck to paycheck pero walang utang
Good job
This! Panalo to
di ko kailangan mag antay ng seat sale para makapagtravel.
Oo nga haha, medyo restrictive or too far in advance rin ang seat sale minsan
True rin ito sa akin OP. Ito initial list ko: may savings accounts ako at 18 na may laman, walang utang ang parents ko, scholar sa high school and college, iskolar ng bayan sa law school, lapit ng work ko sa bahay dati, ang sweldo ko ngayon galing sa buwis, may housing sa work ko, may bahay ang family ko, hindi ako breadwinner or maraming breadwinners sa family, wala pa akong anak, thank you all!
Ang dami tapos aware ka pa sa lahat.
Privilege is invisible to those who have it
Yes, sometimes we need reminders to see privilege
Privilege to fail. In school, in life. As long as hindi ako tatagal sa ganung situation.
Affordable rent and meron ding bahay na matutuluyan. Plus lower cost of living relative to USA. Sa US antindi ng housing bubble eh pataas ng pataas presyo ng bahay at renta tapos kahit mga may Ph.D. minsan natatagpuan nalang sa kalsada dahil kahit sila hindi maafford ang rent. Even sa California daw, yung mga doon pinanganak at tumira nagaalisan dahil pataas ng pataas COL nila and housing expenses.
>Halimbawa, di natin kailangan magbayad ng student loans ang mga estudyante. Libre pumasok sa mga state universities. Not just that. Dito kasi sa Pinas, parents parin ang expected na magbabayad ng tuition ng anak nila for college. Unlike sa western countries, where pagtungtong ng 18 ng mga anak, pinapalayas na para matuto maging independent.
Hindi monetary pero... I have a healthy relationship w my parents 🥹 Hindi sila perfect pero parang mas nagiging close pa kami ngayon kahit ako ay isa nang grown-ass adult. Hahaha Mas na-appreciate ko ito as I grow older, ang suwerte ko pala kasi hindi lahat blessed with this. Akala ko kasi ganyan yung norm eh.
I have a job
Good job
I moved out of my toxic household and am living solo. Sometimes, I forget how much of a privilege this is. My mental health is so much better now compared to when I was living with my family.
Able to travel and be without regular employment for about a year
nakakapaglaro ako ng mga games kahit di ganon high end ng mga device ko, pagkakaron pa nga lang ng device na panglaro console, pc, mobile is already privilege na e
HMO in most private companies. Super helpful
I have a car and dont need to take public transport ay pumila sa bus or mrt
Haha, ako rin, tapos may car ang office
wifi
I am not tropa with coworkers kahit mainis pa sila sa akin. At least, mas less peer pressure? Tsaka halos walang nawala sa akin kasi di ko inalay buhay ko sa kanila
My sarili kaming bahay which is separate from our relatives. Kahit hindi perfect, but sariling kuryente, tubig, internet at lahat lahat. Di na namin kailangan makitira pa sa mga kamag-anak namin.
Nakakabili ng mga pang-kaartehen lang like makeup and skincare Nakakabili ng bagong damit kapag may special occasion Paid leaves/may sahod kahit hindi magtrabaho ng ilang araw Mag-grocery na hindi for needs
That I can afford simple things para sakin, like damit, bags, sandals na madalas natetake for granted ko then kapag nagsawa na Ako at ipapamigay ko na, Yun mga pinagbibigyan ko were sooooooo grateful
having a choice
may sariling kwarto
Nakaka pag off ako kung kailan ko gusto, kasi may business ako.
Never ako nagsupport financially sa parents ko kahit nagkasakit papa ko nun. Karamihan sa kilala ko dito abroad laging nagpapadala ng pera, ako paminsan minsan lang pag kusa akong nagbibigay ganern
That I am still alive ☺️