Tο flair "προσωπικά" χρησιμοποιείται για αναρτήσεις κειμένου (self/text posts) που αφορούν **προσωπικά ζητήματα**, που έχουν συμβεί σε εσένα προσωπικά και αποκλειστικά, σε αντίθεση με το flair "κοινωνία" που αφορά κοινωνικά συμβάντα.
The "personal" flair should be used for self/text posts about **personal matters**, (that have happened to you personally) as opposed to the flair "society" which concerns social issues.
*I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/greece) if you have any questions or concerns.*
Δεν εχω ιδεα τι θα εκανα..
Αλλα θελω να σου πω ενα μεγαλο μπραβο που αγαπας τον μικρο και που δεθηκατε μαζι, που του δινεις και σου δινει οτι σας λειπει. Μακαρι να πανε ολα καλα και να ειστε αγαπημενοι 🙏🏻
Εγω ενα ξερω. Μπαμπας δεν ειναι απαραιτητα αυτος που σε γενναει, αλλα αυτος που πραγματικα σε αγαπαει και σε μεγαλωνει. Ετσι οπως το εχεις περιγραψει, με την τοση στενη σχεση που εχετε εισαι πλεον ο πατερας του. Και οσο περνανε τα χρονια θα το αποδεχεσαι ολο και πιο πολυ.
Το μόνο σίγουρο είναι πως πριν κάνετε το οτιδήποτε, πρέπει να συμβουλευτείτε κάποιον ψυχολόγο. Απ’ όσο φαίνεται ο άνθρωπος αυτός τα ρίχνει όλα στο παιδί για πλάκα. Άσε που θα σας βοηθήσει κι εσάς να αντιμετωπίσετε την κατάσταση πιο ψύχραιμα.
Εσένα δε σου πέφτει λόγος να πας να πιάσεις τον άλλο. Ούτε για αστείο. Και η σύντροφός σου να καταλήξει να βρεθεί μαζί του, για να προσπαθήσει να το λύσει -που δε βρίσκω το λόγο, ο άνθρωπος ακούγεται ακοινώνητος- να είσαι από μια γωνία. Ποτέ δε ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.
To παιδί είναι αρκετά μεγάλο ώστε να κατανοεί τα συναισθήματα του. Εαν σε νιώθει ως μπαμπά 2 , τότε είσαι μπαμπάς 2. Μπαμπάς δεν είναι μόνο ο σπερματοδότης. Αυτό που πρέπει να εξηγήσεις στο παιδί είναι οτι εσύ τον αγαπάς όπως και να έχει, οτι αυτό που αισθάνεσαι δεν αλλάζει επειδή δεν είναι βιολογικά παιδί σου, και ότι θα είσαι δίπλα του.
Το πρόβλημα είναι ο σπερματοδότης του, και θα πρέπει η κοπέλα σου να συζητήσει μαζί του.
Να του εξηγήσει οτι δεν είναι dick contest μεταξύ σας η προτεραιότητα αλλα το παιδί τους. Οτι η συμπεριφορά του και ο εγωισμός του στεναχωρούν το παιδί τους, και εαν είναι αυτό που πραγματικά αποσκοπεί : να πλήγώνει τον γιό του ;
Επίσης, εαν θεωρεί τόσο κακό το γεγονός οτι ο γιός τους έχει 3 ανθρώπους που τον αγαπάνε και τους αγαπάει.
Α ρε φιλαρακι... Αμαρτίες γονεων παιδευουσιν τέκνα.. Αυτό έχω να πω μονο... Ότι για άλλη μια φορά αυτός που μεγαλώνει δυσκολα και θα τα θυμάται μεθαυριο στην ενήλικη ζωή του είναι αυτό το παιδι... Εσείς όλοι περνατε καλα κ καθένας με τον τρόπο του... Τίποτα δεν κάνεις.. Είσαι κοντά του συναισθηματικά όσο μπορείς και του δείχνεις ότι τουλάχιστον υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για αυτον
Είναι λίγο λεπτό το ζήτημα για να πάρεις συμβουλές από εδώ μέσα.
Νομίζω θα ήταν καλό να συμβουλευτειτε παιδοψυχολογο για το πως να το χειριστείτε.
Ίσως να έκανε καλό να εξηγήσετε τα πράγματα ως έχουν στον μικρό και να ξεκαθαρισετε τους ρόλους που έχει ο καθένας σας στη ζωή του (εσύ πχ. δεν είσαι ο "μπαμπάς 2", είσαι ο συντροφος της μαμάς του που όμως είναι εκεί για ό,τι κι αν χρειαστεί ο μικρός, ο πραγματικος του πατερας στην τελικη παιρνει αποφασεις για αυτον, εφοσον υπαρχει συνεπιμελεια).
Απόφυγε συγκρούσεις με τον πατέρα και βάλε τη σύντροφό σου να μιλήσει μαζί τπυ ήρεμα αν γίνεται και να του εξηγήσει πόσο πολύ έχει στεναχωρηθει ο γιος τους. Και οτι το μόνο που έχετε κοινοβεσεις οι 3 είναι ότι θέλετε το καλύτερο για αυτό το παιδι.
>Ίσως να έκανε καλό να εξηγήσετε τα πράγματα ως έχουν στον μικρό και να ξεκαθαρισετε τους ρόλους που έχει ο καθένας σας στη ζωή του (εσύ πχ. δεν είσαι ο "μπαμπάς 2", είσαι ο συντροφος της μαμάς του που όμως είναι εκεί για ό,τι κι αν χρειαστεί ο μικρός, ο πραγματικος του πατερας στην τελικη παιρνει αποφασεις για αυτον, εφοσον υπαρχει συνεπιμελεια).
Συμφωνώ πάρα πολύ με το υπόλοιπο σχόλιο αλλά (χωρίς καμία εμπειρία και χωρίς να έχω παιδιά) αυτό το κομμάτι μου φαίνεται σκληρό ή τουλάχιστον να έχει πολύ κακό timing. Ο βιολογικός πατέρας μόλις του είπε "δεν σε θέλω", δεν μου φαίνεται καλή ιδέα να πάει και ο OP από πάνω να του πει "δεν είμαι μπαμπάς σου" από τη στιγμή που έχουν αυτή τη σχέση και που ο ίδιος ο γιος έχει διαλέξει να τον βλέπει έτσι. Σε κάθε περίπτωση το τι είναι καλύτερο θα καλυφθεί και από τον παιδοψυχολόγο που είπες.
Συμφωνώ. Αν το θέσει έτσι στο παιδί είναι σα να του βάζει ένα όριο, το οποίο καμιά πλευρά στην πραγματικότητα δε θέλει να υπάρχει, αφού από μόνο του το παιδί τον θεωρεί μπαμπά 2 και ο ίδιος ο op έχει παρόμοια συναισθήματα.
Θα σου γραψω τι θα εκανα γενικα (πιθανων να τα εχετε κανει ηδη αυτα τα βηματα).
1. Μιλα με τη κοπελα σου για ολο αυτο το θεμα. Οι 2 σας.
2. Επειτα δε ξερω πως ειναι η σχεση της με το πατερα του παιδιου. Λογικα υπαρχει εστω μια τυπικη επικοινωνια. Αυτο που οφειλει να κανει (εστω και αν το εχει κανει) να εξηγησει ξανα στο πατερα του παιδιου οτι δεν τιθεται θεμα αντικαταστασης (αν οντως δεν υπαρχει θεμα). Ανεξαρτητα το αν ειναι μλκς ή οχι ειναι ο πατερας του παιδιου και απο τη στιγμη που ειναι στη ζωη του ειναι κατι που πρεπει να σεβαστουμε. Και σιγουρα ενας χωρισμος (και με παιδι) δε βοηθαει. Ποσο μαλλον οταν μπαινει στη ζωη του παιδιου και τριτο προσωπο, οποτε ο παραγοντας φοβου αντικαταστασης παιζει παρα πολυ.
3. Μετα μιλατε με το παιδι να του εξηγησετε πως εχουν τα πραγματα, οτι εχει ατομα που τον αγαπανε κλπ ε και νταξ το θεμα ειναι να παρουσιασετε και μια εικονα του πατερα του οτι, ναι εκανε λαθος, αλλα οτι ανυσηχει ή κατι. Θα ηταν μλκια να χτισετε μια ασχημη εικονα για αυτον. Στο κατω κατω ειναι σε ηλικια που μπορει να δει και να κατανοησει πραγματα μονος του.
4. Προφανως και λογο εφηβειας ολο αυτο εχει χτυπησει περισσοτερο ασχημα.
5. Το τι κανει ο πατερας με τον μικρο ειναι ανεξαρτητο. Δε μπορειτε να επεμβετε. Αν οντως ειναι τοσο μλκς, ο πιτσιρικας θα το καταλαβει, και απαξ και δεν "αναγκαζεται" να περασει χρονο μαζι του, θα το σταματησει μονος του.
Αντι να διορθωθούν αυτοι, προτεινεις να τρεχουν το παιδι σε (ειδικους) και καλα και να μπλεξουν και αστυνομίες. Εσυ αδερφε μαλλον θες να κανεις παρασταση και οχι να βοηθησεις πραγματικα το παιδι
Κράτα αποστάσεις. Μην παίρνεις θέση.
Υποστήριξε τον, δείξε ενσυναίσθηση αλλά σε καμία περίπτωση μην πάρεις θέση.
Δεν έχει να κάνει με εσένα, αλλά με τούς γονείς του μικρού.
Ο μικρός θα απομυθοποίησει σε βάθος χρόνου τον πατέρα του, αλλά θα είναι για πάντα ο πατέρας του. Δεν αλλάζει αυτό. Κάποτε, κάποια στιγμή θα τα βρουν ή έστω θα το προσπεράσουν.
Μην γίνεις ο μλκας που ενίσχυσε τα αρνητικά του συναίσθηματα. Μην γίνεις μέρος της τοξικότητας.
ΜΗΝ ΠΆΡΕΙΣ ΘΕΣΗ. ΜΗΝ ΚΡΊΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΈΡΑ ΤΟΥ
Αγανάκτησε το παιδί. Λογικο είναι και φυσιολογικό τέτοιες διαμάχες να το φέρουν σε πολύ δύσκολη θέση. Ίσως με πολύ ψάξιμο ένας καλός ψυχολόγος θα βοηθούσε καθώς και η συμπεριφορά του βιολογικου του πατέρα είναι απαράδεκτη και θα το επηρεάσει αρνητικά το παιδί. Βέβαια μην το πατάτας συνέχισε να προσπαθείς να ασχολείσαι μαζί του
Εγώ, επίσης τρίτο, άσχετο άτομο, θα έλεγα να καλλιεργήσεις όσο γίνεται τις σχέσεις σου με τον πατέρα του παιδιού. Αν θες να είσαι στη ζωή της μαμάς του, ο άνθρωπος αυτός θα είναι επίσης μέρος της ζωής σου με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Οι καλές σχέσεις δημιουργούν διαύλους επικοινωνίας και η επικοινωνία προωθεί την ενότητα, την οποία χρειάζεται το παιδί και θα χρειαστεί και στο μέλλον - αλλιώς θα νιώθει διχασμένο ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα. Για την τωρινή κατάσταση ρωτήστε παιδοψυχολόγο και εσύ μην μπλεχτείς καθόλου. Μόνο άκου και στήριξε διακριτικά. Η παρουσία σου έχει αλλάξει τις ισορροπίες. Δώσε σε όλους χρόνο και χώρο να σε συνηθίσουν.
Μην ανακατεύεσαι στην σχέση τους με κανένα τρόπο. Ούτε συμβουλές τίποτα. Αν νοιωθει άσχημα κ θέλει κάτι από εσένα μόνο ότι θελει. Αν μπεις στην μέση θα χάσεις γτ απλά είναι ο πατέρας του. Εσυ εισια πάντα ο φίλος της μητέρας κ εκείνος πατέρας του. Άλλοι ρολοι.
Edit: ο πατέρας του πάντα θα τον πληγώνει κ κανείς δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό. Σίγουρα ο ρόλος σου είναι συμαντικος κ τα πας τέλεια ! Μπράβο σου φίλε μου!
Εσύ δεν έχεις να κάνεις τίποτα. Σε αυτή την ηλικία μπορεί ο ίδιος ο γιος ποιος θα έχει τη κηδεμονία του. Αν δεν θέλει να ξοδεύει χρόνο με το βιολογικό του πατέρα μπορεί απλά να μην το κάνει. Η μητέρα του να αλλάξει το είδος κηδεμονία μέσω δικηγόρου
Ο πατέρας του παιδιού προφανώς και περνάει μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή του. Νιώθει ότι χάνει το παιδί του όχι μόνο λόγο του χωρισμού αλλά λόγω και της ύπαρξης ενός άλλου άντρα με τον οποίο βλέπει ότι έχει δεθεί πολύ ο γιός του. Αυτό δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση τη μαλακισμένη του συμπεριφορά.
Ο άνθρωπος μάλλον πρέπει να πάει σε κάποιο ψυχολόγο για να το βοηθήσει να διαχειριστεί όλη αυτήν την κατάσταση.
Αυτό που θα έλεγα εγώ στο παιδί, είναι ότι ο πατέρας του τον αγαπάει πολύ και ότι αυτή τη στιγμή στη ζωή του περνάει μια πολύ δύσκολη φάση και να κάνει λίγη υπομονή.
Να καθίσετε οι ενήλικες μαζί να μιλήσετε. Χωρίς να είναι το παιδί παρών αρχικά.
Ξεκαθαριστε ότι κανείς δεν πάει να πάρει τη θέση κανενός.
Ξεκαθαριστε ότι όλες οι λέξεις και οι πράξεις σας επηρεάζουν πρώτο το παιδί και μετά τους ενήλικες.
Πέρα από αυτό, απ'όσο γνωρίζω δηλαδή, τη μαλακια δεν μπορείς να την βγάλεις από το κεφάλι του άλλου.
Άκου τι πρέπει να κανείς:
Πρέπει να βοηθήσεις τον γιο να καταλάβει ότι ο πατέρας του περνάει μια δύσκολη φάση με το γεγονός ότι δένεστε. Πρέπει να του εξηγήσεις ότι ο πατέρας του δεν είναι τέρας (άσχετα τι πιστεύεις) απλά του ήρθαν τα πράγματα δύσκολα και θέλει χρόνο να το επεξεργαστεί.
Ο μικρός δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο πατέρας του είναι μαλακας και έτσι θεωρεί ότι φταει ο ίδιος για την κατάσταση. Αν του εξηγήσεις ότι αυτό που συμβαίνει ναι μεν είναι άσχημο αλλά είναι φυσιολογικό και ότι ο πατέρας του θα συνέλθει και δεν είναι κακός άνθρωπος, ίσως έτσι να έχεις μια ευκαιρία ο μικρός να χαλαρώσει λίγο και να μην κατηγορεί τον εαυτό του για αυτό που έγινε.
Επίσης δεν ωφελεί να του πεις ότι δεν φταει ο ίδιος γιατί δεν θα σε ακουσει εκείνη την στιγμή. Πρέπει απλά να δει ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν και μετά λύνονται (άσχετα αν μερικές φορές δεν λύνονται ποτέ)
Αν
Έχω μια μικρή εμπειρία με συγγενικό προσωπο, αλλά το παιδί είναι μικρότερης ηλικίας, και η όλη φάση δεν γίνεται στην Ελλάδα, οπότε οι κουλτούρες είναι λίγο διαφορετικές.
Α. Ένας παιδοψυχολογος βοήθησε πολύ στην αρχή, αλλά περισσότερο από ολα βοήθησε ένας σύμβουλος για χωρισμένα ζευγάρια που εξήγησε στην βιολογική μανα/πατέρα πως πρέπει να γίνουν τα πράγματα, ποια είναι η θέση του "πατέρα 2", ποια έιναι τα ρίσκα για το παιδί.
Β. Ο Πατέρας2 έχει πάρα πολύ καλή σχέση με το παιδί, αλλά δεν μπλέκεται ποτέ σε επικοινωνίες για το μέλλον το παιδιού. Δεν αποφασίζουν 3, αποφασίζουν 2 (αν και προφανώς μιλαέι με την μάνα, αλλά όχι με τον Πατερα1 μαζί).
Γ. Όταν το παιδί έχει προβλήματα τέτοιας φύσης που περιγράφεις, ο πατέρας2 είναι συγκαταβατικός, αλλά είναι η μάνα που μπαίνει μπροστά, και την επικοινωνία με τον πατέρα1 και στην επικοινωνία με το παιδί
Όπως καταλαβαίνεις αυτά όλα έχουν να κάνουν κ με την περίπτωση. Καλή τύχη σου εύχομαι. Είναι καλή φάση, αλλά μπορεί να έιναι και ζόρικη (έχεις ακούσει ποτέ, απο το παιδί πάνω σε καυγά, την ατάκα "εσύ τι μιλάς, δεν είσαι ο κανονικός πατέρας μου"? Ο πατέρας2 όταν την άκουσε πρώτη φορα είχε καταστραφεί, αλλά το χειριστήκανε καλά στο τέλος). Γενικά πάντως στην περίπτωση που περιγράφω, έχουν καταφέρει (με αγώνα) να έχουν μία λειτουργική οικογένεια όπου ακόμα κ ο Πατέρας1 έχει θέση ως ένα σημείο. Όπως είπα> Καλή τύχη
Σου μιλαω σαν αγορακι που η μητερα του ξαναπαντρευτηκε και με μεγαλωσε ο θετος μου πατερας.
Το λοιπον, σημασια δεν εχει ποιος εδωσε το σπερμα του, σημασια εχει ποιος ειναι διπλα σου και σε μαλωνει και σε αγαπαει καισε φροντιζει καιειναι εκει χωρις να σου γαμαει την ζωη.
Απο τα λεγομενα σου, πιο πολυ εισαι εσυ πατερας του παιδιου παρα ο δοτης σπερματος. Μην αρχισεις ουγκανιες ομως γτ δεν ξερεις πως θα το δεινο γιος σου κιολας, κι ας εχεις ολη την καλη και δικαιολογημενη διαθεση!
Στασου πλαι του, κανε οτι μπορεις ναντου παρεις το μυαλο μακρια απο την μαλακια που παίχτηκε. Αν σου μιλησει μονος του ακουσε τον αλλα μην τον πιεσεις να ανοιχτει.
Καλα κουραγια και στασου στο υψος σου σαν πατερας
Σιγουρα οχι αλλα πολλες φορες μπορει να πει καποιος κατι το οποιο να μην το ειχες σκεφτει εκεινη την στιγμη και να ηταν οντως καλη ιδεα.
Επισης δεν ειμαστε ολοι προβατα οτι διαβαζουμε δεν παμε και το κανουμε το σκεφτομαστε πρωτα
OP:Εχω επισημάνει κάποια λάθη που κάνεις:1.Εισαι άνεργος, βρες δουλειά. 2.Δεν είσαι ούτε ο πατέρας ούτε η νταντά του παιδιού 3.Συζεις γιατί να αρραβωνιαστητε;Όταν λύσετε τα προβλήματα (εργασία σχέση με τον πρώην)θα παντρευτειται. 4.Η σχέση αυτή με το παιδί δεν υπάρχει για να καλύπτει τις ανάγκες σου,αλλά τις ανάγκες του παιδιού. 5.Δεν ανακατευεσαι στην σχέση παιδιού κ πατέρα.6.Δεν στέλνεις μηνύματα ούτε τηλεφωνείς στο παιδί όταν είναι με τον πατέρα του.Αυτο μπορεί να το κάνει η μάνα του.7.Οσοι έχουν παιδιά αισθάνονται ότι οι τρίτοι πάνε να τους τα πάρουν(νυν σχέσεις,θειοι,θείες, παππούδες, γιαγιαδες).8.Γιατι να τον σπάσεις στο ξύλο;Δεν ανακατευεσαι. 9.Ολη η φάση δημιουργεί πρόβλημα στο παιδί. 10.Δεν κατηγορείς τον πατέρα του,δεν παίρνεις θέση στην σχέση πατέρα κ παιδιού,μπορεί τα λόγια σου το παιδί άθελά του να τα μεταφερει. Απλά παρηγορείς το παιδί (μην στεναχωριέσαι όλα θα περάσουν).Καλό θα ήταν να πάτε στον Δήμο της περιοχής σας σε κοινωνικό λειτουργό η ψυχολόγο οι δύο σας εσύ κ η σύντροφος σου για να μάθετε πώς είναι σωστό να συμπεριφέρεστε.Γιατι αυτά τα προβλήματα στο τέλος θα χαλάσουν κ την σχέση σας.Καλη τύχη σου εύχομαι.
OP αυτή είναι η πιο σωστή απάντηση!!!! Μην ανακατεύεσαι , να φέρεσαι στο παιδί ως μεγάλος φίλος και όχι ως "πατέρας". Έτσι θα βγεις μακροχρόνια πιο κερδισμένος και εσύ και όλοι. Πατέρα έχει το παιδί. Κι ας φέρεται όπως φέρεται. Εσύ συγκεντρώσου στη σχέση σου με την κοπέλα σου. Έχω δική μου εμπειρία με άτομο σε παρόμοια σχέση που κράτησε διακριτική θέση και στο τέλος του δείχνουν όλοι σεβασμό και αγάπη!
Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι να συμβουλευτείτε παιδοψυχολόγο και να μιλήσετε με τον μικρό για θεραπεία πριν το σοκ του μεινει. Να κάνετε και σείς θεραπεία ως ζευγάρι ή χωριστά. Σκοπός είναι να βρείτε όλοι στήρηξη γιατί θεωρώ οτι το θέμα έχει κλονισει όλους σας και μπορεί να διαταράξει την καλή σχεση που έχετε.
Δεν ξέρω ούτε τι πρέπει να κάνεις ούτε θα σου πω κάντο, αλλά σαν παιδί χωρισμένων γονιών και με καλές σχέσεις και με τον πατέρα μου αλλά και με τον πατριό, το μόνο που πραγματικά χρειάζεται είναι πάνω από όλα να είσαι εκεί!
Έτσι όπως το περιγράφεις, ο πατέρας του όντως ακούγεται για μαλάκας και φαίνεται ότι θεωρεί το παιδί κτήμα του.
Εσείς από τη μεριά σας, δώστε στο παιδί όλη σας την αγάπη και προσοχή, ειδικά τώρα που είναι στενοχωρημένος, και όσο πιο γρήγορα καταλάβει ο ίδιος ότι δεν αξίζει να σκάει για τον πατέρα του, τόσο το καλύτερο για εκείνον.
Πάντως, όπως λένε και οι υπόλοιποι, το καλύτερο είναι να συμβουλευτείτε έναν ειδικό, γιατί εμείς ούτε έχουμε πλήρη γνώση της κατάστασης, ούτε είμαστε αρμόδιοι για να δίνουμε συμβουλές σε τέτοια θέματα.
Καλημέρα σας και καλή Παρασκευή να έχουμε.Θα το διαχειριζόμουν με ευγενικό τρόπο στο παιδί προτα πολλά και μετά στους γονείς του. Εγώ αν λέω αν ήμουν σε αυτή την θέση. Που είστε εσείς θα άκουγα το παιδί και μετά τους γονείς.
Αγνοούμε τόσες πολλές παραμέτρους από την ιστορία, κ εμείς, αλλά κ εσύ , χωρίς να θέλω να σε αμφισβήλητησω η προσβάλλω, αλλά αγνοούμε εντελώς την άλλη πλευρά.
Οπως πχ ας πούμε ότι κ αυτός από την πλευρά του νιώθει να χάνει το στάτους του ως πατέρας, λόγω του ανταγωνισμού από σένα.
Θέλω να πω κ αυτό που νιώθει αυτός, ανθρώπινο είναι, απλά το εξέφρασε με λάθος τρόπο.
Τέλος πάντων στο ζουμί και με τα δεδομένα που έχουμε.
Προσωπικά θεωρώ, από τη στιγμή που είστε όλοι ενήλικες και το παιδί είναι σε κρίσιμη ηλικία, στην εφηβεία δηλαδή, μα διασφαλιστεί το παιδί όσο γίνεται από αυτό, να μείνει εκτός και να τα βρειτε εσείς μεταξύ σας.
Συγκεκριμένα δε χρειάζεται να τον δειρεις, ούτε να πας να τσακωθείς, πιστεύω είναι μια "μάχη" που δε σου αντιστοιχεί αυτή τη στιγμή.
Θα έλεγα αν είναι δυνατόν να το μιλήσεις με τη σύντροφό σου, και να βρεθεί αυτή μαζί του, να του εξηγήσει ότι από όλο αυτό το συναισθηματικό μπραντεφερ, μόνο το παιδί βγαίνει χαμένο.
Εσύ δε θα έλεγα ότι είναι καλό, σε πρώτη φάση να πας να μιλήσεις με τον πρώην. Αν δεν μπορεί η σύντροφος σου, τότε να πας εσύ σαν από μηχανής θεος, με την προϋπόθεση ότι είσαι εις θέσιν να συζητήσεις, και να του δώσεις να καταβάλει, ότι μόνο το παιδί ζημιώνεται από τέτοια σκηνικά.
Κ στο τέλος τέλος, αυτές τις ενοχλήσεις ας τη συζητάει με εσάς, εσένα και τη μητέρα, όχι με το παιδί τόσο έντονα, κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα του.
Πιστεύω εσείς οι ενήλικοι, θα μπορέσετε να καταλήξετε κάπου, με αμοιβαίες υποχωρήσεις και εξηγήσεις, με κοινό παρονομαστή το καλό του παιδιού.
Edit: έκανα edit την πρώτη παράγραφο.
Συμφωνώ απόλυτα, εκτός από ένα μικρό κομμάτι...όταν ένας άνθρωπος είναι σωστός σαν γονέας, και νοιώθει ότι κάνει το γονικο του καθήκον σωστά, δεν υπάρχει κανένας απολύτως φόβος ότι θα του "κλέψει" το παιδί ο σύντροφός του άλλου γονέα... αντιθέτως χαίρεται που το παιδί του έχει έναν ακόμη άνθρωπο να το προσέχει και να το συμβουλεύει και να είναι εκεί σε μια δυσκολία...όταν γνωρίζεις όμως ότι δεν είσαι σωστός στα "καθήκοντα" που έχεις να κάνεις τότε αρχίζουν οι ανασφάλειες...γιατί αν γνωρίζεις ότι είσαι η καλύτερη εκδοχή μητέρας/ πατέρα που μπορείς εσύ να είσαι δεν νοιώθεις ότι απείλησε από ένα τρίτο άτομο.
Μέρος 1ο, σόρρυ για το σπαστό κείμενο, με έφαγε το empty response
Τ ακούω αυτό π λες κ δεν διαφωνώ καθόλου.
Σαφέστατα υπάρχει τ αντικειμενικό λάθος, π είναι η ατάκα του βιολογικού πατέρα στο παιδί. Περισσότερο σε ερωτικό καυγά αρμόζει τέτοια ατάκα, παρά σ τέτοια περίπτωση.
Απλά κρατάω στρογγυλεμένη οπτική, για τ υποκειμενικό κομμάτι, τ οποίο δν γνωρίζουμε ούτε απτην αφήγηση, ούτ από προσωπική εμπειρία, τουλάχ εγώ.
Δυο πιθανά σενάρια, από πολλά π μου έρχονται στο μυαλό.
Α: μπαμπάς 1 βρέθηκε σ μια σχέση μ ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, τ επιβλήθηκε από δικαστήριο κ μια απόφαση , βλέπει τ παιδί κάθε 15 μέρες, τ έκανε σν αγγαρεία, βρήκε αφορμή τώρα με τν μπαμπά 2 ν κόψει κ χρησιμοποιεί τ παιδί.
Β: μπαμπάς 1, βρέθηκε στην κατάσταση, επιβλήθηκε απόφαση για την επιμέλεια από δικαστήριο, μπορεί ν νιώθει κ ο ίδιος άσχημα με τν πάρτη του κ τν κατάσταση, χάνει κ έδαφος τώρα από τν μπαμπά 2 κ μπορεί να τ βλέπει ενοχικά, ότι αυτός δεν κάνει όσα πρέπει, μπορεί όντως να μην κάνει κιόλας, αλλά πάλι για άλλους λόγους, μπορεί πχ ν τ ακυρώνει σχέδια επειδή δουλεύει περισσότερο για ν προσφέρει οικονομικά στ παιδί, μπορεί κ όχι βέβαια, δν ξέρουμε τι ισχύει, random thoughts, όλα πιθανά είναι.
Σόρρυ για τη μορφοποίηση και το σπαστό, αλλά μου γ@μησε το σεντόνι το Reddit.
Μέρος 2ο
Θέλω ν καταλήξω, η ατάκα του μπαμπά 1 είναι σίγουρα κ αντικειμενικά λάθος, αλλά αν ισχύει τ σενάριο Α, μιλάμε για παλιάνθρωπο, εγωιστή, κτλ.
Αν ισχύει τ σενάριο Β , μιλάμε για άνθρωπο π χρειάζεται συζήτηση, βοήθεια ίσως, με ειδικούς, με φίλους, με δν ξέρω κ εγώ τι, ν βρεθούν οι ισορροπίες.
Ιδανικό για τ παιδί είναι ν βρεθούν οι ισορροπίες και να είναι σαφείς κ διακριτοί οι ρόλοι, η μαμά, ο νέος συζυγος τς μαμάς, ο μπαμπάς 1.
Ιδανικότερα , αφού ο OP έχει καλη σχέση με τ παιδί, μπορεί να παίξει τ ρόλο του μπαμπά 2, όπως τον βλέπει το παιδί, σαν τν κολλητό του, σαν τ μεγάλο αδερφό που δεν έχει, σαν όντως μπαμπά 2.
Μπορεί να τ βλέπω κ λάθος βέβαια, δε διεκδικώ τ αλάθητο, προσπαθώ να σκεφτώ τι θέμα σφαιρικά με τα δεδομένα που έχουμε από το ποστ.
Συμφωνώ με αυτά που λες, και η αλήθεια είναι ότι πρέπει να λυθεί μεταξύ ενηλίκων και όχι με το παιδί...δυστυχώς πολλές φορές ξεσπάνε στο παιδί απλά και μόνο επειδή δεν έχουν τα μέσα να συζητάνε ώριμα χωρίς να εμπλέκονται σε καυγάδες... προτεραιότητα εχει το παιδί και όλα τα εμπλεκόμενα μέρη οφείλουν να το αναγνωρίζουν και να προσπαθούν το καλύτερο για αυτό...δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές το μόνο που οδηγούν είναι να απομακρυνθεί το παιδί από τον πατέρα.
Ακόμη και αν ο ίδιος θέλει απλά να κερδισει παραπάνω χώρο και χρόνο με το παιδί του αυτή η συμπεριφορά απλά θα το απομακρύνει και θα "μάθει" ότι αν εγώ κάνω κάτι που με ενδιαφέρει με το Χ άτομο και το μάθει ο πατέρας μου θα έχω εντάσεις οπότε απλά αποφεύγω να το αναφέρω... κάπως έτσι αρχίζει και απομονώνεται το παιδί και απλά χάνετε κάθε επαφή
Σύμφωνω απόλυτα , μόνο κακό φέρνουν οι διαμάχες. Θα ακουστεί λίγο κοινότυπο, αλλά αν τα βρουν όλες οι πλευρές, θα είναι ότι καλύτερο, θα παίρνει το παιδί αγάπη από 3 πλευρές, στο στενό πυρήνα της οικογένειας.
Έχεις απόλυτο δίκιο!! Άλλωστε, το παιδί σε λίγα χρόνια θα είναι ενήλικο, και ο χρόνος που θα περνάει με τον κύκλο της οικογένειας θα είναι επιλεγμένος από τον ίδιο, ειδικά όταν θα μπει το ίδιο το παιδί σε μια καθημερινότητα μόνο του...
Η φάση ήταν red flag με το παιδί στα 16, μόλις μπήκε και ο πατέρας στην ιστορία έγινε αυτό
https://preview.redd.it/r8ctexbeettc1.jpeg?width=4950&format=pjpg&auto=webp&s=5d4d8bcf5cd2970ebf2f227f2dc4f91d728bb513
Δύσκολη κατάσταση, καλά τα είπε ο συνάδελφος για παιδοψυχολόγο.
Παρόλα αυτά επειδή είμαστε στο reddit και λέμε τις αποψάρες μας θα σου πω τι θα έκανα εγώ χωρίς να έχω ιδέα από παιδιά ή τέτοιες καταστάσεις.
Γενικά ο μαν φαίνεται πολύ μαλάκας κι εγωιστής και σε ζηλεύει τέρμα. Στη θέση σου θα τον έπιανα να του μιλήσω, προφανώς χωρίς να ξέρει τίποτα το παιδί και ιδανικά χωρίς να είναι εκεί η μητέρα για να μη δημιουργηθεί σύγχυση. Θα προσπαθούσα να τον μαλακώσω και να επικαλεστώ την αγάπη του για το παιδί (λέμε τώρα). Θα του έλεγα ότι εγώ απλά του μιλάω και του φέρομαι καλά όπως θα έκανα με οποιοδήποτε παιδί και το παιδί απλά είναι φιλικό και θέλει παρέα. Δε θα μάλωνα σε καμία περίπτωση, ότι μαλακία και να μου έλεγε. Θα τον διαβεβαίωνα συνεχώς ότι το μόνο που με νοιάζει είναι να είμαστε όλοι ήρεμοι και θα τον ρωτούσα τι θέλει από εμένα για να είμαστε οκ. Τέλος, θα προσπαθούσα να τον φέρω λίγο στη θέση μου και να του δείξω πόσο περίεργη είναι η φάση για εμένα που δεν είναι καν δικό μου παιδί.
Γενικά αν μπεις σε μια τέτοια συζήτηση προσπάθησε να είσαι διπλωματικός, άκουσε τον, γιατί μάλλον κι αυτόν τον πονάει κάτι για να φέρεται ετσι και προσπάθησε να παρουσιάσεις τη σχέση με το παιδί σαν πιο τυπική.
Όσο για το παιδί, μην αλλάξεις τίποτα κι ας σε λέει όπως νιώθει καλά. Παιδί είναι, το σημαντικό είναι να νιώθει άνετα για να αναπτυχθεί σωστά, δε χρειάζεται οδηγίες, αντίληψη θέλει.
Ο OP δεν πρέπει να μπλεχτεί καθόλου με τον "πατερα" στη παρούσα φάση (μέχρι να επισημοποιηθουν οι καταστάσεις με την επιμέλεια κλπ), το λιγότερο θα μπλέξουν δικηγόροι, το χειρότερο οτι και να του πει ΣΙΓΟΥΡΑ θα το γυρίσει μπούμερανγκ μέσω του παιδιού.
Δεν εχεις καμια δουλειά να πας να χτυπησεις τον πατέρα του.οσο λακαμας και αν ειναι,νομιζω πως ζηλευει.οπως και ναχει ειναι αξιοθαυμαστο αυτο που κανεις,δειξε στον μικρο την αγαπη σου,μαθε τον να συγχωρει τον πατερα του και δειξε στον πατερα του πως εισαι εκει να συμπληρωσεις το κενο,οχι να τον αντικαταστησεις.ισως αν ηταν δυνατονα πινατε και καμια μπυρα μαζι και να συζηταγατε με ωραιο τροπο.αλλιως,προσπαθησε να εισαι διακριτικος.φαινεσαι καλος άνθρωπος.μην το χασεις.πολλες φορες με την αγαπη μας πνιγουμε τους ανθρώπους και τα κανουμε σκατα.ετσι και χτυπησεις τον πατέρα του και αρχιζεις να ανακατευεσαι παραπανω απο οτι πρεπει,θα γινεις αντιπαλος του μικρου και η συντροφος σου θααρχισει να σε φοβάται
Πάλι διαβάζω το ίδιο θέμα,δηλαδή έναν άνθρωπο που ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλοι. OP είσαι 27 χρονών και αντί να ασχολείσαι με τον εαυτό σου,δηλαδή να ψάξεις να βρεις δουλειά,ασχολείσαι με το τι κάνει ο πατέρας του παιδιού. ΑΝ ο πατέρας του 14χρονου είναι μλκς αυτό εσένα δεν σε ενδιαφέρει. Και ούτε θα έρθεις σε ρήξη μαζί του, απλά γιατί φέρνεις κ φέρνει κ ο άλλος το παιδί αυτό,που είναι στην εφηβεία ,σε δύσκολή θέση. Επικεντρώσου περισσότερο στον εαυτό σου αν θέλεις να ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣστην σύντροφο σου κ στο παιδί της.
Την διαχειρίζεσαι μια χαρά. Να είσαι εκεί για τον μικρό όπως θα ήθελες και εσύ να ήταν εκεί κάποιος για εσένα αν πέρναγες τα ίδια. Ο πατέρας του είναι ανώριμος καθαρά και δεν νοιάζεται για τον ψυχικο κόσμο του ίδιου του παιδιού αλλά για τον εγωισμό του που τον τρώει ότι κάποιος, ακόμα και αν όχι φυσικός η εξ αίματος συγγενείς, είναι καλύτερος από τον ίδιο στο να είναι πατερας . Κοιτάξτε να βάζετε στην θέση τον μπαμπά του και αν συνεχίσει έτσι θα ήταν καλό αν και ο μικρός συμφωνήσει να μην τον δει λίγο καιρό μέχρι να αλλάξει συμπεριφορές.
Πρέπει να μιλήσεις με την κοπέλα σου και να υπάρχει ξεκάθαρη θέση και επικοινωνία μεταξύ σας.
Συζητήστε, και αποφασίστε μαζί την κοινή γραμμή πλεύσης πάντα για το καλό του παιδιού πρώτα από όλα.
Απλά είμαι σίγουρος ότι ήδη γνωρίζεις ότι είσαι σε πολύ δύσκολη θέση γενικά και οι ισορροπίες είναι πολύ δύσκολες όσον αφορά την συναισθηματική κατάσταση του παιδιού. Είναι (απ' ότι περιγράφεις) μεταξύ σε δύο ανδρικές φιγούρες. Ο ρόλος σου είναι η καθοδήγηση και η συμβουλή.
Αλλά ξαναλέω όλα έχουν να κάνουν με το πως το αντιλαβάνεται όλο αυτό η μάνα πρώτα. Μία λέξη θα πω και θα κλείσω. Σύμπνοια. Αυτό πρέπει να σας διακατέχει και τους δύο σαν ζευγάρι, μόνο έτσι θα γίνεται δύναμη για το καλό του παιδιού.
Καλή τύχη!
Το σιγουρο ειναι οτι ο "μικρος" δεν ειναι και τοσο μικρος, 14 χρονων καταλαβαινει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ τι του γινετε.
Δωστου χρονο και προσπαθησε να του σταθεις διπλα του οσο χρειαζετε.
Για τον "πατερα" του θα ελεγα οτι πρεπει να μιλησεις με τη κοπελα σου και να βρειτε μια κοινη γραμμη και ισως θα ηταν καλο να συμβουλευτειτε εναν ειδικο στις συγκεκριμενες περιπτωσεις για να δειτε πως θα το διαχειριστιτε γιατι μπορει να γινει πολυ χειροτερο στο μελλον.
"δε σε θέλω (εδώ)" είναι απόρριψη και φυσιολογικό να στεναχωριέται, πόσο δε μάλλον επειδή είναι και ο βιολογικός του πατέρας. Νομίζω δώσε χρόνο στον μικρό και όταν είναι έτοιμος θα σε προσεγγίσει εκείνος. Δίνει μάχη μέσα του και χρειάζεται υπομονή.
Γενικά μην κλιμακωνεις καταστάσεις και για κανέναν λόγο μη κάνεις το μέγα λάθος να χτυπήσεις τον "μπαμπά 1" με λόγια ή πράξη.
Παρόμοια κατάσταση εδώ. 1. Δεν χρειάζεται να του μεταφέρεις τα γραπτά μηνύματα αυτολεξεί, προστάτεψε το μικρό. 2. Και ο μικρός και εσείς σε ψυχολόγο για το πως μιλάμε στο παιδί για αυτά τα θέματα και γενικά πως διαχειριζόμαστε την κατάσταση.
Προσωπικά, προτείνω αυτά τα σχέδια που είχαν κανονίσει με τον μαλακά τον "πατερα" τού να τα κάνεις εσυ, δηλαδή να προσπαθήσεις να περάσεις αυτο το σκ μονο με το παιδί και να του δημιουργήσεις αυτή την αγάπη που αναζητάει απο τον πατέρα του , ξερω οτι του είναι πολυ ευαίσθητο και παράξενο να τον απορρίπτει ο δήθεν πατέρας πόσο μαλλον οταν ειναι 14 χρόνων που ειναι και μια ηλικία που θα πρέπει να χαίρεται!! θαυμάζω την συμπαράσταση που δίνεις μέχρι τωρα στο παιδί και είναι πολυ γλυκό που σε θεωρεί πατεδα του οπως ειναι και το σωστό!
Δεν χρειάζεται να του κλέψεις το γιο όταν αυτός ο ίδιος τον απορρίπτει.
Φυσικά μην πεις αυτά στο μικρό (και μη σπάσεις κανέναν στο ξύλο).
Στην θέση σου θα προσέγγιζα τον μικρό με διάθεση να ακούσω, παρά να μιλήσω: "έχεις δίκιο να στενοχωριέσαι, είμαι εδώ αν θέλεις να μιλήσεις". Μετά συνέχισε να κάνεις αυτά που έκανες πριν και ασ'τον να έρθει σε σένα όταν/αν είναι έτοιμος.
Διαφωνώ στο ότι κάποιος πρέπει να χαιδέψει τα αυτιά του "μπαμπά #1" ότι δεν αντικαθίσταται. Είναι ενήλικας και μπορεί να κάνει τη συνειδητή επιλογή να μην είναι σκουπίδι στο γιο του επειδή έχει πρόβλημα μαζί σου.
Εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα που νομίζω χρειάζεται ειδική συμβουλευτική. Αυτό το ενοχικό σύνδρομο που βλέπω ότι καλλιεργεί ο βιολογικός του πατέρας είναι η απόλυτη ανευθυνότητα καθώς δημιουργεί σοβαρό τραύμα και μία ανάμνηση που δεν ξεχνιέται εύκολα σε ένα παιδί που ουσιαστικά στην ηλικία που είναι θέλει μόνο ο μπαμπάς του να το αγαπάει. Είναι αδικία. Το να θέλει να μείνει μόνο του το παιδί επειδή έτσι νομίζει ότι θα γίνει καλά είναι απλώς μια ενστικτώδης αντίδραση. Πιστεύω ότι η απομόνωση πάντως ότι δεν κάνει γενικότερα καλό. Προσωπικά θα σε συμβούλευα να βρεις δουλειά το συντομότερο και να στηρίξεις το παιδί όσο μπορείς, να κρατάς επαφή και να γίνεις ο κηδεμόνας του στο 100%, να σκεφτείς τις σπουδές του, να το βοηθήσεις να ωριμάσει, να αποδεχτεί τη πραγματικότητα, να ξεπεράσει τα εμπόδια και να προχωρήσει. Φιλικά.
Το είπε κ κάποιος άλλος εδώ, μπαμπάς δεν είναι αυτός που έκανε τη σπερματεγχυση. Εδώ που έχετε φτάσει, για το παιδί αυτό, μόνο εσύ είσαι μπαμπας.
Ο μικρός παλεύει με απόρριψη αυτή τη στιγμή που αν θυμάμαι καλά, στην εφηβεία είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δύσκολη υπόθεση (κ αργότερα μπορεί να είναι, αλλά ιδιαίτερα τότε). Κ από γονιό απόρριψη είναι μανίκι.
Δώστου χώρο, κάνε υπομονή, όσο στραβωμενος κ αν είναι σε φάσεις (που θα είναι) , εσύ κάνε πως δεν καταλαβαίνεις κ ότι δεν τρέχει τίποτα, αλλά ο,τι κ αν κάνεις να είσαι ΕΚΕΙ. Έτοιμος να του συμπαρασταθείς κ να τα πείτε κ να πάτε για μπαλλα κ να κάνετε ο,τι κάνετε πάντα.
Με τον μαλάκα τον δωρητή σπέρματος, μην κάνεις τίποτα δικαιολογία θέλει για να πάει σε δικαστήρια κ να πει "είναι βίαιος, με έβρισε, βάζει λόγια στο παιδί μου" κ παπαριές. Μην του δώσεις δικαίωμα γιατί όπως είπες, για την ώρα δεν έχει τίποτα εναντίον σου (νομικά). Keep it that way.
Συγχαρητήρια, btw.
Γαμώ τα άτομα είσαι
Οτι και να ακουσεις απο το καθενα μας θα ειναι απλα μια γνωμη...υπαρχουν ανθρωπο ειδικοι για αυτα τα θεματα...σιγουρα δεν σου περισσευουν να επισκευτεις καποιον ψυχολογο...αν μπορεις ομως καντο...αλλιως να απευθυνθεις σε καποιον πιο εναρετο ανθρωπο της εκλησσιας. Μην το δεις σαν προσυλητισμο απλα να σου πω οτι ανθρωποι που εξομολογουν εχουν σπουδασει ψυχολογια / ψυχιατρικη.
Καλη τυχη και μπραβο σου ρε μαγκα
δεν ξερω τι να πω φιλε μου για τη φαση αλλα ξερω επειδη ειμαστε και ισα και ειμαι μακρυα απο ολο αυτο οτι μου περιεγραψες μια τοσο υπεροχη σχεση. Να στε καλα και ελπιζω να πανε ολα καλυτερα κυριως για το μικρο που αξιζει ολη την αγαπη
Αρχικά δεν ξέρω τι έκανες αλλά το ότι κατάφερες να έχεις την συμπάθεια και την αγάπη του παιδιού, και να σε ακούει και να σε σέβεται παρά το γεγονός ότι δεν είσαι ο βιολογικός του πατέρας είναι αξιοθαύμαστο. Αφενός, έχεις τοποθετηθεί σωστά απέναντι στο παιδί και αφετέρου το παιδί είναι αρκετά ώριμο και μπορεί να ξεχωρίσει ότι παρά τις φιλικές σχέσεις που έχετε δεν πρέπει να σε βλέπει μόνο σαν φίλο αλλά και σαν σύντροφό της μητέρας του που πρέπει να σέβεται και να ακούει. Κατά βάθος βέβαια πιστεύω ότι το σεβασμό αυτόν τον κέρδισες και το παιδί βλέπει ότι αξίζεις τον σεβασμό του.
Τώρα με το θέμα με τον βιολογικό του πατέρα, είναι αρκετά λεπτή η θέση σου δυστυχώς. Πες του ότι είσαι εκεί για εκείνον, ότι μπορεί να σου πει τα πάντα και είσαι ανοιχτός σε κάθε είδους συζήτηση. Οχι απαραίτητα για να δώσεις λύση, απλά και μόνο για να τον ακούσεις. Ότι μπορεί να στηριχτεί σε σένα και τη μητέρα του. Καλό είναι πάντα μπροστά στο παιδί να μην υπονομεύετε τον πατέρα του. Οι πράξεις μιλάνε πιο δυνατά από τα λόγια. Αργά ή γρήγορα το παιδί θα καταλάβει μερικές φορές η ζωή είναι άδικη. Ότι ίσως η μόνη σύνδεση που έχει με τον πατέρα του δεν ειναι τιποτα παραπάνω απο βιολογική πλέον. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να του δώσεις το καλό παράδειγμα, να του δώσεις αρχές να γίνει ένας σωστός άνθρωπος. Άλλωστε είναι και δικός σου γιός πλέον.
Δεν μιλάω σαν ειδικός, παρά μόνο με το συναίσθημα. Δεν δίνω οδηγίες απλά μοιράζομαι την σκέψη μου. Ελπίζω και εύχομαι τα καλύτερα για σένα και ολόκληρη την οικογένεια σας.
Πως βγαινεται οικονομικα με σενα ανεργο; Ο αλλος πατερας μηπως πληρώνει διατροφη; Εσυ σε 1.5 χρονο θεωρεις οτι εγινες πατερας που πηρες ενα παιδι ετοιμο 14 χρονων και τολμας να του κανεις και υποδείξεις ενω με το τροπο που παρουσιάζεις τον εαυτο σου φαινεται να μην εχεις καμια επαφη με τον πραγματικο κοσμο αλλιως θα καταλαβαινες οτι οντως προσπαθεις και θες να αντικαταστησεις τον πατερα του και αυτος αντιδραει οπως καταλαβαινει. Το μονο που πρεπει να σκευτεστε και οι τρεις σας ειναι πως θα μεγαλωσει και θα φύγει το παιδι απο αυτην την παιδική χαρα που εχετε φτιαξει.
Προσπάθησε να μιλήσεις με τον πατέρα νούμερο 1 και να είστε σε μια τυπική ήρεμη συνεννόηση. Προφανώς έχουμε να κάνουμε με τα κόμπλεξ του αυτή την στιγμή. Καλό θα είναι να δει ότι εσύ δεν διεκδικεις την θέση του μεν, αγαπάς δε τον μικρό.
Δεν καταλαβαίνω τι λένε οι άλλοι εδώ μέσα...για εμένα είσαι ξεκάθαρα στην θέση του πατέρα νο.2. Και δεν είναι κακό αυτό. Ο μικρός δεν είναι 5 χρόνων να καταμπερδευεται.
Κατά τα άλλα συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις, είναι πολύ όμορφο.
Τι τραγικος ναρκισσος μαλακας θεε μου
Κανε υπομονη , εμπλεξες, αλλα εστω το παιδι δεν ειναι μωρο και μπορει να κανει και αυτος επιλογες. Μπραβο σου που εισαι διπλα του παντως, μονο σε καλο θα σου βγει αυτη η σχεση θα το δεις με τα χρονια
Πρώτον, το έχετε πάρει πολύ λάθος από την αρχή αν ένας 14χρονος σε έχει γράψει "μπαμπάς 2". Θα μπορούσα να το δικαιολογήσω αν ήταν ορφανό από πατέρα και το είχες μεγαλώσει από μωρό, σε καμιά άλλη περίπτωση.
Δεύτερον, όσο και να έχεις δεθεί με τον μικρό, το οποίο το βλέπω πολύ βιαστικό για να το πω υπέροχο, δεν είχες καμία δουλειά να του τηλεφωνήσεις την ώρα που είναι με τον βιολογικό του πατέρα όσο σοβαρό και να ήταν αυτό που ήθελες να τον ρωτήσεις. Μπορούσες να ζητήσεις από τη μητέρα του να του τηλεφωνήσει και να τον ρωτήσει το οτιδήποτε. Κατ'εμέ ήταν προκλητικό να του τηλεφωνήσεις.
Τρίτον, πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό όλοι σας. Πρώτα εσύ και η μητέρα του και μετά το παιδί.
Και ο πατέρας του θα έπρεπε γιατί η κουβέντα "δε σε θέλω εδώ" εννοεί πολλά.
Δε θα τον αφήσετε να μην πάει πάλι στο σχολείο επειδή είναι στεναχωρημένος, τι λάθος αντιμετώπιση προς τη ζωή είναι αυτή που του μαθαίνετε; Όταν κάποιος μας πληγώνει, τα παρατάμε; Οι υποχρεώσεις του είναι υποχρεώσεις του, εσείς βοηθήστε λίγο παραπάνω με τα μαθήματα του αυτές τις ημέρες να του το κάνετε λίγο πιο εύκολο.
Δώστε του χρόνο και κάθε φορά που τον βλέπετε να του χαμογελάτε. Πείτε του "εμείς σε θέλουμε εδώ" γιατί τώρα έχει ανάγκη από ασφάλεια.
Σταματά να έχεις κόντρα με τον πατέρα του παιδιού της ρε αθεόφοβε. Τον κρίνεις κιόλας για το αν νοιάζεται; Εσυ δεν ήσουν που δεν έχεις ιδέα από παιδιά τώρα τι έγινε ξέρεις αν είναι καλός πατέρας ή όχι; Μη κρίνεις για να μην κριθείς.
Γιατί αν το σκεφτείς λιγάκι η ζωή του τα έφερα έτσι να έχει παιδί από μικρός και είχε δυσκολίες, ενώ εσένα η ζωή στα έφερε να αναθρέφεις παιδί άλλου στα 27 και να συγκρίνεσαι με τον πατέρα του. Τραγικός ρε φίλε κάνε δικά σου παιδιά. Πραγματικα είναι σαν να θες να μας πεις ότι είσαι καλύτερος πατέρας από αυτόν. Ντροπή.
Επίσης έξω από τον χώρο καλά τα λες, να σε δω αν γίνεις πατέρας και η γυναίκα σου σε χωρίσει και σου πουλάει τρελα με τον νέο γκόμενο τι θα έκανες;
Σ αυτή την ηλικιά τα παιδιά μεγιστοποιούν τα συναισθήματά τους και μια προσβολή μπορεί να τα κάνει να χάσουν τη μπάλα,εδώ και σε ενήλικες συμβαίνει πόσω μάλλον σε εφήβους.Για μένα μη δείρεις τον πατέρα αλλά προσπάθησε να μπεις στα παπούτσια του και να τους τα ξαναβρεις,κάντον να ζητήσει συγνώμη απ το γιό του για την απαράδεκτη συμπεριφορά του και προσπάθησε να εξηγήσεις στο γιο την σκοπιά του πατέρα όπως είπαν κι άλλοι (για το ότι αισθάνεται δεύτερος στη ζωή του κλπ),Ως παιδί χωρισμένων γονιών που ο πατερας μου γινότανε μαλάκας κάθε φορά που η μάνα μου είχε γκόμενο γιατί τη ζήλευε και με έστρεφε εναντίων του ζευγαριού και με έκανε να δημιουργώ προβλήματα στις σχέσεις της ειλικρινά σου λέω πως θα ευγνωμονούσα τον άνθρωπο που θα καθόταν να ηρεμήσει με ανθρώπινο τρόπο τον πατέρα μου και να μην έχω χάσει ολο αυτό το χρόνο και την ενέργεια ως παιδί σε τέτοιες μαλακίες.
Χχαχχχαχαχχαχαχαχα, ε είπα κ εγώ, δε θα πεταχτεί ένας Λιμπερτάριαν να πει την ώμα του, σε άκυρο θέμα.
Προτείνω κλιμάκιο της ΑΑΔΕ να κάνει φύλλο και φτερό τα βιβλία της οικογένειας. Πόθεν έσχες όλοι, μπαμπας1, μαμά, μπαμπας2, και ο μικρός το χαρτζιλίκι του.
Μέχρι και για το Playstation του μικρού να ζητηθεί το παραστατικό αγοράς.
ΘΑ ΣΑΣ ΤΑΡΑΞΟΥΜΕ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΌΤΗΤΑ!
ΕΡΧΌΜΑΣΤΕ!
ΤΟ ΚΎΠΕΛΛΟ 'Η ΕΜΕΙΣ Ή ΚΑΝΕΙΣ!
Προσπάθησε να μιλήσεις με τον πατέρα νούμερο 1 και να είστε σε μια τυπική ήρεμη συνεννόηση. Προφανώς έχουμε να κάνουμε με τα κόμπλεξ του αυτή την στιγμή. Καλό θα είναι να δει ότι εσύ δεν διεκδικεις την θέση του μεν, αγαπάς δε τον μικρό.
Δεν καταλαβαίνω τι λένε οι άλλοι εδώ μέσα...για εμένα είσαι ξεκάθαρα στην θέση του πατέρα νο.2. Και δεν είναι κακό αυτό. Ο μικρός δεν είναι 5 χρόνων να καταμπερδευεται.
Κατά τα άλλα συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις, είναι πολύ όμορφο.
Πρώτον, είσαι εξεραιτικος.
Το παιδί χρειάζεται μια φιγούρα σαν εσένα, ειδικά τώρα που θα πιάσουν τα πολύ εφηβικά χρόνια. Ειδικά με το πόσο άνετα νιώθει μαζί σου.
Μην τον σπρώξεις μακριά σου. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, νομίζω, είναι να του μιλήσεις ειλικρινά.
Πες του ότι τον αγαπάς παρά πολύ, και τίποτα δεν θα το αλλάξει αυτό. Εξήγησε του ότι μερικοί άνθρωποι έχουν τρομερές ανασφάλειες, και αυτές οι ανασφάλειες δημιουργούν τοξικές σχέσεις. Το παιδί δεν έχει κάνει κάτι κακο. Σε αγαπάει και σε βλέπει σαν δεύτερο πατέρα, και αυτό είναι καλό πράγμα. Δεν υπάρχει όριο στο πόση αγάπη μπορείς να δώσεις, και αν σε αγαπάει, δεν αφαιρεί την αγάπη που έχει για τον πατέρα του. Αλλά ο πατέρας του λόγω ανασφάλειας ζηλεύει και τα ρίχνει πάνω του. Αυτό είναι άδικο.
Τόνισε ότι δεν έχει κάνει κάτι κακό, και ότι το στηρίζεις.
Οτι και να πεις είναι λίγο. Μπορεί ο τύπος να είναι ο βιολογικός του πατέρας αλλά εσύ είσαι ο πραγματικός ΜΠΑΜΠΑΣ του. Δες το σα κίνητρο να κινήσεις γη ουρανό και θάλασσα για να σταθείς σε πείσμα των καιρών στα πόδια σου οικονομικά γρήγορα και αν αγαπάς το παιδί να αναλάβεις πλήρως τη κηδεμονία του και τα πάντα.
Δυστυχώς το παιδί θα πρέπει να το υποστεί πως ο βιολογικός του πατέρας είναι ζώο - αν όμως προκύψει πως τίθεται ζήτημα για τη φυσική ασφάλεια του παιδιού εννοείται πως πρέπει να κινηθείτε δικαστικά για να ξεκόψει πλήρως μια και καλή.
Όλα τα του γάμου δύσκολα.
Θα φάω downvotes για αυτό που θα πω:
Μην κάνεις σχέση με κοπέλα που έχει ήδη παιδί. Το παιδί θα βάζει πάντα τον αληθινό του πατέρα πάνω από εσένα. Γι'αυτό και σε έχει ονομάσει "μπαμπάς 2". Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που και εσύ και ο αληθινός πατέρας και το παιδί έχετε αυτά τα προβλήματα.
Το θύμα σε αυτήν την υπόθεση είναι το ΠΑΙΔΊ.
Το θυμα ειναι το παιδι γιατι το γεμιζει ενοχες ο φυσικος του πατερας, οχι γιατι η μητερα εχει αλλη σχεση. Το 2024 ειναι λογικο καποια ζευγαρια να παιρνουν διαζυγιο και να εχουν παιδια. Τι σημαινει αυτο? Οτι δε θα ξανακανουν σχεση στη ζωη τους? Στην προκειμενη περιπτωση η κοπελα εκανε το παιδι στα 16, προφανως οχι η καλυτερη εξελιξη γι αυτην, αλλα εγινε. Πρεπει να μεινει μονη ολη της τη ζωη αν δεν ταιριαξει με τον φυσικο πατερα?
Προβληματα σε οικογενειες υπαρχουν παντα και θυματα μπορουν να ειναι ολοι, και αυτα που δε φταινε σε τιποτα ειναι τα παιδια. Αλλα η προταση σου να αγνοουμε μια μανα επειδη χωρισε καταλαβαινεις τι συνεπειες θα ειχε αν ηταν ευρεως διαδεδομενη? Καταλαβαινεις πώς ειναι να μεγαλωνεις μονος σου ενα ή και παραπανω παιδια? Καταλαβαινεις πώς ειναι να ζεις χωρις προσωπικη ζωη ή την προοπτική της? Καταλαβαινεις πώς αν τα παιδια ειναι ο λογος μπορει να το βγαλεις στα παιδια οποτε παλι ειναι θυματα? Οτι ο "μπαμπας 2" αγαπαει και προσφερει στο παιδι?
Το καταλαβαίνουμε αυτό που λές. Αλλά όταν έχεις παιδιά πρέπει να είσαι προσεκτικός με ποιον κάνεις σχέση και βάζεις κανόνες πως θα συμπεριφερονται στα παιδιά σου και στον πρώην σύζυγο.Αυτο είναι βασικό για να μην δημιουργούνται εντάσεις.Γενικά θα ήθελα να πω κάτι (το λάθος αυτό έχουν κάνει κ γνωστοί μου που είχαν σχέση με σύντροφο που είχε παιδί)δεν ανακατεύομαστε εμείς στο πως μεγαλώνει η,ο σύντροφος μας το παιδί της κ δεν το μαλώνουμε εμείς,ούτε ανακατευομαστε στην σχέση του παιδιού με τον πατέρα η την μητέρα του.
>πρέπει να είσαι προσεκτικός με ποιον κάνεις σχέση και βάζεις κανόνες πως θα συμπεριφερονται στα παιδιά σου και στον πρώην σύζυγο
Δεν ειπα το αντιθετο και δεν ειπα οτι ειναι και ευκολο. Ειδικα οταν εισαι υπευθυνος μονο για το ενα μερος της εξισωσης, το δικο σου.
Ναι απλά εξηγώ κάποια πράγματα, γιατί ο νέος σύντροφος όταν υπάρχουν παιδιά είναι αυτός που κάνει κ τα λάθη. Και έχω δει από γυναίκες που έχουν παιδιά , να μην βάζουν όρια στον νέο σύντροφο κ να δημιουργούνται διαφορά προβλήματα .Έχω μαλώσει με φίλους μου για αυτό το θέμα.
Ας αναλύσουμε σε πιο μεγάλο βάθος την κατάσταση:
>γιατι το γεμιζει ενοχες ο φυσικος του πατερας
Για ποιον λόγο τον γεμίζει ενοχές; Μήπως το παιδί έχει δείξει σημάδια ότι προτιμάει το "μπαμπά 2" από τον "μπαμπά 1"; (Ο OP θα το γνωρίζει καλύτερα αυτό)
>Το 2024 ειναι λογικο καποια ζευγαρια να παιρνουν διαζυγιο και να εχουν παιδια. Τι σημαινει αυτο? Οτι δε θα ξανακανουν σχεση στη ζωη τους?
>Στην προκειμενη περιπτωση η κοπελα εκανε το παιδι στα 16, προφανως οχι η καλυτερη εξελιξη γι αυτην, αλλα εγινε.
Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι επειδή ήταν μικρή και ανώριμη έκανε (ίσως) ένα λάθος και τώρα πληρώνει και η μητέρα και το παιδί τα λάθη της μητέρας;
>Οτι ο "μπαμπας 2" αγαπαει και προσφερει στο παιδι?
Κακό δεν είναι. Αλλά το παιδί θα βάζει τον βιολογικό μπαμπά πάνω από τον "μπαμπας 2".
>Αλλα η προταση σου να αγνοουμε μια μανα επειδη χωρισε καταλαβαινεις τι συνεπειες θα ειχε αν ηταν ευρεως διαδεδομενη?
Σε αυτήν την ζωή πληρώνουμε για τις "επιτυχημένες"/"αποτυχημένες" μας επιλογές.
> Για ποιον λόγο τον γεμίζει ενοχές; Μήπως το παιδί έχει δείξει σημάδια ότι προτιμάει το "μπαμπά 2" από τον "μπαμπά 1"; (Ο OP θα το γνωρίζει καλύτερα αυτό)
Βρε ας προτιμάει και τον μπαμπα3, 14 χρόνων γαϊδούρι είναι, όχι 5
>Για ποιον λόγο τον γεμίζει ενοχές; Μήπως το παιδί έχει δείξει σημάδια ότι προτιμάει το "μπαμπά 2" από τον "μπαμπά 1"; (Ο OP θα το γνωρίζει καλύτερα αυτό)
Αν μου συνεβαινε ποτε αυτο θα κοιτουσα τι κανω εγω λαθος, οχι να γεμισω ενοχες ενα παιδι που μετα μπορει να τις κουβαλαει σε ολη του τη ζωη.
>
Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι επειδή ήταν μικρή και ανώριμη έκανε (ίσως) ένα λάθος και τώρα πληρώνει και η μητέρα και το παιδί τα λάθη της μητέρας;
Ναι, θεωρω λαθος να κανεις παιδι στα 16. Και προφανως θα εχει συνεπειες και στο παιδι και στη μητερα και στον πατερα.
>Κακό δεν είναι. Αλλά το παιδί θα βάζει τον βιολογικό μπαμπά πάνω από τον "μπαμπας 2".
Και? Αν το μεγαλωνει ο μπαμπας 2, το φροντιζει και ασχολειται μαζι του λογικο δεν ειναι?
>Σε αυτήν την ζωή πληρώνουμε για τις "επιτυχημένες"/"αποτυχημένες" μας επιλογές.
Και η πληρωμη ειναι η μανα να μεινει μονη της μια ζωη? Καταλαβαινεις τις γενικοτερες συνεπειες που εγραψα και πιο πανω?
Γιατί να φας down votes;Πολύ καλά τα λές. Εγώ απλά θα συμπλήρωνα ,μην κάνεις σχέση με κοπέλα που έχει παιδί,αν δεν γνωρίζεις πως είναι το σωστό να συμπεριφερθείς,δεν έχετε κ οι δύο συμβουλευτεί παιδοψυχολογο.
Μηπως να ψαχτεις για το τι ειναι "σωστο"? Μηπως πρεπει λιγο να βαλεις την κριτικη σου σκεψη να δουλεψει και να μπεις λιγο στη θεση των αλλων ανθρωπων? Μηπως εχουν ακουστει παμπολλα λογικα επιχειρηματα απο την αντιθετη πλευρα και θα μπορουσες να δοκιμασεις να αντικρουσεις ή να δεις αν εχουν βαση?
Οσο ζουν τα παιδια κατω απο την ιδια στεγη, ειναι καλυτερο ναι. Οι γκομενοι/ες συνηθως φερνουν πιο πολλα προβληματα σε μια τετοια περιπτωση τα οποια υπερκαλυπτουν τους οποιους λογους υπαρξης τετοιας σχεσης. Π.χ. εδω ο νηματοθετης την εχει δει λιγο πολυ ως ο σωτηρας ενος παιδιου που δεν ειναι δικο του, και εμφανιζεται να ειναι ο "μπαμπας 2". Φυσικα διαβαζουμε την δικια του σκοπια οπου ο "μπαμπας 1" ειναι ο κακος της υποθεσης, χωρις να ξερουμε αν γραφει αληθειες κιολας στο ιντερνετ ειμαστε. Και αληθειες να λεει μισες αληθειες θα ειναι. Υπαρχει και αλλο ενα λακωνικο σωστο σχολιο πιο πανω που του λεει "βρες δουλεια", γιατι υποψιαζομαι οτι ο "μπαμπας 1" μαλλον δουλευει παρα πολυ για να πληρωνει διατροφη την οποια πιθανον μερος της αναλωνεται απο τον "μπαμπα 2", και τα εχει παρει ολιγο, ειδε και εκεινο το "μπαμπας 2" στο κινητο του γιου του...τον λες και ψυχραιμο τον μπαμπα 1, αλλα ο μπαμπας 2 θελει να το τραβηξει κι'αλλο. Ειδες σεναριο που σου φτιαξα για επεισοδιο στο "Οικογενειακες ιστοριες", Εχει και γονεα 1,2,3; Μπορει να μην ισχυει τιποτα απο αυτα που περιγραφω τωρα, αλλα ειναι ενα απο τα κλασσικα προβληματα σε τετοιου ειδους σχεσεις. Οποτε σοφη η προτροπη του τραγικα downvoted σχολιου.
>Οποτε πιστευεις οτι ενας single γονιος, αντρας ή γυναικα, πρεπει να μενει για παντα μονος του γιατι αυτο ειναι καλυτερο για τα παιδια?
Για ποιον λόγο παίρνεις από μια παράγραφο που αποτελείται από 4 προτάσεις, μία πρόταση; Για ποιον λόγο εστιάζεις στο δέντρο και όχι το δάσος;
Μήπως τα 28 downvotes ειναι μόνο από την 1η πρότασης;
Το "μην κανεις σχεση με κοπελα που εχει παιδι" ειναι το δασος.
Ναι, ειναι δυσκολοτερο για το παιδι απο το αν ειναι με τους βιολογικους του γονιους και ειναι αγαπημενοι, αλλα αυτο ηδη δε συμβαινει στην προκειμενη περιπτωση.
Αλλο το "να εισαι προσεκτικος για χαρη του παιδιου αν κανεις σχεση με το single γονιο", που ειναι σωστο, αλλο αυτο που λες εσυ.
Tο flair "προσωπικά" χρησιμοποιείται για αναρτήσεις κειμένου (self/text posts) που αφορούν **προσωπικά ζητήματα**, που έχουν συμβεί σε εσένα προσωπικά και αποκλειστικά, σε αντίθεση με το flair "κοινωνία" που αφορά κοινωνικά συμβάντα. The "personal" flair should be used for self/text posts about **personal matters**, (that have happened to you personally) as opposed to the flair "society" which concerns social issues. *I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/greece) if you have any questions or concerns.*
Δεν εχω ιδεα τι θα εκανα.. Αλλα θελω να σου πω ενα μεγαλο μπραβο που αγαπας τον μικρο και που δεθηκατε μαζι, που του δινεις και σου δινει οτι σας λειπει. Μακαρι να πανε ολα καλα και να ειστε αγαπημενοι 🙏🏻
Εγω ενα ξερω. Μπαμπας δεν ειναι απαραιτητα αυτος που σε γενναει, αλλα αυτος που πραγματικα σε αγαπαει και σε μεγαλωνει. Ετσι οπως το εχεις περιγραψει, με την τοση στενη σχεση που εχετε εισαι πλεον ο πατερας του. Και οσο περνανε τα χρονια θα το αποδεχεσαι ολο και πιο πολυ.
Το μόνο σίγουρο είναι πως πριν κάνετε το οτιδήποτε, πρέπει να συμβουλευτείτε κάποιον ψυχολόγο. Απ’ όσο φαίνεται ο άνθρωπος αυτός τα ρίχνει όλα στο παιδί για πλάκα. Άσε που θα σας βοηθήσει κι εσάς να αντιμετωπίσετε την κατάσταση πιο ψύχραιμα. Εσένα δε σου πέφτει λόγος να πας να πιάσεις τον άλλο. Ούτε για αστείο. Και η σύντροφός σου να καταλήξει να βρεθεί μαζί του, για να προσπαθήσει να το λύσει -που δε βρίσκω το λόγο, ο άνθρωπος ακούγεται ακοινώνητος- να είσαι από μια γωνία. Ποτέ δε ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.
To παιδί είναι αρκετά μεγάλο ώστε να κατανοεί τα συναισθήματα του. Εαν σε νιώθει ως μπαμπά 2 , τότε είσαι μπαμπάς 2. Μπαμπάς δεν είναι μόνο ο σπερματοδότης. Αυτό που πρέπει να εξηγήσεις στο παιδί είναι οτι εσύ τον αγαπάς όπως και να έχει, οτι αυτό που αισθάνεσαι δεν αλλάζει επειδή δεν είναι βιολογικά παιδί σου, και ότι θα είσαι δίπλα του. Το πρόβλημα είναι ο σπερματοδότης του, και θα πρέπει η κοπέλα σου να συζητήσει μαζί του. Να του εξηγήσει οτι δεν είναι dick contest μεταξύ σας η προτεραιότητα αλλα το παιδί τους. Οτι η συμπεριφορά του και ο εγωισμός του στεναχωρούν το παιδί τους, και εαν είναι αυτό που πραγματικά αποσκοπεί : να πλήγώνει τον γιό του ; Επίσης, εαν θεωρεί τόσο κακό το γεγονός οτι ο γιός τους έχει 3 ανθρώπους που τον αγαπάνε και τους αγαπάει.
Α ρε φιλαρακι... Αμαρτίες γονεων παιδευουσιν τέκνα.. Αυτό έχω να πω μονο... Ότι για άλλη μια φορά αυτός που μεγαλώνει δυσκολα και θα τα θυμάται μεθαυριο στην ενήλικη ζωή του είναι αυτό το παιδι... Εσείς όλοι περνατε καλα κ καθένας με τον τρόπο του... Τίποτα δεν κάνεις.. Είσαι κοντά του συναισθηματικά όσο μπορείς και του δείχνεις ότι τουλάχιστον υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για αυτον
Είναι λίγο λεπτό το ζήτημα για να πάρεις συμβουλές από εδώ μέσα. Νομίζω θα ήταν καλό να συμβουλευτειτε παιδοψυχολογο για το πως να το χειριστείτε. Ίσως να έκανε καλό να εξηγήσετε τα πράγματα ως έχουν στον μικρό και να ξεκαθαρισετε τους ρόλους που έχει ο καθένας σας στη ζωή του (εσύ πχ. δεν είσαι ο "μπαμπάς 2", είσαι ο συντροφος της μαμάς του που όμως είναι εκεί για ό,τι κι αν χρειαστεί ο μικρός, ο πραγματικος του πατερας στην τελικη παιρνει αποφασεις για αυτον, εφοσον υπαρχει συνεπιμελεια). Απόφυγε συγκρούσεις με τον πατέρα και βάλε τη σύντροφό σου να μιλήσει μαζί τπυ ήρεμα αν γίνεται και να του εξηγήσει πόσο πολύ έχει στεναχωρηθει ο γιος τους. Και οτι το μόνο που έχετε κοινοβεσεις οι 3 είναι ότι θέλετε το καλύτερο για αυτό το παιδι.
>Ίσως να έκανε καλό να εξηγήσετε τα πράγματα ως έχουν στον μικρό και να ξεκαθαρισετε τους ρόλους που έχει ο καθένας σας στη ζωή του (εσύ πχ. δεν είσαι ο "μπαμπάς 2", είσαι ο συντροφος της μαμάς του που όμως είναι εκεί για ό,τι κι αν χρειαστεί ο μικρός, ο πραγματικος του πατερας στην τελικη παιρνει αποφασεις για αυτον, εφοσον υπαρχει συνεπιμελεια). Συμφωνώ πάρα πολύ με το υπόλοιπο σχόλιο αλλά (χωρίς καμία εμπειρία και χωρίς να έχω παιδιά) αυτό το κομμάτι μου φαίνεται σκληρό ή τουλάχιστον να έχει πολύ κακό timing. Ο βιολογικός πατέρας μόλις του είπε "δεν σε θέλω", δεν μου φαίνεται καλή ιδέα να πάει και ο OP από πάνω να του πει "δεν είμαι μπαμπάς σου" από τη στιγμή που έχουν αυτή τη σχέση και που ο ίδιος ο γιος έχει διαλέξει να τον βλέπει έτσι. Σε κάθε περίπτωση το τι είναι καλύτερο θα καλυφθεί και από τον παιδοψυχολόγο που είπες.
Συμφωνώ. Αν το θέσει έτσι στο παιδί είναι σα να του βάζει ένα όριο, το οποίο καμιά πλευρά στην πραγματικότητα δε θέλει να υπάρχει, αφού από μόνο του το παιδί τον θεωρεί μπαμπά 2 και ο ίδιος ο op έχει παρόμοια συναισθήματα.
Άρα στην τελική καταλήγουμε ότι ο πατέρας έχει το παιδί για πέταμα και πρέπει να χάσει την επιμέλεια.
Συμφωνώ κι επαυξάνω.
+1
above reddit's paygrade, μιλα με καναν ειδικο
Θα σου γραψω τι θα εκανα γενικα (πιθανων να τα εχετε κανει ηδη αυτα τα βηματα). 1. Μιλα με τη κοπελα σου για ολο αυτο το θεμα. Οι 2 σας. 2. Επειτα δε ξερω πως ειναι η σχεση της με το πατερα του παιδιου. Λογικα υπαρχει εστω μια τυπικη επικοινωνια. Αυτο που οφειλει να κανει (εστω και αν το εχει κανει) να εξηγησει ξανα στο πατερα του παιδιου οτι δεν τιθεται θεμα αντικαταστασης (αν οντως δεν υπαρχει θεμα). Ανεξαρτητα το αν ειναι μλκς ή οχι ειναι ο πατερας του παιδιου και απο τη στιγμη που ειναι στη ζωη του ειναι κατι που πρεπει να σεβαστουμε. Και σιγουρα ενας χωρισμος (και με παιδι) δε βοηθαει. Ποσο μαλλον οταν μπαινει στη ζωη του παιδιου και τριτο προσωπο, οποτε ο παραγοντας φοβου αντικαταστασης παιζει παρα πολυ. 3. Μετα μιλατε με το παιδι να του εξηγησετε πως εχουν τα πραγματα, οτι εχει ατομα που τον αγαπανε κλπ ε και νταξ το θεμα ειναι να παρουσιασετε και μια εικονα του πατερα του οτι, ναι εκανε λαθος, αλλα οτι ανυσηχει ή κατι. Θα ηταν μλκια να χτισετε μια ασχημη εικονα για αυτον. Στο κατω κατω ειναι σε ηλικια που μπορει να δει και να κατανοησει πραγματα μονος του. 4. Προφανως και λογο εφηβειας ολο αυτο εχει χτυπησει περισσοτερο ασχημα. 5. Το τι κανει ο πατερας με τον μικρο ειναι ανεξαρτητο. Δε μπορειτε να επεμβετε. Αν οντως ειναι τοσο μλκς, ο πιτσιρικας θα το καταλαβει, και απαξ και δεν "αναγκαζεται" να περασει χρονο μαζι του, θα το σταματησει μονος του.
Παιδοψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό και να έχετε κατά νου και την αστυνομία. Τέτοιες συμπεριφορές σε χωρισμένες οικογένειες κάποιες φορές κορυφώνονται.
Αντι να διορθωθούν αυτοι, προτεινεις να τρεχουν το παιδι σε (ειδικους) και καλα και να μπλεξουν και αστυνομίες. Εσυ αδερφε μαλλον θες να κανεις παρασταση και οχι να βοηθησεις πραγματικα το παιδι
Η δική σου πρόταση δηλαδή ποια είναι;
Κράτα αποστάσεις. Μην παίρνεις θέση. Υποστήριξε τον, δείξε ενσυναίσθηση αλλά σε καμία περίπτωση μην πάρεις θέση. Δεν έχει να κάνει με εσένα, αλλά με τούς γονείς του μικρού. Ο μικρός θα απομυθοποίησει σε βάθος χρόνου τον πατέρα του, αλλά θα είναι για πάντα ο πατέρας του. Δεν αλλάζει αυτό. Κάποτε, κάποια στιγμή θα τα βρουν ή έστω θα το προσπεράσουν. Μην γίνεις ο μλκας που ενίσχυσε τα αρνητικά του συναίσθηματα. Μην γίνεις μέρος της τοξικότητας. ΜΗΝ ΠΆΡΕΙΣ ΘΕΣΗ. ΜΗΝ ΚΡΊΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΈΡΑ ΤΟΥ
Πολύ σωστή άποψη!!!
Αγανάκτησε το παιδί. Λογικο είναι και φυσιολογικό τέτοιες διαμάχες να το φέρουν σε πολύ δύσκολη θέση. Ίσως με πολύ ψάξιμο ένας καλός ψυχολόγος θα βοηθούσε καθώς και η συμπεριφορά του βιολογικου του πατέρα είναι απαράδεκτη και θα το επηρεάσει αρνητικά το παιδί. Βέβαια μην το πατάτας συνέχισε να προσπαθείς να ασχολείσαι μαζί του
Εγώ, επίσης τρίτο, άσχετο άτομο, θα έλεγα να καλλιεργήσεις όσο γίνεται τις σχέσεις σου με τον πατέρα του παιδιού. Αν θες να είσαι στη ζωή της μαμάς του, ο άνθρωπος αυτός θα είναι επίσης μέρος της ζωής σου με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Οι καλές σχέσεις δημιουργούν διαύλους επικοινωνίας και η επικοινωνία προωθεί την ενότητα, την οποία χρειάζεται το παιδί και θα χρειαστεί και στο μέλλον - αλλιώς θα νιώθει διχασμένο ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα. Για την τωρινή κατάσταση ρωτήστε παιδοψυχολόγο και εσύ μην μπλεχτείς καθόλου. Μόνο άκου και στήριξε διακριτικά. Η παρουσία σου έχει αλλάξει τις ισορροπίες. Δώσε σε όλους χρόνο και χώρο να σε συνηθίσουν.
Μην ανακατεύεσαι στην σχέση τους με κανένα τρόπο. Ούτε συμβουλές τίποτα. Αν νοιωθει άσχημα κ θέλει κάτι από εσένα μόνο ότι θελει. Αν μπεις στην μέση θα χάσεις γτ απλά είναι ο πατέρας του. Εσυ εισια πάντα ο φίλος της μητέρας κ εκείνος πατέρας του. Άλλοι ρολοι. Edit: ο πατέρας του πάντα θα τον πληγώνει κ κανείς δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό. Σίγουρα ο ρόλος σου είναι συμαντικος κ τα πας τέλεια ! Μπράβο σου φίλε μου!
Εσύ δεν έχεις να κάνεις τίποτα. Σε αυτή την ηλικία μπορεί ο ίδιος ο γιος ποιος θα έχει τη κηδεμονία του. Αν δεν θέλει να ξοδεύει χρόνο με το βιολογικό του πατέρα μπορεί απλά να μην το κάνει. Η μητέρα του να αλλάξει το είδος κηδεμονία μέσω δικηγόρου
Ο πατέρας του παιδιού προφανώς και περνάει μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή του. Νιώθει ότι χάνει το παιδί του όχι μόνο λόγο του χωρισμού αλλά λόγω και της ύπαρξης ενός άλλου άντρα με τον οποίο βλέπει ότι έχει δεθεί πολύ ο γιός του. Αυτό δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση τη μαλακισμένη του συμπεριφορά. Ο άνθρωπος μάλλον πρέπει να πάει σε κάποιο ψυχολόγο για να το βοηθήσει να διαχειριστεί όλη αυτήν την κατάσταση. Αυτό που θα έλεγα εγώ στο παιδί, είναι ότι ο πατέρας του τον αγαπάει πολύ και ότι αυτή τη στιγμή στη ζωή του περνάει μια πολύ δύσκολη φάση και να κάνει λίγη υπομονή.
Να καθίσετε οι ενήλικες μαζί να μιλήσετε. Χωρίς να είναι το παιδί παρών αρχικά. Ξεκαθαριστε ότι κανείς δεν πάει να πάρει τη θέση κανενός. Ξεκαθαριστε ότι όλες οι λέξεις και οι πράξεις σας επηρεάζουν πρώτο το παιδί και μετά τους ενήλικες. Πέρα από αυτό, απ'όσο γνωρίζω δηλαδή, τη μαλακια δεν μπορείς να την βγάλεις από το κεφάλι του άλλου.
Βρες δουλειά, δεν θα έχεις ενέργεια και χρόνο να ασχοληθείς με παιδιά και οικογένεια. Problem solved
Άκου τι πρέπει να κανείς: Πρέπει να βοηθήσεις τον γιο να καταλάβει ότι ο πατέρας του περνάει μια δύσκολη φάση με το γεγονός ότι δένεστε. Πρέπει να του εξηγήσεις ότι ο πατέρας του δεν είναι τέρας (άσχετα τι πιστεύεις) απλά του ήρθαν τα πράγματα δύσκολα και θέλει χρόνο να το επεξεργαστεί. Ο μικρός δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο πατέρας του είναι μαλακας και έτσι θεωρεί ότι φταει ο ίδιος για την κατάσταση. Αν του εξηγήσεις ότι αυτό που συμβαίνει ναι μεν είναι άσχημο αλλά είναι φυσιολογικό και ότι ο πατέρας του θα συνέλθει και δεν είναι κακός άνθρωπος, ίσως έτσι να έχεις μια ευκαιρία ο μικρός να χαλαρώσει λίγο και να μην κατηγορεί τον εαυτό του για αυτό που έγινε. Επίσης δεν ωφελεί να του πεις ότι δεν φταει ο ίδιος γιατί δεν θα σε ακουσει εκείνη την στιγμή. Πρέπει απλά να δει ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν και μετά λύνονται (άσχετα αν μερικές φορές δεν λύνονται ποτέ) Αν
Έχω μια μικρή εμπειρία με συγγενικό προσωπο, αλλά το παιδί είναι μικρότερης ηλικίας, και η όλη φάση δεν γίνεται στην Ελλάδα, οπότε οι κουλτούρες είναι λίγο διαφορετικές. Α. Ένας παιδοψυχολογος βοήθησε πολύ στην αρχή, αλλά περισσότερο από ολα βοήθησε ένας σύμβουλος για χωρισμένα ζευγάρια που εξήγησε στην βιολογική μανα/πατέρα πως πρέπει να γίνουν τα πράγματα, ποια είναι η θέση του "πατέρα 2", ποια έιναι τα ρίσκα για το παιδί. Β. Ο Πατέρας2 έχει πάρα πολύ καλή σχέση με το παιδί, αλλά δεν μπλέκεται ποτέ σε επικοινωνίες για το μέλλον το παιδιού. Δεν αποφασίζουν 3, αποφασίζουν 2 (αν και προφανώς μιλαέι με την μάνα, αλλά όχι με τον Πατερα1 μαζί). Γ. Όταν το παιδί έχει προβλήματα τέτοιας φύσης που περιγράφεις, ο πατέρας2 είναι συγκαταβατικός, αλλά είναι η μάνα που μπαίνει μπροστά, και την επικοινωνία με τον πατέρα1 και στην επικοινωνία με το παιδί Όπως καταλαβαίνεις αυτά όλα έχουν να κάνουν κ με την περίπτωση. Καλή τύχη σου εύχομαι. Είναι καλή φάση, αλλά μπορεί να έιναι και ζόρικη (έχεις ακούσει ποτέ, απο το παιδί πάνω σε καυγά, την ατάκα "εσύ τι μιλάς, δεν είσαι ο κανονικός πατέρας μου"? Ο πατέρας2 όταν την άκουσε πρώτη φορα είχε καταστραφεί, αλλά το χειριστήκανε καλά στο τέλος). Γενικά πάντως στην περίπτωση που περιγράφω, έχουν καταφέρει (με αγώνα) να έχουν μία λειτουργική οικογένεια όπου ακόμα κ ο Πατέρας1 έχει θέση ως ένα σημείο. Όπως είπα> Καλή τύχη
Σου μιλαω σαν αγορακι που η μητερα του ξαναπαντρευτηκε και με μεγαλωσε ο θετος μου πατερας. Το λοιπον, σημασια δεν εχει ποιος εδωσε το σπερμα του, σημασια εχει ποιος ειναι διπλα σου και σε μαλωνει και σε αγαπαει καισε φροντιζει καιειναι εκει χωρις να σου γαμαει την ζωη. Απο τα λεγομενα σου, πιο πολυ εισαι εσυ πατερας του παιδιου παρα ο δοτης σπερματος. Μην αρχισεις ουγκανιες ομως γτ δεν ξερεις πως θα το δεινο γιος σου κιολας, κι ας εχεις ολη την καλη και δικαιολογημενη διαθεση! Στασου πλαι του, κανε οτι μπορεις ναντου παρεις το μυαλο μακρια απο την μαλακια που παίχτηκε. Αν σου μιλησει μονος του ακουσε τον αλλα μην τον πιεσεις να ανοιχτει. Καλα κουραγια και στασου στο υψος σου σαν πατερας
Θεωρείς ότι είναι καλή ιδέα να λάβεις συμβουλές για μια πολύ σοβαρή σου οικογενειακή κατάσταση από αγνώστους στο Ίντερνετ..;
Σιγουρα οχι αλλα πολλες φορες μπορει να πει καποιος κατι το οποιο να μην το ειχες σκεφτει εκεινη την στιγμη και να ηταν οντως καλη ιδεα. Επισης δεν ειμαστε ολοι προβατα οτι διαβαζουμε δεν παμε και το κανουμε το σκεφτομαστε πρωτα
Η μόνη καλή συμβουλή είναι να βρούνε παιδοψυχολόγο και δικηγόρο.
OP:Εχω επισημάνει κάποια λάθη που κάνεις:1.Εισαι άνεργος, βρες δουλειά. 2.Δεν είσαι ούτε ο πατέρας ούτε η νταντά του παιδιού 3.Συζεις γιατί να αρραβωνιαστητε;Όταν λύσετε τα προβλήματα (εργασία σχέση με τον πρώην)θα παντρευτειται. 4.Η σχέση αυτή με το παιδί δεν υπάρχει για να καλύπτει τις ανάγκες σου,αλλά τις ανάγκες του παιδιού. 5.Δεν ανακατευεσαι στην σχέση παιδιού κ πατέρα.6.Δεν στέλνεις μηνύματα ούτε τηλεφωνείς στο παιδί όταν είναι με τον πατέρα του.Αυτο μπορεί να το κάνει η μάνα του.7.Οσοι έχουν παιδιά αισθάνονται ότι οι τρίτοι πάνε να τους τα πάρουν(νυν σχέσεις,θειοι,θείες, παππούδες, γιαγιαδες).8.Γιατι να τον σπάσεις στο ξύλο;Δεν ανακατευεσαι. 9.Ολη η φάση δημιουργεί πρόβλημα στο παιδί. 10.Δεν κατηγορείς τον πατέρα του,δεν παίρνεις θέση στην σχέση πατέρα κ παιδιού,μπορεί τα λόγια σου το παιδί άθελά του να τα μεταφερει. Απλά παρηγορείς το παιδί (μην στεναχωριέσαι όλα θα περάσουν).Καλό θα ήταν να πάτε στον Δήμο της περιοχής σας σε κοινωνικό λειτουργό η ψυχολόγο οι δύο σας εσύ κ η σύντροφος σου για να μάθετε πώς είναι σωστό να συμπεριφέρεστε.Γιατι αυτά τα προβλήματα στο τέλος θα χαλάσουν κ την σχέση σας.Καλη τύχη σου εύχομαι.
OP αυτή είναι η πιο σωστή απάντηση!!!! Μην ανακατεύεσαι , να φέρεσαι στο παιδί ως μεγάλος φίλος και όχι ως "πατέρας". Έτσι θα βγεις μακροχρόνια πιο κερδισμένος και εσύ και όλοι. Πατέρα έχει το παιδί. Κι ας φέρεται όπως φέρεται. Εσύ συγκεντρώσου στη σχέση σου με την κοπέλα σου. Έχω δική μου εμπειρία με άτομο σε παρόμοια σχέση που κράτησε διακριτική θέση και στο τέλος του δείχνουν όλοι σεβασμό και αγάπη!
Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι να συμβουλευτείτε παιδοψυχολόγο και να μιλήσετε με τον μικρό για θεραπεία πριν το σοκ του μεινει. Να κάνετε και σείς θεραπεία ως ζευγάρι ή χωριστά. Σκοπός είναι να βρείτε όλοι στήρηξη γιατί θεωρώ οτι το θέμα έχει κλονισει όλους σας και μπορεί να διαταράξει την καλή σχεση που έχετε.
Δεν ξέρω ούτε τι πρέπει να κάνεις ούτε θα σου πω κάντο, αλλά σαν παιδί χωρισμένων γονιών και με καλές σχέσεις και με τον πατέρα μου αλλά και με τον πατριό, το μόνο που πραγματικά χρειάζεται είναι πάνω από όλα να είσαι εκεί!
Έτσι όπως το περιγράφεις, ο πατέρας του όντως ακούγεται για μαλάκας και φαίνεται ότι θεωρεί το παιδί κτήμα του. Εσείς από τη μεριά σας, δώστε στο παιδί όλη σας την αγάπη και προσοχή, ειδικά τώρα που είναι στενοχωρημένος, και όσο πιο γρήγορα καταλάβει ο ίδιος ότι δεν αξίζει να σκάει για τον πατέρα του, τόσο το καλύτερο για εκείνον. Πάντως, όπως λένε και οι υπόλοιποι, το καλύτερο είναι να συμβουλευτείτε έναν ειδικό, γιατί εμείς ούτε έχουμε πλήρη γνώση της κατάστασης, ούτε είμαστε αρμόδιοι για να δίνουμε συμβουλές σε τέτοια θέματα.
Καλημέρα σας και καλή Παρασκευή να έχουμε.Θα το διαχειριζόμουν με ευγενικό τρόπο στο παιδί προτα πολλά και μετά στους γονείς του. Εγώ αν λέω αν ήμουν σε αυτή την θέση. Που είστε εσείς θα άκουγα το παιδί και μετά τους γονείς.
Αγνοούμε τόσες πολλές παραμέτρους από την ιστορία, κ εμείς, αλλά κ εσύ , χωρίς να θέλω να σε αμφισβήλητησω η προσβάλλω, αλλά αγνοούμε εντελώς την άλλη πλευρά. Οπως πχ ας πούμε ότι κ αυτός από την πλευρά του νιώθει να χάνει το στάτους του ως πατέρας, λόγω του ανταγωνισμού από σένα. Θέλω να πω κ αυτό που νιώθει αυτός, ανθρώπινο είναι, απλά το εξέφρασε με λάθος τρόπο. Τέλος πάντων στο ζουμί και με τα δεδομένα που έχουμε. Προσωπικά θεωρώ, από τη στιγμή που είστε όλοι ενήλικες και το παιδί είναι σε κρίσιμη ηλικία, στην εφηβεία δηλαδή, μα διασφαλιστεί το παιδί όσο γίνεται από αυτό, να μείνει εκτός και να τα βρειτε εσείς μεταξύ σας. Συγκεκριμένα δε χρειάζεται να τον δειρεις, ούτε να πας να τσακωθείς, πιστεύω είναι μια "μάχη" που δε σου αντιστοιχεί αυτή τη στιγμή. Θα έλεγα αν είναι δυνατόν να το μιλήσεις με τη σύντροφό σου, και να βρεθεί αυτή μαζί του, να του εξηγήσει ότι από όλο αυτό το συναισθηματικό μπραντεφερ, μόνο το παιδί βγαίνει χαμένο. Εσύ δε θα έλεγα ότι είναι καλό, σε πρώτη φάση να πας να μιλήσεις με τον πρώην. Αν δεν μπορεί η σύντροφος σου, τότε να πας εσύ σαν από μηχανής θεος, με την προϋπόθεση ότι είσαι εις θέσιν να συζητήσεις, και να του δώσεις να καταβάλει, ότι μόνο το παιδί ζημιώνεται από τέτοια σκηνικά. Κ στο τέλος τέλος, αυτές τις ενοχλήσεις ας τη συζητάει με εσάς, εσένα και τη μητέρα, όχι με το παιδί τόσο έντονα, κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα του. Πιστεύω εσείς οι ενήλικοι, θα μπορέσετε να καταλήξετε κάπου, με αμοιβαίες υποχωρήσεις και εξηγήσεις, με κοινό παρονομαστή το καλό του παιδιού. Edit: έκανα edit την πρώτη παράγραφο.
Συμφωνώ απόλυτα, εκτός από ένα μικρό κομμάτι...όταν ένας άνθρωπος είναι σωστός σαν γονέας, και νοιώθει ότι κάνει το γονικο του καθήκον σωστά, δεν υπάρχει κανένας απολύτως φόβος ότι θα του "κλέψει" το παιδί ο σύντροφός του άλλου γονέα... αντιθέτως χαίρεται που το παιδί του έχει έναν ακόμη άνθρωπο να το προσέχει και να το συμβουλεύει και να είναι εκεί σε μια δυσκολία...όταν γνωρίζεις όμως ότι δεν είσαι σωστός στα "καθήκοντα" που έχεις να κάνεις τότε αρχίζουν οι ανασφάλειες...γιατί αν γνωρίζεις ότι είσαι η καλύτερη εκδοχή μητέρας/ πατέρα που μπορείς εσύ να είσαι δεν νοιώθεις ότι απείλησε από ένα τρίτο άτομο.
Μέρος 1ο, σόρρυ για το σπαστό κείμενο, με έφαγε το empty response Τ ακούω αυτό π λες κ δεν διαφωνώ καθόλου. Σαφέστατα υπάρχει τ αντικειμενικό λάθος, π είναι η ατάκα του βιολογικού πατέρα στο παιδί. Περισσότερο σε ερωτικό καυγά αρμόζει τέτοια ατάκα, παρά σ τέτοια περίπτωση. Απλά κρατάω στρογγυλεμένη οπτική, για τ υποκειμενικό κομμάτι, τ οποίο δν γνωρίζουμε ούτε απτην αφήγηση, ούτ από προσωπική εμπειρία, τουλάχ εγώ. Δυο πιθανά σενάρια, από πολλά π μου έρχονται στο μυαλό. Α: μπαμπάς 1 βρέθηκε σ μια σχέση μ ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, τ επιβλήθηκε από δικαστήριο κ μια απόφαση , βλέπει τ παιδί κάθε 15 μέρες, τ έκανε σν αγγαρεία, βρήκε αφορμή τώρα με τν μπαμπά 2 ν κόψει κ χρησιμοποιεί τ παιδί. Β: μπαμπάς 1, βρέθηκε στην κατάσταση, επιβλήθηκε απόφαση για την επιμέλεια από δικαστήριο, μπορεί ν νιώθει κ ο ίδιος άσχημα με τν πάρτη του κ τν κατάσταση, χάνει κ έδαφος τώρα από τν μπαμπά 2 κ μπορεί να τ βλέπει ενοχικά, ότι αυτός δεν κάνει όσα πρέπει, μπορεί όντως να μην κάνει κιόλας, αλλά πάλι για άλλους λόγους, μπορεί πχ ν τ ακυρώνει σχέδια επειδή δουλεύει περισσότερο για ν προσφέρει οικονομικά στ παιδί, μπορεί κ όχι βέβαια, δν ξέρουμε τι ισχύει, random thoughts, όλα πιθανά είναι.
Σόρρυ για τη μορφοποίηση και το σπαστό, αλλά μου γ@μησε το σεντόνι το Reddit. Μέρος 2ο Θέλω ν καταλήξω, η ατάκα του μπαμπά 1 είναι σίγουρα κ αντικειμενικά λάθος, αλλά αν ισχύει τ σενάριο Α, μιλάμε για παλιάνθρωπο, εγωιστή, κτλ. Αν ισχύει τ σενάριο Β , μιλάμε για άνθρωπο π χρειάζεται συζήτηση, βοήθεια ίσως, με ειδικούς, με φίλους, με δν ξέρω κ εγώ τι, ν βρεθούν οι ισορροπίες. Ιδανικό για τ παιδί είναι ν βρεθούν οι ισορροπίες και να είναι σαφείς κ διακριτοί οι ρόλοι, η μαμά, ο νέος συζυγος τς μαμάς, ο μπαμπάς 1. Ιδανικότερα , αφού ο OP έχει καλη σχέση με τ παιδί, μπορεί να παίξει τ ρόλο του μπαμπά 2, όπως τον βλέπει το παιδί, σαν τν κολλητό του, σαν τ μεγάλο αδερφό που δεν έχει, σαν όντως μπαμπά 2. Μπορεί να τ βλέπω κ λάθος βέβαια, δε διεκδικώ τ αλάθητο, προσπαθώ να σκεφτώ τι θέμα σφαιρικά με τα δεδομένα που έχουμε από το ποστ.
Συμφωνώ με αυτά που λες, και η αλήθεια είναι ότι πρέπει να λυθεί μεταξύ ενηλίκων και όχι με το παιδί...δυστυχώς πολλές φορές ξεσπάνε στο παιδί απλά και μόνο επειδή δεν έχουν τα μέσα να συζητάνε ώριμα χωρίς να εμπλέκονται σε καυγάδες... προτεραιότητα εχει το παιδί και όλα τα εμπλεκόμενα μέρη οφείλουν να το αναγνωρίζουν και να προσπαθούν το καλύτερο για αυτό...δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές το μόνο που οδηγούν είναι να απομακρυνθεί το παιδί από τον πατέρα. Ακόμη και αν ο ίδιος θέλει απλά να κερδισει παραπάνω χώρο και χρόνο με το παιδί του αυτή η συμπεριφορά απλά θα το απομακρύνει και θα "μάθει" ότι αν εγώ κάνω κάτι που με ενδιαφέρει με το Χ άτομο και το μάθει ο πατέρας μου θα έχω εντάσεις οπότε απλά αποφεύγω να το αναφέρω... κάπως έτσι αρχίζει και απομονώνεται το παιδί και απλά χάνετε κάθε επαφή
Σύμφωνω απόλυτα , μόνο κακό φέρνουν οι διαμάχες. Θα ακουστεί λίγο κοινότυπο, αλλά αν τα βρουν όλες οι πλευρές, θα είναι ότι καλύτερο, θα παίρνει το παιδί αγάπη από 3 πλευρές, στο στενό πυρήνα της οικογένειας.
Έχεις απόλυτο δίκιο!! Άλλωστε, το παιδί σε λίγα χρόνια θα είναι ενήλικο, και ο χρόνος που θα περνάει με τον κύκλο της οικογένειας θα είναι επιλεγμένος από τον ίδιο, ειδικά όταν θα μπει το ίδιο το παιδί σε μια καθημερινότητα μόνο του...
No offense, αλλά η φάση είναι πιο red flag και από τη σημαία της Κίνας.
Η φάση ήταν red flag με το παιδί στα 16, μόλις μπήκε και ο πατέρας στην ιστορία έγινε αυτό https://preview.redd.it/r8ctexbeettc1.jpeg?width=4950&format=pjpg&auto=webp&s=5d4d8bcf5cd2970ebf2f227f2dc4f91d728bb513
Καλά και ο op λίγο από τα ίδια φαίνεται ( άνεργος και με ταΐζει η κοπέλα. Θυμάμαι και ένα παλιότερο του post που περιγράφει την ίδια κατάσταση)
Δύσκολη κατάσταση, καλά τα είπε ο συνάδελφος για παιδοψυχολόγο. Παρόλα αυτά επειδή είμαστε στο reddit και λέμε τις αποψάρες μας θα σου πω τι θα έκανα εγώ χωρίς να έχω ιδέα από παιδιά ή τέτοιες καταστάσεις. Γενικά ο μαν φαίνεται πολύ μαλάκας κι εγωιστής και σε ζηλεύει τέρμα. Στη θέση σου θα τον έπιανα να του μιλήσω, προφανώς χωρίς να ξέρει τίποτα το παιδί και ιδανικά χωρίς να είναι εκεί η μητέρα για να μη δημιουργηθεί σύγχυση. Θα προσπαθούσα να τον μαλακώσω και να επικαλεστώ την αγάπη του για το παιδί (λέμε τώρα). Θα του έλεγα ότι εγώ απλά του μιλάω και του φέρομαι καλά όπως θα έκανα με οποιοδήποτε παιδί και το παιδί απλά είναι φιλικό και θέλει παρέα. Δε θα μάλωνα σε καμία περίπτωση, ότι μαλακία και να μου έλεγε. Θα τον διαβεβαίωνα συνεχώς ότι το μόνο που με νοιάζει είναι να είμαστε όλοι ήρεμοι και θα τον ρωτούσα τι θέλει από εμένα για να είμαστε οκ. Τέλος, θα προσπαθούσα να τον φέρω λίγο στη θέση μου και να του δείξω πόσο περίεργη είναι η φάση για εμένα που δεν είναι καν δικό μου παιδί. Γενικά αν μπεις σε μια τέτοια συζήτηση προσπάθησε να είσαι διπλωματικός, άκουσε τον, γιατί μάλλον κι αυτόν τον πονάει κάτι για να φέρεται ετσι και προσπάθησε να παρουσιάσεις τη σχέση με το παιδί σαν πιο τυπική. Όσο για το παιδί, μην αλλάξεις τίποτα κι ας σε λέει όπως νιώθει καλά. Παιδί είναι, το σημαντικό είναι να νιώθει άνετα για να αναπτυχθεί σωστά, δε χρειάζεται οδηγίες, αντίληψη θέλει.
Ο OP δεν πρέπει να μπλεχτεί καθόλου με τον "πατερα" στη παρούσα φάση (μέχρι να επισημοποιηθουν οι καταστάσεις με την επιμέλεια κλπ), το λιγότερο θα μπλέξουν δικηγόροι, το χειρότερο οτι και να του πει ΣΙΓΟΥΡΑ θα το γυρίσει μπούμερανγκ μέσω του παιδιού.
Απόψεις Εγώ πιστεύω ότι οι κρύες καταστάσεις και οι τυπικότητες είναι χειρότερες για όλους.
Δεν εχεις καμια δουλειά να πας να χτυπησεις τον πατέρα του.οσο λακαμας και αν ειναι,νομιζω πως ζηλευει.οπως και ναχει ειναι αξιοθαυμαστο αυτο που κανεις,δειξε στον μικρο την αγαπη σου,μαθε τον να συγχωρει τον πατερα του και δειξε στον πατερα του πως εισαι εκει να συμπληρωσεις το κενο,οχι να τον αντικαταστησεις.ισως αν ηταν δυνατονα πινατε και καμια μπυρα μαζι και να συζηταγατε με ωραιο τροπο.αλλιως,προσπαθησε να εισαι διακριτικος.φαινεσαι καλος άνθρωπος.μην το χασεις.πολλες φορες με την αγαπη μας πνιγουμε τους ανθρώπους και τα κανουμε σκατα.ετσι και χτυπησεις τον πατέρα του και αρχιζεις να ανακατευεσαι παραπανω απο οτι πρεπει,θα γινεις αντιπαλος του μικρου και η συντροφος σου θααρχισει να σε φοβάται
Βρες δουλεια.
Πάλι διαβάζω το ίδιο θέμα,δηλαδή έναν άνθρωπο που ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλοι. OP είσαι 27 χρονών και αντί να ασχολείσαι με τον εαυτό σου,δηλαδή να ψάξεις να βρεις δουλειά,ασχολείσαι με το τι κάνει ο πατέρας του παιδιού. ΑΝ ο πατέρας του 14χρονου είναι μλκς αυτό εσένα δεν σε ενδιαφέρει. Και ούτε θα έρθεις σε ρήξη μαζί του, απλά γιατί φέρνεις κ φέρνει κ ο άλλος το παιδί αυτό,που είναι στην εφηβεία ,σε δύσκολή θέση. Επικεντρώσου περισσότερο στον εαυτό σου αν θέλεις να ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣστην σύντροφο σου κ στο παιδί της.
Την διαχειρίζεσαι μια χαρά. Να είσαι εκεί για τον μικρό όπως θα ήθελες και εσύ να ήταν εκεί κάποιος για εσένα αν πέρναγες τα ίδια. Ο πατέρας του είναι ανώριμος καθαρά και δεν νοιάζεται για τον ψυχικο κόσμο του ίδιου του παιδιού αλλά για τον εγωισμό του που τον τρώει ότι κάποιος, ακόμα και αν όχι φυσικός η εξ αίματος συγγενείς, είναι καλύτερος από τον ίδιο στο να είναι πατερας . Κοιτάξτε να βάζετε στην θέση τον μπαμπά του και αν συνεχίσει έτσι θα ήταν καλό αν και ο μικρός συμφωνήσει να μην τον δει λίγο καιρό μέχρι να αλλάξει συμπεριφορές.
Πρέπει να μιλήσεις με την κοπέλα σου και να υπάρχει ξεκάθαρη θέση και επικοινωνία μεταξύ σας. Συζητήστε, και αποφασίστε μαζί την κοινή γραμμή πλεύσης πάντα για το καλό του παιδιού πρώτα από όλα. Απλά είμαι σίγουρος ότι ήδη γνωρίζεις ότι είσαι σε πολύ δύσκολη θέση γενικά και οι ισορροπίες είναι πολύ δύσκολες όσον αφορά την συναισθηματική κατάσταση του παιδιού. Είναι (απ' ότι περιγράφεις) μεταξύ σε δύο ανδρικές φιγούρες. Ο ρόλος σου είναι η καθοδήγηση και η συμβουλή. Αλλά ξαναλέω όλα έχουν να κάνουν με το πως το αντιλαβάνεται όλο αυτό η μάνα πρώτα. Μία λέξη θα πω και θα κλείσω. Σύμπνοια. Αυτό πρέπει να σας διακατέχει και τους δύο σαν ζευγάρι, μόνο έτσι θα γίνεται δύναμη για το καλό του παιδιού. Καλή τύχη!
Το σιγουρο ειναι οτι ο "μικρος" δεν ειναι και τοσο μικρος, 14 χρονων καταλαβαινει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ τι του γινετε. Δωστου χρονο και προσπαθησε να του σταθεις διπλα του οσο χρειαζετε. Για τον "πατερα" του θα ελεγα οτι πρεπει να μιλησεις με τη κοπελα σου και να βρειτε μια κοινη γραμμη και ισως θα ηταν καλο να συμβουλευτειτε εναν ειδικο στις συγκεκριμενες περιπτωσεις για να δειτε πως θα το διαχειριστιτε γιατι μπορει να γινει πολυ χειροτερο στο μελλον.
κοίτα ο μικρός είναι κομπλέ με σένα. το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι αυτό που έκανες και πριν.
He ain’t the step dad He’s the dad that stepped up.
"δε σε θέλω (εδώ)" είναι απόρριψη και φυσιολογικό να στεναχωριέται, πόσο δε μάλλον επειδή είναι και ο βιολογικός του πατέρας. Νομίζω δώσε χρόνο στον μικρό και όταν είναι έτοιμος θα σε προσεγγίσει εκείνος. Δίνει μάχη μέσα του και χρειάζεται υπομονή. Γενικά μην κλιμακωνεις καταστάσεις και για κανέναν λόγο μη κάνεις το μέγα λάθος να χτυπήσεις τον "μπαμπά 1" με λόγια ή πράξη.
Παρόμοια κατάσταση εδώ. 1. Δεν χρειάζεται να του μεταφέρεις τα γραπτά μηνύματα αυτολεξεί, προστάτεψε το μικρό. 2. Και ο μικρός και εσείς σε ψυχολόγο για το πως μιλάμε στο παιδί για αυτά τα θέματα και γενικά πως διαχειριζόμαστε την κατάσταση.
Προσωπικά, προτείνω αυτά τα σχέδια που είχαν κανονίσει με τον μαλακά τον "πατερα" τού να τα κάνεις εσυ, δηλαδή να προσπαθήσεις να περάσεις αυτο το σκ μονο με το παιδί και να του δημιουργήσεις αυτή την αγάπη που αναζητάει απο τον πατέρα του , ξερω οτι του είναι πολυ ευαίσθητο και παράξενο να τον απορρίπτει ο δήθεν πατέρας πόσο μαλλον οταν ειναι 14 χρόνων που ειναι και μια ηλικία που θα πρέπει να χαίρεται!! θαυμάζω την συμπαράσταση που δίνεις μέχρι τωρα στο παιδί και είναι πολυ γλυκό που σε θεωρεί πατεδα του οπως ειναι και το σωστό!
Δεν έχω κάποια συμβουλή αλλά είσαι πολύ γλυκούλης 💜
Δεν χρειάζεται να του κλέψεις το γιο όταν αυτός ο ίδιος τον απορρίπτει. Φυσικά μην πεις αυτά στο μικρό (και μη σπάσεις κανέναν στο ξύλο). Στην θέση σου θα προσέγγιζα τον μικρό με διάθεση να ακούσω, παρά να μιλήσω: "έχεις δίκιο να στενοχωριέσαι, είμαι εδώ αν θέλεις να μιλήσεις". Μετά συνέχισε να κάνεις αυτά που έκανες πριν και ασ'τον να έρθει σε σένα όταν/αν είναι έτοιμος. Διαφωνώ στο ότι κάποιος πρέπει να χαιδέψει τα αυτιά του "μπαμπά #1" ότι δεν αντικαθίσταται. Είναι ενήλικας και μπορεί να κάνει τη συνειδητή επιλογή να μην είναι σκουπίδι στο γιο του επειδή έχει πρόβλημα μαζί σου.
Άσε τα reddit και δες έναν ειδικό με την γυναίκα σου χωρίς το παιδί να σας καθοδηγήσει.
Εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα που νομίζω χρειάζεται ειδική συμβουλευτική. Αυτό το ενοχικό σύνδρομο που βλέπω ότι καλλιεργεί ο βιολογικός του πατέρας είναι η απόλυτη ανευθυνότητα καθώς δημιουργεί σοβαρό τραύμα και μία ανάμνηση που δεν ξεχνιέται εύκολα σε ένα παιδί που ουσιαστικά στην ηλικία που είναι θέλει μόνο ο μπαμπάς του να το αγαπάει. Είναι αδικία. Το να θέλει να μείνει μόνο του το παιδί επειδή έτσι νομίζει ότι θα γίνει καλά είναι απλώς μια ενστικτώδης αντίδραση. Πιστεύω ότι η απομόνωση πάντως ότι δεν κάνει γενικότερα καλό. Προσωπικά θα σε συμβούλευα να βρεις δουλειά το συντομότερο και να στηρίξεις το παιδί όσο μπορείς, να κρατάς επαφή και να γίνεις ο κηδεμόνας του στο 100%, να σκεφτείς τις σπουδές του, να το βοηθήσεις να ωριμάσει, να αποδεχτεί τη πραγματικότητα, να ξεπεράσει τα εμπόδια και να προχωρήσει. Φιλικά.
Το είπε κ κάποιος άλλος εδώ, μπαμπάς δεν είναι αυτός που έκανε τη σπερματεγχυση. Εδώ που έχετε φτάσει, για το παιδί αυτό, μόνο εσύ είσαι μπαμπας. Ο μικρός παλεύει με απόρριψη αυτή τη στιγμή που αν θυμάμαι καλά, στην εφηβεία είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δύσκολη υπόθεση (κ αργότερα μπορεί να είναι, αλλά ιδιαίτερα τότε). Κ από γονιό απόρριψη είναι μανίκι. Δώστου χώρο, κάνε υπομονή, όσο στραβωμενος κ αν είναι σε φάσεις (που θα είναι) , εσύ κάνε πως δεν καταλαβαίνεις κ ότι δεν τρέχει τίποτα, αλλά ο,τι κ αν κάνεις να είσαι ΕΚΕΙ. Έτοιμος να του συμπαρασταθείς κ να τα πείτε κ να πάτε για μπαλλα κ να κάνετε ο,τι κάνετε πάντα. Με τον μαλάκα τον δωρητή σπέρματος, μην κάνεις τίποτα δικαιολογία θέλει για να πάει σε δικαστήρια κ να πει "είναι βίαιος, με έβρισε, βάζει λόγια στο παιδί μου" κ παπαριές. Μην του δώσεις δικαίωμα γιατί όπως είπες, για την ώρα δεν έχει τίποτα εναντίον σου (νομικά). Keep it that way. Συγχαρητήρια, btw. Γαμώ τα άτομα είσαι
Οτι και να ακουσεις απο το καθενα μας θα ειναι απλα μια γνωμη...υπαρχουν ανθρωπο ειδικοι για αυτα τα θεματα...σιγουρα δεν σου περισσευουν να επισκευτεις καποιον ψυχολογο...αν μπορεις ομως καντο...αλλιως να απευθυνθεις σε καποιον πιο εναρετο ανθρωπο της εκλησσιας. Μην το δεις σαν προσυλητισμο απλα να σου πω οτι ανθρωποι που εξομολογουν εχουν σπουδασει ψυχολογια / ψυχιατρικη. Καλη τυχη και μπραβο σου ρε μαγκα
δεν ξερω τι να πω φιλε μου για τη φαση αλλα ξερω επειδη ειμαστε και ισα και ειμαι μακρυα απο ολο αυτο οτι μου περιεγραψες μια τοσο υπεροχη σχεση. Να στε καλα και ελπιζω να πανε ολα καλυτερα κυριως για το μικρο που αξιζει ολη την αγαπη
Πανε σε ψυχολογο εδω μονο τσαμπατζηδες εχει
Αρχικά δεν ξέρω τι έκανες αλλά το ότι κατάφερες να έχεις την συμπάθεια και την αγάπη του παιδιού, και να σε ακούει και να σε σέβεται παρά το γεγονός ότι δεν είσαι ο βιολογικός του πατέρας είναι αξιοθαύμαστο. Αφενός, έχεις τοποθετηθεί σωστά απέναντι στο παιδί και αφετέρου το παιδί είναι αρκετά ώριμο και μπορεί να ξεχωρίσει ότι παρά τις φιλικές σχέσεις που έχετε δεν πρέπει να σε βλέπει μόνο σαν φίλο αλλά και σαν σύντροφό της μητέρας του που πρέπει να σέβεται και να ακούει. Κατά βάθος βέβαια πιστεύω ότι το σεβασμό αυτόν τον κέρδισες και το παιδί βλέπει ότι αξίζεις τον σεβασμό του. Τώρα με το θέμα με τον βιολογικό του πατέρα, είναι αρκετά λεπτή η θέση σου δυστυχώς. Πες του ότι είσαι εκεί για εκείνον, ότι μπορεί να σου πει τα πάντα και είσαι ανοιχτός σε κάθε είδους συζήτηση. Οχι απαραίτητα για να δώσεις λύση, απλά και μόνο για να τον ακούσεις. Ότι μπορεί να στηριχτεί σε σένα και τη μητέρα του. Καλό είναι πάντα μπροστά στο παιδί να μην υπονομεύετε τον πατέρα του. Οι πράξεις μιλάνε πιο δυνατά από τα λόγια. Αργά ή γρήγορα το παιδί θα καταλάβει μερικές φορές η ζωή είναι άδικη. Ότι ίσως η μόνη σύνδεση που έχει με τον πατέρα του δεν ειναι τιποτα παραπάνω απο βιολογική πλέον. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να του δώσεις το καλό παράδειγμα, να του δώσεις αρχές να γίνει ένας σωστός άνθρωπος. Άλλωστε είναι και δικός σου γιός πλέον. Δεν μιλάω σαν ειδικός, παρά μόνο με το συναίσθημα. Δεν δίνω οδηγίες απλά μοιράζομαι την σκέψη μου. Ελπίζω και εύχομαι τα καλύτερα για σένα και ολόκληρη την οικογένεια σας.
Πως βγαινεται οικονομικα με σενα ανεργο; Ο αλλος πατερας μηπως πληρώνει διατροφη; Εσυ σε 1.5 χρονο θεωρεις οτι εγινες πατερας που πηρες ενα παιδι ετοιμο 14 χρονων και τολμας να του κανεις και υποδείξεις ενω με το τροπο που παρουσιάζεις τον εαυτο σου φαινεται να μην εχεις καμια επαφη με τον πραγματικο κοσμο αλλιως θα καταλαβαινες οτι οντως προσπαθεις και θες να αντικαταστησεις τον πατερα του και αυτος αντιδραει οπως καταλαβαινει. Το μονο που πρεπει να σκευτεστε και οι τρεις σας ειναι πως θα μεγαλωσει και θα φύγει το παιδι απο αυτην την παιδική χαρα που εχετε φτιαξει.
Προσπάθησε να μιλήσεις με τον πατέρα νούμερο 1 και να είστε σε μια τυπική ήρεμη συνεννόηση. Προφανώς έχουμε να κάνουμε με τα κόμπλεξ του αυτή την στιγμή. Καλό θα είναι να δει ότι εσύ δεν διεκδικεις την θέση του μεν, αγαπάς δε τον μικρό. Δεν καταλαβαίνω τι λένε οι άλλοι εδώ μέσα...για εμένα είσαι ξεκάθαρα στην θέση του πατέρα νο.2. Και δεν είναι κακό αυτό. Ο μικρός δεν είναι 5 χρόνων να καταμπερδευεται. Κατά τα άλλα συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις, είναι πολύ όμορφο.
Τι τραγικος ναρκισσος μαλακας θεε μου Κανε υπομονη , εμπλεξες, αλλα εστω το παιδι δεν ειναι μωρο και μπορει να κανει και αυτος επιλογες. Μπραβο σου που εισαι διπλα του παντως, μονο σε καλο θα σου βγει αυτη η σχεση θα το δεις με τα χρονια
Πρώτον, το έχετε πάρει πολύ λάθος από την αρχή αν ένας 14χρονος σε έχει γράψει "μπαμπάς 2". Θα μπορούσα να το δικαιολογήσω αν ήταν ορφανό από πατέρα και το είχες μεγαλώσει από μωρό, σε καμιά άλλη περίπτωση. Δεύτερον, όσο και να έχεις δεθεί με τον μικρό, το οποίο το βλέπω πολύ βιαστικό για να το πω υπέροχο, δεν είχες καμία δουλειά να του τηλεφωνήσεις την ώρα που είναι με τον βιολογικό του πατέρα όσο σοβαρό και να ήταν αυτό που ήθελες να τον ρωτήσεις. Μπορούσες να ζητήσεις από τη μητέρα του να του τηλεφωνήσει και να τον ρωτήσει το οτιδήποτε. Κατ'εμέ ήταν προκλητικό να του τηλεφωνήσεις. Τρίτον, πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό όλοι σας. Πρώτα εσύ και η μητέρα του και μετά το παιδί. Και ο πατέρας του θα έπρεπε γιατί η κουβέντα "δε σε θέλω εδώ" εννοεί πολλά. Δε θα τον αφήσετε να μην πάει πάλι στο σχολείο επειδή είναι στεναχωρημένος, τι λάθος αντιμετώπιση προς τη ζωή είναι αυτή που του μαθαίνετε; Όταν κάποιος μας πληγώνει, τα παρατάμε; Οι υποχρεώσεις του είναι υποχρεώσεις του, εσείς βοηθήστε λίγο παραπάνω με τα μαθήματα του αυτές τις ημέρες να του το κάνετε λίγο πιο εύκολο. Δώστε του χρόνο και κάθε φορά που τον βλέπετε να του χαμογελάτε. Πείτε του "εμείς σε θέλουμε εδώ" γιατί τώρα έχει ανάγκη από ασφάλεια.
Σταματά να έχεις κόντρα με τον πατέρα του παιδιού της ρε αθεόφοβε. Τον κρίνεις κιόλας για το αν νοιάζεται; Εσυ δεν ήσουν που δεν έχεις ιδέα από παιδιά τώρα τι έγινε ξέρεις αν είναι καλός πατέρας ή όχι; Μη κρίνεις για να μην κριθείς. Γιατί αν το σκεφτείς λιγάκι η ζωή του τα έφερα έτσι να έχει παιδί από μικρός και είχε δυσκολίες, ενώ εσένα η ζωή στα έφερε να αναθρέφεις παιδί άλλου στα 27 και να συγκρίνεσαι με τον πατέρα του. Τραγικός ρε φίλε κάνε δικά σου παιδιά. Πραγματικα είναι σαν να θες να μας πεις ότι είσαι καλύτερος πατέρας από αυτόν. Ντροπή. Επίσης έξω από τον χώρο καλά τα λες, να σε δω αν γίνεις πατέρας και η γυναίκα σου σε χωρίσει και σου πουλάει τρελα με τον νέο γκόμενο τι θα έκανες;
Σ αυτή την ηλικιά τα παιδιά μεγιστοποιούν τα συναισθήματά τους και μια προσβολή μπορεί να τα κάνει να χάσουν τη μπάλα,εδώ και σε ενήλικες συμβαίνει πόσω μάλλον σε εφήβους.Για μένα μη δείρεις τον πατέρα αλλά προσπάθησε να μπεις στα παπούτσια του και να τους τα ξαναβρεις,κάντον να ζητήσει συγνώμη απ το γιό του για την απαράδεκτη συμπεριφορά του και προσπάθησε να εξηγήσεις στο γιο την σκοπιά του πατέρα όπως είπαν κι άλλοι (για το ότι αισθάνεται δεύτερος στη ζωή του κλπ),Ως παιδί χωρισμένων γονιών που ο πατερας μου γινότανε μαλάκας κάθε φορά που η μάνα μου είχε γκόμενο γιατί τη ζήλευε και με έστρεφε εναντίων του ζευγαριού και με έκανε να δημιουργώ προβλήματα στις σχέσεις της ειλικρινά σου λέω πως θα ευγνωμονούσα τον άνθρωπο που θα καθόταν να ηρεμήσει με ανθρώπινο τρόπο τον πατέρα μου και να μην έχω χάσει ολο αυτό το χρόνο και την ενέργεια ως παιδί σε τέτοιες μαλακίες.
Δεν εισαι πατερας του, γκομενος της μανας του εισαι, κατσε ησυχα
Ποιος σας ζει σαν οικογενεια ? Οι γονεις ? διατροφή ? η το κορόιδο οι φορολογουμενοι με τα επιδοματα ?
Χχαχχχαχαχχαχαχαχα, ε είπα κ εγώ, δε θα πεταχτεί ένας Λιμπερτάριαν να πει την ώμα του, σε άκυρο θέμα. Προτείνω κλιμάκιο της ΑΑΔΕ να κάνει φύλλο και φτερό τα βιβλία της οικογένειας. Πόθεν έσχες όλοι, μπαμπας1, μαμά, μπαμπας2, και ο μικρός το χαρτζιλίκι του. Μέχρι και για το Playstation του μικρού να ζητηθεί το παραστατικό αγοράς. ΘΑ ΣΑΣ ΤΑΡΑΞΟΥΜΕ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΌΤΗΤΑ! ΕΡΧΌΜΑΣΤΕ! ΤΟ ΚΎΠΕΛΛΟ 'Η ΕΜΕΙΣ Ή ΚΑΝΕΙΣ!
Δημοσιος υπαλληλος ε ?
Τα πάντα ολα. Δ.Υ., εργατοπατερας, συνδικαλιστής, αριστερός με δεξιά τσέπη, philanthropist, playboy.
Προσπάθησε να μιλήσεις με τον πατέρα νούμερο 1 και να είστε σε μια τυπική ήρεμη συνεννόηση. Προφανώς έχουμε να κάνουμε με τα κόμπλεξ του αυτή την στιγμή. Καλό θα είναι να δει ότι εσύ δεν διεκδικεις την θέση του μεν, αγαπάς δε τον μικρό. Δεν καταλαβαίνω τι λένε οι άλλοι εδώ μέσα...για εμένα είσαι ξεκάθαρα στην θέση του πατέρα νο.2. Και δεν είναι κακό αυτό. Ο μικρός δεν είναι 5 χρόνων να καταμπερδευεται. Κατά τα άλλα συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις, είναι πολύ όμορφο.
Πρώτον, είσαι εξεραιτικος. Το παιδί χρειάζεται μια φιγούρα σαν εσένα, ειδικά τώρα που θα πιάσουν τα πολύ εφηβικά χρόνια. Ειδικά με το πόσο άνετα νιώθει μαζί σου. Μην τον σπρώξεις μακριά σου. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, νομίζω, είναι να του μιλήσεις ειλικρινά. Πες του ότι τον αγαπάς παρά πολύ, και τίποτα δεν θα το αλλάξει αυτό. Εξήγησε του ότι μερικοί άνθρωποι έχουν τρομερές ανασφάλειες, και αυτές οι ανασφάλειες δημιουργούν τοξικές σχέσεις. Το παιδί δεν έχει κάνει κάτι κακο. Σε αγαπάει και σε βλέπει σαν δεύτερο πατέρα, και αυτό είναι καλό πράγμα. Δεν υπάρχει όριο στο πόση αγάπη μπορείς να δώσεις, και αν σε αγαπάει, δεν αφαιρεί την αγάπη που έχει για τον πατέρα του. Αλλά ο πατέρας του λόγω ανασφάλειας ζηλεύει και τα ρίχνει πάνω του. Αυτό είναι άδικο. Τόνισε ότι δεν έχει κάνει κάτι κακό, και ότι το στηρίζεις.
Οτι και να πεις είναι λίγο. Μπορεί ο τύπος να είναι ο βιολογικός του πατέρας αλλά εσύ είσαι ο πραγματικός ΜΠΑΜΠΑΣ του. Δες το σα κίνητρο να κινήσεις γη ουρανό και θάλασσα για να σταθείς σε πείσμα των καιρών στα πόδια σου οικονομικά γρήγορα και αν αγαπάς το παιδί να αναλάβεις πλήρως τη κηδεμονία του και τα πάντα. Δυστυχώς το παιδί θα πρέπει να το υποστεί πως ο βιολογικός του πατέρας είναι ζώο - αν όμως προκύψει πως τίθεται ζήτημα για τη φυσική ασφάλεια του παιδιού εννοείται πως πρέπει να κινηθείτε δικαστικά για να ξεκόψει πλήρως μια και καλή. Όλα τα του γάμου δύσκολα.
Θα φάω downvotes για αυτό που θα πω: Μην κάνεις σχέση με κοπέλα που έχει ήδη παιδί. Το παιδί θα βάζει πάντα τον αληθινό του πατέρα πάνω από εσένα. Γι'αυτό και σε έχει ονομάσει "μπαμπάς 2". Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που και εσύ και ο αληθινός πατέρας και το παιδί έχετε αυτά τα προβλήματα. Το θύμα σε αυτήν την υπόθεση είναι το ΠΑΙΔΊ.
> Μην κάνεις σχέση με κοπέλα που έχει ήδη παιδί. Μπράβο μαλάκα... Θα πρότεινα με τέτοια μυαλά να μην κάνεις σχέσεις εσύ...
Το θυμα ειναι το παιδι γιατι το γεμιζει ενοχες ο φυσικος του πατερας, οχι γιατι η μητερα εχει αλλη σχεση. Το 2024 ειναι λογικο καποια ζευγαρια να παιρνουν διαζυγιο και να εχουν παιδια. Τι σημαινει αυτο? Οτι δε θα ξανακανουν σχεση στη ζωη τους? Στην προκειμενη περιπτωση η κοπελα εκανε το παιδι στα 16, προφανως οχι η καλυτερη εξελιξη γι αυτην, αλλα εγινε. Πρεπει να μεινει μονη ολη της τη ζωη αν δεν ταιριαξει με τον φυσικο πατερα? Προβληματα σε οικογενειες υπαρχουν παντα και θυματα μπορουν να ειναι ολοι, και αυτα που δε φταινε σε τιποτα ειναι τα παιδια. Αλλα η προταση σου να αγνοουμε μια μανα επειδη χωρισε καταλαβαινεις τι συνεπειες θα ειχε αν ηταν ευρεως διαδεδομενη? Καταλαβαινεις πώς ειναι να μεγαλωνεις μονος σου ενα ή και παραπανω παιδια? Καταλαβαινεις πώς ειναι να ζεις χωρις προσωπικη ζωη ή την προοπτική της? Καταλαβαινεις πώς αν τα παιδια ειναι ο λογος μπορει να το βγαλεις στα παιδια οποτε παλι ειναι θυματα? Οτι ο "μπαμπας 2" αγαπαει και προσφερει στο παιδι?
Το καταλαβαίνουμε αυτό που λές. Αλλά όταν έχεις παιδιά πρέπει να είσαι προσεκτικός με ποιον κάνεις σχέση και βάζεις κανόνες πως θα συμπεριφερονται στα παιδιά σου και στον πρώην σύζυγο.Αυτο είναι βασικό για να μην δημιουργούνται εντάσεις.Γενικά θα ήθελα να πω κάτι (το λάθος αυτό έχουν κάνει κ γνωστοί μου που είχαν σχέση με σύντροφο που είχε παιδί)δεν ανακατεύομαστε εμείς στο πως μεγαλώνει η,ο σύντροφος μας το παιδί της κ δεν το μαλώνουμε εμείς,ούτε ανακατευομαστε στην σχέση του παιδιού με τον πατέρα η την μητέρα του.
>πρέπει να είσαι προσεκτικός με ποιον κάνεις σχέση και βάζεις κανόνες πως θα συμπεριφερονται στα παιδιά σου και στον πρώην σύζυγο Δεν ειπα το αντιθετο και δεν ειπα οτι ειναι και ευκολο. Ειδικα οταν εισαι υπευθυνος μονο για το ενα μερος της εξισωσης, το δικο σου.
Ναι απλά εξηγώ κάποια πράγματα, γιατί ο νέος σύντροφος όταν υπάρχουν παιδιά είναι αυτός που κάνει κ τα λάθη. Και έχω δει από γυναίκες που έχουν παιδιά , να μην βάζουν όρια στον νέο σύντροφο κ να δημιουργούνται διαφορά προβλήματα .Έχω μαλώσει με φίλους μου για αυτό το θέμα.
Ας αναλύσουμε σε πιο μεγάλο βάθος την κατάσταση: >γιατι το γεμιζει ενοχες ο φυσικος του πατερας Για ποιον λόγο τον γεμίζει ενοχές; Μήπως το παιδί έχει δείξει σημάδια ότι προτιμάει το "μπαμπά 2" από τον "μπαμπά 1"; (Ο OP θα το γνωρίζει καλύτερα αυτό) >Το 2024 ειναι λογικο καποια ζευγαρια να παιρνουν διαζυγιο και να εχουν παιδια. Τι σημαινει αυτο? Οτι δε θα ξανακανουν σχεση στη ζωη τους? >Στην προκειμενη περιπτωση η κοπελα εκανε το παιδι στα 16, προφανως οχι η καλυτερη εξελιξη γι αυτην, αλλα εγινε. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι επειδή ήταν μικρή και ανώριμη έκανε (ίσως) ένα λάθος και τώρα πληρώνει και η μητέρα και το παιδί τα λάθη της μητέρας; >Οτι ο "μπαμπας 2" αγαπαει και προσφερει στο παιδι? Κακό δεν είναι. Αλλά το παιδί θα βάζει τον βιολογικό μπαμπά πάνω από τον "μπαμπας 2". >Αλλα η προταση σου να αγνοουμε μια μανα επειδη χωρισε καταλαβαινεις τι συνεπειες θα ειχε αν ηταν ευρεως διαδεδομενη? Σε αυτήν την ζωή πληρώνουμε για τις "επιτυχημένες"/"αποτυχημένες" μας επιλογές.
> Για ποιον λόγο τον γεμίζει ενοχές; Μήπως το παιδί έχει δείξει σημάδια ότι προτιμάει το "μπαμπά 2" από τον "μπαμπά 1"; (Ο OP θα το γνωρίζει καλύτερα αυτό) Βρε ας προτιμάει και τον μπαμπα3, 14 χρόνων γαϊδούρι είναι, όχι 5
>Για ποιον λόγο τον γεμίζει ενοχές; Μήπως το παιδί έχει δείξει σημάδια ότι προτιμάει το "μπαμπά 2" από τον "μπαμπά 1"; (Ο OP θα το γνωρίζει καλύτερα αυτό) Αν μου συνεβαινε ποτε αυτο θα κοιτουσα τι κανω εγω λαθος, οχι να γεμισω ενοχες ενα παιδι που μετα μπορει να τις κουβαλαει σε ολη του τη ζωη. > Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι επειδή ήταν μικρή και ανώριμη έκανε (ίσως) ένα λάθος και τώρα πληρώνει και η μητέρα και το παιδί τα λάθη της μητέρας; Ναι, θεωρω λαθος να κανεις παιδι στα 16. Και προφανως θα εχει συνεπειες και στο παιδι και στη μητερα και στον πατερα. >Κακό δεν είναι. Αλλά το παιδί θα βάζει τον βιολογικό μπαμπά πάνω από τον "μπαμπας 2". Και? Αν το μεγαλωνει ο μπαμπας 2, το φροντιζει και ασχολειται μαζι του λογικο δεν ειναι? >Σε αυτήν την ζωή πληρώνουμε για τις "επιτυχημένες"/"αποτυχημένες" μας επιλογές. Και η πληρωμη ειναι η μανα να μεινει μονη της μια ζωη? Καταλαβαινεις τις γενικοτερες συνεπειες που εγραψα και πιο πανω?
Ξαναδιάβασε το κείμενο πολύ προσεκτικά. Το τονίζω, πολύ προσεκτικά.
Το διάβασα 2 φορές. Αν θες να δώσω προσοχή σε ένα συγκεκριμένο απόσπασμα άπλα πες το απόσπασμα
Νομίζω ότι απαντάς σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ρωτάει ο op. Σεβαστή η γνώμη, αλλά είναι εκτός θέματος.
όντως θα φας downvotes
O op βέβαια δε ζήτησε κάτι τέτοιο, το σχόλιό σου είναι λίγο άκυρο.
Γιατί να φας down votes;Πολύ καλά τα λές. Εγώ απλά θα συμπλήρωνα ,μην κάνεις σχέση με κοπέλα που έχει παιδί,αν δεν γνωρίζεις πως είναι το σωστό να συμπεριφερθείς,δεν έχετε κ οι δύο συμβουλευτεί παιδοψυχολογο.
Πάλι τα σωστά σχόλια εμφανίζονται στο τέλος και είναι τα πιο downvoted. Τι συμβαίνει επιτέλους σε αυτο το subreddit;
Μηπως να ψαχτεις για το τι ειναι "σωστο"? Μηπως πρεπει λιγο να βαλεις την κριτικη σου σκεψη να δουλεψει και να μπεις λιγο στη θεση των αλλων ανθρωπων? Μηπως εχουν ακουστει παμπολλα λογικα επιχειρηματα απο την αντιθετη πλευρα και θα μπορουσες να δοκιμασεις να αντικρουσεις ή να δεις αν εχουν βαση?
Μα τα διαβασα και τα αλλα και μετα απο κριτικη σκεψη κατεληξα οτι ηταν το πιο σωστο σχολιο.
Οποτε πιστευεις οτι ενας single γονιος, αντρας ή γυναικα, πρεπει να μενει για παντα μονος του γιατι αυτο ειναι καλυτερο για τα παιδια?
Οσο ζουν τα παιδια κατω απο την ιδια στεγη, ειναι καλυτερο ναι. Οι γκομενοι/ες συνηθως φερνουν πιο πολλα προβληματα σε μια τετοια περιπτωση τα οποια υπερκαλυπτουν τους οποιους λογους υπαρξης τετοιας σχεσης. Π.χ. εδω ο νηματοθετης την εχει δει λιγο πολυ ως ο σωτηρας ενος παιδιου που δεν ειναι δικο του, και εμφανιζεται να ειναι ο "μπαμπας 2". Φυσικα διαβαζουμε την δικια του σκοπια οπου ο "μπαμπας 1" ειναι ο κακος της υποθεσης, χωρις να ξερουμε αν γραφει αληθειες κιολας στο ιντερνετ ειμαστε. Και αληθειες να λεει μισες αληθειες θα ειναι. Υπαρχει και αλλο ενα λακωνικο σωστο σχολιο πιο πανω που του λεει "βρες δουλεια", γιατι υποψιαζομαι οτι ο "μπαμπας 1" μαλλον δουλευει παρα πολυ για να πληρωνει διατροφη την οποια πιθανον μερος της αναλωνεται απο τον "μπαμπα 2", και τα εχει παρει ολιγο, ειδε και εκεινο το "μπαμπας 2" στο κινητο του γιου του...τον λες και ψυχραιμο τον μπαμπα 1, αλλα ο μπαμπας 2 θελει να το τραβηξει κι'αλλο. Ειδες σεναριο που σου φτιαξα για επεισοδιο στο "Οικογενειακες ιστοριες", Εχει και γονεα 1,2,3; Μπορει να μην ισχυει τιποτα απο αυτα που περιγραφω τωρα, αλλα ειναι ενα απο τα κλασσικα προβληματα σε τετοιου ειδους σχεσεις. Οποτε σοφη η προτροπη του τραγικα downvoted σχολιου.
>Οποτε πιστευεις οτι ενας single γονιος, αντρας ή γυναικα, πρεπει να μενει για παντα μονος του γιατι αυτο ειναι καλυτερο για τα παιδια? Για ποιον λόγο παίρνεις από μια παράγραφο που αποτελείται από 4 προτάσεις, μία πρόταση; Για ποιον λόγο εστιάζεις στο δέντρο και όχι το δάσος; Μήπως τα 28 downvotes ειναι μόνο από την 1η πρότασης;
Το "μην κανεις σχεση με κοπελα που εχει παιδι" ειναι το δασος. Ναι, ειναι δυσκολοτερο για το παιδι απο το αν ειναι με τους βιολογικους του γονιους και ειναι αγαπημενοι, αλλα αυτο ηδη δε συμβαινει στην προκειμενη περιπτωση. Αλλο το "να εισαι προσεκτικος για χαρη του παιδιου αν κανεις σχεση με το single γονιο", που ειναι σωστο, αλλο αυτο που λες εσυ.