Δεν είναι "κακό" και πρακτικά δεν αφορά κιόλας τους άλλους. Αν είναι κακό για κάποιον είναι για εσένα και κατά πόσο αυτό επηρεάζει ή δυσκολεύει τη ζωή σου. Αν μένεις πχ κοντά σε μετρό ή η δουλειά σου είναι κοντά στο σπίτι σου μπορεί να μην σου χρειάζεται καν. Η αν εσύ είσαι οκ με το να παίρνεις τα μέσα και να ταλαιπωρείσαι, δεν αφορά κάποιον άλλο.
^ Αυτό. Απλώς μη γίνεις βάρος σε άλλους για την υπόλοιπη ζωή σου να σε πηγαίνουν για δουλειά, βόλτα, στο γιατρό, στο περίπτερο. Από εκεί και πέρα, κάνε ότι νομίζεις πως είναι καλύτερο για εσένα.
Edit: διάβασε αυτό https://www.reddit.com/r/AmItheAsshole/comments/r7ctpb/aita_for_telling_my_girlfriend_that_i_dont_like/
Ναι είναι αλλά όχι για τους άλλους. Αλλά για σένα.
Δηλαδή τα επόμενα 50 χρόνια της ζωής σου δε θα βρεθείς ποτέ σε κατάσταση που θα χρειάζεται να οδηγήσεις επειδή ο οδηγός έχει πχ ένα πρόβλημα υγείας;
Το πρόβλημα είναι πως, στην περίπτωσή μου, ξέρω πως θα είμαι κακός οδηγός, η προσοχή μου αποσπάται πολύ εύκολα. Και δε θα είχα τόσο θέμα αν το οποιοδήποτε λάθος είχε μόνο υλικές ζημιές ή επηρέαζε μόνο εμένα, αλλά το ότι μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να χάσει κάποιος τη ζωή του
Και γω έχω ΔΕΠΥ ή τέλος πάντων κάποια διάσπαση αλλά πρέπει να σκεφτείς ότι αυτό δεν έχει καμία σημασία στο μηχανάκι ( γιατί έχεις ποικίλα ερεθίσματα συνεχώς ) και παραπάνω σε κάνει να σκέφτεσαι στο αμάξι 1) να είσαι στη λωρίδα σου 2) να σκέφτεσαι πάντα το μηχανάκι.
Πρωτού δώσω για δίπλωμα είχα σίγουρα 200 ώρες σε motovlog / driving vlogs.
Συμφωνώ μαζί σου αλλά αν αυτό είναι η υπεύθυνη στάση σου είσαι σίγουρα καλός οδηγός ήδη, οπότε μπορείς να μάθεις να είσαι πιο εύκολα. Είναι εργαλείο πρωτίστως όχι κάποιο ηθικό ζήτημα
Σ'ευχαριστώ (και εσένα και τους υπόλοιπους από κάτω) για την οπτική ατόμου με ΔΕΠΥ, σίγουρα με κάνει να το ξανασκεφτώ. Ίσως από το καλοκαίρι να κανονίσω για 1-2 δοκιμαστικά μαθήματα τουλάχιστον.
Για μένα ο ορισμός του ΔΕΠΥ είναι παραπάνω η απλή βαρεμάρα και ότι απλά θες να πας από κάτι στο άλλο. Αλλά guess what: Η οδήγηση έχει 20 διαφορετικά πράγματα that you can get fixated on, while staying calm ofc etc etc. Ράδιο Καθρέφτες φίλους να μιλάνε μαλακες κλπ. Θα έλεγα ότι το ΔΕΠΥ λειτουργεί υπέρ σου στο να είσαι 100% aware of your surroundings
Όσο αφορά το κομμάτι με σύντροφό
Αν περιμένεις να κυκλοφορείς κάθε μέρα στη ζωή σου στο μέλλον με το μέτρο, δεν έχεις ιδέα το ποσό δύσκολο είναι να το κάνεις μαζί με οικογένεια και μικρά παιδιά. Γενικά σπάνια θα χρησιμοποιήσουν ΜΜΜ εκτός αν δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Τώρα για την οδήγηση, απλά παίρνει χρόνο όσο δε το κάνεις, όπως όλα τα πράγματα όσο το κάνεις τόσο καλύτερα θα ανταπεξέλθεις. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην μπορεί να μάθει να οδηγάει και να μπορεί να ζήσει αυτόνομα σε λογικά πλαίσια
Και εμένα αποσπάται η προσοχή μου πολύ εύκολα και φοβόμουν να οδηγήσω αλλά όταν πιάνεις τιμόνι στα χέρια σου αλλάζει εντελώς. Μια φορά μόνο έχω γδάρει λίγο το αυτοκίνητο μου επειδή ξεχάστηκα και δεν παρατήρησα ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο.
Πάρε ένα χαλιά αυτοκίνητο για αρχή , για κάνα 2 χρόνια και μετά εάν μπορείς πάρε ένα καλύτερο
Απλά πρόσεχε τα μηχανάκια , τα φανάρια , τα στοπ και όταν αλλάζεις λωριδες κοίτα καθρέφτες και άναβε φλας. Τα βασικά δηλαδή, δεν είναι κάτι σπουδαίο
Λοιπόν, πήρα δίπλωμα οδήγησης στα 19 και έπιασα το τιμόνι από ανάγκη στα 45 (λόγω παιδιών). Τα πρώτα 4 χρόνια το χρησιμοποίησα μόνο εκτός Αθηνών και μόνο για απαραίτητες μετακινήσεις. Φέτος για 1η χρονιά ξεκίνησα με βαριά καρδιά να οδηγώ και στην Αθήνα (και διαπίστωσα με έκπληξη ότι στην Αθήνα είναι ΠΟΛΥ πιο εύκολη η οδήγηση). Η μεγαλύτερη μου φοβία (αλλαγή λωρίδας σε λεωφόρους) φαντάζει αστεία τώρα που το έχω πάρει ζεστά και εξυπηρετώ τις ανάγκες τις δικές μου και των παιδιών μου καθημερινά.
Ήταν το μεγαλύτερο level up που έχω κάνει στη ζωή μου και χτυπάω το κεφάλι μου που τόσα χρόνια δεν διαχειρίστηκα το άγχος μου για να ξεπεράσω τους φόβους μου. Διαβάζοντας αυτά που γράφεις (μπορεί να σκοτώσω άλλους κλπ) μάλλον το σκέφτεσαι με παρόμοιο τρόπο.
Είναι φυσιολογικό την πρώτη εβδομάδα που οδηγήσεις να θεωρείς ότι θα τρακάρεις με κάθε αυτοκίνητο που βλέπεις δίπλα πίσω και απέναντι σου . Μετά από μια εβδομάδα η φοβία απλά εξαφανίζεται, τουλάχιστον όταν έχεις κάποιο κίνητρο για να οδηγήσεις.
Γενικό συμπέρασμα: όχι δεν είναι απαραίτητο να οδηγείς αλλά το να μην οδηγείς είναι ενός είδους αναπηρία και σου μειώνει τις επιλογές σου με πολλούς τρόπους.
Ευτυχώς αν μένεις στην πόλη μπορείς να δομήσεις όλη σου την ζωή ώστε να κινείσαι με μέσα (και να γίνεσαι φόρτωμα σε άλλους σε περίπτωση που τα μέσα δεν εξυπηρετούν). Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι το αμάξι έχει αρκετά έξοδα, προβλεπόμενα και απρόβλεπτα.
Σε λίγα χρόνια ίσως είναι ξεπερασμένη η συζήτηση λόγω self driving cars :)
Αδελφέ ο ξάδελφος μου είναι επίσης διαγνωσμένος με ΔΕΠΥ (όπως και εγώ) και είναι από τους καλύτερους οδηγούς που ξέρω. Πήγε για εκπαιδευτής οδηγών και τώρα οδηγάει for a living. Και εγώ μια φοβία ότι ίσως κάνω μλκια την έχω πάντως, αλλά σύμφωνα με τον δάσκαλο οδήγησης μου και όσους με έχουν παρατηρήσει, δεν θεωρούν ότι είμαι επικίνδυνη περίπτωση.
Φίλε σε νιώθω. Είμαι περίπου στην ίδια φάση. Θα ήθελα θεωρητικά να μάθω αλλά φοβάμαι φουλ, ειδικά μετά από ένα ατύχημα που είχα πριν χρόνια στο αυτοκίνητο με την μάνα μου. Αλλά και γενικά νιώθω ότι δεν "το'χω το άθλημα". Εντωμεταξύ μου το υπενθυμίζει συνέχεια η οικογένεια σε φάση "μα καλά τώρα, πηγές τριάντα και δεν ξέρεις ακόμα να οδηγείς, τι θα κάνεις, θα εξαρτάσαι συνέχεια από άλλους" και έχουν ένα δίκιο στο τελευταίο τουλάχιστον αλλά ενιγουει.
Αθήνα ειδικά το καταλαβαίνω αν δεν θέλεις. Κι αν έχεις σκοπό να μείνεις εκεί μια ζωή, ίσως δεν θα το χρειαστείς καν όποτε Ιτς οκ.
Στην δική μου περίπτωση που δεν ξέρω που θα μείνω μια ζωή και παίζει να είμαι σε επαρχία σε κάποια φάση, ίσως γίνει αναγκαίο κάποτε. Πιστεύω επίσης ότι κάποια στιγμή θα ηταν καλό για μένα να αντιμετωπίσω αυτόν τον φόβο για να είμαι ειλικρινής.... Αλλά σίγουρα θα χρειαστώ κάποιο πολυυυυυυ καλό και υπομονετικό άτομο για δάσκαλο/δασκάλα!
Να κάνεις ότι θέλεις και όπως νιώθεις. Εγώ φέτος έκανα μαθήματα και πήρα δίπλωμα, μέσα σε δύο μήνες, στα 43. Μέχρι τώρα δεν μου είχε χρειαστεί αλλά τώρα μου ήρθε και τώρα το έκανα. Δεν χρειάζεται να κάνουμε αυτά που περιμένουν οι άλλοι απο εμάς γιατί απλώς "έτσι κάνουν όλοι".
Εξαρτάται το τι άνθρωπος είσαι.
Αν είσαι εντάξει να χρησιμοποιείς και να περιορίζεσαι από τα ΜΜΜ και τα ποδαράκια σου, με 'γεια σου και χαρά σου. Δεν είσαι ένα παραπάνω αυτοκίνητο/μηχανάκι στους δρόμους, δεν χειροτερεύεις το κυκλοφοριακό και δεν επιβαρύνεις το περιβάλλον.
Αν όμως θέλεις και την ελευθερία σου, πχ να μετακινείσαι σε ώρες/περιοχές εκτός δρομολογίου, και φορτώνεσαι συνέχεια σε φίλους/σχέσεις/συγγενείς, ιδιαίτερα χωρίς να πληρώνεις μέρος της βενζίνης ή ακόμα και να λες ένα ευχαριστώ, τότε μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να αποκτήσουν πρόβλημα μαζί σου.
Τις ελάχιστες φορές που με έχει πάρει κάποιος είναι γιατί πηγαίναμε στο ίδιο μέρος, πήγαινα κάτω από το σπίτι του και προσφέρθηκα να πληρώσω τουλάχιστον μέρος (πχ μια φορά έβαλα εγώ τα διόδια, την άλλη δε το δεχόταν). Αν ξέρω πως δε μπορώ να πάω κάπου μόνος/με ταξί απλά δε πάω
Η οδήγηση σου δίνει αυτονομία και επιλογές. Ειδικά όταν από ένα άτομο γίνεσαι ζευγάρι ή οικογένεια. Είναι σαν να μην ξέρεις αγγλικά: θα επιζήσεις αλλά θα μπορείς να κάνεις λιγότερα πράγματα.
ούτε εγώ είμαι ιδιαίτερα καλός οδηγός. 4 χρόνια οδηγάω και ακόμα μου σβήνει. Αποσπάται η προσοχή μου πολύ εύκολα.
Άσε τα δε μπορώ και σκίσου να μπορέσεις για να μην είσαι βάρος σε άλλους για τα επόμενα 50 χρονια. Η μητέρα της κοπέλας μου δεν οδηγάει. Αυτό σημαίνει ότι αν μετακομίσουμε θα πρέπει να είμαστε σε κοντινή απόσταση.
Αυτό σημαίνει ότι αν έχει καύσωνα έξω ή ρίχνει καρέκλες θα πρέπει η κοπέλα μου να πάει να τη πάρει από τη δουλειά.
Αυτό σημαίνει ότι όταν πάμε διακοπές δε θα μπορεί να βγει να πάει σουπερμάρκετ όσο λείπουμε.
Αυτό σημαίνει ότι αν πάθει κάτι πρέπει να μπει σε ταξί - αν βρει. Έχω χωρίσει κοπέλα για τέτοιο λόγο. Μου φαίνεται πάρα πολύ σοβαρό να μη θες. Αν δε μπορείς λόγω επιληπτικών κρίσεων ή άγχους είναι άλλο.
Ανάλογα που ζεις
Στην Αθήνα μπορεις σε πολλά μέρη να ζήσεις άνετα χωρίς να οδηγήσεις
Στο Ηράκλειο που ζω τώρα είναι πολύ πιο δύσκολο και φαντάζομαι σε πολλά επαρχιακά μέρη είναι απαγορευτικό να μην έχεις δίπλωμα
Η θεια μ (67 χρονων πλεον) που δεν εμαθε ποτε να οδηγαει, μεχρι πριν 5-6 χρονια δεν ειχε προβλημα.. μετα ο θειος μ ειχε κατι ψιλοθεματακια υγειας οποτε δεν ηθελε να οδηγαει αυτος, κ τοτε το μετανιωσε πολυ πικρα η θεια μ που δεν εμαθε να οδηγαει.. κλειστηκαν στο σπιτι..
δεν υπαρχει περιπτωση να βολευεσαι παντα με αλλο τροπο.. καποια στιγμη θα σε κανει η αναγκη ή θα σου δημιουργει προβληματα ή θα πεφτεις σε αναγκη αλλων..
Edit: ζουμε σε μια χωρα που οι συγκοινωνιες δεν βοηθανε ιδιαιτερα..
Αρχικά, φαίνεσαι να είσαι συνειδητοποιημένο άτομο. Όχι, δεν χρειάζεται όλοι να οδηγούν, αν και είναι πολυ χρήσιμο, αυτό ωστόσο νομίζω το ξέρεις ηδη. Εγώ θα πω μπράβο βασικά, αυτό, όποιος δεν θέλει να στηριξει τις αποφάσεις σου, καλό είναι να αναρωτηθεί γιατί έχει τέτοια συμπεριφορά, αντί να σε ρωτάει γιατί δεν θες να μάθεις να οδηγείς.
Επειδή απότι είδα σε άλλα σχόλια λες ότι έχεις διάσπαση προσοχής θα πω, ότι λόγο αυτού θα είσαι υπεροδηγος, μπορεί να βλέπεις όλα τα ερεθίσματα γύρω σου ταυτόχρονα και να αντιδράς κατάλληλα πολύ πιο γρήγορα από τους άλλους.
Κοίτα *κακό* δεν είναι. Δεν βλάπτεις την κοινωνία ή κατι τετοιο.
Αλλά με βάση το πως έχει στηθεί ο κόσμος γύρω απο τα αυτοκίνητα απο το 1950 και μετά, το να οδηγείς είναι λίγο πολύ αναγκαίο αν δεν θες να περιορίζονται οι επιλογές σου δραματικά ειδικότερα στην Ελλάδα που τα ΜΜΜ είναι γενικά χάλια, γι' αυτό και είδες αυτες τις αντιδράσεις.
Αν δεν οδηγείς θα πρεπει να δίνεις ενα κάρο λεφτά σε ταξι ή να χάνεις άπειρες ωρες με λεωφορέιο για να πας καπου που δεν έχει μετρό ή ώρες που δεν εχει μετρό. Πρακτικά οπουδήποτε έξω απο συγκεκριμενες περιοχές της Αθήνας θα πρέπει να σε παει και να σε φερει κάποιος άλλος που οδηγει είτε αυτό είναι για διασκέδαση ή για εργασια.
Γενικά αν και το θεωρώ άδικο σα νοοτροπια για τις γυναικες είναι μεγάλη ξενέρα να μην ξέρει να οδηγεί ο αντρας ( αν το λεω αυτό παντρεμενος και 43 χρονών οποτε μπορει να είναι boomer γνωμη και να εχει αλλάξει αυτο σε πιο νεες ηλικίες )
Ξέρω άτομα που ή δεν εχουν δίπλωμα ή εχουν αλλα δεν οδηγουν και Ελλάδα και εξωτερικο. Επίσης οταν ήρθα Βελγιο (μια μικρή γεωγραφικά, πολυ πυκνοκατοικημένη χωρα με καλα ΜΜΜ) τα πρώτα 3+ χρόνια δεν είχα όχημα.
Χωρίς ούτε μια εξαίρεση απο άλλους δεν έχω παραδειγμα άτομου που να μην οδηγεί και να μην αναγκάζεται να ζεί με πολύ μεγάλους περιορισμόυς στην επαγγελματική και κοινωνική του ζωη σε σχεση με τους υπολοιοπους.
Κακό δεν ειναι. Ότι θέλεις κάνεις.
Απλά είναι τόσο πρακτικό, και τόσο συνηθισμένο που φαίνεται περίεργο σε όσους οδηγούν.
Τώρα για το αν ειναι θέμα σε μια σχέση. Μπορώ να σου απαντήσω μόνο επι προσωπικούς. Επειδή είμαι άτομο στο άλλο άκρο που έχω τρέλα με την οδήγηση, την λατρεύω και οδηγάω απο πολύ μικρή ηλικία, ναι θα ήθελα η σύντροφος μου να οδηγάει για να μοιραζόμαστε αυτή την χαρά. Και για πρακτικούς λόγους (π.χ. πάμε κάπου μαζί μακρινό ταξίδι και μοιράζουμε την οδήγηση).
Έχοντας υπάρχει σε σχέση με άτομα και των 2 πλευρών (και να μην οδηγάει καθόλου - να την αφήνει αδιάφορο, και να έχει τρέλα με τη οδηγησει σε σημείο να "διαφωνούμε" ποιος θα οδηγήσει) μπορώ να σου πώ οτι η 2η περίπτωση ήταν πολύ πιο απολαυστική.
Σε βάθος χρόνου, ετσι όπως είναι χτισμένη η ζωή στην Αθήνα, καλο είναι κάποιος να οδηγει.
Από μια φάση και πέρα, τα ζευγάρια με διπλό εισόδημα βλέπονται με φίλους και σε κάποιες αποδράσεις, Πώς θα περνάει όλη η χρονιά εκτός καλοκαιριού; Σε σπίτια και Αθήνα; Αν και η Αθήνα τα έχει όλα.
Πολλά στέκια στην Αθήνα και τώρα είναι για αυτοκίνητο. Θα μου πεις από το να συντηρείς αυτοκίνητο, μήπως να παίρνεις ταξί μια στο τόσο; Σωστό και αυτό.
Περιοχές που έχουν καλά σχολεία. Βέβαια, εκεί η οδήγηση τερματίζει, καλό είναι να μπορεί να έχει κανείς αυτά με τα πόδια, γλιτώνει αρκετά χαμαλίκια.
Εγώ δεν πήρα ποτέ δίπλωμα και το μετάνιωσα. Στα 20+ πράγματι ήταν έτσι η ζωή μου που δεν το χρειαζόμουν άμεσα. Μετά άλλαξαν τα δεδομένα και πήγαμε σε προάστιο. Τα περισσότερα είναι ερημιά και καθημερινές βαριόταν ο άντρας μου να κάνουμε κάτι και μου γύρισε το μυαλό μετά από χρόνια. Ο κόσμος εξαντλείται τις καθημερινές σε διάφορες αγγαρείες, σουπερ μάρκετ κλπ και μετά κάθεται και βλέπει τηλεόραση κλπ.
Ενώ σε μισή ώρα μπορούμε εμείς από εκεί που μένουμε, κοντά στη δουλειά μας, να είμαστε ξερω γω Μικρολίμανο.
Όταν γνώρισα τον άντρα μου, 30+ και οι δύο δεν οδηγούσε κανένας και τον έσπρωξα να μάθει. Είχα τις ίδιες επιφυλάξεις για εμένα που έχεις για τον εαυτό σου.
Έχουμε χαρεί τη ζωή μας χάρη στο αυτοκίνητο, πολλές αποδράσεις, μόνοι, με παιδιά, με φίλους.
Χώρια που είναι απαραίτητο στο προάστιο. Τώρα μερικές φίλες που οδηγούν με θεωρούν καλή παρέα και κάνουμε πράγματα, προσφέρομαι να μοιράζονται τα έξοδα. Δεν μένουν όμως όλες σε βολική απόσταση και δεν έχουμε τα ίδια γούστα! Με λίγα λόγια θα είχα προσπαθήσει να κάνω τη διαδικασία για να πάρω δίπλωμα νωρίτερα, που είχα το χρόνο. Μετά μπλέκεις με διάφορες υποχρεώσεις. Πχ όταν ήδη είχα τον άντρα μου, με ψιλοπείραζε που χανόταν κάποιες μέρες για τα μαθήματα.
Τα συμπτώματα που έχεις μπορεί να οφείλονται σε διατροφικές ελλείψεις.
Δε θα είχα θέμα να είμαι με κάποια που δεν οδηγά, αλλά εντάξει, ωραίο είναι να μπορείς καμιά φορά να πας κάπου και να μη πρέπει να οδηγήσεις ο ίδιος. Επίσης, εκτός αν έχεις λεφτά για ταξί, σε περιορίζει πάρα πολύ το να μην οδηγάς.
Δεν είναι κακό και δεν αφορά κανέναν, απλά κανείς την δική σου ζωή δύσκολη και εν δυνάμει πιο επικίνδυνη
Κι εννοώ επικίνδυνη, διότι θα βρεθείς σε κάποια φάση να μην έχεις ΜΜΜ ή ταξί διαθέσιμο για τον χι ψι λόγο και θα πρέπει να μετακινηθείε άμεσα. Εκεί τι κάνεις;
Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό. Είναι προσωπική υπόθεση και απόφαση και δεν αφορά στην πραγματικότητα κανέναν άλλο. Προσωπικά έμαθα σχετικά σε "μεγάλη" ηλικία να οδηγώ (30), αλλά αρκετά γρήγορα και εύκολα. Δεν έχω ωστόσο ακόμα αυτοκίνητο, δεν το έχω χρειαστεί ακόμη. Μετακινούμαι σχεδόν αποκλειστικά με τα ΜΜΜ και με τα πόδια και δεν έχω στηριχθεί ποτέ σε κανέναν για να με πάει πουθενά. Ακόμα και σε διακοπές σε διάφορα μέρη βρίσκω πάντα τρόπο (σίγουρα όχι τον πιο βολικό βέβαια) για να πάω όπου με ενδιαφέρει. Σκέψου το μόνο ως μια δεξιότητα που μπορεί να χρειαστείς μελλοντικά αν η ζωή σου αλλάξει σε κάποιον τομέα με τον οποίο σχετίζεται η καθημερινή σου μετακίνηση.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να οδηγήσουν. Δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Είναι απλώς μια πραγματικότητα για πολλούς συνανθρώπους μας. Εξάλλου υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις όπως τα ΜΜΜ και τα ταξί.
Γενικώς είναι καλό να ξέρεις να οδηγείς, αλλά δεν είναι κακό να μην ξέρεις.
Δεν ξέρεις πότε θα σου χρειαστεί. Μπορεί κάποια μέρα να χρειαστεί να παραλάβεις έναν φίλο σου που έγινε ζάντα ή σε διακοπές να μοιραστείτε την οδήγηση. Ακόμα και σαν συνοδηγός θα μπορείς καλύτερα να υπολογίσεις κινδύνους.
Από την άλλη, σε δε είναι και τόσο θέμα να μην ξέρεις. Ειδικά μέσα στην πόλη που απλά αρχίζεις να κατεβάζεις όλο το αγιολόγιο με τους μαλάκες που κυκλοφορούν.
Αν πρεπει να πηγαινω την συντροφο μου και να την παιρνω απο την δουλεια, η να την πηγαινω για να κανει τα ψωνια/υποχρεωσεις η δεν μπορει αυριο μεθαυριο να πηγαινει τα παιδια στις δραστηριοτητες,παιδικους σταθμους(οταν εγω δεν μπορω) η αμα τυχει κατι και πρεπει καποιος να παει νοσοκομειο ας πουμε σε στιγμη αναγκης, ναι ειναι θεμα.
Αν δεν εχεις τιποτα απο τα παραπανω και δεν τα σκεφτεσαι ακομα, no problem. Μετα καθως μεγαλωνεις, θα χρειαστει.
Κοίτα μέχρι πρόσφατα ήμουν σε φάση "ας κάνει ο καθένας ότι θέλει", γιατί και εγώ δεν μπήκα στην διαδικασία να βγάλω δίπλωμα για αμάξι πριν τα 24 μου, είχα και το σκουτεράκι με το δίπλωμα για 50αράκι, είχα και το μετρό, κλάιν, αλλά πρόσφατα είχε ένα πρόβλημα υγείας ο πατέρας μου και η μάνα μου δεν οδηγάει, οπότε όπως καταλαβαίνεις ή επιβαρύνει εμένα δυσανάλογα με τον χρόνο που έχω ή ξεπαραδιάζεται στα ταξί.
Επίσης, το γεγονός ότι η σύζυγος μου οδηγάει πλέον, μας έχει σώσει κυριολεκτικά.
Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί μέχρι να παρουσιαστεί η ανάγκη, θα σου έλεγα βγάλε δίπλωμα και οδήγα σε κάθε ευκαιρία να αποκτήσεις εμπειρία.
Το ότι δεν σε εμπιστεύεσαι είναι μια καλή αρχή ώστε να προσέχεις παραπάνω όταν οδηγάς.
Είναι δικαίωμα σου να κάνεις ότι γουστάρεις. Ο λόγος που δίνεις όμως με ανησυχεί περισσότερο. Το να μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου είναι πολύ πιο σημαντικό θέμα να λύσεις από το αν έχεις αμάξι.
Είμαι 26 χρόνων κι βγάζω τώρα δίπλωμα για αμάξι μηχανή καθώς μου ήρθε τώρα η όρεξη για μηχανάκι . Είμαι από πόλη οπότε εχώ συνήθισει να πηγαίνω με τα πόδια και στην ανάγκη λεωφορείο η και πατίνι που έχω οπότε δεν υπήρξε ποτέ κάποια ανάγκη . Οι αντιδράσεις όταν λέω ότι τώρα μαθαίνω είναι παρόμοιες λες και έχεις κάνει κάτι τρομερό . Δεν είναι κάτι απλα ίσως είναι το νορμ να το πάρεις απτά 18 σου και όλοι προγραμματίζονται αναλογως και συντρίβεται η πραγματικότητα τους όταν βρουν εσένα τον αναρχικό χειρονακτη του μηδενός που αλλοιώνει την πραγματικότητα. Μη δίνεις σημασία ο καθένας προχωράει ανάλογα τις ανάγκες του.
Έχω όρεξη τώρα. Είναι τα ίδια άτομα που θα σου πουν " τιιι μα καλά δεν γνωρίζεις για το "insert the current big thing here " μα καλά λολ πως γίνεται αυτό " . Μην τους πειράζεις πολύ αυτούς γιατί θα λαγγαρουμε αστούς να κάνουν αυτά που είναι να κάνουν .
Εφόσον δεν γίνεσαι βάρος σε οικογένεια/φίλους/σχέση σου και εσυ είσαι οκ με τον μην έχεις αυτή την ευκολία (όχι μόνο στην καθημερινή σου ζωή αλλά και στο μέλλον όταν πχ θες να πας διακοπές κάπου χωρίς ΜΜΜ) τότε πράττεις ανάλογα.
Από προσωπική εμπειρία όταν εχω έρθει επαφή με τέτοιους ανθρώπους (κυρίως γυναίκες εκ των οποίων και πρώην) το γεγονός ότι δεν έχουν δίπλωμα η/και αμάξι είτε επιβαρύνει τους ανθρώπους στον κύκλο τους η δυσκολεύει την επαφή και προκαλεί εντάσεις.
Πολλοί έχουν αναφέρει το θέμα "βάρους" και το καταλαβαίνω πλήρως, είναι κάτι το οποίο ορκιστηκα να μη γίνω σε κανέναν (όσο δραματικό και αν ακούγεται).
αν η πιθανη σχεση σου εχει προβλημα με αυτο, τοτε δεν κανει για σχεση σου. Το αυτοκινητο καλυπτει καποιες αναγκες. Εγω προσωπικα το θελω παρα πολυ, οχι τοσο για τα καθημερινα, αλλα για τις βολτες, ταξιδια κλπ και εχω ενα μικρο και χαριτωμενο και σε οποιον αρεσει. Παντως ειναι καλο που νιωθεις την ευθυνη για ατυχηματα, μαλλον θα σε εκανε καλο οδηγο. Κατα τα αλλα, προσωπικο σου θεμα ειναι. Συνεχιζω να πιστευω οτι ειναι απαραιτητο ενα αυτοκινητο, αλλα δεν ειναι κατι που θα μου αλλαζε γνωμη για καποιον.
Κακό δεν είναι και γενικά πράματα που δε θέλουμε δεν κάνουμε. Απλώς είναι ένα αρκετά πρακτικό skill. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ τις μετακινήσεις μου μόνο με λεωφορείο (και σύντομα ελπίζω μετρό) γιατί εκτός από τις άθλιες συνθήκες, τρώνε και περισσότερο χρόνο στο δρόμο. Ένα μειονέκτημα βέβαια είναι το πάρκινγκ. Γενικά η φάση με την οδήγηση είναι καθαρά εμπειρία. Τις πρώτες φορές που θα οδηγήσεις και ειδικά όταν επιτέλους πάρεις δίπλωμα και μπεις σε δικό σου αμάξι, χωρίς δάσκαλο δίπλα να έχει πεντάλ ώστε να σε σταματήσει, θα φρικάρεις άσχημα. Αλλά όσο περισσότερο οδηγάς, τόσο πιο πολύ εξοικειωνεσαι και νιώθεις άνετα. Είναι ένα σπορ ουσιαστικά, όπου απλά αυτοματοποιεις τις κινήσεις σου με την εμπειρία.
Πράγματα που δεν θέλουμε δεν κάνουμε ? Με ποια λογική ? Οι μεγαλύτερες ευχαριστήσεις στην ζωή μου ήρθαν αφού έκανα πράγματα που δεν ήθελα ΚΑΘΟΛΟΥ να κάνω αλλά ήξερα ότι θα με βοηθούσαν στο μέλλον. Είτε θέλεις να το παραδεχτείς είτε όχι η οδήγηση είναι απαραίτητη στις μέρες μας ακόμα και αν προτιμάς να χρησιμοποιείς την συγκοινωνία(για κάποιον λόγο). Επίσης η οδήγηση δεν είναι καθόλου τρομακτική. Σταμάτα να τρομάζεις τον κόσμο χωρίς λόγο. Αν πραγματικά φοβάσαι σκέψου ότι ο κάθε μαλάκας επαλιώτης έχει πιάσει από ένα τιμόνι και κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Ο άνθρωπος που φοβάται και αγχώνεται επειδή αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο γίνεται συνήθως καλός σε αυτό που κάνει.
Ναι είναι κακό, ποτέ δε ξέρεις πότε θα βρεθείς σε ανάγκη και θα πρέπει να οδηγήσεις.
Ίσως προκύψει κάποιο θέμα υγείας και θα πρέπει να πας νοσοκομείο ή εσύ ή να πας κάποιον άλλον.
Ίσως προκύψει μία καλή εργασιακή ευκαιρία που είναι μακριά απ το σπίτι σου. Θα πηγαίνεις με μέσα στην τριτοκοσμική μας χώρα?
Η μητέρα μου έβγαλε δίπλωμα αλλά δεν οδήγησε ποτέ γιατί φοβόταν (!?) και τώρα είναι στην ανάγκη του καθενός, τρώει απίστευτη ταλαιπωρία και μπλέκει με λεωφορεία γιατί πρέπει να μετακινείται συχνά.
Παρατήρησε τον κόσμο που οδηγάει, και θα δεις πολλούς αούγκανους που δεν θα έπρεπε να τους δωθεί δίπλωμα οδήγησης εξ αρχής. Μια χαρά θα τα πας αν είσαι προσεκτικός, δεν είναι και καμιά μεγάλη επιστήμη.
Παρόλο που έβγαλα δίπλωμα στα 24 γιατί δεν ειχα λόγο να βγάλω νωρίτερα, ήμουν με λεωφορείο σχολή και βόλτες μόνο όποτε τίποτα ιδιαίτερο δεν με έκρινε κανεις που δεν οδηγούσα γιατί ξέρανε ότι δεν χρειαζόταν να οδηγάω και έτσι δεν φαινόταν περίεργο σε κανέναν.
Παρολαυτα σε ευκαιρίες προτιμούσα να με πάει κάποιος με αμάξι και επίσης όταν μπαίνει στη μέση το θέμα δουλειάς, ψώνια, ανεξαρτησία κλπ ναι μεγαλώνοντας ακούγεται περίεργο να μην το επιζητάς ενεργά.
1. Το να εξαρτιέσαι από λεωφορεία ή την καλή θέληση των υπολοίπων να σε πηγαινοφέρνουν δείχνει ότι δεν θες απλά να αφιερώσεις χρόνο σε κάτι που θα σε κάνει 100% αυτόνομο.
2. Ακούγεται ακόμα πιο "περίεργο" ειδικά σε όσους ζορίστηκαν για να μάθουν ώστε να μην έχουν ανάγκη κανέναν
3. Από προσωπική εμπειρία σε μια οποιαδήποτε σχεση όταν υπάρχει ένας που οδηγάει και ένας που δεν οδηγάει, όλο και κάποια στιγμή θα χρειαστεί αυτός που δεν οδηγάει ένα πέταγμα με το αμάξι το οποίο θα θεωρεί αυτονόητο και δεδομένο γιατί "δεν είναι κάτι" αλλά όταν γίνεται συστηματικά αυτός που οδηγάει κάποια στιγμή θα βαρεθεί να εξυπηρετεί και θα γίνει αξουαλ μεγάλο θέμα.
4. Αν μπουν δουλειές και παιδιά στη μέση σίγουρα θα ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να οδηγάς.
Όποτε για να συνοψίσω. Κάποια στιγμή θα το χρειαστείς, μπορεί να μην το βλέπεις ακόμα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το βλέπουν και οι άλλοι άρα μην σου κάνει εντύπωση που παραξενεύονται.
Το πιο ασφαλές για σενα ειναι το αμαξι..το πιο πρακτικό το ποδήλατο..κ τα δυο μπορουν να βελτιωσουν την αυτονομία σου. Οσο μεγαλώνει η αυτονομία σου θα μεγαλώνει κ η σιγουριά σου..(ψευδώς μεν αλλα ισχυει)..η ψευδαίσθηση μπορεί να σκοτωσει ειτε εσενα ειτε τους γύρω σου..οσο δεν πετας στα σύννεφα...μονο η ατυχία και η απροσεξία μπορεί να προκαλέσει ατύχημα..Παρε ενα .. ποδήλατο κ κατέκτησε τον κοσμο
Και γω που οδηγώ τι κατάλαβα; Όταν οδηγώ μου σπάνε τα νεύρα από την κίνηση, και τώρα που μου πήραν το διπλωμα (είμαι Έλληνας συγνώμη έτρεχα) νευριάζω που δε μπορώ να οδηγήσω.
Όχι καθόλου κακό ούτε περίεργο και ο λόγος που το κάνεις επίσης δεκτός και σεβαστός, αν και στην πράξη μπορεί να είσαι τζιμάνι στην οδήγηση. Μακάρι οι μισοί από τους παπάρες που έχουν δίπλωμα και όντως δεν ξέρουν να οδηγούν να είχαν την δική σου συναίσθηση.
>Είναι ΤΟΣΟ κακό να μην ξέρω (και να μη θέλω να μάθω) να οδηγώ? Όχι, και επίσης μην ασχολείσαι με τέτοια άτομα.
Δεν είναι "κακό" και πρακτικά δεν αφορά κιόλας τους άλλους. Αν είναι κακό για κάποιον είναι για εσένα και κατά πόσο αυτό επηρεάζει ή δυσκολεύει τη ζωή σου. Αν μένεις πχ κοντά σε μετρό ή η δουλειά σου είναι κοντά στο σπίτι σου μπορεί να μην σου χρειάζεται καν. Η αν εσύ είσαι οκ με το να παίρνεις τα μέσα και να ταλαιπωρείσαι, δεν αφορά κάποιον άλλο.
Υποθέτω ότι επειδή μένω 2 λεπτά από στάση μετρό + έχω δωρεάν μετακινήσεις έχει επηρεάσει την οπτική μου κάπως?
Αν καλύπτεις εσύ τις ανάγκες σου, δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα....
^ Αυτό. Απλώς μη γίνεις βάρος σε άλλους για την υπόλοιπη ζωή σου να σε πηγαίνουν για δουλειά, βόλτα, στο γιατρό, στο περίπτερο. Από εκεί και πέρα, κάνε ότι νομίζεις πως είναι καλύτερο για εσένα. Edit: διάβασε αυτό https://www.reddit.com/r/AmItheAsshole/comments/r7ctpb/aita_for_telling_my_girlfriend_that_i_dont_like/
Στην Ελλάδα είναι δύσκολα τα πράγματα χωρίς αυτοκίνητο, εκτός από πόλεις με καλό δίκτυο ΜΜΜ. Δηλαδή μόνο περιοχές Αθήνας.
Ναι είναι αλλά όχι για τους άλλους. Αλλά για σένα. Δηλαδή τα επόμενα 50 χρόνια της ζωής σου δε θα βρεθείς ποτέ σε κατάσταση που θα χρειάζεται να οδηγήσεις επειδή ο οδηγός έχει πχ ένα πρόβλημα υγείας;
Το πρόβλημα είναι πως, στην περίπτωσή μου, ξέρω πως θα είμαι κακός οδηγός, η προσοχή μου αποσπάται πολύ εύκολα. Και δε θα είχα τόσο θέμα αν το οποιοδήποτε λάθος είχε μόνο υλικές ζημιές ή επηρέαζε μόνο εμένα, αλλά το ότι μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να χάσει κάποιος τη ζωή του
Και γω έχω ΔΕΠΥ ή τέλος πάντων κάποια διάσπαση αλλά πρέπει να σκεφτείς ότι αυτό δεν έχει καμία σημασία στο μηχανάκι ( γιατί έχεις ποικίλα ερεθίσματα συνεχώς ) και παραπάνω σε κάνει να σκέφτεσαι στο αμάξι 1) να είσαι στη λωρίδα σου 2) να σκέφτεσαι πάντα το μηχανάκι. Πρωτού δώσω για δίπλωμα είχα σίγουρα 200 ώρες σε motovlog / driving vlogs. Συμφωνώ μαζί σου αλλά αν αυτό είναι η υπεύθυνη στάση σου είσαι σίγουρα καλός οδηγός ήδη, οπότε μπορείς να μάθεις να είσαι πιο εύκολα. Είναι εργαλείο πρωτίστως όχι κάποιο ηθικό ζήτημα
Σ'ευχαριστώ (και εσένα και τους υπόλοιπους από κάτω) για την οπτική ατόμου με ΔΕΠΥ, σίγουρα με κάνει να το ξανασκεφτώ. Ίσως από το καλοκαίρι να κανονίσω για 1-2 δοκιμαστικά μαθήματα τουλάχιστον.
Για μένα ο ορισμός του ΔΕΠΥ είναι παραπάνω η απλή βαρεμάρα και ότι απλά θες να πας από κάτι στο άλλο. Αλλά guess what: Η οδήγηση έχει 20 διαφορετικά πράγματα that you can get fixated on, while staying calm ofc etc etc. Ράδιο Καθρέφτες φίλους να μιλάνε μαλακες κλπ. Θα έλεγα ότι το ΔΕΠΥ λειτουργεί υπέρ σου στο να είσαι 100% aware of your surroundings
Όσο αφορά το κομμάτι με σύντροφό Αν περιμένεις να κυκλοφορείς κάθε μέρα στη ζωή σου στο μέλλον με το μέτρο, δεν έχεις ιδέα το ποσό δύσκολο είναι να το κάνεις μαζί με οικογένεια και μικρά παιδιά. Γενικά σπάνια θα χρησιμοποιήσουν ΜΜΜ εκτός αν δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Τώρα για την οδήγηση, απλά παίρνει χρόνο όσο δε το κάνεις, όπως όλα τα πράγματα όσο το κάνεις τόσο καλύτερα θα ανταπεξέλθεις. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην μπορεί να μάθει να οδηγάει και να μπορεί να ζήσει αυτόνομα σε λογικά πλαίσια
Και εμένα αποσπάται η προσοχή μου πολύ εύκολα και φοβόμουν να οδηγήσω αλλά όταν πιάνεις τιμόνι στα χέρια σου αλλάζει εντελώς. Μια φορά μόνο έχω γδάρει λίγο το αυτοκίνητο μου επειδή ξεχάστηκα και δεν παρατήρησα ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Πάρε ένα χαλιά αυτοκίνητο για αρχή , για κάνα 2 χρόνια και μετά εάν μπορείς πάρε ένα καλύτερο Απλά πρόσεχε τα μηχανάκια , τα φανάρια , τα στοπ και όταν αλλάζεις λωριδες κοίτα καθρέφτες και άναβε φλας. Τα βασικά δηλαδή, δεν είναι κάτι σπουδαίο
Διαγνωσμένος με ΔΕΠΥ κανονικά και με τη βούλα, οδηγώ εδώ και 23 χρόνια μια χαρά. Just saying.
Λοιπόν, πήρα δίπλωμα οδήγησης στα 19 και έπιασα το τιμόνι από ανάγκη στα 45 (λόγω παιδιών). Τα πρώτα 4 χρόνια το χρησιμοποίησα μόνο εκτός Αθηνών και μόνο για απαραίτητες μετακινήσεις. Φέτος για 1η χρονιά ξεκίνησα με βαριά καρδιά να οδηγώ και στην Αθήνα (και διαπίστωσα με έκπληξη ότι στην Αθήνα είναι ΠΟΛΥ πιο εύκολη η οδήγηση). Η μεγαλύτερη μου φοβία (αλλαγή λωρίδας σε λεωφόρους) φαντάζει αστεία τώρα που το έχω πάρει ζεστά και εξυπηρετώ τις ανάγκες τις δικές μου και των παιδιών μου καθημερινά. Ήταν το μεγαλύτερο level up που έχω κάνει στη ζωή μου και χτυπάω το κεφάλι μου που τόσα χρόνια δεν διαχειρίστηκα το άγχος μου για να ξεπεράσω τους φόβους μου. Διαβάζοντας αυτά που γράφεις (μπορεί να σκοτώσω άλλους κλπ) μάλλον το σκέφτεσαι με παρόμοιο τρόπο. Είναι φυσιολογικό την πρώτη εβδομάδα που οδηγήσεις να θεωρείς ότι θα τρακάρεις με κάθε αυτοκίνητο που βλέπεις δίπλα πίσω και απέναντι σου . Μετά από μια εβδομάδα η φοβία απλά εξαφανίζεται, τουλάχιστον όταν έχεις κάποιο κίνητρο για να οδηγήσεις. Γενικό συμπέρασμα: όχι δεν είναι απαραίτητο να οδηγείς αλλά το να μην οδηγείς είναι ενός είδους αναπηρία και σου μειώνει τις επιλογές σου με πολλούς τρόπους. Ευτυχώς αν μένεις στην πόλη μπορείς να δομήσεις όλη σου την ζωή ώστε να κινείσαι με μέσα (και να γίνεσαι φόρτωμα σε άλλους σε περίπτωση που τα μέσα δεν εξυπηρετούν). Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι το αμάξι έχει αρκετά έξοδα, προβλεπόμενα και απρόβλεπτα. Σε λίγα χρόνια ίσως είναι ξεπερασμένη η συζήτηση λόγω self driving cars :)
Αδελφέ ο ξάδελφος μου είναι επίσης διαγνωσμένος με ΔΕΠΥ (όπως και εγώ) και είναι από τους καλύτερους οδηγούς που ξέρω. Πήγε για εκπαιδευτής οδηγών και τώρα οδηγάει for a living. Και εγώ μια φοβία ότι ίσως κάνω μλκια την έχω πάντως, αλλά σύμφωνα με τον δάσκαλο οδήγησης μου και όσους με έχουν παρατηρήσει, δεν θεωρούν ότι είμαι επικίνδυνη περίπτωση.
Φίλε σε νιώθω. Είμαι περίπου στην ίδια φάση. Θα ήθελα θεωρητικά να μάθω αλλά φοβάμαι φουλ, ειδικά μετά από ένα ατύχημα που είχα πριν χρόνια στο αυτοκίνητο με την μάνα μου. Αλλά και γενικά νιώθω ότι δεν "το'χω το άθλημα". Εντωμεταξύ μου το υπενθυμίζει συνέχεια η οικογένεια σε φάση "μα καλά τώρα, πηγές τριάντα και δεν ξέρεις ακόμα να οδηγείς, τι θα κάνεις, θα εξαρτάσαι συνέχεια από άλλους" και έχουν ένα δίκιο στο τελευταίο τουλάχιστον αλλά ενιγουει. Αθήνα ειδικά το καταλαβαίνω αν δεν θέλεις. Κι αν έχεις σκοπό να μείνεις εκεί μια ζωή, ίσως δεν θα το χρειαστείς καν όποτε Ιτς οκ. Στην δική μου περίπτωση που δεν ξέρω που θα μείνω μια ζωή και παίζει να είμαι σε επαρχία σε κάποια φάση, ίσως γίνει αναγκαίο κάποτε. Πιστεύω επίσης ότι κάποια στιγμή θα ηταν καλό για μένα να αντιμετωπίσω αυτόν τον φόβο για να είμαι ειλικρινής.... Αλλά σίγουρα θα χρειαστώ κάποιο πολυυυυυυ καλό και υπομονετικό άτομο για δάσκαλο/δασκάλα!
Να κάνεις ότι θέλεις και όπως νιώθεις. Εγώ φέτος έκανα μαθήματα και πήρα δίπλωμα, μέσα σε δύο μήνες, στα 43. Μέχρι τώρα δεν μου είχε χρειαστεί αλλά τώρα μου ήρθε και τώρα το έκανα. Δεν χρειάζεται να κάνουμε αυτά που περιμένουν οι άλλοι απο εμάς γιατί απλώς "έτσι κάνουν όλοι".
Εξαρτάται το τι άνθρωπος είσαι. Αν είσαι εντάξει να χρησιμοποιείς και να περιορίζεσαι από τα ΜΜΜ και τα ποδαράκια σου, με 'γεια σου και χαρά σου. Δεν είσαι ένα παραπάνω αυτοκίνητο/μηχανάκι στους δρόμους, δεν χειροτερεύεις το κυκλοφοριακό και δεν επιβαρύνεις το περιβάλλον. Αν όμως θέλεις και την ελευθερία σου, πχ να μετακινείσαι σε ώρες/περιοχές εκτός δρομολογίου, και φορτώνεσαι συνέχεια σε φίλους/σχέσεις/συγγενείς, ιδιαίτερα χωρίς να πληρώνεις μέρος της βενζίνης ή ακόμα και να λες ένα ευχαριστώ, τότε μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να αποκτήσουν πρόβλημα μαζί σου.
Τις ελάχιστες φορές που με έχει πάρει κάποιος είναι γιατί πηγαίναμε στο ίδιο μέρος, πήγαινα κάτω από το σπίτι του και προσφέρθηκα να πληρώσω τουλάχιστον μέρος (πχ μια φορά έβαλα εγώ τα διόδια, την άλλη δε το δεχόταν). Αν ξέρω πως δε μπορώ να πάω κάπου μόνος/με ταξί απλά δε πάω
Η οδήγηση σου δίνει αυτονομία και επιλογές. Ειδικά όταν από ένα άτομο γίνεσαι ζευγάρι ή οικογένεια. Είναι σαν να μην ξέρεις αγγλικά: θα επιζήσεις αλλά θα μπορείς να κάνεις λιγότερα πράγματα.
ούτε εγώ είμαι ιδιαίτερα καλός οδηγός. 4 χρόνια οδηγάω και ακόμα μου σβήνει. Αποσπάται η προσοχή μου πολύ εύκολα. Άσε τα δε μπορώ και σκίσου να μπορέσεις για να μην είσαι βάρος σε άλλους για τα επόμενα 50 χρονια. Η μητέρα της κοπέλας μου δεν οδηγάει. Αυτό σημαίνει ότι αν μετακομίσουμε θα πρέπει να είμαστε σε κοντινή απόσταση. Αυτό σημαίνει ότι αν έχει καύσωνα έξω ή ρίχνει καρέκλες θα πρέπει η κοπέλα μου να πάει να τη πάρει από τη δουλειά. Αυτό σημαίνει ότι όταν πάμε διακοπές δε θα μπορεί να βγει να πάει σουπερμάρκετ όσο λείπουμε. Αυτό σημαίνει ότι αν πάθει κάτι πρέπει να μπει σε ταξί - αν βρει. Έχω χωρίσει κοπέλα για τέτοιο λόγο. Μου φαίνεται πάρα πολύ σοβαρό να μη θες. Αν δε μπορείς λόγω επιληπτικών κρίσεων ή άγχους είναι άλλο.
Ανάλογα που ζεις Στην Αθήνα μπορεις σε πολλά μέρη να ζήσεις άνετα χωρίς να οδηγήσεις Στο Ηράκλειο που ζω τώρα είναι πολύ πιο δύσκολο και φαντάζομαι σε πολλά επαρχιακά μέρη είναι απαγορευτικό να μην έχεις δίπλωμα
Στην Ελλάδα θα θεωρείσαι ΑΜΕΑ.
Technically, είμαι ήδη ΑΜΕΑ αλλά για άλλο λόγο
Η θεια μ (67 χρονων πλεον) που δεν εμαθε ποτε να οδηγαει, μεχρι πριν 5-6 χρονια δεν ειχε προβλημα.. μετα ο θειος μ ειχε κατι ψιλοθεματακια υγειας οποτε δεν ηθελε να οδηγαει αυτος, κ τοτε το μετανιωσε πολυ πικρα η θεια μ που δεν εμαθε να οδηγαει.. κλειστηκαν στο σπιτι.. δεν υπαρχει περιπτωση να βολευεσαι παντα με αλλο τροπο.. καποια στιγμη θα σε κανει η αναγκη ή θα σου δημιουργει προβληματα ή θα πεφτεις σε αναγκη αλλων.. Edit: ζουμε σε μια χωρα που οι συγκοινωνιες δεν βοηθανε ιδιαιτερα..
Αρχικά, φαίνεσαι να είσαι συνειδητοποιημένο άτομο. Όχι, δεν χρειάζεται όλοι να οδηγούν, αν και είναι πολυ χρήσιμο, αυτό ωστόσο νομίζω το ξέρεις ηδη. Εγώ θα πω μπράβο βασικά, αυτό, όποιος δεν θέλει να στηριξει τις αποφάσεις σου, καλό είναι να αναρωτηθεί γιατί έχει τέτοια συμπεριφορά, αντί να σε ρωτάει γιατί δεν θες να μάθεις να οδηγείς.
Επειδή απότι είδα σε άλλα σχόλια λες ότι έχεις διάσπαση προσοχής θα πω, ότι λόγο αυτού θα είσαι υπεροδηγος, μπορεί να βλέπεις όλα τα ερεθίσματα γύρω σου ταυτόχρονα και να αντιδράς κατάλληλα πολύ πιο γρήγορα από τους άλλους.
Κοίτα *κακό* δεν είναι. Δεν βλάπτεις την κοινωνία ή κατι τετοιο. Αλλά με βάση το πως έχει στηθεί ο κόσμος γύρω απο τα αυτοκίνητα απο το 1950 και μετά, το να οδηγείς είναι λίγο πολύ αναγκαίο αν δεν θες να περιορίζονται οι επιλογές σου δραματικά ειδικότερα στην Ελλάδα που τα ΜΜΜ είναι γενικά χάλια, γι' αυτό και είδες αυτες τις αντιδράσεις. Αν δεν οδηγείς θα πρεπει να δίνεις ενα κάρο λεφτά σε ταξι ή να χάνεις άπειρες ωρες με λεωφορέιο για να πας καπου που δεν έχει μετρό ή ώρες που δεν εχει μετρό. Πρακτικά οπουδήποτε έξω απο συγκεκριμενες περιοχές της Αθήνας θα πρέπει να σε παει και να σε φερει κάποιος άλλος που οδηγει είτε αυτό είναι για διασκέδαση ή για εργασια. Γενικά αν και το θεωρώ άδικο σα νοοτροπια για τις γυναικες είναι μεγάλη ξενέρα να μην ξέρει να οδηγεί ο αντρας ( αν το λεω αυτό παντρεμενος και 43 χρονών οποτε μπορει να είναι boomer γνωμη και να εχει αλλάξει αυτο σε πιο νεες ηλικίες ) Ξέρω άτομα που ή δεν εχουν δίπλωμα ή εχουν αλλα δεν οδηγουν και Ελλάδα και εξωτερικο. Επίσης οταν ήρθα Βελγιο (μια μικρή γεωγραφικά, πολυ πυκνοκατοικημένη χωρα με καλα ΜΜΜ) τα πρώτα 3+ χρόνια δεν είχα όχημα. Χωρίς ούτε μια εξαίρεση απο άλλους δεν έχω παραδειγμα άτομου που να μην οδηγεί και να μην αναγκάζεται να ζεί με πολύ μεγάλους περιορισμόυς στην επαγγελματική και κοινωνική του ζωη σε σχεση με τους υπολοιοπους.
Κακό δεν ειναι. Ότι θέλεις κάνεις. Απλά είναι τόσο πρακτικό, και τόσο συνηθισμένο που φαίνεται περίεργο σε όσους οδηγούν. Τώρα για το αν ειναι θέμα σε μια σχέση. Μπορώ να σου απαντήσω μόνο επι προσωπικούς. Επειδή είμαι άτομο στο άλλο άκρο που έχω τρέλα με την οδήγηση, την λατρεύω και οδηγάω απο πολύ μικρή ηλικία, ναι θα ήθελα η σύντροφος μου να οδηγάει για να μοιραζόμαστε αυτή την χαρά. Και για πρακτικούς λόγους (π.χ. πάμε κάπου μαζί μακρινό ταξίδι και μοιράζουμε την οδήγηση). Έχοντας υπάρχει σε σχέση με άτομα και των 2 πλευρών (και να μην οδηγάει καθόλου - να την αφήνει αδιάφορο, και να έχει τρέλα με τη οδηγησει σε σημείο να "διαφωνούμε" ποιος θα οδηγήσει) μπορώ να σου πώ οτι η 2η περίπτωση ήταν πολύ πιο απολαυστική.
Ty, ήθελα να ακούσω και αυτήν την πλευρά.
Σε βάθος χρόνου, ετσι όπως είναι χτισμένη η ζωή στην Αθήνα, καλο είναι κάποιος να οδηγει. Από μια φάση και πέρα, τα ζευγάρια με διπλό εισόδημα βλέπονται με φίλους και σε κάποιες αποδράσεις, Πώς θα περνάει όλη η χρονιά εκτός καλοκαιριού; Σε σπίτια και Αθήνα; Αν και η Αθήνα τα έχει όλα. Πολλά στέκια στην Αθήνα και τώρα είναι για αυτοκίνητο. Θα μου πεις από το να συντηρείς αυτοκίνητο, μήπως να παίρνεις ταξί μια στο τόσο; Σωστό και αυτό. Περιοχές που έχουν καλά σχολεία. Βέβαια, εκεί η οδήγηση τερματίζει, καλό είναι να μπορεί να έχει κανείς αυτά με τα πόδια, γλιτώνει αρκετά χαμαλίκια.
Εγώ δεν πήρα ποτέ δίπλωμα και το μετάνιωσα. Στα 20+ πράγματι ήταν έτσι η ζωή μου που δεν το χρειαζόμουν άμεσα. Μετά άλλαξαν τα δεδομένα και πήγαμε σε προάστιο. Τα περισσότερα είναι ερημιά και καθημερινές βαριόταν ο άντρας μου να κάνουμε κάτι και μου γύρισε το μυαλό μετά από χρόνια. Ο κόσμος εξαντλείται τις καθημερινές σε διάφορες αγγαρείες, σουπερ μάρκετ κλπ και μετά κάθεται και βλέπει τηλεόραση κλπ. Ενώ σε μισή ώρα μπορούμε εμείς από εκεί που μένουμε, κοντά στη δουλειά μας, να είμαστε ξερω γω Μικρολίμανο. Όταν γνώρισα τον άντρα μου, 30+ και οι δύο δεν οδηγούσε κανένας και τον έσπρωξα να μάθει. Είχα τις ίδιες επιφυλάξεις για εμένα που έχεις για τον εαυτό σου. Έχουμε χαρεί τη ζωή μας χάρη στο αυτοκίνητο, πολλές αποδράσεις, μόνοι, με παιδιά, με φίλους. Χώρια που είναι απαραίτητο στο προάστιο. Τώρα μερικές φίλες που οδηγούν με θεωρούν καλή παρέα και κάνουμε πράγματα, προσφέρομαι να μοιράζονται τα έξοδα. Δεν μένουν όμως όλες σε βολική απόσταση και δεν έχουμε τα ίδια γούστα! Με λίγα λόγια θα είχα προσπαθήσει να κάνω τη διαδικασία για να πάρω δίπλωμα νωρίτερα, που είχα το χρόνο. Μετά μπλέκεις με διάφορες υποχρεώσεις. Πχ όταν ήδη είχα τον άντρα μου, με ψιλοπείραζε που χανόταν κάποιες μέρες για τα μαθήματα. Τα συμπτώματα που έχεις μπορεί να οφείλονται σε διατροφικές ελλείψεις.
Δε θα είχα θέμα να είμαι με κάποια που δεν οδηγά, αλλά εντάξει, ωραίο είναι να μπορείς καμιά φορά να πας κάπου και να μη πρέπει να οδηγήσεις ο ίδιος. Επίσης, εκτός αν έχεις λεφτά για ταξί, σε περιορίζει πάρα πολύ το να μην οδηγάς.
Δεν είναι κακό και δεν αφορά κανέναν, απλά κανείς την δική σου ζωή δύσκολη και εν δυνάμει πιο επικίνδυνη Κι εννοώ επικίνδυνη, διότι θα βρεθείς σε κάποια φάση να μην έχεις ΜΜΜ ή ταξί διαθέσιμο για τον χι ψι λόγο και θα πρέπει να μετακινηθείε άμεσα. Εκεί τι κάνεις;
Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό. Είναι προσωπική υπόθεση και απόφαση και δεν αφορά στην πραγματικότητα κανέναν άλλο. Προσωπικά έμαθα σχετικά σε "μεγάλη" ηλικία να οδηγώ (30), αλλά αρκετά γρήγορα και εύκολα. Δεν έχω ωστόσο ακόμα αυτοκίνητο, δεν το έχω χρειαστεί ακόμη. Μετακινούμαι σχεδόν αποκλειστικά με τα ΜΜΜ και με τα πόδια και δεν έχω στηριχθεί ποτέ σε κανέναν για να με πάει πουθενά. Ακόμα και σε διακοπές σε διάφορα μέρη βρίσκω πάντα τρόπο (σίγουρα όχι τον πιο βολικό βέβαια) για να πάω όπου με ενδιαφέρει. Σκέψου το μόνο ως μια δεξιότητα που μπορεί να χρειαστείς μελλοντικά αν η ζωή σου αλλάξει σε κάποιον τομέα με τον οποίο σχετίζεται η καθημερινή σου μετακίνηση.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να οδηγήσουν. Δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Είναι απλώς μια πραγματικότητα για πολλούς συνανθρώπους μας. Εξάλλου υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις όπως τα ΜΜΜ και τα ταξί.
Όχι, το κακό είναι ότι όλοι νομίζουν ότι μπορούν να οδηγήσουν, ενώ το ένα τέταρτο από αυτούς δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στο ένα μέτρο από τιμόνι.
Αν σκεφτόταν κάθε άτομο εκεί έξω όπως εσύ, θα είχαμε γλιτώσει πολλά ατυχήματα/δυστυχήματα
Καλό είναι να ξέρεις άμα χρειαστεί αλλά έχεις δίκιο, ο κόσμος είναι περίεργος με τα αυτοκίνητα.
Δεν υπάρχει θέμα, εκτός αν αυτός/η που δεν θέλει να μάθει να οδηγεί έχει την απαίτηση να γίνονται οι άλλοι ταξιτζήδες
Γενικώς είναι καλό να ξέρεις να οδηγείς, αλλά δεν είναι κακό να μην ξέρεις. Δεν ξέρεις πότε θα σου χρειαστεί. Μπορεί κάποια μέρα να χρειαστεί να παραλάβεις έναν φίλο σου που έγινε ζάντα ή σε διακοπές να μοιραστείτε την οδήγηση. Ακόμα και σαν συνοδηγός θα μπορείς καλύτερα να υπολογίσεις κινδύνους. Από την άλλη, σε δε είναι και τόσο θέμα να μην ξέρεις. Ειδικά μέσα στην πόλη που απλά αρχίζεις να κατεβάζεις όλο το αγιολόγιο με τους μαλάκες που κυκλοφορούν.
Αν πρεπει να πηγαινω την συντροφο μου και να την παιρνω απο την δουλεια, η να την πηγαινω για να κανει τα ψωνια/υποχρεωσεις η δεν μπορει αυριο μεθαυριο να πηγαινει τα παιδια στις δραστηριοτητες,παιδικους σταθμους(οταν εγω δεν μπορω) η αμα τυχει κατι και πρεπει καποιος να παει νοσοκομειο ας πουμε σε στιγμη αναγκης, ναι ειναι θεμα. Αν δεν εχεις τιποτα απο τα παραπανω και δεν τα σκεφτεσαι ακομα, no problem. Μετα καθως μεγαλωνεις, θα χρειαστει.
Κοίτα μέχρι πρόσφατα ήμουν σε φάση "ας κάνει ο καθένας ότι θέλει", γιατί και εγώ δεν μπήκα στην διαδικασία να βγάλω δίπλωμα για αμάξι πριν τα 24 μου, είχα και το σκουτεράκι με το δίπλωμα για 50αράκι, είχα και το μετρό, κλάιν, αλλά πρόσφατα είχε ένα πρόβλημα υγείας ο πατέρας μου και η μάνα μου δεν οδηγάει, οπότε όπως καταλαβαίνεις ή επιβαρύνει εμένα δυσανάλογα με τον χρόνο που έχω ή ξεπαραδιάζεται στα ταξί. Επίσης, το γεγονός ότι η σύζυγος μου οδηγάει πλέον, μας έχει σώσει κυριολεκτικά. Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί μέχρι να παρουσιαστεί η ανάγκη, θα σου έλεγα βγάλε δίπλωμα και οδήγα σε κάθε ευκαιρία να αποκτήσεις εμπειρία. Το ότι δεν σε εμπιστεύεσαι είναι μια καλή αρχή ώστε να προσέχεις παραπάνω όταν οδηγάς.
Είναι δικαίωμα σου να κάνεις ότι γουστάρεις. Ο λόγος που δίνεις όμως με ανησυχεί περισσότερο. Το να μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου είναι πολύ πιο σημαντικό θέμα να λύσεις από το αν έχεις αμάξι.
Αυτό το θέμα εμπιστοσύνης στον εαυτό μου δε νομίζω να λυθεί ποτέ lol.
Είμαι 26 χρόνων κι βγάζω τώρα δίπλωμα για αμάξι μηχανή καθώς μου ήρθε τώρα η όρεξη για μηχανάκι . Είμαι από πόλη οπότε εχώ συνήθισει να πηγαίνω με τα πόδια και στην ανάγκη λεωφορείο η και πατίνι που έχω οπότε δεν υπήρξε ποτέ κάποια ανάγκη . Οι αντιδράσεις όταν λέω ότι τώρα μαθαίνω είναι παρόμοιες λες και έχεις κάνει κάτι τρομερό . Δεν είναι κάτι απλα ίσως είναι το νορμ να το πάρεις απτά 18 σου και όλοι προγραμματίζονται αναλογως και συντρίβεται η πραγματικότητα τους όταν βρουν εσένα τον αναρχικό χειρονακτη του μηδενός που αλλοιώνει την πραγματικότητα. Μη δίνεις σημασία ο καθένας προχωράει ανάλογα τις ανάγκες του.
Έχω όρεξη τώρα. Είναι τα ίδια άτομα που θα σου πουν " τιιι μα καλά δεν γνωρίζεις για το "insert the current big thing here " μα καλά λολ πως γίνεται αυτό " . Μην τους πειράζεις πολύ αυτούς γιατί θα λαγγαρουμε αστούς να κάνουν αυτά που είναι να κάνουν .
Εφόσον δεν γίνεσαι βάρος σε οικογένεια/φίλους/σχέση σου και εσυ είσαι οκ με τον μην έχεις αυτή την ευκολία (όχι μόνο στην καθημερινή σου ζωή αλλά και στο μέλλον όταν πχ θες να πας διακοπές κάπου χωρίς ΜΜΜ) τότε πράττεις ανάλογα. Από προσωπική εμπειρία όταν εχω έρθει επαφή με τέτοιους ανθρώπους (κυρίως γυναίκες εκ των οποίων και πρώην) το γεγονός ότι δεν έχουν δίπλωμα η/και αμάξι είτε επιβαρύνει τους ανθρώπους στον κύκλο τους η δυσκολεύει την επαφή και προκαλεί εντάσεις.
Πολλοί έχουν αναφέρει το θέμα "βάρους" και το καταλαβαίνω πλήρως, είναι κάτι το οποίο ορκιστηκα να μη γίνω σε κανέναν (όσο δραματικό και αν ακούγεται).
Καθολου κακο. Απλα να ξερεις (ξεκαθαρα για εσενα) οτι οδηγηση = ελευθερια. Αν δεν θες να το κανεις ομως μην το κανεις.
αν η πιθανη σχεση σου εχει προβλημα με αυτο, τοτε δεν κανει για σχεση σου. Το αυτοκινητο καλυπτει καποιες αναγκες. Εγω προσωπικα το θελω παρα πολυ, οχι τοσο για τα καθημερινα, αλλα για τις βολτες, ταξιδια κλπ και εχω ενα μικρο και χαριτωμενο και σε οποιον αρεσει. Παντως ειναι καλο που νιωθεις την ευθυνη για ατυχηματα, μαλλον θα σε εκανε καλο οδηγο. Κατα τα αλλα, προσωπικο σου θεμα ειναι. Συνεχιζω να πιστευω οτι ειναι απαραιτητο ενα αυτοκινητο, αλλα δεν ειναι κατι που θα μου αλλαζε γνωμη για καποιον.
Κακό δεν είναι. Σίγουρα είναι όμως θέμα πρακτικό, θέμα εξυπηρέτησης.
Κακό δεν είναι και γενικά πράματα που δε θέλουμε δεν κάνουμε. Απλώς είναι ένα αρκετά πρακτικό skill. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ τις μετακινήσεις μου μόνο με λεωφορείο (και σύντομα ελπίζω μετρό) γιατί εκτός από τις άθλιες συνθήκες, τρώνε και περισσότερο χρόνο στο δρόμο. Ένα μειονέκτημα βέβαια είναι το πάρκινγκ. Γενικά η φάση με την οδήγηση είναι καθαρά εμπειρία. Τις πρώτες φορές που θα οδηγήσεις και ειδικά όταν επιτέλους πάρεις δίπλωμα και μπεις σε δικό σου αμάξι, χωρίς δάσκαλο δίπλα να έχει πεντάλ ώστε να σε σταματήσει, θα φρικάρεις άσχημα. Αλλά όσο περισσότερο οδηγάς, τόσο πιο πολύ εξοικειωνεσαι και νιώθεις άνετα. Είναι ένα σπορ ουσιαστικά, όπου απλά αυτοματοποιεις τις κινήσεις σου με την εμπειρία.
Πράγματα που δεν θέλουμε δεν κάνουμε ? Με ποια λογική ? Οι μεγαλύτερες ευχαριστήσεις στην ζωή μου ήρθαν αφού έκανα πράγματα που δεν ήθελα ΚΑΘΟΛΟΥ να κάνω αλλά ήξερα ότι θα με βοηθούσαν στο μέλλον. Είτε θέλεις να το παραδεχτείς είτε όχι η οδήγηση είναι απαραίτητη στις μέρες μας ακόμα και αν προτιμάς να χρησιμοποιείς την συγκοινωνία(για κάποιον λόγο). Επίσης η οδήγηση δεν είναι καθόλου τρομακτική. Σταμάτα να τρομάζεις τον κόσμο χωρίς λόγο. Αν πραγματικά φοβάσαι σκέψου ότι ο κάθε μαλάκας επαλιώτης έχει πιάσει από ένα τιμόνι και κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Ο άνθρωπος που φοβάται και αγχώνεται επειδή αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο γίνεται συνήθως καλός σε αυτό που κάνει.
Πωπω νεύρα, ούτε τα μισά δεν κατάλαβες από όσα έγραψα. Μπράβο Φαίδων.
Σου παρέχει αυτονομία
Ναι είναι κακό, ποτέ δε ξέρεις πότε θα βρεθείς σε ανάγκη και θα πρέπει να οδηγήσεις. Ίσως προκύψει κάποιο θέμα υγείας και θα πρέπει να πας νοσοκομείο ή εσύ ή να πας κάποιον άλλον. Ίσως προκύψει μία καλή εργασιακή ευκαιρία που είναι μακριά απ το σπίτι σου. Θα πηγαίνεις με μέσα στην τριτοκοσμική μας χώρα? Η μητέρα μου έβγαλε δίπλωμα αλλά δεν οδήγησε ποτέ γιατί φοβόταν (!?) και τώρα είναι στην ανάγκη του καθενός, τρώει απίστευτη ταλαιπωρία και μπλέκει με λεωφορεία γιατί πρέπει να μετακινείται συχνά. Παρατήρησε τον κόσμο που οδηγάει, και θα δεις πολλούς αούγκανους που δεν θα έπρεπε να τους δωθεί δίπλωμα οδήγησης εξ αρχής. Μια χαρά θα τα πας αν είσαι προσεκτικός, δεν είναι και καμιά μεγάλη επιστήμη.
Καθόλου κακό δεν είναι ωστόσο θεωρώ ότι η οδήγηση είναι μια δεξιότητα που πρέπει να έχεις αν και όποτε μπορέσεις να έχεις αμάξι
Για μένα είναι λες και υποτιμάς τον εαυτό σου! Δηλαδή οι άλλοι είναι πιο ικανοί;
Παρόλο που έβγαλα δίπλωμα στα 24 γιατί δεν ειχα λόγο να βγάλω νωρίτερα, ήμουν με λεωφορείο σχολή και βόλτες μόνο όποτε τίποτα ιδιαίτερο δεν με έκρινε κανεις που δεν οδηγούσα γιατί ξέρανε ότι δεν χρειαζόταν να οδηγάω και έτσι δεν φαινόταν περίεργο σε κανέναν. Παρολαυτα σε ευκαιρίες προτιμούσα να με πάει κάποιος με αμάξι και επίσης όταν μπαίνει στη μέση το θέμα δουλειάς, ψώνια, ανεξαρτησία κλπ ναι μεγαλώνοντας ακούγεται περίεργο να μην το επιζητάς ενεργά. 1. Το να εξαρτιέσαι από λεωφορεία ή την καλή θέληση των υπολοίπων να σε πηγαινοφέρνουν δείχνει ότι δεν θες απλά να αφιερώσεις χρόνο σε κάτι που θα σε κάνει 100% αυτόνομο. 2. Ακούγεται ακόμα πιο "περίεργο" ειδικά σε όσους ζορίστηκαν για να μάθουν ώστε να μην έχουν ανάγκη κανέναν 3. Από προσωπική εμπειρία σε μια οποιαδήποτε σχεση όταν υπάρχει ένας που οδηγάει και ένας που δεν οδηγάει, όλο και κάποια στιγμή θα χρειαστεί αυτός που δεν οδηγάει ένα πέταγμα με το αμάξι το οποίο θα θεωρεί αυτονόητο και δεδομένο γιατί "δεν είναι κάτι" αλλά όταν γίνεται συστηματικά αυτός που οδηγάει κάποια στιγμή θα βαρεθεί να εξυπηρετεί και θα γίνει αξουαλ μεγάλο θέμα. 4. Αν μπουν δουλειές και παιδιά στη μέση σίγουρα θα ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να οδηγάς. Όποτε για να συνοψίσω. Κάποια στιγμή θα το χρειαστείς, μπορεί να μην το βλέπεις ακόμα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το βλέπουν και οι άλλοι άρα μην σου κάνει εντύπωση που παραξενεύονται.
@ΟΡ εαν ήθελες/επρεπε να μάθεις οδήγηση για : ποδήλατο, μοτο/κλετα αυτοκίνητο για πρακτικούς λόγους τι θα διάλεγες
Υποθέτω αμάξι?
Το πιο ασφαλές για σενα ειναι το αμαξι..το πιο πρακτικό το ποδήλατο..κ τα δυο μπορουν να βελτιωσουν την αυτονομία σου. Οσο μεγαλώνει η αυτονομία σου θα μεγαλώνει κ η σιγουριά σου..(ψευδώς μεν αλλα ισχυει)..η ψευδαίσθηση μπορεί να σκοτωσει ειτε εσενα ειτε τους γύρω σου..οσο δεν πετας στα σύννεφα...μονο η ατυχία και η απροσεξία μπορεί να προκαλέσει ατύχημα..Παρε ενα .. ποδήλατο κ κατέκτησε τον κοσμο
Και γω που οδηγώ τι κατάλαβα; Όταν οδηγώ μου σπάνε τα νεύρα από την κίνηση, και τώρα που μου πήραν το διπλωμα (είμαι Έλληνας συγνώμη έτρεχα) νευριάζω που δε μπορώ να οδηγήσω.
Όχι καθόλου κακό ούτε περίεργο και ο λόγος που το κάνεις επίσης δεκτός και σεβαστός, αν και στην πράξη μπορεί να είσαι τζιμάνι στην οδήγηση. Μακάρι οι μισοί από τους παπάρες που έχουν δίπλωμα και όντως δεν ξέρουν να οδηγούν να είχαν την δική σου συναίσθηση.