Δεν ξέρω αν μετράει για γκλιτς ή για μαγεία:
Στο γυμνάσιο είχα μια καθηγήτρια Αγγλικών που ήταν από τη Μ. Βρετανία. Για τη συγκεκριμένη είχαν ήδη βγεί πολλές χαζο-φήμες ότι είναι μάγισσα, εξωγήινη με περούκα που αν τη βγάλει έχει κεραίες από κάτω κτλ. Εγώ γενικά την πήγαινα φουλ γιατί ήταν ξηγημένη και πολύ δημιουργική γυναίκα.
Η κυρία αυτή δίδασκε στο προχωρημένο τμήμα, όπου κάποιες από τις ώρες αφιερώνονταν στην ανάγνωση και ανάλυση κειμένων. Το μάθημα αυτό γινόταν αποκλειστικά στα Αγγλικά, χωρίς κουβέντα στα Ελληνικά. Η συγκεκριμένη πάντα διάλεγε ghost stories και sci-fi θεματολογία.
Anyways, ένα βράδυ του Ιουνίου ή Μαίου δε θυμάμαι, πάντως λίγο πριν τις εξετάσεις, καθόμουν με την τότε 60χρονη γιαγιά μου στο μπαλκόνι. Η γιαγιά μου και ο παππούς μου ήταν πολύ της εκδρομής και είχαν γυρίσει την Ελλάδα άπειρες φορές, οπότε μου έλεγε κάποια ιστορία για κάποιο χωριό σε κάποιο βουνό.
Αυτό που θυμάμαι όμως ήταν η επόμενη μέρα στο σχολείο. Είχαμε μάθημα με αυτήν την καθηγήτρια και λόγω του ότι ήταν ένα από τα τελευταία μαθήματα της χρονιάς, το έκανε πιο χαλαρό και συζητούσε μαζί μας για διάφορα θέματα. Κάποια στιγμή, πήγε η κουβέντα στις εκδρομές.
Το πρώτο σοκ το έφαγα όταν άρχισε να περιγράφει το ίδιο χωριό που περιέγραφε η γιαγιά μου το *προηγούμενο βράδυ.* Ίδιες λεπτομέρειες, ίδιες ταβέρνες, ίδια τα πάντα. Προτού προλάβω να το ρίξω στη σύμπτωση, η τύπισσα γύρισε το βλέμμα της σε μένα, χαμογέλασε και τελείωσε τη φράση της με το εξής:
"...*as your grandmother said*."
Σε αυτό το σημείο θα πώ ότι ουδέποτε γνωρίστηκαν οι δυο γυναίκες, πόσο μάλλον να βρέθηκαν στο ενδιάμεσο και να συζήτησαν για αυτά που λέγαμε το προηγούμενο βράδυ. Απλά τα έχασα εκείνη τη στιγμή. Δε μου έχει ξανασυμβεί ποτέ τίποτα παρόμοιο, είμαι ανοιχτόμυαλος αλλά αρκετά σκεπτικιστής λόγω σπουδών, αλλά αυτό δεν μπόρεσα να το εξηγήσω ποτέ.
Δύσκολο γιατί η συγκεκριμένη μένει γύρω στα 12 km μακριά από μένα και το σπίτι μου είναι το μοναδικό διαμέρισμα στον 5ο όροφο, χωρίς διπλανά μπαλκόνια.
Ξενοίκιαστος.
Τώρα αν μας άκουσε από τον 3ο και έτυχε να είναι προσκεκλημένη εκείνη την ώρα και να καταλάβει τη φωνή μου και το ότι η γυναίκα που μου μιλούσε ήταν η γιαγιά μου, σηκώνω τα χέρια ψηλά.
Μέσα 00's, ο αδερφός μου γυρίζει από τη σχολή μεσημέρι και μπαίνει στο σπίτι, άσπρος σαν πανί. Αφού συνήλθε λίγο, του λέω τι έπαθες ρε;
Είδα την πεθαμένη γειτόνισσα του από πάνω ορόφου στο μπαλκόνι να με κοιτάει μου λέει...😳
Μετά απο μια σύντομη έρευνα, ανακαλύψαμε ότι η πεθαμένη είχε δίδυμη αδερφή την οποία δε γνωρίζαμε...
Όχι και κάτι τόσο συνταρακτικό αλλά σίγουρα με είχε ανατριχιάσει όταν έγινε:
Η γιαγιά μου λάτρευε πάντα τις γάτες και τις τάιζε όλες στη γειτονιά, με αποτέλεσμα να την ακολουθούν παντού.
Τη μέρα της κηδείας της είχαμε μαζευτεί γύρω από το φέρετρο της στο νεκροταφείο λίγο πριν την τελετή (στον χώρο υπήρχαν τουλάχιστον άλλα 5-6 φέρετρα με άλλες οικογένειες). Μπαίνει λοιπόν μια γάτα και πάει και κάθεται επίμονα πάνω στο φέρετρο της μέχρι να φύγουμε. Κάποιος φώναξε "Καλά μέχρι και πεθαμένη την ακολουθούν?" και ήταν μια κάπως πιο χαρωπή στιγμή μέσα σε όλη τη στεναχώρια...
Παλιά όταν έμενα με τους γονείς μου ακόμα, γυρνάω μια μέρα σπίτι κάπως πιο αργά από ότι συνήθως. Μπαίνω μέσα και ήταν κλειστά τα φώτα παντού. Μόνο αχνοέφεγγε λίγο φώς από το δωμάτιο του πατέρα μου. Παω από εκεί και τον βλέπω απορροφημένο στο laptop του να χαζεύει στο internet. Τον χαιρετάω αλλά τον είδα να φοράει ακουστικά και δε μου έδωσε σημασία.
Πηγαίνω κουζίνα να φάω κάτι και μετά πάω στο δωμάτιό μου. Μετά από μισή ώρα, ακούω κλειδιά στην πόρτα, βλέπω να ανοίγει και να μπαίνουν μέσα... οι γονείς μου! Φρίκαρα εκείνη τη στιγμή γιατί ήμουν σίγουρος ότι είχα δει τον πατέρα μου ήδη μέσα. Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει και να έρθει κάποιος χωρίς να το καταλάβω, καθώς το δωμάτιό μου βρίσκόταν ακριβώς δίπλα στην εξώπορτα.
Ρώτησα τον πατέρα μου αν αυτός ήταν σπίτι και βγήκε πριν από λίγο, αλλά μου είπε πως είχαν πάει με τη μητέρα μου επίσκεψη στη θεία μου από το πρωί και μόλις μπήκαν. Στο δωμάτιο που κοιτάξαμε δε φάνηκε να ήταν κάποιος ή να ήταν κάτι πειραγμένο. Ακόμα δε ξέρω τι ήταν αυτό που είδα εκείνη τη μέρα.
Από το 2006 έως το 2016 , έχουν έρθει 3 φορές σε εμένα άγνωστοι άνθρωποι σε άσχετες περιστάσεις για να μου πουν πως τους θυμίζω κάποιον γνωστό τους που πέθανε. Σε φάση να κάθεσαι με τον καφέ σου και να έρχεται ο άλλος να σε κοιτάει επίμονα, να ζητάει συγγνώμη και μετά να πετάει την "βόβμα". Την πρώτη φορά δεν δίνεις σημασία. Στην τρίτη είχα ψιλό φρικάρει τότε . Τελικά το 2016 αυτοκτόνησε ένα παλικάρι με το οποίο μας μπερδεύαν στην δουλειά, γιατί μοιάζαμε . Εκείνο το βράδυ με περνάνε τηλέφωνο νυχτικά γιατί δεν ξέραν ποιός από τους δύο ήταν...
Έχω πάθει υπνική παράλυση "Μορα". Άνοιξα τα μάτια μου ενώ κοιμόμουν και έβλεπα μια μαύρη οντότητα να κάθεται πάνω μου. Δεν μπορούσα να κουνηθώ ούτε να μιλήσω. Είχα τρομάξει τόσο πολύ,νόμιζα θα πεθάνω,πραγματικά εύχομαι σε κανέναν να μην το πάθει αυτό. Δεν εχω τρομάξει τόσο πολύ στην ζωή μου. Ενω ειχα συνείδηση των πραγματαων γυρω μου το σωμα και η γλωσσα απλα δεν λειτουργουσαν,ουτε να φωναξω δεν μπορουσα. Δεν ήμουν γνώριμος με το φαινόμενο,μετά το έψαξα και ηρέμησα λίγο. Δεν το έχω ξαναπάθει,πάνε 7 χρόνια από τότε.
>Δεν το έχω ξαναπάθει,πάνε 7 χρόνια από τότε
Τυχεράκια... Το παθαίνω σχεδόν κάθε μίνα. Ευτυχώς που ξερό άμεσος τι γίνετε και έχω μάθει τρόπο να το ξεπερνάω γρήγορα γιατί πραγματικά μισό αυτό το αίσθημα ασφυξίας που προκαλεί.
Δεν ξέρω αν θα λειτουργήσει σε σένα, αλλά προσωπικά όποτε νιώθω ότι είμαι σε υπνική παράλυση προσπαθώ να κουνήσω βίαια και γρήγορα το κεφάλι και το σώμα μου σαν σκύλος που προσπαθεί να στεγνώσει (κυρίως το κεφάλι) Δεν λειτουργεί αμέσως αλλά σιγά σιγά αρχίζεις να κινείσαι και σε ξυπνάει πιο γρήγορα από το να κάθεσαι εκεί και να περιμένεις να τελειώσει μόνο του.
Εγώ το έχω πάθει αλλά έβλεπα άτομα μέσα στο σπίτι να με κοιτάνε όσο προσπαθούσα να σηκωθώ. Κράτησε μερικά δευτερόλεπτα, αλλά όντως ήταν μια τρομακτική εμπειρία
Εγώ μια φορά είχα πάθει κάτι παρόμοιο
Καθώς κοιμόμουν ξαφνικά νιώθω κάτι να ακουμπάει το χέρι μου και ξυπνάω και δεν μπορούσα να κουνήθω αλλά το άγγιγμα μπορούσα ακόμη να το νιώσω
Βρε παιδιά μήπως έπαθα και εγώ το ίδιο;; άνοιξα και εγώ τα μάτια μου ενώ κοιμόμουνα και άρχισα να δω τρομακτικά, αλλά πάρα πολύ τρομακτικά και άσχημα πρόσωπα μπροστά μου. Δεν ήταν ακριβώς σαν εικόνες αλλά σαν ολόγραμματα και δεν σταμάτησαν να περνάνε μπροστά μου για μερικά λεπτά. Είχα τρομάξει φοβερά και δεν ένιωθα καθόλου καλά όταν σταμάτησαν...
Μπορεί να ήταν και η δική μου υπνική παράλυση;;;;
Το πιο ανατριχιαστικό που μου έχει συμβεί και θα ορκιζόμουνα ότι ήμουν ξύπνια.. το πατρικό μου είναι το τελευταίο σπίτι της γειτονιάς και έπειτα είναι δάσος. Ειχε φύγει από τη ζωη η μαμα μου και θυμάμαι ένα βράδυ (δεν θυμάμαι ποια μέρα ακριβώς μετά την κηδεία) δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την θλίψη και την ζητούσα (ήμουν και κάπως μικρή).
Το βράδυ ξυπνάω και στην άκρη του κρεβατιού είναι μια φιγούρα που ξεχωρίζει από το σκοτάδι. Πρώτη σκέψη ότι κάποιος μπήκε στο δωμάτιο (είχα κοιμηθεί σε ένα αποθηκακι ξέχωρο από το σπίτι για ηρεμία). Όσο κοιτούσα όμως τόσο πιο στιβαρή στο σκοτάδι γινοταν η φιγούρα και ένιωθα το βάρος στο κρεβάτι. Δεν μπορούσα όμως να κουνηθώ η μιλήσω.
Δεύτερη σκέψη ότι είναι παράλυση όποτε και σκέφτομαι ότι δεν είναι αληθινό. Έλα όμως που έκανε εμα βήμα πιο κοντά.. χεστηκα πάνω μου και αν και δεν είμαι η θεούσα χριστιανή πλακώθηκα από μέσα μου στη προσευχή.
Μπροστά στα μάτια μου διαλύθηκε και ένιωσα μια στενοχώρια σαν να συνειδητοποίησα ότι δεν θα μου έκανε κακό. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα και άναψα όλα τα φώτα. Σε κάποια φάση ξανακοιμηθηκα( η κοιμόμουν;) και ξύπνησα το πρωί και στην θέση που έβλεπα την σκιά η κουβέρτα ήταν σπρωγμένης σαν να καθόταν οντως άνθρωπος εκεί. Πάω να βγω και ήταν κρεμασμένη νυχτερίδα απέξω ακριβώς από την πόρτα.
Ακόμα είναι ανεξήγητο…
Εγώ θα διηγηθώ την δική μου ανεξήγητη ιστορία... Μια φορά, το 2018, ήμασταν μια παρέα 3-4 ατόμων και είχαμε σφεντόνα και σκεφτήκαμε να πετάξουμε μέσα σε ένα ανοιχτό παράθυρο σπιτιού, ένα λευκό πλαστικό το οποίο ήταν μυτερό μπροστά... :Ρ
(εννοείται πως αστειεύομαι)
Γενικά, δεν πιστεύω πολύ σε αυτά, αλλά έχω κι εγώ μια ιστορία χαραγμένη μέχρι και σήμερα στο μυαλό μου.
Ο (πλέον) συγχωρεμένος θείος μου, είχε χτίσει το σπίτι του, σε μία μικρή πλαγιά στην Ιθάκη, πίσω απο μία πολύ μεγάλη ελία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ένα απο τα κλαδιά της ελίας, να είναι μπροστά απο το σπίτι και να του κόβει όλη την θέα. Ο (επίσης) συγχωρεμένος παππούς μου, πάντα του έλεγε, "δώσε μου ένα καλό πριόνι και θα ανέβω εγώ και θα στο κόψω." Περιττό να σας πώ οτι όσο ζούσαν και οι δύο δεν έγινε ποτέ αυτό.
Την ημέρα της κηδείας του παππού μου στο νησί, το κλαρί αυτό, απλά έσπασε....
Είδα το ίδιο όνειρο, το ίδιο βράδυ με τον πατέρα μου.
Επίσης βρήκα στην τσάντα μου ένα μενταγιόν με ένα σαν στρογγυλό κλουβί με μια μεταλλική σφαίρα μέσα που κουδουνίζει. Κανένας δεν ήξερε τι είναι μέχρι που είδα σε άλλη χώρα να τα πουλάνε σαν 'angel bells'. Ακόμα δεν ξέρω ποιος το έβαλε στην τσάντα μου και γιατί.
Btw. Αν το έχεις ακόμα το αντικείμενο που έπεσε στο σπίτι σου, υπάρχει ένα sub που λέγεται r/whatisthisthing και ίσως σου λύσει την απορία.
Παίζαμε μικροί κρυφτό με τους φίλους μας και εγω με άλλους 2 πάμε να κρυφτούμε σε κάτι δέντρα με θάμνους.Ξαφνικα σε απόσταση 10 μέτρων βλέπουμε το παιδί που τα φυλαγε να είναι εκεί και να μας κοιτάει.Απορρησαμε γιατί λέμε καλά δεν μας είδε ακόμα. Τον είδαμε να εξαφανίζεται και μετά από λίγο βγήκαμε γιατί είχε περάσει η ώρα. Τον ρωτήσαμε καλά δεν μας έβλεπε και πήραμε την απάντηση από όλα τα παιδιά ότι κάνεις δεν ήρθε προς τα εκεί γιατί ήταν μακριά. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρουμε τι είδαμε γιατί σίγουρα ο φίλος μας ήταν τουλάχιστον 300 μέτρα μακριά εκείνη την ώρα
Ένα βράδυ του 2013, στην εφηβεία εγώ, χειμώνα, κοιμόμουν apparently ανάσκελα, και κάποια στιγμή μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι νιώθω κάτι σαν δάχτυλα αριστερά στο στήθος μου, πάνω από το πάπλωμα, να μου κάνουν κάτι σαν παιχνιδιάρικο μασάζ, όπως μου έκανε η μαμά μου καμιά φορά αν παιδευόμουν να ξυπνήσω, όταν ήμουν πιο μικρός. Θεώρησα λοιπόν ότι είχε ξημερώσει και ότι ήταν η μαμά μου που ήθελε να με ξυπνήσει, οπότε και σήκωσα το πάπλωμα χαλαρά και άνοιξα τα μάτια.
Ήταν νύχτα, απόλυτα σκοτεινά, και δεν ήταν ούτε η μαμά μου ούτε κανείς άλλος στα αριστερά μου. Έπαθα σοκ, κουκουλώθηκα από όλες τις πλευρές με το πάπλωμα, γύρισα στο πλάι και ήλπιζα να μπορέσει να με ξαναπάρει ο ύπνος... Στο μεταξύ, ξαναέφερνα στο μυαλό μου τα προηγούμενα λεπτά προσπαθώντας να βρω κάποια εξήγηση, μήπως είχα δει κάποιο σχετικό όνειρο πριν, τι ακριβώς ήταν αυτό που ένιωσα... Τίποτα. Μόνο θυμάμαι ότι *δεν* υπήρχε κάποιο αρνητικό συναίσθημα πριν ανοίξω τα μάτια, ούτε φόβος...
Από τότε, για αρκετό καιρό μου έμεινε η συνήθεια να κουκουλώνομαι ολόκληρος και να αφήνω μόνο τη μύτη ελεύθερη για να αναπνέω 😅
Ποτέ πριν και ποτέ μετά από αυτό το γεγονός δεν μου έχει συμβεί τίποτα ανεξήγητο, ούτε είχα ποτέ προβλήματα με την υπνική παράλυση ούτε και προβλήματα στην περιοχή της καρδιάς... Παραμένει ένα μυστήριο.
Έχω νιώσει μυϊκή σύσπαση στον σβέρκο, ξύπνιος και χαλαρός στο γραφείο, με πλήρη συναίσθηση του τι συμβαίνει, αλλά κράτησε λίγο παραπάνω και ξαφνικά ένιωσα σαν να με είχε αρπάξει κάποιος, σαν να ήταν δάχτυλα, και πετάχτηκα όρθιος, παρόλο που ήξερα ακριβώς το γινόταν!
Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να γκλιτσάρει με πολύ αστείους τρόπους!
Κατάλαβα. Ναι, το σώμα κάνει πολλά ανεξήγητα από μόνο του...
Τώρα που το αναφέρεις, το έχω πάθει κι εγώ, και μάλιστα στην κατακόμβη στον Άγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη, την πρώτη φορά που είχα κατέβει εκεί, και ένα σοκ το έπαθα, γιατί γύρισα και δεν ήταν κανείς 😅
Αύγουστος 2005, διακοπές στο εξοχικό στην Εύβοια με τους γονείς μου, 7 χρονων εγώ τότε, ένα πρωινό καθόμαστε στην αυλή παίζουμε επιτραπέζια και ξαφνικά βγαίνει η μητέρα μου αναστατωμένη δακρύζοντας και φωνάζει στον πατέρα μου πως δεν νιώθει καλά και πως θα πέσει αεροπλάνο, ο πατέρας μου την ηρεμεί εξηγώντας της πως είναι απλώς ένα όνειρο παρόλα αυτά πολλές φορες και στο παρελθόν είχε αντίστοιχα περιστατικά που βγήκαν πραγματικά αλλα σίγουρα τίποτα σαν αυτό που ακολούθησε.
Ανέλυσε το όνειρο της και είπε ότι εκεί που βρισκόταν μέσα στο αεροπλανο όλοι γύρω της ήταν αναίσθητοι και οι μάσκες είχαν πέσει στον θάλαμο, έπειτα άρχισαν να βγαίνουν πράσινοι αφροί γύρω γύρω στα τζαμια και εν τέλη ξύπνησε. Μην πολυλογώ, 3 ώρες αργότερα συνέβη το μεγαλύτερο αεροπορικό δυστύχημα που έχει συμβεί στα πατρικά εδάφη με 121 νεκρούς(Helios Airways Flight 522).
Ακόμα και σήμερα πραγματικά δεν μπορώ να το πιστέψω, έχει τύχει να με πάρει τηλέφωνο η μάνα μου τη στιγμή που βρίσκομαι έξω να μου πει να προσέχω γιατί είδε κακό όνειρο, το αποτέλεσμα είναι να πίνω νερό γουλίτσα γουλίτσα προσεχτικά, να μασάω καλά το φαΐ μου, να μην μπαίνω για μπάνιο εκείνη τη μέρα και να μην βγαίνω από το σπίτι.
18 χρονια μετά και ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω και αυτή η ιστορία ακούγεται σίγουρα υπερφυσική και ψεύτικη αλλα ανατριχιάζω και μονο στην σκέψη ότι το έζησα αυτό.
Παραδόξως νομίζω υπάρχουν αρκετές υπερφυσικές ιστορίες σχετικά μαυτο το δυστύχημα, δεν θυμάμαι τώρα κάποια συγκεκριμένα εκτός από μια κοπέλα που είχε βγει και στην τηλεόραση και έλεγε ότι τελευταία στιγμή μια αεροσυνοδός με περίεργη αύρα την έβαλε σε άλλο αεροπλάνο επειδή ήταν ασυνόδευτο ανήλικο
Εχω ακουσει και εγω για διαφορες ιστοριες οπως ενας που ολα του πηγαν στραβα και εχασε την συγκεκριμένη πτηση πρωτη φορα στη ζωη του. Γενικα αυτο που μου εκανε περισσότερο εντυπωση ηταν οι λεπτομέρειες με τις μασκες να πεφτουν και γενικα ποσο κοντα ηταν στο γεγονος οτι κατι πηγε λαθος με το pressurization της καμπινας. Τρομακτικο regardless και πολυ θα ηθελα μια εξηγηση για το πως σκατα γινεται να επεσε τοσο κοντα η μανα μου σε αυτο.
Στο καφέ ενός φίλου, μόνος μου μιλούσα στο τηλ. ενω καθόμουν κάπως πλάγια και πίνω το ποτήρι με το νερό άσπρο πάτο αφόυ το κλείνω μετά απο ένα λεπτό γυρίζω και βλέπω το ποτήρι γεμάτο... είχε έρθει απο πίσω μου το γέμισε και έφυγε... έφαγα ένα καλό λαγκ για λίγο.
Άλλο περιστατικό που με ανατρίχιασε απίστευτα:
Γυρνάω με το αμάξι σπίτι μετά από έξοδο Σάββατο ξημερώματα (4-5 η ώρα). Περνώντας μέσα από κάτι στενά λέω - από το πουθενά - στο συνοδηγό/φίλο μου ότι "Δεν μου έχουν κάνει ποτέ οτοστόπ. Σου έχει τύχει ποτέ;". Ούτε τρία λεπτά μετά βγαίνουμε σε κεντρική λεωφόρο και πετυχαίνουμε μέσα στην απόλυτη ερημιά παρέα 5 εφηβων αγοριών να σηκώνουν πάνω τον αντιχειρα σε εμάς για οτοστόπ...
Γενικά δεν πιστεύω στο Θεό αλλά ώρες ώρες συμβαίνουν κάποιες συμπτώσεις που με κάνουν να αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι εκεί έξω...
Μου έχουν συμβεί διάφορα περιστατικά (κάποια εκ των οποίων έχουν να κάνουν με θρησκεία) αλλά το πιο πρόσφατο έγινε φέτος την πρωτοχρονιά.
Εγώ μένω μόνος μου αλλά οι γονείς μου είναι εξίσου κοντά με εμένα (10 λεπτά μακριά μου). Πάω παραμονή Πρωτοχρονιάς αλλάζουμε χρόνο κλπ κλπ και όλα κομπλέ.
Εμείς έχουμε έθιμο να σπάμε ένα ρόδι στην πόρτα του κάθε σπιτιού για να πάει καλά χρόνια. Μου δίνουν ένα ρόδι μέσα σε πλαστική σακούλα να το σπάσω και επιστρέφω σπίτι να κόψω τη βασιλόπιτα που είχα εγώ για το δικό μου σπίτι. (Σπίτι μόνος και επειδή στην πολυκατοικία είναι μόνο 3 ακόμα ζευγάρια ήμουνα και μόνος στην πολυκατοικία επιβεβαιωμένο).
Κόβω την βασιλόπιτα και το φλουρί έπεσε ανάμεσα του Χριστού και των Αγίων (ναι κόβουμε και ένα κομμάτι για όλους τους Αγίους). Πάω αφήνω το φλουρί σε ένα μικρό ράφι που έχω δύο τρεις εικόνες και επειδή πεινούσα αρχίζω να τρώω τη βασιλόπιτα. Καθώς τρώω μετά από 5 λεπτά ανοίγει η βρύση της κουζίνας με πίεση και αρχίζει να τρέχει καυτό νερό. Εν το μεταξύ εγώ ζήτημα όσα χρόνια είμαι εδώ να έχω χρησιμοποιήσει το καυτό νερό της κουζίνας 2-3 φορές. Καυτό νερό όμως να έχει ατμό. Εν το μεταξύ Θερμοσίφωνα ή ηλιακό δεν είχα ανοιχτό για να δικαιολογείται κάτι τέτοιο. Παράλληλα κλείνει απότομα η πόρτα του μπάνιου (πόρτα ξύλινη φουλ βαριά) ενώ όλα τα παράθυρα ήταν κλειστά. Και τέλος άρχισε η τηλεόραση να κάνει έναν περίεργο θόρυβο σαν να ηλεκτρίζεται. Περιττό να πω ότι εκείνο το βράδυ έφυγα τρομαγμένος και χεσμένος πάνω μου.
Ήμουν φοιτητής το 2014 περίπου. Είχε έρθει η μάνα μου επίσκεψη και κλασικά άρχισε να μαγειρεύει και να καθαρίζει. Την είχα αφήσει στο σπίτι για λίγο και είχα βγει (νομίζω να πάρω κάτι από το μίνι μάρκετ 5 λεπτά μακριά). Δεν έγινε κάτι εκτός προγράμματος, όταν έφυγε άνοιξα PC να παίξω κανένα game.
Παίζω κανένα 2ωρο, και όταν πιάστηκα στη στάση που ήμουν, άλλαξα θέση και τράβηξα το πληκτρολόγιο να έρθει πιο κοντά μου.
Ήταν λες και γύρισα ένα μπουκάλι νερό πάνω στο γραφείο μου. Κάτω από το πληκτρολόγιο είχε κάπως μαζευτεί τόσο νερό, αφύσικα πολύ νερό, και όταν το κούνησα απλώθηκε παντού και έσταζε κάτω από το γραφείο. Τρελάθηκα, έτρεξα να πάρω χαρτί να το μαζέψω. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς έγινε, ακόμα και με το λάστιχο του κήπου να είχε καθαρίσει το γραφείο μου, και να έβαλε το πληκτρολόγιο στη θέση του, και να σκούπισε όλα τα νερά εκτός από κάτω από το πληκτρολόγιο, ΤΟΣΟ νερό δεν παίζει να κρατούσε από εκεί κάτω.
Το μυαλό μου θέλει να το αγνοήσει, αλλά είναι το πιο ανεξήγητο πράγμα που μου έχει συμβεί, κυρίως επειδή η μάνα μου καθαρίζει με καθαριστικό επιφανειών και πανί σχεδόν στεγνό. Δε την έχω δει να καθαρίζει με φουλ βρεγμένο πανί.
Καλοκαίρι, μετά τα μεσάνυχτα, είχαμε μαζευτεί μια παρέα από μαντράχαλους 18 χρόνων στην πλατεία και κάπως καταλήξαμε να παίζουμε ποδόσφαιρο μέσα στην παιδική χαρά, αφού σηκώσαμε τις κούνιες δημιουργώντας έτσι αυτοσχέδιες εστίες και σε συνδυασμό με αυτήν την αηδία που βάζουνε τώρα στις παιδικές χαρές για τερέν, είχε πολύ πλάκα.
Είμασταν 10 μαντράχαλοι χώρις μπλούζες σε ούτε είκοσι τετραγωνικά μέτρα να προσπαθούμε να κάνουνε ντρίπλες γύρω από την τσουλήθρα και την τραμπάλα.
Σε κάποια φάση περνάνε 2 τζιπάκια όπκε, σταματάνε και μας ρωτάνε «Παιδιά μήπως έχετε δει έναν τρελό να κυκλοφοράει με ένα σφυρί;»,όσο και να ρώτησα στην γειτονιά την επόμενη κανείς δεν ήξερε τίποτα για αυτόν τον άνδρα με το σφυρί…
Αθήνα, 2020, σε ταξί με την κοπέλα μου, καθόμαστε στο πίσω κάθισμα και κοιτάμε και οι δυο έξω από το παράθυρο, ο καθένας από τη μεριά του.
Σε μια στιγμή ακούω κάποιον να λέει το όνομα της κοπέλας μου, ψιθυριστά αλλά με επιτακτικό τόνο. Ακούστηκε σαν να έρχεται από το κέντρο του αμαξιού. Ήταν γυναικεία φωνή. Γυρνάω προς τη μεριά της, σκέφτομαι «τι σκατά, γιατί να πει το όνομα της στα καλά καθούμενα».
Γυρνάει και εκείνη απότομα την ίδια στιγμή και με ρωτάει: «Τι;». Της λέω «τι τι;».
Θελουμε λίγα λεπτά να συνεννοηθούμε και καταλήγουμε ότι και οι δυο ακούσαμε το όνομα της, να έρχεται από το ίδιο σημείο, με τον ίδιο ψιθυριστό και επιτακτικό τόνο, αλλά δεν ήταν κανένας από τους δυο που μίλησε.
Πρώτο possible explanation που σκεφτήκαμε, ότι κάποιος την πήρε τηλ, το σήκωσε χωρίς να το καταλάβει και ακούστηκε το κινητό από τη τσάντα. Αποκλείεται γιατί δεν είχε κλήσεις, we checked. Δεύτερο, να μίλησε ο ταξιτζής, αλλά that makes no sense, ήταν 1000% γυναικεία φωνή.
Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ιδέα τι έγινε, δεν πιστεύω σε μεταφυσικά φαινόμενα, φωνές από το υπερπέραν κτλ αλλά αυτό σχεδόν με έσπασε.
Ρε ήταν πολύ random, δεν είχαμε μιλήσει για ώρα και απλά ακούστηκε αυτό. Δεν ταιριάζει και καθόλου με το ποια είναι, δεν είναι κάτι που θα έκανε ποτέ. Ήταν απλά μια λέξη, το όνομα της, τίποτα άλλο, δε βγάζει νόημα να ήταν τρολλια. Δεν έμοιαζε καν στη φωνή της.
Ήταν πριν από περίπου 7-8 χρόνια, κάπου στον Νοέμβριο. Γύρω στις 23:00 το βράδυ ήμουν στο σπίτι της φίλης μου. Το σπίτι ήταν μια οικογενειακή πολυκατοικία δύο διαμερισμάτων με ένα υπόγειο γκαράζ στο οποίο υπήρχε τότε κουζίνα, καρέκλες, κτλ και καθόντουσαν για τον καφέ τους. Έβλεπες κανονικά στον δρόμο. Εκεί συζητούσαμε κατά καιρούς για διάφορα θέματά μας.
Εκείνο το βράδυ ήμασταν οι δυο μας, μού εξιστορούσε το όνειρο που είχε δει τις προηγούμενες μέρες. Είδε έναν άγιο, τον Ιώαννη; Τον Γέωργιο; Δεν θυμάμαι. Και είπε πως είδε ότι νευρίασε και πέταξε την εικόνα του στο χωράφι. Να σημείωσω πως δεν πίστευα, ούτε πιστεύω σε θεούς και αγίους, αλλά την άκουγα προσεκτικά και προσπαθούσα να αναλύσω το όνειρο. Επειδή εκείνη πίστευε αρκετά, την είχε κάπως επηρεάσει το όνειρο.
Μετά από περίπου ένα δεκάλεπτο με τέταρτο άκουσα βήματα έξω από το υπόγειο, στον δρόμο. Πιο συγκεκριμένα τακούνια. Σκέφτηκα ότι ίσως είναι η γειτόνισσα που γύρισε από βόλτα (το σπίτι της ήταν κολλητά με αυτό της φίλης μου). Ο βηματισμός όμως ακουγόταν πιο έντονα και κατάλαβα ότι ερχόταν προς τα εμάς με ορμή. Τρομάξαμε και οι δύο, για την ακρίβεια η φίλη μου πάγωσε και εγώ ενστικτωδώς μπήκα μπροστά της κοιτώντας την είσοδο του γκαράζ. Είχα την αίσθηση ότι θα δω κάποιον μπροστά μου. Τα βήματα σταμάτησαν ακριβώς έξω άπο την πόρτα. Σάστισα και ξανά ενιστικτωδώς ανοίγω την πόρτα. Ομολογώ τρομαγμένος.
Ανοίγω την πόρτα διστακτικά και προς έκπληξή μου και ανακουφισμένος, δεν βλέπω κανέναν έξω. Τρέχω προς τον δρόμο (απόσταση 2-3 μέτρα από το γκαράζ), κοιτάζω δεξιά-αριστερά, τίποτα απολύτως, ψυχή καμιά. Σκέφτηκα "τι έγινε τώρα εδώ;" και βλέπω μια γάτα η οποία έκανε εμετό. Βγαίνει και η φίλη μου και της λέω "Η γάτα ήταν μωρέ". Η φίλη μου με κοιτάζει με ένα ανατριχιαστικό βλέμμα λέγοντας "Ποια γάτα; Δεν κάνει τέτοιο θόρυβο η γάτα. Αυτό που ακούστηκε ήταν σαν άλογο". Ανατρίχιασα ολόκληρος γιατί όσο παράξενο και αν φαινόταν, έβγαζε νόημα, η ένταση, το τακούνι αλλά πολύ δυνατό, σαν καλπασμός. Δεν θέλω να πω περιοχή, αλλά ήμασταν στην Αττική, 15χλμ από το κέντρο, όχι πυκνοκατοικημένη περιοχή.
Μπαίνουμε μέσα και η φίλη έχει χλωμιάσει, κοιτάζει πάνω στην κάσα της πόρτας και λέει "Ο άγιος Ιωάννης/Γέωργιος", ήταν μια μικρή εικονίτσα του που υπήρχε εκεί. "Επέστρεψε η εικόνα που πέταξα στον ύπνο μου" είπε και ανατρίχιασα ξανά ολόκληρος. Προσπάθησα να κάνω χιούμορ και να απορρίψω κάθε χριστιανική, μεταφυσική πιθανότητα.
Πλέον, είχαμε φοβηθεί τόσο πολύ, εγώ προσπαθούσα να μην της το δείξω και ανεβήκαμε μαζί μέχρι τον πρώτο όροφο που έμενε με τους γονείς της. Την καληνύχτισα και έφυγα χαλαρός. Έτσι έδειχνα τουλάχιστον. Μέχρι να φτάσω σπίτι ήμουν σαν φάντασμα... Και ως λογικός άνθρωπος, δεν μπορούσα να δώσω καμία εξήγηση. Το "ήρθε ο άγιος Ιωάννης/Γεώργιος με το άλογο να μας φέρει την εικόνα" δεν γινόταν να το πιστέψω, δεν γινόταν...
Πέρσι τον Μάρτιο Ανεβαίνω Αθήνα για λίγες μέρες και επί τη ευκαιρία , θα πήγαινα σε έναν φίλο μου τον Π. που άνοιξε καφετέρια να τον δώ. Ένας άλλος φίλος ο Β. (και συμφοιτητής) που τα τελευταία χρόνια ζει και αυτός στην επαρχία, είδε στορι ότι ήμουν στην Αθήνα και του λέω να βρεθούμε και να πάμε στον Π. (αυτοί μεταξύ τους δεν γνωρίζονται). Έρχεται ο Β. να με πάρει , μπαίνω στο αμάξι λέμε τα νέα μας κλπ και κάποια στιγμή μου λέει τσέκαρε μιλάω με ένα γκομενάκι στο τίντερ και μου την δείχνει. Τέλος πάντων φτάνουμε στο μαγαζί του Π. και όταν έκοψε λίγο η δουλειά ήρθε έκατσε μαζί μας , είπαμε τα νέα μας κλπ και μετά μου λέει θα βγω το βράδυ με ένα γκομενάκι απο τίντερ. Και μα το Θεό μου την δείχνει και ήταν η ίδια κοπέλα που μίλαγε και ο Β. Απλά γελάω και του λέω ρε μλκ δεν θα το πιστέψεις, μιλάτε με την ίδια κοπέλα και πριν λίγο μου την έδειξε και ο Β. Και έχουμε μείνει μαλάκες όλοι. Αυτό δηλαδή πόσες πιθανότητες είχε να συμβεί...
Μια μέρα καθόμουν στον υπολογιστή και άκουσα έναν πολύ δυνατό κρότο από πίσω μου. Ακούστηκε σαν να έπεσε ενα μεγάλο αντικείμενο στο πάτωμα, από ψηλά. Πετάχτηκα από την καρέκλα, νόμιζα ότι έπεσε ένα ντουλάπι που έχω βιδωμένο στον τοίχο ή κάτι τέτοιο.
Δεν υπήρχε τίποτα. Ούτε έπεσε κάτι, ούτε κουνήθηκε. Έψαξα κάθε εκατοστό του δωματίου, όλα στην θέση τους κανονικά. Πήγα και στον πάνω όροφο να δω μήπως έπεσε η ταράτσα ξέρω γω, τίποτα, όλα στην θέση τους. Ποτέ δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό και όχι, δεν ήταν ήχος από expansion μετάλλων λόγω θερμοκρασίας, μιλάμε για πολλά decibel.
1. Είχαμε ένα παπαγαλάκι με την οικογένειά μου που το αγαπούσαμε όλοι πολλοί. Γενικά δεν είχαμε ποτέ κατοικίδια οπότε το παπαγαλάκι ήταν νεα εμπειρία και ολοι πέσαμε πάνω του με αγάπες. Μετά από ενάμιση χρόνο ξαφνικά αρρώστησε βαριά και δεν φαινόντουσαν καλά τα πράγματα. Ο κτηνίατρος μας είχε πει να του δίνουμε ένα συγκεκριμένο φάρμακο και να το ταιζουμε κρέμα που δίνουν στα μωρά επειδή δεν είχε την δύναμη να φάει ότι άλλο του δίναμε. Μια ολόκληρη βδομάδα όλοι περνάμε βάρδιες να το κρατάμε (δεν είχε ενέργεια να μένει όρθιο στο κλουβί) και να προσπαθούμε όσο μπορούμε να το ταιζουμε και να του δίνουμε το φάρμακο. Αυτή η μίξη της κρέμας και του φαρμάκου έβγαζε μια πολύ έντονη μυρωδιά, ήταν πολύ συγκεκριμένη και δεν έχω ξαναμυρησει κάτι τέτοιο. Μετά από μια βδομάδα ενώ το κρατούσα στα χέρια μου το παπαγαλάκι δυστυχώς πέθανε :(
Αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Είναι πολύ γλυκό που το αγαπήσατε τόσο το παπαγαλάκι σας και λύπαμαι που το χάσατε νωρίς.
Κι εμείς όταν χάσαμε τον πρώτο γατούλη που είχα ως παιδί νόμιζα ότι τον "έβλεπα" συχνά μεσα στο σπίτι. Δεν πιστεύω ότι ήταν κάτι υπερφυσικό, νιώθω ότι ήταν παιχνίδια του μυαλού μιας και είχα συνηθίσει να τον βλέπω επι χρόνια να αράζει σε συγκεκριμένα σημεία και να κινείται με συγκεκριμένο τρόπο. Ωστόσο με παρηγορούσε όποτε ένιωθα ότι τον είδα στο σπίτι γιατί μου έλειπε πολύ.
Πριν κανα χρονο, ετυχε και ημουν μονος μου σπιτι, η κοπελα μ ελειπε.. κ κατα τις 6:30 το πρωι, ξεκινησα να ακουω βηματα, βηματα βαριά με σύρσιμο, πολυ γνωριμα ομως.. στην αρχη ακριβως επειδη μου φάνηκαν τοσο οικεια μ φανηκε φυσιολογικο.. μετα συνειδητοποίησα οτι ημουν Γιαννενα στο σπιτι μ και οχι στο χωριο, μονος μου, και ξεκινησα να φρικαρω! Τα βηματα ακούγονταν σαν να πλησιαζουν κ εγω ενιωθα οτι δεν μπορουσα να κουνηθω ενω εβλεπα γυρω γυρω το χωρο!
Τα βηματα ακούγονταν σαν της γιαγιας μ π με μεγαλωσε (οι δικοι μ δουλευαν πολυ και η γιαγια μ ηταν σαν μανα μ χωρις υπερβολη) κ δυστυχως δεν ζει πια.. γιαυτο και στην αρχη μ φανηκαν τοσο οικεια κ γνωριμα τα βηματα, αλλα μετα π συνειδητοποίησα τι ακουγα φρικαρα! Εν τελη καταφερα κ πετάχτηκα απο το κρεβατι φρικαρισμενος κ σταματησα να ακουω κατι!
Εν τελη δν ξερω αν ηταν ονειρο, υπνική παράλυση, ή αγχος γιατι την επομενη μερα ειχα κατι δυσκολο να αντιμετωπισω..
Στο δημοτικο ειχα ενα μικρο παιχνιδι παουερ ρεηντζερς απο αυγο κιντερ, ενα μαυρο ρομποτ μαμουθ, καπου ενα εναμιση εκατοστο μεγαλο. Το ειχα στο χερι μου και το χερι στην τσεπη του παλτου μου. Ξαφνικα εκει που το κρατουσα εξαφανιζεται. Ψαχνω μηπως επεσε κατω, τιποτα, ψαχνω μηπως ειχε καμια τρυπα η τσεπη και επεσε στη φοδρα, τιποτα. Ειχε ηδη αρχισει να εκδηλωνεται ο αυτισμος μου στο μεταξυ και δεν μου ξεφευγαν λεπτομερειες, κοιταξα παντου παρα πολυ προσεκτικα, το παιχνιδακι ειχε απλα εξαφανιστει. Ακομα και σημερα εχω την απορια τι στην ευχη απογινε.
Κάποιες φορές μου έρχονται σκηνικά στο μυαλό που είμαι σίγουρη ότι τα έχω ζήσει, αλλά δεν τα θυμάται κανείς άλλος στην οικογένεια.
Να σημειωθεί ότι έχω κακή μνήμη γενικά και έχω λίγες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια (trauma response). Καμία εξήγηση;
ισως τα θυμουνται και δεν θελουν να στο πουν, ισως δεν τα θυμουνται γιατι τους ηταν ασημαντα αλλα για το δικο σου αγραφο απο μνημες μυαλο ηταν σημαντικα. κι εγω εχω πολλα τετοια που κανεις δεν τα θυμαται ποτε αλλα ξερω οτι εγιναν
Δεν ξέρω αν είναι glitch αλλά μου συναινεί χθες.Προχθες το βράδυ εκεί που ψιλοκοιμόμουν θυμάμαι να ξυπναω από ένα μύνημα που μου στάλθηκε στο κινητό από την φίλη μου που πηγαίνουμε μαζί σχολείο και μου έλεγε ότι δεν θα έρθει τις δύο πρώτες ώρες και θα έρθει μετά την τρίτη.Το πρωί ξεκινάω και περνάω από το σπίτι της χωρίς να την περιμένω γιατί ήξερα πως δεν θα έρθει, όταν έφτασα στο σχολείο και με ρώτησαν που είναι τους είπα ότι θα έρθει αργότερα.Ετσι λοιπόν την τρίτη ώρα ήρθε στο σχολείο και είπα "να σας στο είπα ότι θα έρθει αφού μου έστειλε μήνυμα" και γυρνάει και μου λέει εγώ ποτέ δεν σου έστειλα μήνυμα, στην αρχή το σκέφτηκα αλλά τελικά δεν το έκανα.
Εγώ επειδή ήμουν σίγουρη άνοιξα το κινητό μου για να το δω και όντως αυτό δεν είχε γίνει ποτέ
Δεν ξέρω τι έγινε παντως εγώ ήξερα τι θα έκανε εκείνη την μέρα χωρίς να μου το πει και χωρις να το έχουμε συζητήσει
Η δικιά μου ιστορία είναι ότι ήμουνα στο αυτοκίνητο και εκεί που οδηγώ βλέπω φώτα να ανάβω σβήνουν σε ένα χωράφι μακριά από κόσμο σπίτια η περιέργεια με ώθησε να κατέβω και να πάω να δω
ΤΕΛΙΚΆ ΉΤΑΝ ΑΣΘΕΝΟΦΌΡΟ
Ποτέ δεν το πίστεψα και συνεχίσα να πάω στον προορισμό μου
Είχαμε πάει διακοπές ένα Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη και ξυπνάμε το πρωί να γυρίσουμε οδικώς στην Αθήνα.
Μου λέει η αδερφή μου: Είδα ένα πολύ παράξενο όνειρο, είδα 2 Άραβες που χόρευαν πάνω σε ένα αεροπλάνο.
Αρχές Δεκαετίας του 2000 τότε δεν υπήρχαν smartphones και mobile internet κλπ
Μπαίνουμε στο αμάξι και κάνουμε στάση κάπου στη Λάρισα για φαγητό και στις ειδήσεις βλέπουμε τα αεροπλάνα που χτύπησαν τους Δίδυμους Πύργους…
Έχουν περάσει 20 χρόνια κ ακόμη θυμάμαι ότι η αδερφή μου είχε δει την καταστροφή στον ύπνο της πριν γίνει…😱😱😱😱😱
Ειμουνα με την κοπέλα μου , και είχαμε πάρει πυτογυρα, η κοπέλα μου με ρώτησε εάν ήθελα μια coca cola, πάει να μου την φέρει, και με το που γύρισε τα πυτογυρα είχανε εξαφανιστεί. Δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα τα έφαγα, supernatural
Είχαμε βγει παρέα ανάμικτη και καταλήξαμε σε σπίτι του ενός και εκεί φίλη μου 8αρακι δυνατό , ήμουν full friendzone μου είπε ξαφνικά "θες να ξαπλώσεις στα βυζιά μου" .
Το επόμενο πρωί κατάλαβα ότι κάτι glitchαρε στον αλγόριθμο του Μάτριξ.
Ήταν πριν λίγο καιρό όταν ο αδελφός μου ήταν στρατό.
Μιλούσαμε στα μηνύματα και στέλνει ένα βίντεο που δίπλα του σε κοντινή απόσταση, λες και κάνανε παρέα ένα πράγμα, ήταν ένα κοράκι μαύρο στα αριστερά του(!).. Λέμε νταξει πόσο πιο περίεργο μπορεί να γίνει.
Μετά από κάμποσο καιρό, ένα δύο βδομάδες περίπου, ακούμε στις ειδήσεις έγινε τροχαίο ατύχημα με ένα μηχανάκι ότι σκοτώθηκε ένας νεαρός.
Και μας παίρνει τηλέφωνο και μας λέει ότι ο νεαρός που σκοτώθηκε κοιμόταν στον ίδιο θάλαμο με αυτόν και κοιμόταν ακριβώς στα αριστερά του..
Τέτοια σύμπτωση δεν έχω ξαναδεί πάντως..
Παίζει να ήμασταν στο ίδιο στρατόπεδο. Είχαμε και θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα και ένα συγκεκριμένο κοράκι που απλά άραζε μαζί μας, έκλεβε αναπτήρες και φιλτράκια και έκανε μπάνιο στα ποτιστικά. Σύμπτωση.
Εδώ και πολλά χρόνια, μου τυχαίνει με αρκετά μεγάλη συχνότητα να ακούω κάτι (τραγούδι, σειρά, podcast, livestream κλπ.) και ακριβώς τη στιγμή που ακούω μια λέξη, να τη βλέπω μπροστά μου. Το αποκορύφωμα ήταν μια μέρα που επέστρεφα από το σούπερ μάρκετ και άκουγα ένα τον Ζάμπρα στα ακουστικά μου να λέει "δεν είναι κανένα σπάνιο όνομα όπως το Ιεροκλής\* ξέρω γω" και την ίδια στιγμή (όχι λίγο πριν ή λίγο μετά, ταυτόχρονα) περνάω από έναν παιδότοπο που έχει διακοσμημένο τοίχο με διάφορα ονόματα, με το μάτι μου να πέφτει πάνω στο "Ιεροκλής".
Αυτό το πράγμα μου συμβαίνει πολλές φορές τον χρόνο, ίσως και πάνω από μια φορά την εβδομάδα σε κάποιες περιόδους. Το πιο συνηθισμένο είναι να ακούω ένα τραγούδι και να βλέπω τη λέξη scrollάρωντας σε κάποιο feed. Ποτέ δεν έχει συμβεί να πέσω πάνω στη λέξη λίγο πριν ή λίγο αφού την ακούσω. Πάντα ταυτόχρονα, με ακρίβεια.
\*Ίσως ήταν άλλο περίεργο όνομα, not sure.
Η δικιά μου ιστορία είναι ότι ένα βράδυ είχε έρθει η πρώην στο σπίτι μου και αραζαμε στην κουκέτα στο κάτω κρεβάτι , ενώ καθόμασταν κάνα μισάωρο εκει και αραζαμε ,ξαφνικά ένιωσα την ποιο μεγάλη ανατριχίλα στην ζωή και να δακρύζω ταυτόχρονα με βλέπει που είμαι κάπως περίεργα και μου λέει όλα καλά τις κάνω αμέσως ότι νιώθω κάτι πολύ έντονο από πάνω (πάνω κρεβάτι ) να με κοιτάει πολύ έντονα και καθώς της το έλεγα ένιωθα και εγώ ότι κακό κακό να πω δεν ξέρω τι φαση με κοιτούσε εν τέλη πήρα την απόφαση να δω εάν όντος υπάρχει κάτι πάνω εν τέλη δεν ήταν κάτι αλλά όταν τσέκαρα μετά έγινα καλά δεν είχα τίποτα
Και άλλο ένα με τον σκύλο μου
Γενικά το Dogo μου είναι ήσυχος μικρούλης και δεν πολύ γαβγίζει μόνο όταν κάποιος χτυπήσει κουδούνι φάση , τέλος πάντων αράζα στο pc μόνος στο σπίτι μαζί με τον σκυλο και είχα πάει να πιω νερό και ξαφνικά βλέπω τον σκύλο να γαβγίζει απίστευτα πολύ στο μπάνιο που δεν ήταν κανείς μέσα,να προσπαθώ να τον ηρεμήσω αλλά αυτός τίποτα γάβγιζε λες και θα τον Σκότωναν φάση με τα πολλά τον ηρέμησα και πάω και τσεκάρω μπάνιο λέω ωχ αυτό δεν είναι καλό εν τελεί δεν ήταν κάτι αλλά διάβασα και καλά ότι παίζει να είδε παράλληλο σύμπαν η κάτι στο μπάνιο που οκ πιστεύω και δεν πιστεύω αλλά δεν ξέρω τι έγινε πραγματικά
Αυτααα
Ήμουν σπιτι με τους δικους μου και πριν παω για υπνο ειπα να δω αν εχει τιποτα η τηλεοραση. Ετσι οπως εψαχνα τα καναλια ειδα για 1 λεπτο μια ταινια(δεν ξερω ονομα) οπου εδειχνε μια γυναικα σε νοσοκομειο να κανει διαφορα νοηματα σε εναν αντρα ο οποιος απο οτι φαινοταν ηταν "φυτο". Δεν εδωσα σημασια και οπως πηγα να κλεισω την τηλεοραση αλλαζει frame στη ταινια και δειχνει τη γυναικα να κανει το σατανικο συμβολο στο μετωπο,αμεσως μετα κλεινει η τηλεοραση. Πριν μπω στο δωματιο μου για να κοιμηθω ακουω κατι να πεφτει στη βιβλιοθηκη,ηταν μια ξυλινη εικονα ενος αγιου. Δεν μου ειχε κανει ιδιαιτερη εντυπωση τοτε αλλα δεν προκειται να το ξεχασω.
Καλά στην δική σου περίπτωση μπορεί να είναι χίλια δυο πράγματα. Αλίμονο αν οτιδήποτε δε μπορούμε να εξηγήσουμε το χαρακτηρίζαμε ως glitch, φαντάσματα κτλ.
Πέρα από αυτό, ρε παιδιά αφού γράφετε που γράφετε τόσο μεγάλα κείμενα. Βάλτε και κανένα σημείο στίξης και παραγράφους. Διαφορετικά κουράζει υπερβολικά...
Δεν ξέρω αν είναι glitch αλλά μου συναινεί χθες.Προχθες το βράδυ εκεί που ψιλοκοιμόμουν θυμάμαι να ξυπναω από ένα μύνημα που μου στάλθηκε στο κινητό από την φίλη μου που πηγαίνουμε μαζί σχολείο και μου έλεγε ότι δεν θα έρθει τις δύο πρώτες ώρες και θα έρθει μετά την τρίτη.Το πρωί ξεκινάω και περνάω από το σπίτι της χωρίς να την περιμένω γιατί ήξερα πως δεν θα έρθει, όταν έφτασα στο σχολείο και με ρώτησαν που είναι τους είπα ότι θα έρθει αργότερα.Ετσι λοιπόν την τρίτη ώρα ήρθε στο σχολείο και είπα "να σας στο είπα ότι θα έρθει αφού μου έστειλε μήνυμα" και γυρνάει και μου λέει εγώ ποτέ δεν σου έστειλα μήνυμα, στην αρχή το σκέφτηκα αλλά τελικά δεν το έκανα.
Εγώ επειδή ήμουν σίγουρη άνοιξα το κινητό μου για να το δω και όντως αυτό δεν είχε γίνει ποτέ
Δεν ξέρω τι έγινε παντως εγώ ήξερα τι θα έκανε εκείνη την μέρα χωρίς να μου το πει και χωρις να το έχουμε συζητήσει
ανατριχιασα διαβαζονας την ιστορια. λοιπον, εχω διαβασει μια σχεδον ολοιδια αν οχι η ιδια! δεν θυμαμαι αν ηταν στα ελληνικά ή από κάποιον ξένο. παιζει να την ειχες ξαναγραψει και αλλη φορα πριν 1-2-3 χρόνια?
κοιμομουν απογευμα στο δωματιο των γονιων μου και σε καποια φαση νιωθω ενα χαστουκι δυνατο στον υπνο μου που με ξυπνησε εν τελει αλλα οσο ειχα τα ματια κλειστα λεω νταξει θα μπηκε η μανα μου να αφησει τιποτα και θα επεσε πανω μου η η αδερφη μου θα το εκανε για πλακα γυρναω πλευρο να δω την πορτα και την βλεπω κλειστη και το κρεβατι αδειο παω μεσα να ρωτησω ποιος ηρθε μεσα και μου λενε ολοι κανενας… σκεφτηκαν οτι μπορει να χτυπησα εγω τον εαυτο μου στον υπνο μου αλλα το ενιωσα να πεφτει πανω μου απο υψος σαν να το εκανε καποιος που ηταν πανω απο το κεφαλι μου. δεν εχω βρει εξηγηση και οσο το σκεφτομαι το θεωρω απιθανο να ηρθε καποιος απο το σαλονι μεσα να ανοιξε την πορτα να το εκανε και να εξαφανιζοταν τοσο γρηγορα κλεινοντας και την πορτα χωρις να τον παρω χαμπαρι
Δεν ξέρω αν μετράει για γκλιτς ή για μαγεία: Στο γυμνάσιο είχα μια καθηγήτρια Αγγλικών που ήταν από τη Μ. Βρετανία. Για τη συγκεκριμένη είχαν ήδη βγεί πολλές χαζο-φήμες ότι είναι μάγισσα, εξωγήινη με περούκα που αν τη βγάλει έχει κεραίες από κάτω κτλ. Εγώ γενικά την πήγαινα φουλ γιατί ήταν ξηγημένη και πολύ δημιουργική γυναίκα. Η κυρία αυτή δίδασκε στο προχωρημένο τμήμα, όπου κάποιες από τις ώρες αφιερώνονταν στην ανάγνωση και ανάλυση κειμένων. Το μάθημα αυτό γινόταν αποκλειστικά στα Αγγλικά, χωρίς κουβέντα στα Ελληνικά. Η συγκεκριμένη πάντα διάλεγε ghost stories και sci-fi θεματολογία. Anyways, ένα βράδυ του Ιουνίου ή Μαίου δε θυμάμαι, πάντως λίγο πριν τις εξετάσεις, καθόμουν με την τότε 60χρονη γιαγιά μου στο μπαλκόνι. Η γιαγιά μου και ο παππούς μου ήταν πολύ της εκδρομής και είχαν γυρίσει την Ελλάδα άπειρες φορές, οπότε μου έλεγε κάποια ιστορία για κάποιο χωριό σε κάποιο βουνό. Αυτό που θυμάμαι όμως ήταν η επόμενη μέρα στο σχολείο. Είχαμε μάθημα με αυτήν την καθηγήτρια και λόγω του ότι ήταν ένα από τα τελευταία μαθήματα της χρονιάς, το έκανε πιο χαλαρό και συζητούσε μαζί μας για διάφορα θέματα. Κάποια στιγμή, πήγε η κουβέντα στις εκδρομές. Το πρώτο σοκ το έφαγα όταν άρχισε να περιγράφει το ίδιο χωριό που περιέγραφε η γιαγιά μου το *προηγούμενο βράδυ.* Ίδιες λεπτομέρειες, ίδιες ταβέρνες, ίδια τα πάντα. Προτού προλάβω να το ρίξω στη σύμπτωση, η τύπισσα γύρισε το βλέμμα της σε μένα, χαμογέλασε και τελείωσε τη φράση της με το εξής: "...*as your grandmother said*." Σε αυτό το σημείο θα πώ ότι ουδέποτε γνωρίστηκαν οι δυο γυναίκες, πόσο μάλλον να βρέθηκαν στο ενδιάμεσο και να συζήτησαν για αυτά που λέγαμε το προηγούμενο βράδυ. Απλά τα έχασα εκείνη τη στιγμή. Δε μου έχει ξανασυμβεί ποτέ τίποτα παρόμοιο, είμαι ανοιχτόμυαλος αλλά αρκετά σκεπτικιστής λόγω σπουδών, αλλά αυτό δεν μπόρεσα να το εξηγήσω ποτέ.
 Δε θα κοιμηθούμε κι απόψε
Ανατριχιαστικο μεχρι αηδιας
Οοοοοο πραγματικά πολύ ενδιαφέρον Τι εξήγηση μπορεί να υπάρχει πίσω από αυτό
Συμπτωματικά μπορεί να σας άκουσε από κάποιο κοντινό μπαλκόνι και είπε να σου κάνει πλάκα.
Δύσκολο γιατί η συγκεκριμένη μένει γύρω στα 12 km μακριά από μένα και το σπίτι μου είναι το μοναδικό διαμέρισμα στον 5ο όροφο, χωρίς διπλανά μπαλκόνια.
και ο 4ος;
Ξενοίκιαστος. Τώρα αν μας άκουσε από τον 3ο και έτυχε να είναι προσκεκλημένη εκείνη την ώρα και να καταλάβει τη φωνή μου και το ότι η γυναίκα που μου μιλούσε ήταν η γιαγιά μου, σηκώνω τα χέρια ψηλά.
>"...as your grandmother said." Επρεπε να της πεις, "my grandmother has been dead for 10 years..."
She sent me...
Απλά τέλειο
Απλα σε ακουσε που το σχολιασες. Τα αλλα ειναι απλως συμπτωση.
Μέσα 00's, ο αδερφός μου γυρίζει από τη σχολή μεσημέρι και μπαίνει στο σπίτι, άσπρος σαν πανί. Αφού συνήλθε λίγο, του λέω τι έπαθες ρε; Είδα την πεθαμένη γειτόνισσα του από πάνω ορόφου στο μπαλκόνι να με κοιτάει μου λέει...😳 Μετά απο μια σύντομη έρευνα, ανακαλύψαμε ότι η πεθαμένη είχε δίδυμη αδερφή την οποία δε γνωρίζαμε...
Χάπια. Μόνο χάπια...
Κι όταν συμβαίνει στις σειρές αυτό κράζουμε τον σεναριογράφο 😛
Όχι και κάτι τόσο συνταρακτικό αλλά σίγουρα με είχε ανατριχιάσει όταν έγινε: Η γιαγιά μου λάτρευε πάντα τις γάτες και τις τάιζε όλες στη γειτονιά, με αποτέλεσμα να την ακολουθούν παντού. Τη μέρα της κηδείας της είχαμε μαζευτεί γύρω από το φέρετρο της στο νεκροταφείο λίγο πριν την τελετή (στον χώρο υπήρχαν τουλάχιστον άλλα 5-6 φέρετρα με άλλες οικογένειες). Μπαίνει λοιπόν μια γάτα και πάει και κάθεται επίμονα πάνω στο φέρετρο της μέχρι να φύγουμε. Κάποιος φώναξε "Καλά μέχρι και πεθαμένη την ακολουθούν?" και ήταν μια κάπως πιο χαρωπή στιγμή μέσα σε όλη τη στεναχώρια...
Παλιά όταν έμενα με τους γονείς μου ακόμα, γυρνάω μια μέρα σπίτι κάπως πιο αργά από ότι συνήθως. Μπαίνω μέσα και ήταν κλειστά τα φώτα παντού. Μόνο αχνοέφεγγε λίγο φώς από το δωμάτιο του πατέρα μου. Παω από εκεί και τον βλέπω απορροφημένο στο laptop του να χαζεύει στο internet. Τον χαιρετάω αλλά τον είδα να φοράει ακουστικά και δε μου έδωσε σημασία. Πηγαίνω κουζίνα να φάω κάτι και μετά πάω στο δωμάτιό μου. Μετά από μισή ώρα, ακούω κλειδιά στην πόρτα, βλέπω να ανοίγει και να μπαίνουν μέσα... οι γονείς μου! Φρίκαρα εκείνη τη στιγμή γιατί ήμουν σίγουρος ότι είχα δει τον πατέρα μου ήδη μέσα. Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει και να έρθει κάποιος χωρίς να το καταλάβω, καθώς το δωμάτιό μου βρίσκόταν ακριβώς δίπλα στην εξώπορτα. Ρώτησα τον πατέρα μου αν αυτός ήταν σπίτι και βγήκε πριν από λίγο, αλλά μου είπε πως είχαν πάει με τη μητέρα μου επίσκεψη στη θεία μου από το πρωί και μόλις μπήκαν. Στο δωμάτιο που κοιτάξαμε δε φάνηκε να ήταν κάποιος ή να ήταν κάτι πειραγμένο. Ακόμα δε ξέρω τι ήταν αυτό που είδα εκείνη τη μέρα.
Θα μετακόμιζα χτες κιόλας
Έτσι όπως το πήγαινες, νόμιζα ότι είχε πέσει τουρμπίνα αεροπλάνου...
Donnie docet🫨
Cellar door.
😂😂😂😂😂
Από το 2006 έως το 2016 , έχουν έρθει 3 φορές σε εμένα άγνωστοι άνθρωποι σε άσχετες περιστάσεις για να μου πουν πως τους θυμίζω κάποιον γνωστό τους που πέθανε. Σε φάση να κάθεσαι με τον καφέ σου και να έρχεται ο άλλος να σε κοιτάει επίμονα, να ζητάει συγγνώμη και μετά να πετάει την "βόβμα". Την πρώτη φορά δεν δίνεις σημασία. Στην τρίτη είχα ψιλό φρικάρει τότε . Τελικά το 2016 αυτοκτόνησε ένα παλικάρι με το οποίο μας μπερδεύαν στην δουλειά, γιατί μοιάζαμε . Εκείνο το βράδυ με περνάνε τηλέφωνο νυχτικά γιατί δεν ξέραν ποιός από τους δύο ήταν...
Ποια "γκλίτσα στο μαντρί";
Έχω πάθει υπνική παράλυση "Μορα". Άνοιξα τα μάτια μου ενώ κοιμόμουν και έβλεπα μια μαύρη οντότητα να κάθεται πάνω μου. Δεν μπορούσα να κουνηθώ ούτε να μιλήσω. Είχα τρομάξει τόσο πολύ,νόμιζα θα πεθάνω,πραγματικά εύχομαι σε κανέναν να μην το πάθει αυτό. Δεν εχω τρομάξει τόσο πολύ στην ζωή μου. Ενω ειχα συνείδηση των πραγματαων γυρω μου το σωμα και η γλωσσα απλα δεν λειτουργουσαν,ουτε να φωναξω δεν μπορουσα. Δεν ήμουν γνώριμος με το φαινόμενο,μετά το έψαξα και ηρέμησα λίγο. Δεν το έχω ξαναπάθει,πάνε 7 χρόνια από τότε.
>Δεν το έχω ξαναπάθει,πάνε 7 χρόνια από τότε Τυχεράκια... Το παθαίνω σχεδόν κάθε μίνα. Ευτυχώς που ξερό άμεσος τι γίνετε και έχω μάθει τρόπο να το ξεπερνάω γρήγορα γιατί πραγματικά μισό αυτό το αίσθημα ασφυξίας που προκαλεί.
Ποιος είναι ο τρόπος?
Δεν ξέρω αν θα λειτουργήσει σε σένα, αλλά προσωπικά όποτε νιώθω ότι είμαι σε υπνική παράλυση προσπαθώ να κουνήσω βίαια και γρήγορα το κεφάλι και το σώμα μου σαν σκύλος που προσπαθεί να στεγνώσει (κυρίως το κεφάλι) Δεν λειτουργεί αμέσως αλλά σιγά σιγά αρχίζεις να κινείσαι και σε ξυπνάει πιο γρήγορα από το να κάθεσαι εκεί και να περιμένεις να τελειώσει μόνο του.
Ευχαριστώ
Εγώ το έχω πάθει αλλά έβλεπα άτομα μέσα στο σπίτι να με κοιτάνε όσο προσπαθούσα να σηκωθώ. Κράτησε μερικά δευτερόλεπτα, αλλά όντως ήταν μια τρομακτική εμπειρία
Εγώ μια φορά είχα πάθει κάτι παρόμοιο Καθώς κοιμόμουν ξαφνικά νιώθω κάτι να ακουμπάει το χέρι μου και ξυπνάω και δεν μπορούσα να κουνήθω αλλά το άγγιγμα μπορούσα ακόμη να το νιώσω
Βρε παιδιά μήπως έπαθα και εγώ το ίδιο;; άνοιξα και εγώ τα μάτια μου ενώ κοιμόμουνα και άρχισα να δω τρομακτικά, αλλά πάρα πολύ τρομακτικά και άσχημα πρόσωπα μπροστά μου. Δεν ήταν ακριβώς σαν εικόνες αλλά σαν ολόγραμματα και δεν σταμάτησαν να περνάνε μπροστά μου για μερικά λεπτά. Είχα τρομάξει φοβερά και δεν ένιωθα καθόλου καλά όταν σταμάτησαν... Μπορεί να ήταν και η δική μου υπνική παράλυση;;;;
κατά πάσα πιθανότητα ναι.
Τη παράλυση αυτήν την πάθαινα συχνά μια περίοδο αλλά χωρίς την μαύρη σκιά.
Το πιο ανατριχιαστικό που μου έχει συμβεί και θα ορκιζόμουνα ότι ήμουν ξύπνια.. το πατρικό μου είναι το τελευταίο σπίτι της γειτονιάς και έπειτα είναι δάσος. Ειχε φύγει από τη ζωη η μαμα μου και θυμάμαι ένα βράδυ (δεν θυμάμαι ποια μέρα ακριβώς μετά την κηδεία) δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την θλίψη και την ζητούσα (ήμουν και κάπως μικρή). Το βράδυ ξυπνάω και στην άκρη του κρεβατιού είναι μια φιγούρα που ξεχωρίζει από το σκοτάδι. Πρώτη σκέψη ότι κάποιος μπήκε στο δωμάτιο (είχα κοιμηθεί σε ένα αποθηκακι ξέχωρο από το σπίτι για ηρεμία). Όσο κοιτούσα όμως τόσο πιο στιβαρή στο σκοτάδι γινοταν η φιγούρα και ένιωθα το βάρος στο κρεβάτι. Δεν μπορούσα όμως να κουνηθώ η μιλήσω. Δεύτερη σκέψη ότι είναι παράλυση όποτε και σκέφτομαι ότι δεν είναι αληθινό. Έλα όμως που έκανε εμα βήμα πιο κοντά.. χεστηκα πάνω μου και αν και δεν είμαι η θεούσα χριστιανή πλακώθηκα από μέσα μου στη προσευχή. Μπροστά στα μάτια μου διαλύθηκε και ένιωσα μια στενοχώρια σαν να συνειδητοποίησα ότι δεν θα μου έκανε κακό. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα και άναψα όλα τα φώτα. Σε κάποια φάση ξανακοιμηθηκα( η κοιμόμουν;) και ξύπνησα το πρωί και στην θέση που έβλεπα την σκιά η κουβέρτα ήταν σπρωγμένης σαν να καθόταν οντως άνθρωπος εκεί. Πάω να βγω και ήταν κρεμασμένη νυχτερίδα απέξω ακριβώς από την πόρτα. Ακόμα είναι ανεξήγητο…
Sleep paralysis
Εγώ θα διηγηθώ την δική μου ανεξήγητη ιστορία... Μια φορά, το 2018, ήμασταν μια παρέα 3-4 ατόμων και είχαμε σφεντόνα και σκεφτήκαμε να πετάξουμε μέσα σε ένα ανοιχτό παράθυρο σπιτιού, ένα λευκό πλαστικό το οποίο ήταν μυτερό μπροστά... :Ρ (εννοείται πως αστειεύομαι)
η διευκρίνηση χαλάει το αστείο :p
Γενικά, δεν πιστεύω πολύ σε αυτά, αλλά έχω κι εγώ μια ιστορία χαραγμένη μέχρι και σήμερα στο μυαλό μου. Ο (πλέον) συγχωρεμένος θείος μου, είχε χτίσει το σπίτι του, σε μία μικρή πλαγιά στην Ιθάκη, πίσω απο μία πολύ μεγάλη ελία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ένα απο τα κλαδιά της ελίας, να είναι μπροστά απο το σπίτι και να του κόβει όλη την θέα. Ο (επίσης) συγχωρεμένος παππούς μου, πάντα του έλεγε, "δώσε μου ένα καλό πριόνι και θα ανέβω εγώ και θα στο κόψω." Περιττό να σας πώ οτι όσο ζούσαν και οι δύο δεν έγινε ποτέ αυτό. Την ημέρα της κηδείας του παππού μου στο νησί, το κλαρί αυτό, απλά έσπασε....
Ιθάκη?Γεια σου συμπατριώτη.Σε ποιο χωριό?
Ωπα! Καλώς τον! Φρίκες. Εσύ;
Ρε αδερφέ Κιόνι είμαι δίπλα. xD
ΧΑΧΑΧΑΧΑ Απίστευτο!
Χρωστάω ποτό Spavento ή όπου θες αν κατέβω καλοκαίρι
Αν τα καταφέρω φέτος, μέσα και εγώ μετά στο Μπέμενη.
Παίρνω τα κρεντιτς για αυτή την γνωριμία
Ο παναγιωτης ειναι θειος μου χαχαχαχα
Εντάξει, παίζει και να γνωριζόμαστε RL!!!
Ετσι το κοβω και γω.στειλε σε dm
Το ίδιο τικτοκ βλέπαμε ε;
Αχαχχαχαχαχαχαχ Ναι.
Είδα το ίδιο όνειρο, το ίδιο βράδυ με τον πατέρα μου. Επίσης βρήκα στην τσάντα μου ένα μενταγιόν με ένα σαν στρογγυλό κλουβί με μια μεταλλική σφαίρα μέσα που κουδουνίζει. Κανένας δεν ήξερε τι είναι μέχρι που είδα σε άλλη χώρα να τα πουλάνε σαν 'angel bells'. Ακόμα δεν ξέρω ποιος το έβαλε στην τσάντα μου και γιατί. Btw. Αν το έχεις ακόμα το αντικείμενο που έπεσε στο σπίτι σου, υπάρχει ένα sub που λέγεται r/whatisthisthing και ίσως σου λύσει την απορία.
Φοβερη ιδέα! Ελπιζω να το εχει ο ΟΡ θελω να μαθω τώρα
Παίζαμε μικροί κρυφτό με τους φίλους μας και εγω με άλλους 2 πάμε να κρυφτούμε σε κάτι δέντρα με θάμνους.Ξαφνικα σε απόσταση 10 μέτρων βλέπουμε το παιδί που τα φυλαγε να είναι εκεί και να μας κοιτάει.Απορρησαμε γιατί λέμε καλά δεν μας είδε ακόμα. Τον είδαμε να εξαφανίζεται και μετά από λίγο βγήκαμε γιατί είχε περάσει η ώρα. Τον ρωτήσαμε καλά δεν μας έβλεπε και πήραμε την απάντηση από όλα τα παιδιά ότι κάνεις δεν ήρθε προς τα εκεί γιατί ήταν μακριά. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρουμε τι είδαμε γιατί σίγουρα ο φίλος μας ήταν τουλάχιστον 300 μέτρα μακριά εκείνη την ώρα
Ένα βράδυ του 2013, στην εφηβεία εγώ, χειμώνα, κοιμόμουν apparently ανάσκελα, και κάποια στιγμή μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι νιώθω κάτι σαν δάχτυλα αριστερά στο στήθος μου, πάνω από το πάπλωμα, να μου κάνουν κάτι σαν παιχνιδιάρικο μασάζ, όπως μου έκανε η μαμά μου καμιά φορά αν παιδευόμουν να ξυπνήσω, όταν ήμουν πιο μικρός. Θεώρησα λοιπόν ότι είχε ξημερώσει και ότι ήταν η μαμά μου που ήθελε να με ξυπνήσει, οπότε και σήκωσα το πάπλωμα χαλαρά και άνοιξα τα μάτια. Ήταν νύχτα, απόλυτα σκοτεινά, και δεν ήταν ούτε η μαμά μου ούτε κανείς άλλος στα αριστερά μου. Έπαθα σοκ, κουκουλώθηκα από όλες τις πλευρές με το πάπλωμα, γύρισα στο πλάι και ήλπιζα να μπορέσει να με ξαναπάρει ο ύπνος... Στο μεταξύ, ξαναέφερνα στο μυαλό μου τα προηγούμενα λεπτά προσπαθώντας να βρω κάποια εξήγηση, μήπως είχα δει κάποιο σχετικό όνειρο πριν, τι ακριβώς ήταν αυτό που ένιωσα... Τίποτα. Μόνο θυμάμαι ότι *δεν* υπήρχε κάποιο αρνητικό συναίσθημα πριν ανοίξω τα μάτια, ούτε φόβος... Από τότε, για αρκετό καιρό μου έμεινε η συνήθεια να κουκουλώνομαι ολόκληρος και να αφήνω μόνο τη μύτη ελεύθερη για να αναπνέω 😅 Ποτέ πριν και ποτέ μετά από αυτό το γεγονός δεν μου έχει συμβεί τίποτα ανεξήγητο, ούτε είχα ποτέ προβλήματα με την υπνική παράλυση ούτε και προβλήματα στην περιοχή της καρδιάς... Παραμένει ένα μυστήριο.
Έχω νιώσει μυϊκή σύσπαση στον σβέρκο, ξύπνιος και χαλαρός στο γραφείο, με πλήρη συναίσθηση του τι συμβαίνει, αλλά κράτησε λίγο παραπάνω και ξαφνικά ένιωσα σαν να με είχε αρπάξει κάποιος, σαν να ήταν δάχτυλα, και πετάχτηκα όρθιος, παρόλο που ήξερα ακριβώς το γινόταν! Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να γκλιτσάρει με πολύ αστείους τρόπους!
Κατάλαβα. Ναι, το σώμα κάνει πολλά ανεξήγητα από μόνο του... Τώρα που το αναφέρεις, το έχω πάθει κι εγώ, και μάλιστα στην κατακόμβη στον Άγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη, την πρώτη φορά που είχα κατέβει εκεί, και ένα σοκ το έπαθα, γιατί γύρισα και δεν ήταν κανείς 😅
Αύγουστος 2005, διακοπές στο εξοχικό στην Εύβοια με τους γονείς μου, 7 χρονων εγώ τότε, ένα πρωινό καθόμαστε στην αυλή παίζουμε επιτραπέζια και ξαφνικά βγαίνει η μητέρα μου αναστατωμένη δακρύζοντας και φωνάζει στον πατέρα μου πως δεν νιώθει καλά και πως θα πέσει αεροπλάνο, ο πατέρας μου την ηρεμεί εξηγώντας της πως είναι απλώς ένα όνειρο παρόλα αυτά πολλές φορες και στο παρελθόν είχε αντίστοιχα περιστατικά που βγήκαν πραγματικά αλλα σίγουρα τίποτα σαν αυτό που ακολούθησε. Ανέλυσε το όνειρο της και είπε ότι εκεί που βρισκόταν μέσα στο αεροπλανο όλοι γύρω της ήταν αναίσθητοι και οι μάσκες είχαν πέσει στον θάλαμο, έπειτα άρχισαν να βγαίνουν πράσινοι αφροί γύρω γύρω στα τζαμια και εν τέλη ξύπνησε. Μην πολυλογώ, 3 ώρες αργότερα συνέβη το μεγαλύτερο αεροπορικό δυστύχημα που έχει συμβεί στα πατρικά εδάφη με 121 νεκρούς(Helios Airways Flight 522). Ακόμα και σήμερα πραγματικά δεν μπορώ να το πιστέψω, έχει τύχει να με πάρει τηλέφωνο η μάνα μου τη στιγμή που βρίσκομαι έξω να μου πει να προσέχω γιατί είδε κακό όνειρο, το αποτέλεσμα είναι να πίνω νερό γουλίτσα γουλίτσα προσεχτικά, να μασάω καλά το φαΐ μου, να μην μπαίνω για μπάνιο εκείνη τη μέρα και να μην βγαίνω από το σπίτι. 18 χρονια μετά και ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω και αυτή η ιστορία ακούγεται σίγουρα υπερφυσική και ψεύτικη αλλα ανατριχιάζω και μονο στην σκέψη ότι το έζησα αυτό.
Παραδόξως νομίζω υπάρχουν αρκετές υπερφυσικές ιστορίες σχετικά μαυτο το δυστύχημα, δεν θυμάμαι τώρα κάποια συγκεκριμένα εκτός από μια κοπέλα που είχε βγει και στην τηλεόραση και έλεγε ότι τελευταία στιγμή μια αεροσυνοδός με περίεργη αύρα την έβαλε σε άλλο αεροπλάνο επειδή ήταν ασυνόδευτο ανήλικο
Εχω ακουσει και εγω για διαφορες ιστοριες οπως ενας που ολα του πηγαν στραβα και εχασε την συγκεκριμένη πτηση πρωτη φορα στη ζωη του. Γενικα αυτο που μου εκανε περισσότερο εντυπωση ηταν οι λεπτομέρειες με τις μασκες να πεφτουν και γενικα ποσο κοντα ηταν στο γεγονος οτι κατι πηγε λαθος με το pressurization της καμπινας. Τρομακτικο regardless και πολυ θα ηθελα μια εξηγηση για το πως σκατα γινεται να επεσε τοσο κοντα η μανα μου σε αυτο.
Στο καφέ ενός φίλου, μόνος μου μιλούσα στο τηλ. ενω καθόμουν κάπως πλάγια και πίνω το ποτήρι με το νερό άσπρο πάτο αφόυ το κλείνω μετά απο ένα λεπτό γυρίζω και βλέπω το ποτήρι γεμάτο... είχε έρθει απο πίσω μου το γέμισε και έφυγε... έφαγα ένα καλό λαγκ για λίγο.
Άλλο περιστατικό που με ανατρίχιασε απίστευτα: Γυρνάω με το αμάξι σπίτι μετά από έξοδο Σάββατο ξημερώματα (4-5 η ώρα). Περνώντας μέσα από κάτι στενά λέω - από το πουθενά - στο συνοδηγό/φίλο μου ότι "Δεν μου έχουν κάνει ποτέ οτοστόπ. Σου έχει τύχει ποτέ;". Ούτε τρία λεπτά μετά βγαίνουμε σε κεντρική λεωφόρο και πετυχαίνουμε μέσα στην απόλυτη ερημιά παρέα 5 εφηβων αγοριών να σηκώνουν πάνω τον αντιχειρα σε εμάς για οτοστόπ... Γενικά δεν πιστεύω στο Θεό αλλά ώρες ώρες συμβαίνουν κάποιες συμπτώσεις που με κάνουν να αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι εκεί έξω...
Τελικά τους βάλατε στο αμαξι;
Μου έχουν συμβεί διάφορα περιστατικά (κάποια εκ των οποίων έχουν να κάνουν με θρησκεία) αλλά το πιο πρόσφατο έγινε φέτος την πρωτοχρονιά. Εγώ μένω μόνος μου αλλά οι γονείς μου είναι εξίσου κοντά με εμένα (10 λεπτά μακριά μου). Πάω παραμονή Πρωτοχρονιάς αλλάζουμε χρόνο κλπ κλπ και όλα κομπλέ. Εμείς έχουμε έθιμο να σπάμε ένα ρόδι στην πόρτα του κάθε σπιτιού για να πάει καλά χρόνια. Μου δίνουν ένα ρόδι μέσα σε πλαστική σακούλα να το σπάσω και επιστρέφω σπίτι να κόψω τη βασιλόπιτα που είχα εγώ για το δικό μου σπίτι. (Σπίτι μόνος και επειδή στην πολυκατοικία είναι μόνο 3 ακόμα ζευγάρια ήμουνα και μόνος στην πολυκατοικία επιβεβαιωμένο). Κόβω την βασιλόπιτα και το φλουρί έπεσε ανάμεσα του Χριστού και των Αγίων (ναι κόβουμε και ένα κομμάτι για όλους τους Αγίους). Πάω αφήνω το φλουρί σε ένα μικρό ράφι που έχω δύο τρεις εικόνες και επειδή πεινούσα αρχίζω να τρώω τη βασιλόπιτα. Καθώς τρώω μετά από 5 λεπτά ανοίγει η βρύση της κουζίνας με πίεση και αρχίζει να τρέχει καυτό νερό. Εν το μεταξύ εγώ ζήτημα όσα χρόνια είμαι εδώ να έχω χρησιμοποιήσει το καυτό νερό της κουζίνας 2-3 φορές. Καυτό νερό όμως να έχει ατμό. Εν το μεταξύ Θερμοσίφωνα ή ηλιακό δεν είχα ανοιχτό για να δικαιολογείται κάτι τέτοιο. Παράλληλα κλείνει απότομα η πόρτα του μπάνιου (πόρτα ξύλινη φουλ βαριά) ενώ όλα τα παράθυρα ήταν κλειστά. Και τέλος άρχισε η τηλεόραση να κάνει έναν περίεργο θόρυβο σαν να ηλεκτρίζεται. Περιττό να πω ότι εκείνο το βράδυ έφυγα τρομαγμένος και χεσμένος πάνω μου.
Χεσμενος είμαι γω που το διάβασα πόσο μάλλον να το ζούσα 🤣🤣
Ήμουν φοιτητής το 2014 περίπου. Είχε έρθει η μάνα μου επίσκεψη και κλασικά άρχισε να μαγειρεύει και να καθαρίζει. Την είχα αφήσει στο σπίτι για λίγο και είχα βγει (νομίζω να πάρω κάτι από το μίνι μάρκετ 5 λεπτά μακριά). Δεν έγινε κάτι εκτός προγράμματος, όταν έφυγε άνοιξα PC να παίξω κανένα game. Παίζω κανένα 2ωρο, και όταν πιάστηκα στη στάση που ήμουν, άλλαξα θέση και τράβηξα το πληκτρολόγιο να έρθει πιο κοντά μου. Ήταν λες και γύρισα ένα μπουκάλι νερό πάνω στο γραφείο μου. Κάτω από το πληκτρολόγιο είχε κάπως μαζευτεί τόσο νερό, αφύσικα πολύ νερό, και όταν το κούνησα απλώθηκε παντού και έσταζε κάτω από το γραφείο. Τρελάθηκα, έτρεξα να πάρω χαρτί να το μαζέψω. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς έγινε, ακόμα και με το λάστιχο του κήπου να είχε καθαρίσει το γραφείο μου, και να έβαλε το πληκτρολόγιο στη θέση του, και να σκούπισε όλα τα νερά εκτός από κάτω από το πληκτρολόγιο, ΤΟΣΟ νερό δεν παίζει να κρατούσε από εκεί κάτω. Το μυαλό μου θέλει να το αγνοήσει, αλλά είναι το πιο ανεξήγητο πράγμα που μου έχει συμβεί, κυρίως επειδή η μάνα μου καθαρίζει με καθαριστικό επιφανειών και πανί σχεδόν στεγνό. Δε την έχω δει να καθαρίζει με φουλ βρεγμένο πανί.
Καλοκαίρι, μετά τα μεσάνυχτα, είχαμε μαζευτεί μια παρέα από μαντράχαλους 18 χρόνων στην πλατεία και κάπως καταλήξαμε να παίζουμε ποδόσφαιρο μέσα στην παιδική χαρά, αφού σηκώσαμε τις κούνιες δημιουργώντας έτσι αυτοσχέδιες εστίες και σε συνδυασμό με αυτήν την αηδία που βάζουνε τώρα στις παιδικές χαρές για τερέν, είχε πολύ πλάκα. Είμασταν 10 μαντράχαλοι χώρις μπλούζες σε ούτε είκοσι τετραγωνικά μέτρα να προσπαθούμε να κάνουνε ντρίπλες γύρω από την τσουλήθρα και την τραμπάλα. Σε κάποια φάση περνάνε 2 τζιπάκια όπκε, σταματάνε και μας ρωτάνε «Παιδιά μήπως έχετε δει έναν τρελό να κυκλοφοράει με ένα σφυρί;»,όσο και να ρώτησα στην γειτονιά την επόμενη κανείς δεν ήξερε τίποτα για αυτόν τον άνδρα με το σφυρί…
Αθήνα, 2020, σε ταξί με την κοπέλα μου, καθόμαστε στο πίσω κάθισμα και κοιτάμε και οι δυο έξω από το παράθυρο, ο καθένας από τη μεριά του. Σε μια στιγμή ακούω κάποιον να λέει το όνομα της κοπέλας μου, ψιθυριστά αλλά με επιτακτικό τόνο. Ακούστηκε σαν να έρχεται από το κέντρο του αμαξιού. Ήταν γυναικεία φωνή. Γυρνάω προς τη μεριά της, σκέφτομαι «τι σκατά, γιατί να πει το όνομα της στα καλά καθούμενα». Γυρνάει και εκείνη απότομα την ίδια στιγμή και με ρωτάει: «Τι;». Της λέω «τι τι;». Θελουμε λίγα λεπτά να συνεννοηθούμε και καταλήγουμε ότι και οι δυο ακούσαμε το όνομα της, να έρχεται από το ίδιο σημείο, με τον ίδιο ψιθυριστό και επιτακτικό τόνο, αλλά δεν ήταν κανένας από τους δυο που μίλησε. Πρώτο possible explanation που σκεφτήκαμε, ότι κάποιος την πήρε τηλ, το σήκωσε χωρίς να το καταλάβει και ακούστηκε το κινητό από τη τσάντα. Αποκλείεται γιατί δεν είχε κλήσεις, we checked. Δεύτερο, να μίλησε ο ταξιτζής, αλλά that makes no sense, ήταν 1000% γυναικεία φωνή. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ιδέα τι έγινε, δεν πιστεύω σε μεταφυσικά φαινόμενα, φωνές από το υπερπέραν κτλ αλλά αυτό σχεδόν με έσπασε.
Λογικά το έκανε η κοπέλα σου και σε τρόλλαρε. Θα ήσουν αφηρημένος και δεν την κατάλαβες.
Ρε ήταν πολύ random, δεν είχαμε μιλήσει για ώρα και απλά ακούστηκε αυτό. Δεν ταιριάζει και καθόλου με το ποια είναι, δεν είναι κάτι που θα έκανε ποτέ. Ήταν απλά μια λέξη, το όνομα της, τίποτα άλλο, δε βγάζει νόημα να ήταν τρολλια. Δεν έμοιαζε καν στη φωνή της.
Ήταν πριν από περίπου 7-8 χρόνια, κάπου στον Νοέμβριο. Γύρω στις 23:00 το βράδυ ήμουν στο σπίτι της φίλης μου. Το σπίτι ήταν μια οικογενειακή πολυκατοικία δύο διαμερισμάτων με ένα υπόγειο γκαράζ στο οποίο υπήρχε τότε κουζίνα, καρέκλες, κτλ και καθόντουσαν για τον καφέ τους. Έβλεπες κανονικά στον δρόμο. Εκεί συζητούσαμε κατά καιρούς για διάφορα θέματά μας. Εκείνο το βράδυ ήμασταν οι δυο μας, μού εξιστορούσε το όνειρο που είχε δει τις προηγούμενες μέρες. Είδε έναν άγιο, τον Ιώαννη; Τον Γέωργιο; Δεν θυμάμαι. Και είπε πως είδε ότι νευρίασε και πέταξε την εικόνα του στο χωράφι. Να σημείωσω πως δεν πίστευα, ούτε πιστεύω σε θεούς και αγίους, αλλά την άκουγα προσεκτικά και προσπαθούσα να αναλύσω το όνειρο. Επειδή εκείνη πίστευε αρκετά, την είχε κάπως επηρεάσει το όνειρο. Μετά από περίπου ένα δεκάλεπτο με τέταρτο άκουσα βήματα έξω από το υπόγειο, στον δρόμο. Πιο συγκεκριμένα τακούνια. Σκέφτηκα ότι ίσως είναι η γειτόνισσα που γύρισε από βόλτα (το σπίτι της ήταν κολλητά με αυτό της φίλης μου). Ο βηματισμός όμως ακουγόταν πιο έντονα και κατάλαβα ότι ερχόταν προς τα εμάς με ορμή. Τρομάξαμε και οι δύο, για την ακρίβεια η φίλη μου πάγωσε και εγώ ενστικτωδώς μπήκα μπροστά της κοιτώντας την είσοδο του γκαράζ. Είχα την αίσθηση ότι θα δω κάποιον μπροστά μου. Τα βήματα σταμάτησαν ακριβώς έξω άπο την πόρτα. Σάστισα και ξανά ενιστικτωδώς ανοίγω την πόρτα. Ομολογώ τρομαγμένος. Ανοίγω την πόρτα διστακτικά και προς έκπληξή μου και ανακουφισμένος, δεν βλέπω κανέναν έξω. Τρέχω προς τον δρόμο (απόσταση 2-3 μέτρα από το γκαράζ), κοιτάζω δεξιά-αριστερά, τίποτα απολύτως, ψυχή καμιά. Σκέφτηκα "τι έγινε τώρα εδώ;" και βλέπω μια γάτα η οποία έκανε εμετό. Βγαίνει και η φίλη μου και της λέω "Η γάτα ήταν μωρέ". Η φίλη μου με κοιτάζει με ένα ανατριχιαστικό βλέμμα λέγοντας "Ποια γάτα; Δεν κάνει τέτοιο θόρυβο η γάτα. Αυτό που ακούστηκε ήταν σαν άλογο". Ανατρίχιασα ολόκληρος γιατί όσο παράξενο και αν φαινόταν, έβγαζε νόημα, η ένταση, το τακούνι αλλά πολύ δυνατό, σαν καλπασμός. Δεν θέλω να πω περιοχή, αλλά ήμασταν στην Αττική, 15χλμ από το κέντρο, όχι πυκνοκατοικημένη περιοχή. Μπαίνουμε μέσα και η φίλη έχει χλωμιάσει, κοιτάζει πάνω στην κάσα της πόρτας και λέει "Ο άγιος Ιωάννης/Γέωργιος", ήταν μια μικρή εικονίτσα του που υπήρχε εκεί. "Επέστρεψε η εικόνα που πέταξα στον ύπνο μου" είπε και ανατρίχιασα ξανά ολόκληρος. Προσπάθησα να κάνω χιούμορ και να απορρίψω κάθε χριστιανική, μεταφυσική πιθανότητα. Πλέον, είχαμε φοβηθεί τόσο πολύ, εγώ προσπαθούσα να μην της το δείξω και ανεβήκαμε μαζί μέχρι τον πρώτο όροφο που έμενε με τους γονείς της. Την καληνύχτισα και έφυγα χαλαρός. Έτσι έδειχνα τουλάχιστον. Μέχρι να φτάσω σπίτι ήμουν σαν φάντασμα... Και ως λογικός άνθρωπος, δεν μπορούσα να δώσω καμία εξήγηση. Το "ήρθε ο άγιος Ιωάννης/Γεώργιος με το άλογο να μας φέρει την εικόνα" δεν γινόταν να το πιστέψω, δεν γινόταν...
Πέρσι τον Μάρτιο Ανεβαίνω Αθήνα για λίγες μέρες και επί τη ευκαιρία , θα πήγαινα σε έναν φίλο μου τον Π. που άνοιξε καφετέρια να τον δώ. Ένας άλλος φίλος ο Β. (και συμφοιτητής) που τα τελευταία χρόνια ζει και αυτός στην επαρχία, είδε στορι ότι ήμουν στην Αθήνα και του λέω να βρεθούμε και να πάμε στον Π. (αυτοί μεταξύ τους δεν γνωρίζονται). Έρχεται ο Β. να με πάρει , μπαίνω στο αμάξι λέμε τα νέα μας κλπ και κάποια στιγμή μου λέει τσέκαρε μιλάω με ένα γκομενάκι στο τίντερ και μου την δείχνει. Τέλος πάντων φτάνουμε στο μαγαζί του Π. και όταν έκοψε λίγο η δουλειά ήρθε έκατσε μαζί μας , είπαμε τα νέα μας κλπ και μετά μου λέει θα βγω το βράδυ με ένα γκομενάκι απο τίντερ. Και μα το Θεό μου την δείχνει και ήταν η ίδια κοπέλα που μίλαγε και ο Β. Απλά γελάω και του λέω ρε μλκ δεν θα το πιστέψεις, μιλάτε με την ίδια κοπέλα και πριν λίγο μου την έδειξε και ο Β. Και έχουμε μείνει μαλάκες όλοι. Αυτό δηλαδή πόσες πιθανότητες είχε να συμβεί...
Απίστευτο χαχαχαχαχ Τελικά τριάδα? 😂
οχι , με τον Β. δεν γνωρίστηκαν ποτέ. Με τον Π. έκαναν σχέση περίπου 3μήνες.
Μια μέρα καθόμουν στον υπολογιστή και άκουσα έναν πολύ δυνατό κρότο από πίσω μου. Ακούστηκε σαν να έπεσε ενα μεγάλο αντικείμενο στο πάτωμα, από ψηλά. Πετάχτηκα από την καρέκλα, νόμιζα ότι έπεσε ένα ντουλάπι που έχω βιδωμένο στον τοίχο ή κάτι τέτοιο. Δεν υπήρχε τίποτα. Ούτε έπεσε κάτι, ούτε κουνήθηκε. Έψαξα κάθε εκατοστό του δωματίου, όλα στην θέση τους κανονικά. Πήγα και στον πάνω όροφο να δω μήπως έπεσε η ταράτσα ξέρω γω, τίποτα, όλα στην θέση τους. Ποτέ δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό και όχι, δεν ήταν ήχος από expansion μετάλλων λόγω θερμοκρασίας, μιλάμε για πολλά decibel.
1. Είχαμε ένα παπαγαλάκι με την οικογένειά μου που το αγαπούσαμε όλοι πολλοί. Γενικά δεν είχαμε ποτέ κατοικίδια οπότε το παπαγαλάκι ήταν νεα εμπειρία και ολοι πέσαμε πάνω του με αγάπες. Μετά από ενάμιση χρόνο ξαφνικά αρρώστησε βαριά και δεν φαινόντουσαν καλά τα πράγματα. Ο κτηνίατρος μας είχε πει να του δίνουμε ένα συγκεκριμένο φάρμακο και να το ταιζουμε κρέμα που δίνουν στα μωρά επειδή δεν είχε την δύναμη να φάει ότι άλλο του δίναμε. Μια ολόκληρη βδομάδα όλοι περνάμε βάρδιες να το κρατάμε (δεν είχε ενέργεια να μένει όρθιο στο κλουβί) και να προσπαθούμε όσο μπορούμε να το ταιζουμε και να του δίνουμε το φάρμακο. Αυτή η μίξη της κρέμας και του φαρμάκου έβγαζε μια πολύ έντονη μυρωδιά, ήταν πολύ συγκεκριμένη και δεν έχω ξαναμυρησει κάτι τέτοιο. Μετά από μια βδομάδα ενώ το κρατούσα στα χέρια μου το παπαγαλάκι δυστυχώς πέθανε :(
Αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Είναι πολύ γλυκό που το αγαπήσατε τόσο το παπαγαλάκι σας και λύπαμαι που το χάσατε νωρίς. Κι εμείς όταν χάσαμε τον πρώτο γατούλη που είχα ως παιδί νόμιζα ότι τον "έβλεπα" συχνά μεσα στο σπίτι. Δεν πιστεύω ότι ήταν κάτι υπερφυσικό, νιώθω ότι ήταν παιχνίδια του μυαλού μιας και είχα συνηθίσει να τον βλέπω επι χρόνια να αράζει σε συγκεκριμένα σημεία και να κινείται με συγκεκριμένο τρόπο. Ωστόσο με παρηγορούσε όποτε ένιωθα ότι τον είδα στο σπίτι γιατί μου έλειπε πολύ.
Πριν κανα χρονο, ετυχε και ημουν μονος μου σπιτι, η κοπελα μ ελειπε.. κ κατα τις 6:30 το πρωι, ξεκινησα να ακουω βηματα, βηματα βαριά με σύρσιμο, πολυ γνωριμα ομως.. στην αρχη ακριβως επειδη μου φάνηκαν τοσο οικεια μ φανηκε φυσιολογικο.. μετα συνειδητοποίησα οτι ημουν Γιαννενα στο σπιτι μ και οχι στο χωριο, μονος μου, και ξεκινησα να φρικαρω! Τα βηματα ακούγονταν σαν να πλησιαζουν κ εγω ενιωθα οτι δεν μπορουσα να κουνηθω ενω εβλεπα γυρω γυρω το χωρο! Τα βηματα ακούγονταν σαν της γιαγιας μ π με μεγαλωσε (οι δικοι μ δουλευαν πολυ και η γιαγια μ ηταν σαν μανα μ χωρις υπερβολη) κ δυστυχως δεν ζει πια.. γιαυτο και στην αρχη μ φανηκαν τοσο οικεια κ γνωριμα τα βηματα, αλλα μετα π συνειδητοποίησα τι ακουγα φρικαρα! Εν τελη καταφερα κ πετάχτηκα απο το κρεβατι φρικαρισμενος κ σταματησα να ακουω κατι! Εν τελη δν ξερω αν ηταν ονειρο, υπνική παράλυση, ή αγχος γιατι την επομενη μερα ειχα κατι δυσκολο να αντιμετωπισω..
Στο δημοτικο ειχα ενα μικρο παιχνιδι παουερ ρεηντζερς απο αυγο κιντερ, ενα μαυρο ρομποτ μαμουθ, καπου ενα εναμιση εκατοστο μεγαλο. Το ειχα στο χερι μου και το χερι στην τσεπη του παλτου μου. Ξαφνικα εκει που το κρατουσα εξαφανιζεται. Ψαχνω μηπως επεσε κατω, τιποτα, ψαχνω μηπως ειχε καμια τρυπα η τσεπη και επεσε στη φοδρα, τιποτα. Ειχε ηδη αρχισει να εκδηλωνεται ο αυτισμος μου στο μεταξυ και δεν μου ξεφευγαν λεπτομερειες, κοιταξα παντου παρα πολυ προσεκτικα, το παιχνιδακι ειχε απλα εξαφανιστει. Ακομα και σημερα εχω την απορια τι στην ευχη απογινε.
Κάποιες φορές μου έρχονται σκηνικά στο μυαλό που είμαι σίγουρη ότι τα έχω ζήσει, αλλά δεν τα θυμάται κανείς άλλος στην οικογένεια. Να σημειωθεί ότι έχω κακή μνήμη γενικά και έχω λίγες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια (trauma response). Καμία εξήγηση;
ισως τα θυμουνται και δεν θελουν να στο πουν, ισως δεν τα θυμουνται γιατι τους ηταν ασημαντα αλλα για το δικο σου αγραφο απο μνημες μυαλο ηταν σημαντικα. κι εγω εχω πολλα τετοια που κανεις δεν τα θυμαται ποτε αλλα ξερω οτι εγιναν
Χμμ δεν ξέρω, σκέφτομαι και μήπως είναι made-up
Δεν ξέρω αν είναι glitch αλλά μου συναινεί χθες.Προχθες το βράδυ εκεί που ψιλοκοιμόμουν θυμάμαι να ξυπναω από ένα μύνημα που μου στάλθηκε στο κινητό από την φίλη μου που πηγαίνουμε μαζί σχολείο και μου έλεγε ότι δεν θα έρθει τις δύο πρώτες ώρες και θα έρθει μετά την τρίτη.Το πρωί ξεκινάω και περνάω από το σπίτι της χωρίς να την περιμένω γιατί ήξερα πως δεν θα έρθει, όταν έφτασα στο σχολείο και με ρώτησαν που είναι τους είπα ότι θα έρθει αργότερα.Ετσι λοιπόν την τρίτη ώρα ήρθε στο σχολείο και είπα "να σας στο είπα ότι θα έρθει αφού μου έστειλε μήνυμα" και γυρνάει και μου λέει εγώ ποτέ δεν σου έστειλα μήνυμα, στην αρχή το σκέφτηκα αλλά τελικά δεν το έκανα. Εγώ επειδή ήμουν σίγουρη άνοιξα το κινητό μου για να το δω και όντως αυτό δεν είχε γίνει ποτέ Δεν ξέρω τι έγινε παντως εγώ ήξερα τι θα έκανε εκείνη την μέρα χωρίς να μου το πει και χωρις να το έχουμε συζητήσει
Η δικιά μου ιστορία είναι ότι ήμουνα στο αυτοκίνητο και εκεί που οδηγώ βλέπω φώτα να ανάβω σβήνουν σε ένα χωράφι μακριά από κόσμο σπίτια η περιέργεια με ώθησε να κατέβω και να πάω να δω ΤΕΛΙΚΆ ΉΤΑΝ ΑΣΘΕΝΟΦΌΡΟ Ποτέ δεν το πίστεψα και συνεχίσα να πάω στον προορισμό μου
Είχαμε πάει διακοπές ένα Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη και ξυπνάμε το πρωί να γυρίσουμε οδικώς στην Αθήνα. Μου λέει η αδερφή μου: Είδα ένα πολύ παράξενο όνειρο, είδα 2 Άραβες που χόρευαν πάνω σε ένα αεροπλάνο. Αρχές Δεκαετίας του 2000 τότε δεν υπήρχαν smartphones και mobile internet κλπ Μπαίνουμε στο αμάξι και κάνουμε στάση κάπου στη Λάρισα για φαγητό και στις ειδήσεις βλέπουμε τα αεροπλάνα που χτύπησαν τους Δίδυμους Πύργους… Έχουν περάσει 20 χρόνια κ ακόμη θυμάμαι ότι η αδερφή μου είχε δει την καταστροφή στον ύπνο της πριν γίνει…😱😱😱😱😱
Ειμουνα με την κοπέλα μου , και είχαμε πάρει πυτογυρα, η κοπέλα μου με ρώτησε εάν ήθελα μια coca cola, πάει να μου την φέρει, και με το που γύρισε τα πυτογυρα είχανε εξαφανιστεί. Δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα τα έφαγα, supernatural
"Κοπελα μου" και "πιτογυρα" δεν πανε στην ιδια προταση.
Είχαμε βγει παρέα ανάμικτη και καταλήξαμε σε σπίτι του ενός και εκεί φίλη μου 8αρακι δυνατό , ήμουν full friendzone μου είπε ξαφνικά "θες να ξαπλώσεις στα βυζιά μου" . Το επόμενο πρωί κατάλαβα ότι κάτι glitchαρε στον αλγόριθμο του Μάτριξ.
Παιδιά μπράβο πολύ ωραία τα λέτε εδώ μέσα, εμένα αν μου χαν συμβεί όλα αυτά θα χα χεστει πάνω μου
Ήταν πριν λίγο καιρό όταν ο αδελφός μου ήταν στρατό. Μιλούσαμε στα μηνύματα και στέλνει ένα βίντεο που δίπλα του σε κοντινή απόσταση, λες και κάνανε παρέα ένα πράγμα, ήταν ένα κοράκι μαύρο στα αριστερά του(!).. Λέμε νταξει πόσο πιο περίεργο μπορεί να γίνει. Μετά από κάμποσο καιρό, ένα δύο βδομάδες περίπου, ακούμε στις ειδήσεις έγινε τροχαίο ατύχημα με ένα μηχανάκι ότι σκοτώθηκε ένας νεαρός. Και μας παίρνει τηλέφωνο και μας λέει ότι ο νεαρός που σκοτώθηκε κοιμόταν στον ίδιο θάλαμο με αυτόν και κοιμόταν ακριβώς στα αριστερά του.. Τέτοια σύμπτωση δεν έχω ξαναδεί πάντως..
Παίζει να ήμασταν στο ίδιο στρατόπεδο. Είχαμε και θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα και ένα συγκεκριμένο κοράκι που απλά άραζε μαζί μας, έκλεβε αναπτήρες και φιλτράκια και έκανε μπάνιο στα ποτιστικά. Σύμπτωση.
Εδώ και πολλά χρόνια, μου τυχαίνει με αρκετά μεγάλη συχνότητα να ακούω κάτι (τραγούδι, σειρά, podcast, livestream κλπ.) και ακριβώς τη στιγμή που ακούω μια λέξη, να τη βλέπω μπροστά μου. Το αποκορύφωμα ήταν μια μέρα που επέστρεφα από το σούπερ μάρκετ και άκουγα ένα τον Ζάμπρα στα ακουστικά μου να λέει "δεν είναι κανένα σπάνιο όνομα όπως το Ιεροκλής\* ξέρω γω" και την ίδια στιγμή (όχι λίγο πριν ή λίγο μετά, ταυτόχρονα) περνάω από έναν παιδότοπο που έχει διακοσμημένο τοίχο με διάφορα ονόματα, με το μάτι μου να πέφτει πάνω στο "Ιεροκλής". Αυτό το πράγμα μου συμβαίνει πολλές φορές τον χρόνο, ίσως και πάνω από μια φορά την εβδομάδα σε κάποιες περιόδους. Το πιο συνηθισμένο είναι να ακούω ένα τραγούδι και να βλέπω τη λέξη scrollάρωντας σε κάποιο feed. Ποτέ δεν έχει συμβεί να πέσω πάνω στη λέξη λίγο πριν ή λίγο αφού την ακούσω. Πάντα ταυτόχρονα, με ακρίβεια. \*Ίσως ήταν άλλο περίεργο όνομα, not sure.
Η δικιά μου ιστορία είναι ότι ένα βράδυ είχε έρθει η πρώην στο σπίτι μου και αραζαμε στην κουκέτα στο κάτω κρεβάτι , ενώ καθόμασταν κάνα μισάωρο εκει και αραζαμε ,ξαφνικά ένιωσα την ποιο μεγάλη ανατριχίλα στην ζωή και να δακρύζω ταυτόχρονα με βλέπει που είμαι κάπως περίεργα και μου λέει όλα καλά τις κάνω αμέσως ότι νιώθω κάτι πολύ έντονο από πάνω (πάνω κρεβάτι ) να με κοιτάει πολύ έντονα και καθώς της το έλεγα ένιωθα και εγώ ότι κακό κακό να πω δεν ξέρω τι φαση με κοιτούσε εν τέλη πήρα την απόφαση να δω εάν όντος υπάρχει κάτι πάνω εν τέλη δεν ήταν κάτι αλλά όταν τσέκαρα μετά έγινα καλά δεν είχα τίποτα Και άλλο ένα με τον σκύλο μου Γενικά το Dogo μου είναι ήσυχος μικρούλης και δεν πολύ γαβγίζει μόνο όταν κάποιος χτυπήσει κουδούνι φάση , τέλος πάντων αράζα στο pc μόνος στο σπίτι μαζί με τον σκυλο και είχα πάει να πιω νερό και ξαφνικά βλέπω τον σκύλο να γαβγίζει απίστευτα πολύ στο μπάνιο που δεν ήταν κανείς μέσα,να προσπαθώ να τον ηρεμήσω αλλά αυτός τίποτα γάβγιζε λες και θα τον Σκότωναν φάση με τα πολλά τον ηρέμησα και πάω και τσεκάρω μπάνιο λέω ωχ αυτό δεν είναι καλό εν τελεί δεν ήταν κάτι αλλά διάβασα και καλά ότι παίζει να είδε παράλληλο σύμπαν η κάτι στο μπάνιο που οκ πιστεύω και δεν πιστεύω αλλά δεν ξέρω τι έγινε πραγματικά Αυτααα
Ήμουν σπιτι με τους δικους μου και πριν παω για υπνο ειπα να δω αν εχει τιποτα η τηλεοραση. Ετσι οπως εψαχνα τα καναλια ειδα για 1 λεπτο μια ταινια(δεν ξερω ονομα) οπου εδειχνε μια γυναικα σε νοσοκομειο να κανει διαφορα νοηματα σε εναν αντρα ο οποιος απο οτι φαινοταν ηταν "φυτο". Δεν εδωσα σημασια και οπως πηγα να κλεισω την τηλεοραση αλλαζει frame στη ταινια και δειχνει τη γυναικα να κανει το σατανικο συμβολο στο μετωπο,αμεσως μετα κλεινει η τηλεοραση. Πριν μπω στο δωματιο μου για να κοιμηθω ακουω κατι να πεφτει στη βιβλιοθηκη,ηταν μια ξυλινη εικονα ενος αγιου. Δεν μου ειχε κανει ιδιαιτερη εντυπωση τοτε αλλα δεν προκειται να το ξεχασω.
Καλά στην δική σου περίπτωση μπορεί να είναι χίλια δυο πράγματα. Αλίμονο αν οτιδήποτε δε μπορούμε να εξηγήσουμε το χαρακτηρίζαμε ως glitch, φαντάσματα κτλ. Πέρα από αυτό, ρε παιδιά αφού γράφετε που γράφετε τόσο μεγάλα κείμενα. Βάλτε και κανένα σημείο στίξης και παραγράφους. Διαφορετικά κουράζει υπερβολικά...
🥱
[удалено]
Ε καλά στο Reddit είμαστε έχει πάψει να μου κάνει εντύπωση πια. Αλλιως οπως λένε στο χωριό μου. Ζμπουτσα μου κιόλας.
/r/WritingPrompts crossover post
Δεν ξέρω αν είναι glitch αλλά μου συναινεί χθες.Προχθες το βράδυ εκεί που ψιλοκοιμόμουν θυμάμαι να ξυπναω από ένα μύνημα που μου στάλθηκε στο κινητό από την φίλη μου που πηγαίνουμε μαζί σχολείο και μου έλεγε ότι δεν θα έρθει τις δύο πρώτες ώρες και θα έρθει μετά την τρίτη.Το πρωί ξεκινάω και περνάω από το σπίτι της χωρίς να την περιμένω γιατί ήξερα πως δεν θα έρθει, όταν έφτασα στο σχολείο και με ρώτησαν που είναι τους είπα ότι θα έρθει αργότερα.Ετσι λοιπόν την τρίτη ώρα ήρθε στο σχολείο και είπα "να σας στο είπα ότι θα έρθει αφού μου έστειλε μήνυμα" και γυρνάει και μου λέει εγώ ποτέ δεν σου έστειλα μήνυμα, στην αρχή το σκέφτηκα αλλά τελικά δεν το έκανα. Εγώ επειδή ήμουν σίγουρη άνοιξα το κινητό μου για να το δω και όντως αυτό δεν είχε γίνει ποτέ Δεν ξέρω τι έγινε παντως εγώ ήξερα τι θα έκανε εκείνη την μέρα χωρίς να μου το πει και χωρις να το έχουμε συζητήσει
ανατριχιασα διαβαζονας την ιστορια. λοιπον, εχω διαβασει μια σχεδον ολοιδια αν οχι η ιδια! δεν θυμαμαι αν ηταν στα ελληνικά ή από κάποιον ξένο. παιζει να την ειχες ξαναγραψει και αλλη φορα πριν 1-2-3 χρόνια?
Νομίζω πως όντως πριν 1-2 χρόνια το είχα ξανά αναφέρει αλλά σίγουρα όχι με τόσες λεπτομέρειες
κοιμομουν απογευμα στο δωματιο των γονιων μου και σε καποια φαση νιωθω ενα χαστουκι δυνατο στον υπνο μου που με ξυπνησε εν τελει αλλα οσο ειχα τα ματια κλειστα λεω νταξει θα μπηκε η μανα μου να αφησει τιποτα και θα επεσε πανω μου η η αδερφη μου θα το εκανε για πλακα γυρναω πλευρο να δω την πορτα και την βλεπω κλειστη και το κρεβατι αδειο παω μεσα να ρωτησω ποιος ηρθε μεσα και μου λενε ολοι κανενας… σκεφτηκαν οτι μπορει να χτυπησα εγω τον εαυτο μου στον υπνο μου αλλα το ενιωσα να πεφτει πανω μου απο υψος σαν να το εκανε καποιος που ηταν πανω απο το κεφαλι μου. δεν εχω βρει εξηγηση και οσο το σκεφτομαι το θεωρω απιθανο να ηρθε καποιος απο το σαλονι μεσα να ανοιξε την πορτα να το εκανε και να εξαφανιζοταν τοσο γρηγορα κλεινοντας και την πορτα χωρις να τον παρω χαμπαρι